«The mind now has this quality of great stability.
And that which is stable is silent.
Are you following all this?
Have you gone into this?
The mind needs to have the clarity
to examine any problem.
That clarity is stability.
Do you understand?
************************************
«Ο νους τώρα έχει αυτή την ποιότητα της μεγάλης σταθερότητας.
Και αυτό που είναι σταθερό είναι σιωπηλό.
Το παρακολουθείτε όλο αυτό;
Το έχετε καθόλου εξετάσει;
Ο νους χρειάζεται να έχει την διαύγεια
για να εξετάσει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Αυτή η διαύγεια είναι σταθερότητα.
Το καταλαβαίνετε;
It is only the mind that is confused,
contradictory, and broken-up that is unstable,
neurotic, seeking, striving, and struggling.
So we come to a point where the mind is totally clear
and therefore completely immovable.
Immovable not in the sense of a mountain,
but immovable in the sense that it is so completely…
It has no problem.
Therefore, it is extraordinarily stable and thus pliable.
*************************************
Μόνο ο νους που είναι σε σύγχυση,
σε αντίφαση και είναι κομματιασμένος είναι ασταθής,
νευρωτικός, ψάχνοντας, κοπιάζοντας και μοχθώντας.
Έτσι ερχόμαστε στο σημείο όπου ο νους είναι εντελώς καθαρός
και επομένως ολοκληρωτικά ακίνητος,
Ακίνητος όχι με την έννοια ενός βουνού,
αλλά ακίνητος με την έννοια που είναι τόσο ολοκληρωτικά…
Δεν έχει πρόβλημα.
Επομένως, είναι εκπληκτικά σταθερός και επομένως ευλύγιστος.
Now, such a mind is quiet.
And you need to have a mind that is absolutely silent
– absolutely, not relatively.
There is the silence of an evening in the woods…
there is a great silence:
all the birds have gone to bed, the wind,
the whisper of the leaves has ended,
and there is great outward stillness.
People observe that stillness and say,
‘I must have that stillness’,
and therefore depend on the stillness
of being alone, being in solitude.
That is not stillness.
************************************
Τώρα, ένας τέτοιος νους είναι ήρεμος.
Και χρειάζεται να έχεις ένα νου που είναι εντελώς σιωπηλός
– εντελώς, όχι σχετικά.
Υπάρχει η σιωπή ενός απογεύματος στα δάση,
όλα τα πουλιά έχουν πάει για ύπνο, ο αέρας,
ο ψίθυρος στα φύλλα έχει σταματήσει
και υπάρχει μεγάλη εξωτερική γαλήνη.
Οι άνθρωποι παρατηρούν αυτή την γαλήνη και λένε,
«πρέπει να έχω αυτή την γαλήνη»
και επομένως εξαρτιόνται από αυτή την γαλήνη
να είναι μόνοι, να είναι σε μοναξιά.
Αυτό δεν είναι γαλήνη.
And there is the stillness created by thought.
Which is, thought says,
«I must be still, I must be quiet, I mustn’t chatter»,
and gradually it produces a stillness.
But that is not it, because it is the result
of thought operating on noise.
Right? So we are talking of a stillness
that is not dependent on anything.
And it is only that quality of stillness,
that absolute silence of the mind
that can see that which is eternal,
timeless, nameless.
This is meditation.»
***************************************
Και υπάρχει και η γαλήνη που δημιουργεί η σκέψη.
Που είναι, η σκέψη λέει:
«Πρέπει να είμαι ήρεμος, πρέπει να είμαι ήσυχος, δεν πρέπει να φλυαρώ»
και σταδιακά δημιουργεί μια ηρεμία.
Αλλά αυτό δεν είναι έτσι, γιατί είναι το αποτέλεσμα
της σκέψης που λειτουργεί πάνω στον θόρυβο.
Σωστά; Έτσι μιλάμε για μια γαλήνη
που δεν εξαρτάται από τίποτα.
Και μόνο μια παρόμοια ποιότητα γαλήνης,
μια απόλυτη σιωπή του νου
που μπορεί να δει αυτό που είναι αιώνιο,
άχρονο, χωρίς όνομα.
Αυτό είναι διαλογισμός.»
https://ainafetst.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου