ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΑ…
Έρωτας σε αναμονή. “Μ’ ακούτε; Σας συνδέω αμέσως!”. Και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ. Ίσως το πιο όμορφο συναίσθημα για τον εαυτό μας, είναι τελικά ένα “μπράβο ρε συ, τα κατάφερες και σήμερα!”.
Ακούμπησα το βλέμμα στα μάτια σου και σε “είδα”. Κι αυτό που αντίκρισα, με χτύπησε σαν γροθιά στο στομάχι. Να καταθέτεις την ψυχή σου στα πόδια μου.
Μην γονατίζεις! Σήκω. Είμαστε ίσοι. Μαζί θα τ’ αντιμετωπίσουμε όλα! Ο καθείς μας με το δικό του δύσκολο φορτίο. Γιατί είναι μεγάλο και το ξέρουμε κι οι δυο. Μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα. Γιατί αλλιώς πελαγοδρομούμε. Κι άσε τα σκυλιά της άρνησης να γαυγίζουν. Κλείσε τα μάτια στον αόρατο εχθρό. Δώσε μου το χέρι σου και πάμε σε απάτητα μονοπάτια. Τρομακτικό, αλλά λυτρωτικό.
-Τι κάνεις σήμερα;
-Μετράω τις μέρες. Αλλά όχι με στενοχώρια, σε νιώθω κάθε στιγμή κοντά μου.
-Κι εγώ… Αντέχω ακόμα.
-Λίγο έμεινε..
-Ναι! Eίμαστε μαζί κι ας είμαστε χώρια!
Της Στέλλας Σωτήρκου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου