'Το νησί'

 

'Το νησί'

Το νησί - Aldous Huxley

Το μυθιστόρημα χρησιμεύει ως πλαίσιο για τον συγγραφέα να διερευνήσει και να αποκαλύψει πολλές από τις ιδέες που τον ενδιέφεραν μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε ήδη ασχοληθεί με αυτό το θέμα σε άλλα δοκίμια, όπως Νέα Επίσκεψη σε έναν Ευτυχισμένο Κόσμο , Αύριο, Αύριο και Αύριο ή Η Μόνιμη Φιλοσοφία .

Μερικά από τα θέματα που ασχολείται με τον Huxley σε αυτό το βιβλίο είναι ο υπερπληθυσμός της Γης, η οικολογία, η δημοκρατία ή η πρόοδος της κοινωνίας.

Πολιτισμός στο νησί της Παλαιάς

Όταν ένας σκωτσέζος γιατρός φτάνει σε αυτό το νησί τον 19ο αιώνα, μεταδίδει τις πεποιθήσεις του στους κατοίκους, οι οποίοι δηλώνουν τη βουδιστική πίστη. Έτσι δημιουργείται μια κοινωνία που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα του πολιτισμού της Δύσης και της Ανατολής. Μία από τις ιδιαιτερότητές της είναι ότι η εκβιομηχάνιση έχει σταματήσει στο νησί, η οποία έχει γίνει για να δημιουργήσει μια κοινωνία που χωρίζει το χρόνο της μεταξύ εργασίας, αναψυχής και στοχασμού, ως κριτική της φρενήρης ζωής που ζούμε σήμερα .

Για τους κατοίκους της Παλαιάς, η πρόοδος είναι συνώνυμη με μια επιλεκτική στάση απέναντι στην τεχνολογία, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη φτώχεια του γειτονικού νησιού τους, το Ρεντάνγκ, και με την εντατική ανάπτυξη της Ανατολής, που ήταν ιδιαίτερα βιομηχανική εκείνη την εποχή.

Παρόλο που χρησιμοποιούν επιστημονικές και ιατρικές εξελίξεις, απορρίπτουν τη βιομηχανοποίηση, οπότε επιλέγουν μόνο τι, με τον τρόπο που βλέπουν, θα τους κάνει ευτυχισμένους. Είναι, επομένως, μια κριτική για τις προόδους της κοινωνίας στη δεκαετία του 1960, η οποία μπορεί να επεκταθεί στην τρέχουσα κατάσταση. Στην πραγματικότητα, από τη δημοσίευση του βιβλίου, δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα που ονομάζεται «Isla», το οποίο στοχεύει στην εφαρμογή μιας κουλτούρας που βασίζεται στην εφαρμοσμένη επιλογή στο νησί και η οποία λειτουργεί χωρίς κέρδος.

Εκβιομηχάνιση και οι συνέπειές της

Αυτό το βιβλίο τονίζει την κριτική που κάνει για την πρόοδο της κοινωνίας. Η εκβιομηχάνιση και η ψηφιοποίηση έχουν συνέπειες όχι μόνο της οικονομικής ανισότητας μεταξύ των χωρών, αλλά και των κοινωνικών και ακόμη και περιβαλλοντικών. Για το λόγο αυτό, πολλοί τομείς της κοινωνίας και νέα κινήματα δεσμεύονται για μια πιο βιώσιμη και δίκαιη οικονομία που ωφελεί όλους τους παράγοντες που συμμετέχουν στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Αυτό το βιβλίο είναι χρήσιμο τόσο για ενήλικες όσο και για νέους και μας βοηθά να κατανοήσουμε τον φόβο για την πρόοδο της κοινωνίας, που ισχύει για την παρούσα στιγμή και αυτό μας κάνει να προβληματιστούμε για το πώς ορισμένες αξίες χάνονται και επηρεάζουν ασταμάτητα την υγεία του πλανήτη.

 Αυτό ήταν το τελευταίο βιβλίο που γράφτηκε από τον Huxley, και κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει ένα αντίστοιχο έργο του Brave New World, γραμμένο κατά την πρώιμη ωριμότητα του. Εάν σε αυτό το πρώτο «ουτοπικό» έργο ο συγγραφέας μας παρουσίασε μια αυτοματοποιημένη κοινωνία, «τέλεια», αλλά ταυτόχρονα ηλίθια και απάνθρωπη από τη γενετική μηχανική, τα μέσα παραγωγής και ένα φάρμακο ευτυχίας που κράτησε τα άτομα ληθαργικά, σε αυτό Το δεύτερο έργο του Huxley περιγράφει έναν καταναλωτικό κόσμο που κυριαρχείται από πολυεθνικές, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει έναν πόλεμο υπέρτατης κυριαρχίας, ο οποίος τελικά δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να βυθίσει τον κόσμο στο χάος. Αλλά αυτή τη φορά, αντί για το δημοφιλές φάρμακο που εγγυάται την ευτυχία χωρίς παράπονο, ο Huxley μας παρουσιάζει μια μικρή ανθρωπιστική κοινότητα που ζει σε ένα νησί μακριά από τον κόσμο, και χρησιμοποιεί ένα οραματιστικό μανιτάρι που παρέχει υπερβατική γνώση και ηρεμία απουσιάζει στον υπόλοιπο πλανήτη.

    Η αφήγηση εξελίσσεται από την επίσκεψη σε αυτήν τη μικρή κοινότητα ενός δημοσιογράφου που προέρχεται από τον «νευρωτικό» κόσμο και την αργή του διαδικασία προσέγγισης των τελετουργιών, του τρόπου ζωής και της κατανόησης της ύπαρξης αυτής της απομακρυσμένης κοινότητας ανθρώπων - που Χωρίς να προσπαθεί να κατακτήσει τον άλλο , επιλέγει τη γνώση του εαυτού.

    Ένα από τα σημεία στα οποία περιστρέφεται αυτός ο μύθος, εκτός από τη «μετατροπή» του απεσταλμένου από τον κόσμο της τρέλας, είναι να προσφέρει έναν τρίτο τρόπο από αυτό που έθεσε ο Χάξλεϋ στο βιβλίο του Brave New World . Αν σε εκείνη την πρώτη περίσταση, ο Χάξλεϊ, απερίσκεπτα, έδωσε μόνο δύο τρόπους στον άνθρωπο - τρέλα ή αποξένωση - με αυτήν την περίσταση αυτό που παρουσιάζεται στο Νησί είναι το μονοπάτι της λογικής, που γεννιέται από αυτογνωσία, της απουσίας της θέλησης να κυριαρχήσει και να μελετήσει την περιπέτεια σε αυτόν τον πλανήτη με την απαραίτητη σύνδεσή του με κάποιες ανθρώπινες διαστάσεις πνευματικότητας.

Σύγχρονη δυστοπία και κοινωνικός έλεγχος

Ήχος

Ταινία

The Afterlife - Μαρ 1936

Ταινία

Στα μέσα της δεκαετίας του '30, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έχει ξεσπάσει, αλλά φαίνεται να είναι στον αέρα που αναπνέετε. Όταν φτάσει, ένα αξέχαστο γεγονός για τους μελλοντολόγους, θα είναι ένα σοκ που θα δημιουργήσει ένα μέλλον καταστροφών στο οποίο θα επιβληθεί η πιο σκληρή δικτατορία ως η μόνη μορφή διακυβέρνησης.

https://superduque.wordpress.com/