ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΟΥ…
Έξω από την πόρτα σου θα ξεπαγιάζω, δίχως να με ενδιαφέρει αν εμένα αγαπάς ή όχι. Αποφασισμένη και έτοιμη να δεχτώ τα πάντα. Αποφασισμένη και έτοιμη να μη συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο από αυτό που θέλω και αξίζω.
Αν δεν μπορώ να έχω τον έρωτά σου, τότε δε σε θέλω καθόλου. Αν δεν μπορώ να αγκαλιάζω κάθε νύχτα το κορμί σου, με αφήνει αδιάφορη η φιλία σου. Γιατί δε γεννήθηκα για το λίγο, για το τελευταίο, για το μισό. Θέλω το τέλειο, το πρώτο, το πλήρες. Θέλω εσένα. Εσένα και μόνο. Τον έρωτά σου θέλω να με πνίξει με πάθος, λες και βρίσκομαι σε λυσσασμένη και άγρια θάλασσα. Τα φιλιά σου να γεμίζουν το λαιμό μου και τα χέρια σου να τον κλείνουν σαν κολιέ.
Δε θέλω τη φιλία σου, τη συμπόνια σου, τον οίκτο σου. Αδιάφορη με αφήνουν τα άδεια σου κενά στα οποία μόνο τότε θυμάσαι πως υπάρχω. Θέλω να σε έχω όλες τις ώρες, όλα τα λεπτά, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε μέρα. Δε μου αρκεί το λίγο, θέλω το παν.
Καλύτερα μακριά σου, παρά το υπόλειμμα των συναισθημάτων σου. Δε θέλω το λίγο που μου προσφέρεις, προτιμώ να πεθαίνω μακριά σου, παρά να είμαι κοντά σου και να μην μπορώ να σε έχω.
Δε θέλω τα ψίχουλά σου, δε σκοπεύω να με αφήσω να περιμένω για τα αποφάγια σου, όταν οι άλλοι σε γεύονται όπως και όποτε θέλουν. Δε θέλω τη φιλία σου, δε θέλω τίποτα λιγότερο από εσένα. Εκτός από εσένα.
Εγωίστρια; Ναι. Και δεν το αρνούμαι αυτό…
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου