Ας μην μιλάμε για συναισθήματα αφού δεν αντέχεις…
Ας μην μιλάμε για συναισθήματα αφού δεν αντέχεις. Αφού το “σ’ αγαπώ” μου σε τρόμαξε, άστο στην άκρη, πες ότι δεν το ‘πα, κάνε πως δεν το άκουσες ποτέ. Ξέχνα τη στιγμή που σε κοίταξα στα μάτια και το ξεστόμισα. Ξέχνα πως άκουσαν τ’ αυτιά σου, αυτό που καιρό τώρα σου βροντοφωνάζουν τα μάτια μου.
Κι εμένα με τρόμαξε ξέρεις αυτό το “σ’ αγαπώ”. Η συνειδητοποίηση πως μέσα στο βλέμμα σου, χτυπάει η καρδιά μου, δεν ήταν εύκολη. Η αποδοχή πως αφέθηκα να νιώσω, πως αφέθηκα να παρασυρθώ, δεν ήταν κάτι απλό. Η παραδοχή πως τώρα πια εσύ μπορείς να με πονέσεις, πως έπεσαν τα τείχη της καρδιάς μου, δεν ήταν κάτι εύκολα διαχειρίσιμο. Μα τόλμησα. Τόλμησα να αφεθώ, τόλμησα να νιώσω, τόλμησα να σε κοιτάξω στα μάτια και να στο πω. Μα τρόμαξες περισσότερο από μένα…
Δεν πειράζει ψυχή μου, αφού νιώθεις να πιέζεσαι, να φοβάσαι, να ενοχλείσαι, ας μην μιλάμε για συναισθήματα. Ξέχνα αυτό που άκουσες, κάνε πως δεν το είπα ποτέ. Κι εγώ θα ξεχάσω πως για μια στιγμή τόλμησα, θα κάνω σαν ποτέ να μην το είπα. Ας μην μιλάμε για συναισθήματα αφού δεν αντέχεις, μα ξέρεις… δεν σου ‘πα “σ’ αγαπώ” για να ακούσω το “κι εγώ”…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου