Πολλοί επιστήμονες του κόσμου έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν πολλά είδη θαυματουργών εφευρέσεων για να κάνουν την ανθρώπινη ζωή εύκολη και απλή και να προωθήσουν τη ζωή με περίπλοκο τρόπο. Όλα αυτά είχαν βαθύ αντίκτυπο στην ανθρώπινη ζωή. Οι επιστήμονες έχουν κάνει πολλές εφευρέσεις στους τομείς της καθημερινής ζωής, της υγείας, της εκπαίδευσης, της βιομηχανίας, της επιστήμης και τεχνολογίας, της ασφάλειας, της γεωργίας, των μεταφορών, της φυσικής υποδομής, της πληροφορίας και της επικοινωνίας κ.λπ. Με αυτές τις ανακαλύψεις που έγιναν από επιστήμονες, ο κόσμος αποκτά μια νέα όψη. Οι επιστήμονες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μετατρέψουν τη φαντασία και την περιέργειά τους σε πραγματικότητα. Οι επιστήμονες έχουν συνεισφέρει σε διάφορους τομείς όπως η φυσική, η χημεία, η βιολογία, η ιατρική, τα μαθηματικά κ.λπ. Η δημιουργικότητα και το ταλέντο τους συνεχίζουν να μας εμπνέουν όλους. Εδώ λοιπόν θα πάρουμε σύντομες πληροφορίες για μερικούς διάσημους επιστήμονες και τις εφευρέσεις τους.
 | Narayan Giri, Okhaldhunga, Νεπάλ 29 Μαρτίου |
Εδώ θα πάρουμε σύντομες πληροφορίες για διάσημους επιστήμονες και το έργο τους. Εδώ γίνεται αναφορά σε μερικούς εξέχοντες επιστήμονες και τις εφευρέσεις τους. Τα υπόλοιπα θα τα κρατήσουμε με τη σειρά -
Συγγραφή, συλλογή, επιμέλεια και μετάφραση - Narayan Giri
Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων και οι εφευρέσεις του
Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1643 στο Woolsthorpe της Αγγλίας. Ο πατέρας του πέθανε πριν γεννηθεί. Η μαμά ξαναπαντρεύτηκε όταν ήταν 3 ετών και ο δεύτερος σύζυγος της μαμάς πέθανε επίσης όταν ο Νιούτον ήταν 10 ετών. Ο Newton στάλθηκε αρχικά σε ένα αγροτικό σχολείο στο Woolsworth, όπου οι σπουδές του ήταν απογοητευτικές, αλλά από την αρχή διάβαζε βιβλία επιστήμης. Αργότερα, οι σπουδές του βελτιώθηκαν. Βυθίστηκε στην επιστημονική σκέψη από μικρός. Αργότερα ο θείος του τον δέχθηκε στο καλύτερο κολέγιο του Κέιμπριτζ. Εδώ ο Νεύτων ασχολήθηκε με τον στοχασμό αλλά και με την ανάγνωση. Διάβασε τις σκέψεις των αρχαίων φιλοσόφων Πλάτωνα, Αριστοτέλη κ.λπ. και μελέτησε επίσης τα έργα του Κοπέρνικου, του Κέπλερ, του Γαλιλαίου, του Ντεκάρτ κ.λπ., επιστημόνων πριν από έναν αιώνα. Ήταν θρησκευόμενος, επομένως μελέτησε σε βάθος και τη Βίβλο. Μελέτησε τη Βίβλο και συνέκρινε τις απόψεις των σύγχρονων φιλοσόφων, τις οποίες έβλεπε ως εμφανείς αποκλίσεις.
Ο Νεύτωνας ανακάλυψε τους νόμους της βαρύτητας και της κίνησης . Ο Νεύτωνας θεωρείται μεγάλος επιστήμονας. Ήταν φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φυσικός φιλόσοφος και χημικός. Οι θεωρίες του Νεύτωνα δημιούργησαν έναν νέο τρόπο θεώρησης του κόσμου και έθεσαν τα θεμέλια για τη σύγχρονη φυσική και μηχανική. Η μηχανική φυσική ξεκινά με τους νόμους της κίνησης του Νεύτωνα. Από τα ποδήλατα μέχρι τους πύραυλους, αυτοί οι κανόνες ενσωματώνονται κάπου. Θεωρείται ως μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της επιστήμης. Έχει κάνει πολλές σημαντικές συνεισφορές στους κλάδους των μαθηματικών και της φυσικής, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πειραματικό. Εκτός από τους διάσημους τρεις νόμους της κίνησης, απέδειξε επίσης ότι το φως του ήλιου έχει επτά διαφορετικά χρώματα. Μέχρι τώρα, η φυσική και η μηχανική προχωρούσαν με βάση τις αρχές του Νεύτωνα. Ο Νεύτων ανακάλυψε επίσης ότι δύο αντικείμενα έλκονται το ένα το άλλο. Οι νόμοι της βαρύτητας και της κίνησης του βοήθησαν στην κατανόηση της κίνησης των πλανητών και των δορυφόρων. Ο Νεύτωνας έδωσε επίσης ακριβείς μαθηματικές εξισώσεις για όλους τους νόμους του. Τα μαθηματικά δεν είχαν προχωρήσει πολύ την εποχή του Νεύτωνα. Ανακάλυψε επίσης «λογισμό και διωνυμικό θεώρημα». Ωστόσο, ο Newton και ο Leibniz αμφισβήτησαν αυτή την ανακάλυψη για πολλά χρόνια. Αλλά το χρησιμοποίησαν με διαφορετικό τρόπο. Αυτή η ανακάλυψη της φυσικής του Νεύτωνα ήταν μοναδική. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1661 έως το 1665. Εκεί ανακάλυψε τα έργα του Ρενέ Ντεκάρτ. Διερεύνησε τις αρχές του λογισμού μεταξύ 1665 και 1668. Κατασκεύασε το πρώτο ανακλαστικό τηλεσκόπιο το 1668 και έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1669. Το 1686, ο Νεύτων ανακάλυψε τους νόμους της κίνησης και της βαρύτητας. Το πιο διάσημο βιβλίο του «Principia Mathematica» εκδόθηκε το 1687. Εξελέγη Πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου το 1703 και ανακηρύχθηκε ιππότης το 1705. Εργάστηκε και στη Βουλή για λίγες μέρες. Ο Νεύτωνας ήταν ο πρώτος επιστήμονας που έσπασε το φως στα συστατικά του χρώματα και τα ένωσε ξανά. Πέθανε από πέτρες στη χολή στις 31 Μαρτίου 1727 στο Κένσινγκτον, άγαμος.
Ο Νεύτων έθεσε τα θεμέλια της επιστημονικής λογικής που βασίζεται σε τέσσερις νόμους. Κατά συνέπεια, i) υπάρχει μία και μοναδική απολύτως αληθινή αιτία πίσω από κάθε φυσικό φαινόμενο. ii) Τα ίδια αίτια για το ίδιο είδος συμβάντων. iii) Οι ιδιότητες της ύλης είναι καθολικά ίδιες παντού. και, iv) ένα συμπέρασμα που συνάγεται από ένα γεγονός θα πρέπει να θεωρείται αληθές μέχρι και εάν κάποιο άλλο γεγονός αποδείξει ότι είναι ψευδές. Ο Νεύτων εξήγησε ότι η παγκόσμια δύναμη της βαρύτητας είναι ο μόνος λόγος πίσω από τα πράγματα που πέφτουν στη γη, το φεγγάρι να περιστρέφεται γύρω από τη γη και οι πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο. Επιπλέον, πρώτα διέκρινε τη μάζα και το βάρος. Εργαζόμενος στο πεδίο του φωτός, ο Newton εξήγησε ότι το λευκό φως είναι στην πραγματικότητα ένα μείγμα πολλών χρωμάτων. Και, εκτός από αυτό, εξήγησε επίσης ότι το φως είναι μια γρήγορη ροή πολλών μικροσκοπικών σωματιδίων. Αλλά ο Huygens και άλλοι επιστήμονες απέρριψαν τη θεωρία των σωματιδίων του φωτός και τόνισαν τη θεωρία των κυμάτων. Αλλά μέχρι σήμερα, η υπόθεση του Πλανκ και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο του Αϊνστάιν έχουν αποδείξει σε μεγάλο βαθμό τη θεωρία του Νεύτωνα σωστή. Ο Νεύτωνας εφηύρε το ανακλαστικό τηλεσκόπιο για να εξαλείψει τη χρωματική εκτροπή του τηλεσκοπίου.
Ο Galileo Galilei και οι εφευρέσεις του
Ο Γαλιλαίος γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1564 στην Πίζα της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και επίσης επιστήμονας. Άσκησε ανοιχτά κριτική στις προτεινόμενες θεωρίες του Αριστοτέλη και δήλωσε γεγονότα. Αυτή η αγάπη για την επιστήμη από τον πατέρα του μεταφέρθηκε αργότερα στον Γαλιλαίο. Όταν ήταν 10 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στη Φλωρεντία, όπου φοίτησε σε ένα τοπικό μοναστήρι και σπούδασε θρησκευτικά, λατινικά, μαθηματικά, γραμματική και λογική. Ο πατέρας του ήθελε να γίνει γιατρός, αλλά ο Γαλιλαίος ενδιαφέρθηκε για τα μαθηματικά. Μετά από αυτό άρχισε να σπουδάζει μαθηματικά και συλλογισμό. Ομοίως, άρχισε να δοκιμάζει τις αρχαίες πεποιθήσεις. Το 1885 άφησε το πανεπιστήμιο χωρίς πτυχίο. Μετά από αυτό ο πατέρας της δεν της επέτρεψε να μείνει στο σπίτι. Ενώ έψαχνε για δουλειά, έπιασε δουλειά ως δάσκαλος μαθηματικών και αργότερα έγινε καθηγητής μαθηματικών στην Πίζα. Λόγω των ικανοτήτων του, ήταν γνωστός σε πολλούς και είχε πολλούς φίλους. Η υγεία και η οικογενειακή κατάσταση του Galileo ήταν πολύ κακή, αλλά συνέχισε την έρευνά του.
Ο Γαλιλαίος ήταν ένας λαμπρός και πειραματικός επιστήμονας. Ήταν ο Γαλιλαίος που έβγαλε την επιστήμη και την τεχνολογία από το σκοτάδι της Ευρώπης και τις δημοσίευσε. Ο Γαλιλαίος ήταν επίσης φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος. Είναι γνωστός ως ο πατέρας της σύγχρονης επιστήμης. Απέδειξε ότι ο χρόνος που απαιτείται για μια ταλάντευση ενός εκκρεμούς εξαρτάται μόνο από το μήκος του εκκρεμούς. Ο Γαλιλαίος εξήγησε ότι όταν ένα αντικείμενο πέφτει από ύψος, πέφτει με ομοιόμορφη ταχύτητα και ότι ένα αντικείμενο σε μια πολύ λεία επιφάνεια διατηρεί την ταχύτητά του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 1589, ο Γαλιλαίος έγινε καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία. Το 1591 αποβλήθηκε από το πανεπιστήμιο, επειδή αμφισβήτησε τις αρχές του Αριστοτέλη με τις απόψεις του για τη θεωρία της βαρύτητας. Το 1592 διορίστηκε καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Ο Γαλιλαίος έγινε παγκοσμίως γνωστός κυρίως λόγω της εφεύρεσης του τηλεσκοπίου . Στις 25 Αυγούστου 1609 έκανε δημόσια επίδειξη του σύγχρονου τηλεσκοπίου του. Ο Γαλιλαίος ήταν ο πρώτος επιστήμονας που ανακάλυψε ότι ο Δίας έχει 4 φεγγάρια. Εδώ τέθηκαν τα θεμέλια των υποθέσεων του Πτολεμαίου και του Αριστοτέλη. Διέψευσε τις επικρατούσες πεποιθήσεις μέσω του τηλεσκοπίου του. Έδειξε μεγάλους κρατήρες στην επιφάνεια του φεγγαριού, αστέρια που μέχρι τότε δεν είχαν δει οι άνθρωποι και έδειξε τους δακτυλίους του πλανήτη Κρόνου. Στις 7 Ιανουαρίου 1610, είδε τους δορυφόρους του Δία για πρώτη φορά μέσω ενός τηλεσκοπίου που είχε κατασκευάσει. Ήταν επίσης ο πρώτος που παρατήρησε τις ηλιακές κηλίδες και τις φάσεις της Αφροδίτης. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Ο Γαλιλαίος κατασκεύασε περίπου 200 τηλεσκόπια και τα παρείχε σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα για αστρονομική παρατήρηση. Έγραψε το βιβλίο του στα ιταλικά. Έγραψε το διάσημο βιβλίο του Discourses & Mathematical Demonstrations Concerning two New Sciences που σχετίζονται με τη μηχανική και την κίνηση. Είχε απορρίψει τις απόψεις της Εκκλησίας, έτσι χρειάστηκε να αντιμετωπίσει δικαστική εξέταση και πολλά άλλα βασανιστήρια. Οδηγήθηκε πολλές φορές στο δικαστήριο. Φυλακισμένος ισόβια. Ο Γαλιλαίος ήταν μεγάλος εκφραστής της επιστημονικής σκέψης. Το 1637 έχασε την όρασή του. Ο Γαλιλαίος πρότεινε τη θεωρία του για την κίνηση των πλανητών, η οποία βασίστηκε στη θεωρία του Κοπέρνικου ότι ο Ήλιος ήταν το κέντρο κίνησης όλων των πλανητών. Πρότεινε την αρχή της αδράνειας. Αμφισβήτησε τις ιδέες του Αριστοτέλη. Πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1642 στην Ιταλία. Είναι πάντα γνωστός στον κόσμο ως μεγάλος επιστήμονας.
Ο Γαλιλαίος καθιέρωσε τις εξισώσεις της κίνησης στη φυσική. Ο νόμος της αδράνειάς του είναι παγκοσμίως γνωστός. Μέσω των πειραμάτων του στον Μιναρέ της Πίζας, απέδειξε ότι η ταχύτητα των αντικειμένων που πέφτουν δεν εξαρτάται από τη μάζα τους. Ο Γαλιλαίος ήταν ο πρώτος που δήλωσε ότι όλοι οι φυσικοί νόμοι υπακούουν στους μαθηματικούς νόμους. Είπε σε ένα μέρος ότι αυτό το τεράστιο βιβλίο φιλοσοφίας είναι γραμμένο στο σύμπαν… και είναι σε μαθηματική γλώσσα. Οι χαρακτήρες του είναι κύκλοι, τρίγωνα και άλλα γεωμετρικά σχήματα. Ήταν ο πρώτος που απέδειξε ότι η τροχιά ενός βλήματος στο κενό είναι παραβολική. Η προηγμένη πυξίδα του Galileo βοήθησε πολύ τους ναυτικούς. Ανάμεσα στις άλλες εφευρέσεις του είναι το θερμόμετρο, το μικροσκόπιο, το ρολόι με εκκρεμές κ.λπ. Είπε για τους φυσικούς νόμους ότι τρέχουν παντού με σταθερή ταχύτητα. Αυτή ήταν μια πρώτη ματιά στη θεωρία της σχετικότητας.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και οι εφευρέσεις του
Ο Αϊνστάιν γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1879 στην πόλη Ουλμ της νότιας Γερμανίας σε μια απλή οικογένεια. Ο πατέρας του διατηρούσε ένα μικρό εργοστάσιο ηλεκτρικών ειδών, ήταν έμπορος και γενικός μηχανικός. Η μητέρα της συνήθιζε να κάνει γενικές δουλειές του σπιτιού. Το 1880, η οικογένεια Αϊνστάιν μετακόμισε στο Μόναχο για επαγγελματικούς λόγους. Μετά τα επαγγελματικά τους προβλήματα και εκεί, πήγαν στην Ιταλία το 1894, αλλά ο Αϊνστάιν έμεινε στο Μόναχο για σπουδές. Αργότερα, επισκεπτόμενος την οικογένειά του στην Ιταλία, έγραψε ένα δοκίμιο για τη διερεύνηση της κατάστασης του αιθέρα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Το 1895 απέτυχε στις γενικές εισαγωγικές εξετάσεις στην «Ελβετική Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή» στη Ζυρίχη, αλλά εκεί έλαβε εξαιρετικούς βαθμούς στη φυσική και στα μαθηματικά. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο «Argauian Cantonal School» στην Ελβετία. Το 1900 πέρασε τις εξετάσεις των μαθηματικών και της φυσικής και του απονεμήθηκε το Ομοσπονδιακό Δίπλωμα Διδασκαλίας. Το 1900, η πρώτη εργασία του Αϊνστάιν για την τριχοειδική έλξη ήταν το «Annalen der Physik». Εκδόθηκε το 1901 με τον τίτλο «Συμπεράσματα από τριχοειδή φαινόμενα». Σε δύο εργασίες που δημοσιεύθηκαν το 1902-1903, προσπάθησε να εξηγήσει τα ατομικά φαινόμενα στη θερμοδυναμική με στατιστικά μέσα. Αυτή η εργασία έγινε η βάση για την εργασία του 1905 σχετικά με την κίνηση Brown, η οποία έδειξε ότι η κίνηση Brown παρουσία μορίων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως συγκεκριμένη απόδειξη. Το 1903 και το 1904 η έρευνά του αφορούσε κυρίως την επίδραση του πεπερασμένου ατομικού μεγέθους στα φαινόμενα διάχυσης.
Ο Αϊνστάιν είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο για την ανακάλυψη της παγκοσμίου φήμης θεωρίας της σχετικότητας . Έκανε επίσης σημαντικές ανακαλύψεις στην κβαντική φυσική. Ο Αϊνστάιν εξήγησε για πρώτη φορά το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο με βάση την κβαντική υπόθεση του Planck, σύμφωνα με την οποία το φως ταξιδεύει ως μικροσκοπικές δέσμες ενέργειας. Ο Αϊνστάιν τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1921 για αυτό το έργο. Ο Αϊνστάιν δήλωσε αρχικά ότι είναι δυνατή η ανταλλαγή ύλης και ενέργειας με τον παγκοσμίως γνωστό τύπο του E = MC 2 (E = ενέργεια, M = μάζα και C = ταχύτητα φωτός). Το 1905, πέντε από τις ερευνητικές εργασίες του Αϊνστάιν δημοσιεύτηκαν στο Γερμανικό Περιοδικό Φυσικής. Προκάλεσαν όλεθρο στον υλικό κόσμο. Η πρώτη εργασία εξήγησε την ηλεκτρική επίδραση του φωτός με βάση τη θεωρία του Planck. Παλαιότερα πίστευαν ότι το φως ταξιδεύει με τη μορφή κύματος. Αλλά μετά τη θεωρία του Αϊνστάιν, η διπλή φύση του φωτός ήρθε στο προσκήνιο και αυτό που ήταν γνωστό ήταν ότι το φως συμπεριφέρεται και ως κύμα και ως σωματίδιο. Η δεύτερη εργασία βασίστηκε στην κίνηση Brown. Εξήγησε την ελεύθερη κίνηση των μορίων. Αυτή η εξήγηση έδωσε δύναμη στα ατομικά και ατομικά μοντέλα της ύλης. Σε αυτή την έρευνα, ο Αϊνστάιν ενσωμάτωσε τη θεωρία πιθανοτήτων, η οποία παρείχε μια σταθερή μαθηματική βάση για την κβαντική φυσική. Τρίτη διατριβή Η περίφημη σχέση ύλης και ενέργειας E = MC 2ήταν Αυτό αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι η ύλη μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια. Εδώ ο κόσμος εξοικειώθηκε με την πυρηνική ενέργεια. Η ειδική θεωρία της σχετικότητας διευκρινίστηκε στην τέταρτη διατριβή του Αϊνστάιν. Αυτή είναι μια σύνθετη θεωρία. Σε γενικές γραμμές, όλα τα συστατικά του σύμπαντος βρίσκονται σε σχετική κίνηση μεταξύ τους. Όταν κοιτάμε ένα σώμα, ένα αστέρι κ.λπ., η φαινομενική του θέση εξαρτάται από την ταχύτητα, την απόσταση και τον χωροχρόνο. Ας υποθέσουμε ότι ένα αστέρι απέχει πεντακόσια έτη φωτός από τη γη μας. Αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε την κατάσταση πριν από πεντακόσια χρόνια. Προς το παρόν κάπου τελειώνει. Και, αν η ταχύτητά του είναι πολύ γρήγορη, το σχήμα του θα φαίνεται επίσης διαφορετικό από το σχήμα σταματημένης κατάστασης. Πολλά θαυματουργά συμπεράσματα προέκυψαν από αυτή τη θεωρία. Καθώς καμία ύλη δεν μπορεί να ταξιδέψει με ή μεγαλύτερη ταχύτητα από την ταχύτητα του φωτός. Επιπλέον, η μάζα των αντικειμένων που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα αυξάνεται και το μήκος μειώνεται. Αυτή η θεωρία ακύρωσε την υπόθεση ενός αιθέρα μέσω ενός καθολικού μέσου στο κενό. Δέκα χρόνια μετά τη δημοσίευση αυτών των εργασιών, το 1915, ο Αϊνστάιν πρότεινε μια άλλη εκπληκτική θεωρία, τη γενική θεωρία της σχετικότητας. Συμπεριέλαβε επίσης τη βαρύτητα στη σχετικότητα. Αυτό που εξήγησε είναι ότι το μονοπάτι του φωτός επηρεάζεται από τη βαρύτητα. Ως αποτέλεσμα, ο ουρανός που βλέπουμε ευθεία είναι στην πραγματικότητα μια καμπύλη. Ή για να το θέσω έτσι, βλέπουμε έναν ευθύ ουρανό ως κύκλο. Και, γενικότερα, είπε - η βαρύτητα είναι μια παραμόρφωση του χωροχρόνου, που προκαλείται από την ύλη. Και, αυτή η καμπυλότητα επηρεάζει την κίνηση άλλων αντικειμένων. Ο Αϊνστάιν πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του δουλεύοντας πάνω στην ενοποιημένη θεωρία πεδίου, αλλά ήταν ημιτελής. Αυτή η θεωρία υποτίθεται ότι ενοποιούσε τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης (βαρυτική δύναμη, ηλεκτρομαγνητική δύναμη, ασθενής πυρηνική δύναμη και ισχυρή πυρηνική δύναμη). Αυτή η αρχή εξακολουθεί να εργάζεται. Μεταξύ των επιστημονικών του συνεισφορών είναι το σχετικιστικό σύμπαν, η τριχοειδής κίνηση, η κρίσιμη μισογύνη, τα προβλήματα της στατιστικής μηχανικής, η κίνηση των μορίων Brown, το πρόβλημα μετάλλαξης των μορίων, η κβαντική θεωρία ενός μοριακού αερίου, η θερμική κίνηση του φωτός με χαμηλή πυκνότητα ακτινοβολίας, η θεωρία της ακτινοβολίας, ενοποιημένη θεωρία πεδίου και γεωμετρία της φυσικής. Ο Αϊνστάιν δημοσίευσε περισσότερες από 300 επιστημονικές εργασίες και έγραψε περισσότερα από 30.000 μοναδικά έγγραφα και επιστολές. Πέθανε σε ηλικία 76 ετών στις 18 Απριλίου 1955 στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ.
Ο Κάρολος Δαρβίνος (Charles Drawin) και οι εφευρέσεις του
Ο Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 στο Shrewsbury της Αγγλίας. Ο Δαρβίνος ήταν ένας εξαιρετικός βιολόγος. Οι ιδέες του Δαρβίνου για την προέλευση και την εξέλιξη των οργανισμών άλλαξαν τις απόψεις των ανθρώπων. Η αντίληψή του για την εξέλιξη έφερε επανάσταση στην κατανόηση των οργανισμών και της ποικιλομορφίας τους στη Γη. . Αγαπούσε πολύ τη φύση από την παιδική του ηλικία. Αυτή την ιδιότητα την πήρε από τον παππού του Έρασμο Δαρβίνο. Ο πατέρας του ήθελε να σπουδάσει ιατρική, αλλά ο Δαρβίνος δεν τον ενδιέφερε. Αρνήθηκε επίσης να γίνει ιερέας σύμφωνα με τις άλλες επιθυμίες του πατέρα του. Ο Δαρβίνος γεννήθηκε σε μια μορφωμένη και πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του Ρόμπερτ Δαρβίνος ήταν διάσημος γιατρός. Γράφτηκε σε χριστιανικό ιεραποστολικό σχολείο για την πρώιμη εκπαίδευσή του όταν ήταν 8 ετών. Ο πατέρας του Δαρβίνου ήθελε να γίνει γιατρός. Έτσι τον πήρε μαζί του και άρχισε να εκπαιδεύεται ως γιατρός. Το 1825, ο Δαρβίνος έγινε δεκτός στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αλλά δεν τον ενδιέφερε τόσο πολύ η «ιατρική επιστήμη». Πάντα προσπαθούσε να μάθει την ιστορία της φύσης. Συνέχισε να προσπαθεί να μάθει τα ονόματα πολλών φυτών και επίσης μάζευε κομμάτια φυτών. Μετά το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ο Δαρβίνος έγινε δεκτός στο Christ's College το 1927 για να ολοκληρώσει περαιτέρω ιατρικές σπουδές. Αλλά και εδώ το μυαλό του ήταν λιγότερο στην ιατρική και περισσότερο στη φυσική επιστήμη. Ενώ στο Christ's College, ο Δαρβίνος σπούδασε ένα μάθημα στις επιστήμες. Βρέθηκε δεύτερος από 178 μαθητές στη γενική τελική εξέταση των φυσικών επιστημών. Αργότερα σπούδασε επίσης Πνευματικότητα στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Το 1831, ο Δαρβίνος έλαβε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε μια επιστημονική αποστολή ως φυσιοδίφης στο HMS Beagle, την οποία αποδέχτηκε με ενθουσιασμό. Το ταξίδι Beagle ήταν ένα σημείο καμπής στη ζωή του Δαρβίνου. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του από το 1831 έως το 1836, συνέλεξε σπάνια απολιθώματα στα βουνά των Άνδεων, ζώα και φυτά από τα δάση του Ατλαντικού της Βραζιλίας και τα μελέτησε εκτενώς. Παρατήρησε γεωγραφικές παραλλαγές σε σπίνους που βρέθηκαν στα νησιά Γκαλαπάγκος. Από όλες αυτές τις εμπειρίες η θεωρία του Δαρβινισμού απέκτησε επιστημονική υποστήριξη. Επισκέφτηκε διάφορες χώρες και συνέλεξε χιλιάδες δείγματα. Οι παρατηρήσεις και οι παρατηρήσεις του Δαρβίνου κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού έγιναν η βάση για τις μεταγενέστερες θεωρίες της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής. Μετά την επιστροφή του στην Αγγλία, άρχισε να συλλέγει υλικό σχετικό με τις επιστημονικές του θεωρίες. Ονόμασε τη θεωρία του για την εξέλιξη φυσική επιλογή. Το 1859 εκδόθηκε το βιβλίο του Δαρβίνου «Η προέλευση των ειδών από τη φυσική επιλογή». Επεξεργάστηκε τη θεωρία του για την εξέλιξη και τη φυσική επιλογή. Το βιβλίο συναντήθηκε με ανάμεικτες αντιδράσεις, αλλά γρήγορα έγινε τεράστιο μπεστ σέλερ και καθιέρωσε τον Δαρβίνο ως έναν από τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή της εποχής του. Ο Δαρβίνος συνέχισε την έρευνά του. Το 1868 κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του Δαρβίνου The Variation of Animals and Plants under Domestication. Σε αυτό το βιβλίο αναφέρθηκε ότι περιστέρια, σκύλοι και άλλες ράτσες ζώων μπορούσαν να εκτραφούν επιλέγοντας επιλεγμένους οργανισμούς. Θα μπορούσαν επίσης να εκτραφούν νέα φυτά με αυτόν τον τρόπο. Το διάσημο βιβλίο του «The Descent of Man» εκδόθηκε το 1871. Αναφέρει τη θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπινου γένους. Με αυτόν τον τρόπο έκανε πολλή δουλειά στη γεωλογία, τη βοτανική και τη ζωολογία καθώς και άλλα επιστημονικά αντικείμενα. Ο Δαρβίνος ήταν επίσης βιολόγος, φυσιοδίφης και γεωλόγος. Είναι παγκοσμίως γνωστός για την εξέλιξη και τη φυσική επιλογή. Θεωρείται ο πρώτος επιστήμονας που εισήγαγε νέες έννοιες στην εξέλιξη των ειδών. Ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη θεωρία ότι η προέλευση των ειδών οφείλεται στην εξελικτική αλλαγή. Και, επίσης, απέδειξε ότι τέτοιες αλλαγές συμβαίνουν μέσω της φυσικής επιλογής. Ο Δαρβίνος πέθανε στο Downhouse στις 19 Απριλίου 1882.
Οι ιδέες του Δαρβίνου για τη βιοεξέλιξη αναπτύχθηκαν στο βιβλίο του Η Εξέλιξη των Ειδών μέσω Φυσικής Επιλογής. Ένα από τα κύρια δόγματα του Δαρβινισμού είναι η άφθονη ικανότητα αναπαραγωγής στους οργανισμούς . Κάθε είδος έχει την ικανότητα να παράγει παιδιά. Για παράδειγμα, η Drosophila (μικρή μύγα φρούτων) γεννά 200 αυγά κάθε φορά, στα οποία εκκολάπτονται σε άλλες Drosophila σε 10 έως 14 ημέρες. Αν όλα τα εκκολαφθέντα Drosophila επιζήσουν και αναπαραχθούν, σε 40-50 ημέρες ο αριθμός τους θα είναι περίπου 200 εκατομμύρια. Μια άλλη αρχή του Δαρβινισμού είναι ο αγώνας για τη ζωή . Παρά την τεράστια ικανότητα αναπαραγωγής, ο αριθμός των οργανισμών κάθε είδους στη φύση είναι περίπου σταθερός. Αυτό συμβαίνει επειδή οι οργανισμοί χρειάζονται τροφή, φως, βιότοπο, συντρόφους αναπαραγωγής κ.λπ. για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους, να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν. Όλα αυτά όμως είναι περιορισμένης φύσης. Δηλαδή, το πλάσμα πρέπει να πολεμήσει για αυτά μόλις γεννηθεί. Ομοίως, μια άλλη αρχή του Δαρβινισμού είναι η διαφορετικότητα και η κληρονομικότητά τους , σύμφωνα με την οποία η διαφορετικότητα βρίσκεται σε όλους τους οργανισμούς. Ακόμη και τα παιδιά των ίδιων γονέων δεν είναι ακριβώς όμοια. Οι παραλλαγές δεν είναι μόνο στο χρώμα, αλλά μπορεί να είναι για διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως η ισχύς στο τρέξιμο, η αντοχή σε ασθένειες, η λειτουργικότητα κ.λπ. Αυτές οι διαφορές βοηθούν έναν οργανισμό να επιβιώσει. Αυτές οι ευεργετικές παραλλαγές μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές. Μια άλλη αρχή του Δαρβινισμού είναι η επιβίωση του πιο ικανού ή φυσικής επιλογής . Στον αγώνα της ζωής πετυχαίνουν μόνο εκείνοι οι οργανισμοί, στους οποίους οι οργανισμοί με τα πιο ευνοϊκά χαρακτηριστικά (γιογκατάμ) επιλέγονται κατά κάποιο τρόπο από τη φύση. Αυτό ονομάζεται επιβίωση του ισχυρότερου ή φυσική επιλογή. Ο Χέρμπερτ Σπένσερ το ονόμασε επιβίωση του ισχυρότερου από την άποψη της κοινωνικής ανάπτυξης. Η προέλευση των νέων φυλών αλλάζει συνεχώς λόγω κλίματος ή συνθηκών. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει συνεχής φυσική επιλογή νέων χαρακτηριστικών. Οι ευεργετικές παραλλαγές συσσωρεύονται από γενιά σε γενιά και μετά από πολύ καιρό (εκατοντάδες-χιλιάδες χρόνια αργότερα) τα χαρακτηριστικά των οργανισμών που προκύπτουν διαφέρουν τόσο πολύ από τους αρχικούς οργανισμούς που σχηματίζεται ένα νέο είδος.
Ο Μαξ Πλανκ και οι εφευρέσεις του
Ο Πλανκ γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1858 στο Κίελο της Γερμανίας. Λύνοντας τα μυστήρια του φωτός, ο Planck γέννησε έναν νέο κλάδο, που ονομάζεται κβαντική μηχανική . Μετά την αποφοίτησή του, επέλεξε τον τομέα της φυσικής, αλλά ο καθηγητής του τον συμβούλεψε ότι θα ήταν άσκοπο να εργαστεί σε αυτόν τον τομέα καθώς είχαν ανακαλυφθεί σχεδόν τα πάντα. Ο Πλανκ απάντησε - Θέλω να μάθω από παλιά πράγματα. Στη συνέχεια έκανε μια ανακάλυψη στη φυσική που δεν είχε γίνει τα τελευταία χίλια χρόνια. Ο Planck ξεκίνησε την έρευνά του με τη θερμοδυναμική. Εργάστηκε συγκεκριμένα στον δεύτερο νόμο της «θερμοδυναμικής». Μερικές ηλεκτρονικές εταιρείες εκείνη την εποχή του παρουσίασαν το πρόβλημα να φτιάξει μια πηγή φωτός που θα μπορούσε να παράγει μέγιστο φως με ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας. Αυτό το πρόβλημα έστρεψε την προσέγγιση του Planck στη μελέτη της ακτινοβολίας. Έμαθε για την ηλεκτρομαγνητική φύση της ακτινοβολίας. Έτσι είναι γνωστό ότι το φως, τα ραδιοκύματα, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, το υπέρυθρο είναι όλες οι μορφές ακτινοβολίας, που στην πραγματικότητα είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Ο Planck, εργαζόμενος στην «ακτινοβολία του σώματος μπλοκ», υπέθεσε έναν νόμο, γνωστό ως νόμο Wien-Planck. Αργότερα διαπίστωσε ότι πολλά πειράματα έδωσαν διαφορετικά αποτελέσματα. Ανέλυσε ξανά τους νόμους του και έφτασε σε μια εκπληκτική νέα ανακάλυψη, γνωστή ως κβαντική υπόθεση του Πλανκ. Αυτά τα πακέτα ονομάζονται κβάντα. Η ενέργεια κάθε κβάντα είναι σταθερή και εξαρτάται μόνο από τη συχνότητα (χρώμα) του φωτός (ακτινοβολία). Ο τύπος του είναι E=hv, όπου h είναι σταθερό και v είναι συχνότητα. Η υπόθεση του Πλανκ προκάλεσε σάλο στον φυσικό κόσμο. Εδώ γεννήθηκε ένας νέος κλάδος της φυσικής, η κβαντική φυσική. Ο Αϊνστάιν ανακάλυψε αργότερα το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο χρησιμοποιώντας αυτή την υπόθεση. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, το φως και άλλες ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες δεν προχωρούν ως συνεχής ροή ενέργειας, αλλά ως μικρά πακέτα ενέργειας. Ο Πλανκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1918 για την ίδρυση της κβαντικής φυσικής. Ο Πλανκ και ο Αϊνστάιν ήταν πολύ καλοί φίλοι. Πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1947 στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας.
Το 1885, ο Planck εργάστηκε ως βοηθός καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου. Το 1889, ο Planck αντικατέστησε τον Kirchhope ως καθηγητή φυσικής. Το 1897 δημοσίευσε την πραγματεία του για τη θερμοδυναμική. Το 1898 διαδέχθηκε τον Kirchhoff στο Πανεπιστήμιο Friedrich-Wilhelms στο Βερολίνο. Το 1909 ο Planck πήγε στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια για να γίνει λέκτορας στη θεωρητική φυσική. Στη συνέχεια, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια Α. Π. Ο Wills μετέφρασε και συνδημοσίευσε μια σειρά από διαλέξεις του. Το 1926 ο Πλανκ διορίστηκε Μέλος της «Βασιλικής Εταιρείας» και το 1928 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Κόπλευ της «Βασιλικής Εταιρείας». Αργότερα εξελέγη και Πρόεδρος της Αντικαρκινικής Εταιρείας. Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, συνέχισε να κάνει επιστημονική έρευνα.
Ο Ρενέ Ντεκάρτ και οι εφευρέσεις του
Ο Ντεκάρτ γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου 1596 στην Τουρέν της Γαλλίας. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος. Ο Ντεκάρτ ήταν πολύ αδύναμος και ανθυγιεινός από την παιδική του ηλικία. Η επίσημη εκπαίδευσή του ξεκίνησε σε ηλικία 8 ετών. Ήταν επιστήμονας, ψυχολόγος, χημικός, φυσικός, κοσμολόγος, φυσικός, γνωσιολόγος, φιλόσοφος και μαθηματικός. Εφηύρε την αναλυτική γεωμετρία και εργάστηκε για να γεφυρώσει τα προηγουμένως ανόμοια πεδία της γεωμετρίας και της άλγεβρας. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο του. Μια φορά, ενώ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, είδε μια μύγα να σέρνεται στον τοίχο του δωματίου. Τότε ξαφνικά προέκυψε στο μυαλό του ένα μαθηματικό πρόβλημα. Αυτό ονομάζεται περιγραφή της διαδρομής έρπωσης της μύγας με μαθηματικούς όρους. Αυτό το πρόβλημα γέννησε την αναλυτική γεωμετρία στο μυαλό του. Ο Ντεκάρτ ήταν ο πιο διάσημος μαθηματικός της εποχής του. Ως εκ τούτου, επηρεάστηκε πολύ από τις μαθηματικές μεθόδους στη σύνθεση. Στα μαθηματικά καθιερώνονται πρώτα τα αξιώματα και στη συνέχεια συνάγονται άλλα συμπεράσματα με βάση αυτά με απαγωγική μέθοδο. Ο Ντεκάρτ είπε ότι αυτό το σύστημα ακολουθείται σιωπηρά και στη φιλοσοφία. Γι' αυτό τον Ντεκάρτ αποκαλούν πατέρα των σύγχρονων μαθηματικών. Ο ορθολογισμός και ο επιστημονισμός είναι επίσης οι κύριες συνεισφορές του Descartes. Ήταν ένας άνθρωπος μιας εποχής που κυριαρχούνταν από θρησκευτικούς θεσμούς. Η προσπάθειά του να το αφήσει και να εδραιώσει την αλήθεια με βάση τη σοφία είναι μια συγκεκριμένη απόδειξη της ατρόμητης και ανεξαρτησίας του. Με την αληθινή έννοια, η σημασία του Descartes έγκειται στην υιοθέτηση μαθηματικών μεθόδων. Σύμφωνα με τη θεωρία των μαθηματικών, η μέθοδος και η έρευνα των μαθηματικών είναι η μόνη μέθοδος κάθε γνώσης και το κριτήριο της αλήθειας. Την εποχή του Descartes και ειδικά για αυτόν, τα μαθηματικά ήταν ένα ιδιαίτερο μέρος της επιστήμης, έτσι προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την παράδοση των μαθηματικών στη φιλοσοφία και αυτή η παράδοση έχει υιοθετηθεί από όλους σχεδόν τους σύγχρονους φιλοσόφους.
Ο Ντεκάρτ επινόησε επίσης μερικούς νόμους της θεωρίας των εξισώσεων, ο πιο διάσημος από τους οποίους είναι ο νόμος των σημείων. Ο Ντεκάρτ είναι γνωστός ως ο ιδρυτής της σύγχρονης φιλοσοφίας. Ένα από τα ρητά του - «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» - είναι πολύ διάσημο. Παρουσίασε ένα σύστημα ελέγχου όλων των αρχών της ζωής με μαθηματικά κριτήρια. Ενώ εργαζόταν στον τομέα της οπτικής φυσικής, εξήγησε τον νόμο της θεωρίας της ανάκλασης του φωτός και ανακάλυψε τη γωνία του Indra Dhanush (άγγελος του ουράνιου τόξου). Ο Ντεκάρτ υπέθεσε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει δύο μέρη. Το πρώτο είναι το φυσικό σώμα που λειτουργεί ως μηχανή και υπακούει στους φυσικούς νόμους της κίνησης και το δεύτερο είναι το μυαλό ή το πνεύμα που υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους. Ελέγχει το σώμα. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του στον τομέα των μαθηματικών είναι αναμφίβολα η εφεύρεση της γεωμετρίας συντεταγμένων (αναλυτική γεωμετρία). Μετά από αυτή την εφεύρεση, κατέστη δυνατή η αναπαράσταση γεωμετρικών δομών με αλγεβρικές εξισώσεις. Ως αποτέλεσμα, η γεωμετρία επεκτάθηκε άπειρα και ένας νέος κλάδος των μαθηματικών, η αναλυτική γεωμετρία, γεννήθηκε. Αυτό αργότερα επεκτάθηκε για να δημιουργήσει λογισμό. Σήμερα, κανένας τομέας της επιστήμης δεν είναι ανέγγιχτος από τον λογισμό και την αναλυτική γεωμετρία, είτε πρόκειται για ειδική έρευνα, είτε για οποιοδήποτε κλάδο της μηχανικής, είτε για καθαρή φυσική. Χρησιμοποιείται ακόμη και στις βιοεπιστήμες. Η αναλυτική γεωμετρία εισάγεται σε έναν μαθητή στο γυμνάσιο βλέποντας μια εξίσωση της άλγεβρας ως ευθεία γραμμή σε γραφικό χαρτί. Στη συνέχεια, στην επόμενη τάξη βλέπει οποιαδήποτε αλγεβρική εξίσωση ως καμπύλη σε γραφικό χαρτί. Σταδιακά αντιλαμβάνεται κανείς πόσο εκτεταμένη είναι αυτή η γεωμετρία. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη της μη Ευκλείδειας γεωμετρίας, με τη βοήθεια της οποίας ο Αϊνστάιν ανέπτυξε τη θεωρία της σχετικότητας. Ο Ντεκάρτ ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε εκθέτες για να εκφράσει μεγέθη. Εξήγησε τον κανόνα των ζωδίων για να γνωρίζει τη φύση της βάσης σε μια εξίσωση. Ενημέρωσε για την προκαταρκτική κατάσταση των κανόνων διατήρησης της ορμής. Πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 1650 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
क्रमशः αντίστοιχα
