Σαν κεραυνός χτύπησε η είδηση την οικογένεια.

-Χωρίζεις; Πώς τολμάς;
-Αν δεν το κάνω, θα πάω στο ψυχιατρείο!

Κι έμεινα εκεί, στο λαβωμένο σπίτι, να μαζεύω τα κομμάτια της απαξίωσης των γύρω.

Ο χρόνος όμως είναι ένα μικρό τέρας. Όλα τα καταπίνει. Το “μαύρο πρόβατο” άρχισε να γκριζάρει, μήπως γίνει και λευκό; Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη κι αναλύω την παραμικρή λεπτομέρεια απ’ το μαύρο πέπλο που επέτρεψα να με σκεπάζει τόσα χρόνια.

Βγες στο φως επιτέλους! Δεν θα κουβαλάς εσύ τα “πρέπει” και τις αποτυχίες των άλλων. Έχεις μια ζωή να ζήσεις, μου φωνάζω…

-ΣΤΕΛΛΑ ΣΩΤΗΡΚΟΥ-

 https://gynaikaeimai.com/

Της Στέλλας Σωτήρκου