Εφυγε από τη ζωή ο αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ

Εφυγε από τη ζωή ο αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ

Του είχαν πει πως θα πεθάνει στα 23, εφτασε τα 76

Ο σπουδαίος Βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σε ηλικία 76 ετών 

στην οικία του, στο Κέμπριτζ της Μ. Βρετανίας, γνωστοποίησε εκπρόσωπος της 

οικογένειάς του.«Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα», ο οποίος «ήταν

 σπάνιος άνθρωπος» και «σπουδαίος επιστήμονας, το έργο του οποίου θα ζήσει για πολλά 

χρόνια ακόμη», τόνισαν τα παιδιά του κοσμολόγου, η Λούσι, ο Ρόμπερτ και ο Τιμ, στην 

ανακοίνωση που μετέδωσε το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων AP.

«Μια φορά είχε πει "δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν 

το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα», συμπλήρωσαν.
Ο Χόκινγκ έπασχε από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), 

κατάσταση που είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου 

παράλυτος και επικοινωνούσε μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. Παντρεύτηκε δύο φορές 

και είχε τρία παιδιά.

Ποιος ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ

Ηταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας

 της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Ηταν φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας

 πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής.
Ηταν επίτιμος συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας των Τεχνών, ισόβιο μέλος στην Επισκοπική

 Ακαδημία Επιστημών, και αποδέκτης του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας, το υψηλότερο

 πολιτικό βραβείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Χόκινγκ ήταν Καθηγητής Μαθηματικών στο 

Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μεταξύ 1979 και 2009.

Είχε συντάξει εργασίες εκλαϊκευμένης επιστήμης, στις οποίες συζητούσε τις θεωρίες και την 

κοσμολογία του γενικά. Το βιβλίο του Το Χρονικό του Χρόνου έμεινε στη λίστα με τα best-seller

 της Βρετανικής Sunday Times για 237 εβδομάδες σπάζοντας ρεκόρ.

Του είχαν πει πως θα πεθάνει στα 23
Στα 21 του χρόνια, την ώρα που η καριέρα του ήταν έτοιμη για απογείωση, εμφάνισε 

συμπτώματα Αμυοτροφικής Πλάγιας Σκλήρυνσης. Μπορεί το σώμα του να τον εγκατέλειπε, 

ωστόσο, το μυαλό του δεν βούλιαξε στην αρνητικότητα και αφοσιώθηκε στην θεωρητική φυσική.

Οι γιατροί μετά τη διάγνωση της ασθένειάς του, του έδωσαν μόλις δύο χρόνια ζωής. Η πάθηση,

 που είχε, σκοτώνει μέσα σε πέντε χρόνια τους πάσχοντες.

Tο 1985, ο Χόκινγκ προσβλήθηκε από πνευμονία που απειλούσε τη ζωή του.
Οταν η σύζυγός του Τζέιν ρωτήθηκε εάν θα τερμάτιζε τη μηχανική υποστήριξη, εκείνη 

αρνήθηκε. Αποτέλεσμα ήταν μία τραχειοτομή, που θα απαιτούσε την εικοσιτετράωρη 

νοσηλευτική φροντίδα, και θα αφαιρούσε ό,τι είχε απομείνει από την ομιλία του. 

Η εθνική υγειονομική υπηρεσία θα πλήρωνε για οίκο ευγηρίας αλλά η Τζέιν ήταν αποφασισμένη

 ότι θα ζούσε στο σπίτι. Το κόστος της φροντίδας χρηματοδοτήθηκε από ένα αμερικανικό

 ίδρυμα.  Νοσοκόμες μισθώθηκαν για τις τρεις βάρδιες που απαιτούνταν για να παρέχουν την

 εικοσιτετράωρη υποστήριξη που χρειαζόταν. Ένας από εκείνους που απασχολούνταν ήταν η 

Ελειν Μέισον, η γυναίκα που επρόκειτο να γίνει η δεύτερη σύζυγος του Χόκινγκ. 

Για πάνω από μισό αιώνα, ο 76χρονος Χόκινγκ ασχολήθηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα 

ερωτήματα γύρω από τη θεωρητική κοσμολογία, την κβαντική βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες.

Είχε βγάλει βιβλία, κάνει διαλέξεις, λάβει μετάλλια και βραβεία. Είχε γίνει πρότυπο για τα

 άτομα με ειδικές ανάγκες σε όλο τον κόσμο. Η αναπηρία του, άλλωστε, του είχε δώσει μια νέα

 αίσθηση σκοπού και επιθυμίας για ζωή.

«Επειδή κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία μου, έχω την επιθυμία να αξιοποιώ 

στο έπακρο κάθε λεπτό», είχε δηλώσει σε ντοκιμαντέρ που έγινε για τη ζωή του.

Ηταν η εξαίρεση στον κανόνα

Ο Χόκινγκ αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα σχετικά με την ασθένειά του. Ο Λιο ΜακΚλάσκι, 

αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας και ιατρικός διευθυντής του ALS Center στο 

Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, επιχειρώντας να εξηγήσει τι συνέβη στην περίπτωσή του 

Χόκινγκ, είχε αναφέρει στο Scientific American:
«Πρόκειται για μια απίστευτα μεταβλητή διαταραχή από πολλές απόψεις. Κατά μέσο όρο, οι 

άνθρωποι ζουν δύο έως τρία χρόνια μετά τη διάγνωση. Αλλά αυτό σημαίνει πως οι μισοί 

περίπου ζουν περισσότερο. 


Το προσδόκιμο ζωής ενεργοποιεί δύο πράγματα: οι κινητικοί νευρώνες που διατρέχουν το 

διάφραγμα, δηλαδή οι μύες του σχετίζονται με το αναπνευστικό. Κοινός τρόπος θανάτου των 

ασθενών είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια.
Ακόμη ένα είναι η επιδείνωση καταπιεσμένων μυών που μπορεί να οδηγήσουν σε υποσιτισμού

 και αφυδάτωση.

Εάν κάποιος ασθενής δεν έχει αυτά τα δύο, μπορεί να ζήσει για μεγάλο διάστημα, ακόμα και 

εάν χειροτερεύσει.

Αυτό που συνέβη στον Χόκινγκ είναι απλά εκπληκτικό. Αυτός σίγουρα είναι εξαίρεση».

Πηγή:  iefimerida.gr

ΠΗΓΗ: https://greek1.blogspot.com/2018/03/blog-post_350.html#ixzz59hbD4oqt 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη