ΜΟΝΟ ΕΜΕΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΙΑ…
Στημένες παρτίδες με κρυμμένους άσσους. Σκοτεινά μονοπάτια με καλοστημένες παγίδες. Αδιέξοδοι λαβύρινθοι με παραπλανητικούς μίτους. Μαχαίρια μέσα σε αγκαλιές. Σπασμένα γυαλιά μέσα σε φιλιά. Μίσος μέσα σε χαμόγελα. Κακία μέσα σε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη…
Αν ήξερες πόσα βράδια έτρεμα κουλουριασμένη σε σκοτεινές γωνίες! Αν ήξερες πόσο πόνο μου πρόσφεραν με δήθεν γλυκά χαμόγελα! Αν ήξερες πόσες φορές έβγαλα μόνη τα μαχαίρια απ’ την πλάτη μου! Αν ήξερες… αν ήξερες, δεν θ’ απορούσες που τίποτα δεν με ξαφνιάζει, τίποτα δεν με τρομάζει, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να πισωπατήσω.
Όσα με φόβιζαν, μ’ έμαθαν να μην φοβάμαι. Αυτά με δίδαξαν να στέκομαι μπροστά στον φόβο και να τον κοιτώ κατάματα. Αυτά μ’ έμαθαν πως μόνο έτσι μπορώ να τον τρέψω σε φυγή. Μαθήματα κι οι προδοσίες και τα ψέματα και τα χτυπήματα κάτω απ’ την μέση. Μαθήματα κι οι τρικλοποδιές κι οι ανηφόρες και οι πισώπλατες μαχαιριές.
Όσα με φόβιζαν, μ’ έμαθαν να μην φοβάμαι. Με γυμνά χέρια και καθαρή ματιά στάθηκα μπροστά τους κι όσες μάχες κι αν έχασα, έβαλα στόχο να κερδίσω τον πόλεμο. Τίποτα αδύνατο. Τίποτα άτρωτο. Τίποτα αήττητο. Όλα στο μυαλό. Κι η δύναμη κι η αδυναμία. Κι η προσπάθεια κι η απραγία. Και το “μπορώ” και το “δεν θέλω”. Και το “αντέχω” και το “παραιτούμαι”.
Τίποτα δεν με ξαφνιάζει, τίποτα δεν με τρομάζει, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να πισωπατήσω. Ποιες ψιχάλες να φοβηθώ όταν έχω επιβιώσει μέσα από καταιγίδες; Αν ήξερες…. αν ήξερες δεν θ’ απορούσες που μόνο εμένα φοβάμαι πια…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου