ΑΝΑΠΗΡΗ -- «ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ».
Η Χένα Μπίστα ήταν δέκα ετών όταν ακρωτηριάστηκε το αριστερό της πόδι. Πριν από αυτό το ατύχημα ήταν μια κανονική κοπέλα. Τότε ήταν στην τέταρτη τάξη. Ο πατέρας της της έδωσε ένα ποδήλατο στα γενέθλιά της. Η πολύ χαρούμενη που το πήρε. Κάθε πρωί προσπαθούσε να μάθει πώς να οδηγεί; Υπήρχε ένας μεγάλος δρόμος μπροστά από το σπίτι τους όπου περνούν πολλά οχήματα. Ένα πρωί όταν έκανε ποδήλατο σε αυτόν τον δρόμο έπεσε κάτω και ένα λεωφορείο έπεσε πάνω στο αριστερό της πόδι προερχόμενο από την απέναντι πλευρά. Έγινε αναίσθητη. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και δυστυχώς ο γιατρός δεν κατάφερε να σώσει το αριστερό της πόδι και ακρωτηριάστηκε κάτω από το γόνατό της. Έγινε κορίτσι με ειδικές ανάγκες. Στην αρχή όταν ήξερε ότι έχασε το πόδι της έκλαιγε πολύ καθώς δεν θα μπορούσε να ξανακάνει ποδήλατο. Τότε οι γονείς της την έκαναν να καταλάβει ότι αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ο μπαμπάς της δεν ήταν οικονομικά ισχυρός για να της δώσει καλύτερη θεραπεία. Έτσι άρχισε να περπατάει με τη βοήθεια κατσικιού.
Από τότε ξεκίνησε ο αγώνας της ζωής της. Από τότε δεν συμμετείχε ποτέ σε κανένα αθλητικό διαγωνισμό στο σχολείο της. Προσπαθούσε πάντα να κρύβεται από τους άλλους. Άρχισε να υποφέρει από σύμπλεγμα κατωτερότητας. Δεν ήταν τόσο καλή στη μελέτη. Οι γονείς της σκέφτονται πάντα το μέλλον της. Πριν από την αποφοίτησή της ο πατέρας της ξαφνικά πέθανε. Πήραν κάποια χρήματα από το γραφείο του μπαμπά της. Τώρα η Χένα ήταν σίγουρο ότι θα έπρεπε να κερδίσει κάτι για εκείνη και τη μαμά της. Έτσι, με τα χρήματα ξεκινά ένα κατάστημα με είδη δώρου. Αυτή και η μαμά της φροντίζουν το κατάστημα. Σιγά σιγά η επιχείρησή της αρχίζει να αυξάνεται. Τότε συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να κερδίσει περισσότερο, τότε πρέπει να κατασκευάσει κάποια αντικείμενα. Στη συνέχεια παίρνει δάνειο από την τράπεζα και ανοίγει ένα εργαστήριο, όπου κατασκευάζονται πολλά είδη χειροποίητων ειδών δώρου. Το ονόμασε «ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ».
Τώρα στο εργοστάσιό της εργάζονται περίπου 150 γυναίκες με ειδικές ανάγκες. Από την παιδική της ηλικία κατάλαβε τα βάσανα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, οπότε έβαλε το μυαλό της ότι θα τα διορίσει στο εργαστήριό της που δεν είναι φυσιολογικά φυσιολογικά. Ναι, είναι αλήθεια ότι η Hena δεν είναι διάσημη ως Sudha Chandran, η οποία έχασε επίσης το δεξί της πόδι και μετά ξεπεράσει την ανικανότητά της με τη βοήθεια του ποδιού της Τζαϊπούρ. Αλλά η Hena δίνει ένα παράδειγμα ότι, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι από καρδιάς, μπορούμε. Έφερε το χαμόγελο στο πρόσωπο εκείνων των 150 γυναικών και τις κάνει να αισθάνονται, μερικές φορές μπορεί να υποφέρουμε στη ζωή, αλλά η ζωή είναι πραγματικά όμορφη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου