ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕΝ ΧΑΡΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ…
Συνήθεια σε κάθε γνωριμία να δίνουμε το χέρι και να λέμε “Χαίρω πολύ!”. Χαιρόμαστε που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο για τον οποίο δεν ξέρουμε τίποτα, που δεν ξέρουμε τι θ’ αφήσει μέσα μας, τι θα μας δώσει, τι θα μας κλέψει. Χαιρόμαστε… εθιμοτυπικές μπούρδες! Στο τέλος θα δείξει αν χαρήκαμε, γιατί εκεί φαίνονται όλα.
Στο “αντίο” φαίνεται αν άξιζε το “χαίρομαι που σε γνωρίζω” της αρχής. Εκεί, τη στιγμή που έχουν όλα τελειώσει, που τα βλέμματα συναντιούνται για τελευταία φορά. Εκεί, τη στιγμή που ο ένας δεν έχει πια τίποτα να κερδίσει απ’ τον άλλον, τότε που πέφτουν οι μάσκες.
Την ύστατη στιγμή λέγονται όσα δεν τολμήσαμε, όσα μας βάραιναν, όσα επιμελώς κρύβαμε. Τότε είναι που όλη η αλήθεια ξεχύνεται μπροστά στα μάτια μας και καθαρίζει το τοπίο, συμπληρώνοντας το παζλ της εικόνας του άλλου. Τότε που θα ειπωθούν τα τελευταία λόγια, γράφοντας τον επίλογο όσων ζήσαμε. Εκείνες οι τελευταίες λέξεις πριν το αντίο, είναι το απόσταγμα της γεύσης που μας άφησε, η αλήθεια των όσων νιώσαμε.
Απ’ αυτά τα τελευταία λόγια είναι που αρχίζουν ν’ αναβοσβήνουν σαν λαμπάκια στο κεφάλι σου, όλα τα μικρά, φαινομενικά ασήμαντα που προσπάθησες να μη δώσεις σημασία, όλα τα “δεν πειράζει” που ξεστόμισες, όλα τα λάθη που έσπευσες να διώξεις απ’ το νου σου. Τότε, όλα βγάζουν νόημα.
Την τελευταία στιγμή είναι που θα δείξεις αν σεβάστηκες, εκτίμησες, αντιλήφθηκες. Την τελευταία στιγμή είναι που θα δείξεις αν έχεις καρδιά, αξιοπρέπεια, και ευγένεια ψυχής. Τότε, που σφραγίζεται το τέλος. Τότε, που ότι κι αν πεις θα μείνει σαν την πιο δυνατή ανάμνηση.
Ήταν λάθος τελικά, ήταν λάθος η στιγμή που σου έδωσα για πρώτη φορά το χέρι και σου χαμογέλασα, λέγοντάς σου πως χάρηκα για την γνωριμία. Ήταν λάθος που ενώ έβλεπα, επέλεγα να κοιτάξω αλλού. Ήταν λάθος που υποτιμούσα το ένστικτό μου, που μου ούρλιαζε να προσέχω. Ήταν λάθος που δεν μέτρησα σωστά, όλα εκείνα τα μικρά, που τελικά ήταν τα πιο ουσιώδη. Ήταν λάθος που άργησα να ξεστομίσω το “αντίο”. Λάθος, μα έστω κι αργά, καλό είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να μας γίνονται μαθήματα για τη συνέχεια.
Αυτό ήσουν. Ένα μάθημα. Και τελικά, δεν χάρηκα καθόλου για τη γνωριμία.
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου