Ήλιος
Ο Ήλιος αίρει την καταγωγή του από τη Γαία και τον Ουρανό. Είναι Τιτάνας με ξεχωριστή ομορφιά και λαμπρότητα. Είναι ο θεραπευτικός Οφθαλμός του Κόσμου. Κάθε πρωί οδηγεί το άρμα με το χρυσό δίσκο, που το σέρνουν τα ξακουστά άλογα Πυρόεις, Ηώος, Αίθων και Φλέγων. Από τις χώρες της Ανατολής ξεκινά με το χάραμα πρώτα το άρμα της Αυγής και μετά το άρμα του Ήλιου. Ο δρόμος στον Ουρανό καθορισμένος. Το βράδυ κουρασμένα τα άλογα και ο Ήλιος φτάνουν στον Ωκεανό πέρα από τη Δύση. Λούζονται και ξεκουράζονται Ξαπλώνουν στο Δέπας, που είναι ένα μεγάλο κύπελλο και ταξιδεύουν όλη τη νύχτα για να φτάσουν πάλι ξεκούραστα στην ανατολή, έτοιμα για την άλλη μέρα.
Ο Φαέθων
‘Hταν γιος του Ηλίου και της Κλυμένης (Ωκεανίδα). Από μικρός εκπαιδευόταν στην αρματοδρομία και έπαιζε πολύ με τον Έπαφο (γιο του Δία και της Ιούς). Κάποτε, σε μια παιδική τους διαμάχη, ο Έπαφος είπε στο Φαέθονα, ότι δεν ήταν πραγματικό παιδί του Ήλιου. Ο Φαέθων αγανακτισμένος, πήγε στον πατέρα του να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Ήλιος τον διαβεβαίωσε, ότι ήταν πράγματι γιος του. Ο Φαέθων όμως έμεινε με αμφιβολίες. Έβαλε τον πατέρα του να ορκιστεί στα νερά της Στύγας, προς απόδειξη ότι θα του έδινε οτιδήποτε του ζητούσε. Ο Ήλιος ορκίστηκε και ο νεαρός Φαέθων του ζήτησε να γίνει ηνίοχος (να οδηγήσει) έστω και για μια μέρα μόνο της αμαξάς του.
Ο Ήλιος κατάλαβε τον κίνδυνο, αλλά δεν μπορούσε να παραβεί τον όρκο του. Έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες στο γιο του, του έδωσε και τα χαλινάρια του μεγάλου αστραφτερού άρματος και του ευχήθηκε καλή τύχη. Ο Φαέθων πήρε στα χέρια του την άμαξα και ξεχύθηκε στους αιθέρες. Μόλις απομακρύνθηκε όμως από τη γη και αντίκρυσε μπροστά του το απέραντο χάος, ζαλίστηκε και άφησε χαλαρά τα ηνία των δυνατών αλόγων. Αυτά αφήνιασαν και άρχισαν να τρέχουν πότε ψηλά στο απέραντο του ουρανού και πότε χαμηλά, πολύ κοντά οτη Γη. Ο δίσκος του Ήλιου κινδύνευε να κατακαύσει στο πέρασμα του τη Γη. Τους ανθρώπους που ζούσαν στην Αιθιοπία αλλά και σε όλη την Αφρική τους έκανε μαύρους, κίτρινους τους λαούς της Ασίας και κόκκινους τους λαούς της Εσπερίας (Αμερικής), ενώ έκανε πιο λευκούς τους κατοίκους του βορρά.
Ο Ποσειδώνας και οι άλλοι θεοί ανησύχησαν και παρακάλεσαν τον Δία να σταματήσει το μεγάλο κακό. Ο Δίας, λίγο πριν την μεγάλη καταοτροφή που θα προκαλούσε ο αδέξιος ηνίοχος, του έρριξε έναν κεραυνό και σταμάτησε την τρελλή πορεία του. Το σώμα του Φαεθονα έπεσε φλεγόμενο σαν κομήτης (επειδή καιγόταν η κόμη του) στον Ηριδανό ποταμό της Ιταλίας (σημερινός Πάδος) ή στον Ηριδανό της Αττικής (παραπόταμος του Ιλισσού), Οι αδελφές του, οι Ηλιάδες Μερόπη, Ηλία, Αίγλη, Φοίβη, Λαμπετία, Αιθέριο και Διοξίππη λυπήθηκαν πολύ για το χαμό του Φαεθονος. Η παράδοση λέγει, ότι αναζήτησαν το σώμα του για να το θάψουν και όταν τελικά το βρήκαν στον ποταμό, τον έκλαψαν επί 4 μήνες. Από την πολύ θλίψη τους μεταμορφώθηκαν σε Λεύκες, στην όχθη του Ηριδανού και τα δάκρυα τους έγιναν ‘Ηλεκτρο, το οποίο στάζει ακόμα και σήμερα στα νερά του.
https://ellas2.wordpress.com/
το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου