ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ…
Νιώθω ότι όλα γύρω μου διαλύονται και εγώ εκεί μόνη και παγωμένη στέκω στην μέση του σαλονιού. Βλέπω τον καιρό να περνάει και η εικόνα μου αλλοιώνεται. Με βλέπω στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω.
Νιώθω ακόμα κάπου μέσα μου το κορίτσι που γνώρισες. Τότε τραγουδούσα σε κάθε περίπτωση. Είχα το χαμόγελο στα χείλη μου, την ζωή μου τακτοποιημένη, με την δουλειά μου, την σχολή μου, τα μαθήματα οδήγησης και όλο και κάποιο ταξιδάκι θα έβρισκα χρόνο να πάω να γεμίσω τις μπαταρίες μου.
Ήρθες και όλα αμέσως άλλαξαν. Πίστεψα για λίγο ότι είσαι ο πρίγκιπας του παραμυθιού, μα ήσουν ο δράκος. Μου έδειξες τα δόντια σου, από το στόμα σου έβγαινε φωτιά, τα φτερά σου μου έκοψαν τα δικά μου να μην ξαναπετάξω, να μην φύγω από κοντά σου. Και εγώ εκεί, με την ηλίθια ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Όχι δεν αλλάζει κανείς αν δεν το θέλει και φυσικά αν δεν το βλέπει.
Αν και τα φτερά μου κόπηκαν, αν και η καρδιά μου μάτωσε, εγώ είμαι ακόμα εδώ και θέλω όλα να τα αλλάξω και θέλω να φτάσω πιο ψηλά. Θα βάλω κόλλα στα τσακισμένα μου φτερά, θα ράψω πάλι την καρδιά μου, θα φορέσω πάλι το χαμόγελο μου και θα κοιτάξω ξανά εμένα.
Της Ευγενίας Τριανταφυλλίδου
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου