Γεια σε όλους! Αυτό είναι ένα blog σχετικά με την καταλληλότητα, την υγιεινή διατροφή και όλα αυτά που αγαπάμε. Εδώ θα βρείτε συμβουλές, ιδέες και κίνητρα για να αλλάξετε τη ζωή σας. Εάν νομίζετε ότι είναι αδύνατο, κάνετε λάθος, μπορείτε να το κάνετε!
Κάποιοι από εμάς, είμαστε όντα που δύσκολα μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας. Βάζω μέσα και τον εαυτό μου, γιατί ενίοτε συμβαίνει σε όλους και επειδή δεν μου αρέσει να κρίνω χωρίς να κρίνομαι. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι η εξάρτηση από κάποιον, δεν είναι ποτέ για καλό μας.
Δεν λέω να μην νοιαζόμαστε, να μην αγαπάμε, να μην αφοσιωνόμαστε σε κάποιον. Μιλάω για το γεγονός πως πρέπει να μάθουμε να τα έχουμε καλά πρώτα με τον εαυτό μας και να μπορούμε σε μια δύσκολη στιγμή να ζήσουμε μαζί του. Να φτιάξουμε έναν πυρήνα μέσα μας, όχι έναν κύκλο 2 η περισσότερων ατόμων, που αν αυτή η αλυσίδα που έχει δημιουργηθεί, σπάσει ένας κρίκος της να… έρχεται το τέλος.
Δεν είναι κακό να μείνουμε λίγο μόνοι μας. Ίσως στην αρχή να πενθήσουμε για μια φιλία ή μια σχέση που χάθηκε, αλλά πρέπει και οφείλουμε στον εαυτό μας να τον μάθουμε καλά και να μπορούμε να ζήσουμε πρώτα μαζί του καλά. Αν δεν το πετύχουμε αυτό, κανείς δεν θα μπορεί μετά να σταθεί δίπλα μας, χωρίς να ρουφάει από την ενέργειά μας τα πάντα και όταν για κάποιο λόγο φύγει να νιώθουμε κενό. Όσο πιο ισχυροί είμαστε μόνοι μας, τόσο πιο εύκολα μπορούμε να δώσουμε σε μια σχέση, οποιαδήποτε σχέση.
Μην φοβάστε φίλοι μου τις επανεκκινήσεις, μην νιώθετε πανικό όταν πρέπει να αρχίσετε από την αρχή. Αρκεί να ξέρετε ποιοι είστε, να νιώθετε καλά με εκείνον που θα είναι πάντα μαζί μας. Μόνο αυτός μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε χωρισμούς, αλλά και να δέσουμε σχέσεις. Μην ξεχνάτε, το να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, δίνει έντονη προσωπικότητα, προσφέρει στους άλλους σιγουριά όταν είναι δίπλα μας, δημιουργεί τον πυρήνα που χρειαζόμαστε, για τα καλά και για τα κακά.
Μόνοι ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο και μόνοι φεύγουμε. Ας μην είμαστε μόνοι μας και στο ενδιάμεσο. Το να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, δεν σημαίνει απαραίτητα μοναξιά. Τις περισσότερες φορές σημαίνει και δύναμη, να νιώσουμε, να δώσουμε και να πάρουμε ακριβώς εκείνα που θέλουμε, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να δικαιολογηθούμε, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να πέσουμε στα πατώματα.
Να είστε εσείς… να είστε αληθινοί. Όλοι θα το εκτιμήσουν και εσείς θα το χαρείτε. Πιστέψτε με!
Η Jeptha Berengar αισθάνθηκε τα βουνά να σχεδιάζουν.
Μια φωνή όπως ήταν, τον τράβηξε όλο και πιο ψηλά στους πρόποδες. Ο Jeptha αισθάνθηκε πιο πρωταρχικός από ποτέ. Τα μαλλιά που έτρεχαν στο πίσω μέρος της σπονδυλικής στήλης του στο άγνωστο, και κάθε μυϊκή ίνα ήταν έτοιμη για μια διαμάχη.
Δεν υπήρχε συναίσθημα σε αυτή την έλξη, ήταν περισσότερο μια υπολογισμένη κίνηση ή πυξίδα που έβαλε ένα πόδι μπροστά από το επόμενο. Το μυαλό και οι σκέψεις του κλήθηκαν και προσαρμόστηκαν σε κάθε ήχο και μυρωδιά που διαπέρασαν από το δάσος.
Υπήρχε μια ξεχωριστή οσμή που η Jeptha δεν μπόρεσε να τοποθετήσει εκείνη που ήταν εξοικειωμένη και κάπως επικίνδυνη. Δεν υπήρχε κανένας συνδεδεμένος φόβος ή ευσπλαχνία, απλώς μια έμφυτη γνώση που θα ακολουθούσε την πορεία του.
Θεώρησε τι προκαλούσε αυτό το συναίσθημα. Το φεγγάρι δεν ήταν στη δύναμή του και εργάστηκε σκληρά για να πειθαρχήσει τις σκέψεις του.
Ο αδελφός είχε μιλήσει για μια κλήση προς την άγρια φύση, ένα βιβλίο που γράφτηκε από έναν άνθρωπο που ονομάστηκε Jack. Η σκέψη αυτής της ιστορίας αισθανόταν οικεία, αλλά πολύ διαφορετική.
Δεν υπήρχαν λέξεις ή φωνές, μόνο σιωπή. Ο σταθερός ρυθμός του ήταν αβίαστος. Ήταν αυτό που σκόπευε να κάνει.
Ο Jeptha ξεκίνησε να μιλάει για τα γεγονότα της ζωής του. Η απαγωγή από τα πλάσματα, το δάγκωμα που τον άφησε στην κατάσταση του, και η διάσωση του.
Διακεκριμένα, σκέφτηκε ότι η μητέρα και ο πατέρας του τον απέρριψαν. Συνέχισαν να ζουν τη ζωή τους στο La Longi. Είχε κάποια αδέλφια; Ήταν πολύ πιθανό.
Δεν ήταν χωρίς οικογένεια. Ο Berengar τον βοήθησε πολύ νωρίς, αλλά ο Emery Berengar, ο πατέρας του Αδελφού, τον κράτησε στο πλευρό του. Αυτό αρχικά έκανε την Jeptha αναστατωμένη. Καθώς μεγάλωσε, ήταν ξεκάθαρο γιατί. Το αίμα του μολύνθηκε. Μια γρατσουνιά ή ένα δάγκωμα θα μπορούσε να παράγει ένα βδέλυγμα σαν τον εαυτό του. Ο Jeptha δεν θα ήθελε ποτέ να συμβεί αυτό.
Η σύλληψη και τα βασανιστήρια από τα Rainports για να βρουν μια πύλη που δεν γνώριζε τίποτα για τον άφησε σπασμένο και νεκρό μέσα. Η κατηγορία ότι είχε φάει ένα παιδί τον έφερε ακόμα πιο σκούρο, όπως οι πέτρες ρίχτηκαν από τους άνδρες της πόλης.
Ο Northwich του είχε δώσει μια νέα αρχή. Εγκρίθηκε από τον ερωδιό, είχε ένα μέρος μεταξύ τους, αν και ασταθής. Ο Ahusaka τον είχε διδάξει να μαγειρεύει όλα.
Ο άνθρωπος του Shepherd Crook τον βοήθησε να διαβάσει και να του μεταδώσει τη σοφία.
Ο James Rainport τον δίδαξε να χρησιμοποιήσει το Sword Montante, μια δεξιότητα που τον υπηρετούσε. Αγωνίστηκε με διάκριση στη μάχη για το La Longi και σκότωσε τον γιο του Λόρδου Rainport με το δικό του κράνος.
Και εδώ ήταν τώρα. Τρέφοντας απότομα στους πρόποδες σαν έναν άνθρωπο που κατέκτησε μετά ....
Τι ήταν αυτή η μυρωδιά; Γιατί τον ενοχλούσε έτσι; Τι τον οδήγησε σε αυτό;
Η μυρωδιά προερχόταν από μια μεγάλη τρύπα που έσκαψε στην πλευρά ενός λόφου.
Το συναίσθημα και αυτό έλειπε από το Jeptha και έγινε πνιγμένος από φόβο.
Μπροστά του ήταν μια μεγάλη ομάδα των ίδιων των πλασμάτων που τον είχαν απαγάγει και τον δάγκωσαν ως παιδί.
Το μεγάλο σπαθί του μιλάνε, καθώς η σφαίρα του έπεσε από τη λεπίδα.
Jeptha Roared. "ΕΙΜΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, Τρώω το φλάουτο των υπευθύνων!"
Τα πλάσματα έπεσαν στο καλά ασκούμενο χέρι της Jeptha. Η μανία του ήταν απαράμιλλη. Κάποιος έφτασε για να επιτεθεί μόνο για να βρει το αντιβράχιο του αποκολλημένο από τον αγκώνα του. Το πλάσμα φώναξε στον πόνο, πέφτοντας από ένα δεύτερο χτύπημα. Ένας άλλος, κομμένος καθαρά στο μισό, σήμαινε ότι ήταν νεκρός.
Κανείς δεν διέφυγε την επίθεση της Jeptha και έριξε διάσπαρτα στο έδαφος.
Θυμήθηκε τότε.
Αυτό μοιάζει με τους κατακτητές του.
Ακούστηκε ένα βήμα και χτύπησε γύρω. Το οπίσθιο σημείο του χτύπησε ακριβώς κάτω από το στέρνο. Στροφή, το πλάσμα έσπρωξε τον άξονα από την πλάτη, λείπει στενά τη σπονδυλική του στήλη.
Ο Jeptha αναπήδησε, κρατώντας το σπαθί του στο δεξί του χέρι, πιάνοντας το δόρυ με το αριστερό του. Όσο ισχυρός ήταν ο ίδιος, ο άξονας δεν θα σπάσει.
Το πλάσμα γύρισε το δόρυ, στρέφοντας τα εσωτερικά του Jeptha. Φώναξε. Σκληρά μάτια έδειξαν τη χαρά τους για το μαρτύριο του.
Αυτός ήταν πολύ μεγαλύτερος από όσους είχε σκοτώσει. Αυτός σήκωσε το λόγχη που τον έκανε να σταθεί στα χέρια του με αγωνία.
Το πλάσμα έπαιζε μαζί του. Η Jeptha έπρεπε να κάνει μια επιλογή. Στο μυαλό του Jeptha, να αφήσει το όπλο του θα ήταν να το εγκαταλείψει. Να σταθεί εκεί θα πεθάνει.
Τρομερισμένος, ο Jeptha συγκέντρωσε τον εαυτό του και φώναξε: "Εγώ ... AM .. BEAST! "
Σπρώχνοντας τον πόνο, ο Jeptha στράφηκε το σώμα του σκληρά ενάντια στον άξονα, σπάζοντας τον.
Η πρώτη του ταλάντευση έγινε άγρια, η δεύτερη χτύπησε το μηρό του πλάσματος. Σοβαρά, το πλάσμα χτύπησε τη Jeptha στο στήθος, προκαλώντας τον να πέσει το Montante. Η δύναμη και η δύναμη του Brute συγκρούστηκαν καθώς και οι δύο έτρεξαν και έσπασε σε έναν αγώνα για ύπαρξη. Το πλάσμα πιάστηκε τα δάχτυλα της Jeptha και συνέτριψε το χέρι του σαν μέγγενη. Το ελεύθερο χέρι της Jeptha έριξε το πλάσμα στα μάτια, τον τυφλώνει. Κρυφοποιώντας για το σπαθί του, τερμάτισε το πλάσμα.
Ο Jeptha στάθηκε αμήχανος. Ο Σοκ είχε εισέλθει και δεν γνώριζε εντελώς τι συνέβαινε. Κοιτάζοντας προς τα κάτω, παρατήρησε τον κηλιδωτό άξονα του δόρατος και μετά το αίμα. Οι σκέψεις του ήταν αργές και είδε κηλίδες, έπειτα γκρίζες.
Η τελευταία του σκέψη δεν μίλησε. "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΤΕΙΤΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ."
Ο Μάνος Δημητρούλης είναι Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος του Χαροκοπείου πανεπιστημίου με μεταπτυχιακές σπουδές στην αθλητική διατροφή. Είναι ο ιδρυτής του dietstories και διατηρεί Διαιτολογικό Γραφείο στη Γλυφάδα. Η μαγειρική αποτελεί μεγάλη αγάπη του και γι αυτό το λόγο μέσω του καναλιού του dietstories προσπάθεί να μοιραστεί την εμπειρία του στη μαγειρική μετά από πολλά ταξίδια και επαφή με διάφορες κουλτούρες διατροφής, πολλούς πειραματισμούς και πολλές ώρες προσωπικής αναζήτησης στην κουζίνα. Απόλυτος στόχος και πρόκληση είναι ο συνδυασμός της γεύσης και της απόλαυσης του φαγητού με την ποιότητα, τις λίγες θερμίδες και την υψηλή θρεπτική αξία.
Φιλετάκια κοτόπουλου με μουστάρδα και μέλι
Χρόνος Παρασκευής: 20 λεπτά
Μερίδες Συνταγής: 2
Διατροφική ανάλυση/ μερίδα
Ενέργεια: 398 kcal
Υδατάνθρακες: 20.5 g
Πρωτεΐνη: 49 g
Λιπαρά: 9.5 g
Κορεσμένα Λιπαρά: 2 g
Φυτικές Ίνες: 1 g
Συστατικά:
«Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη»
«Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι
και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα
και δε γίνεται με Αυτούς χωρίς, Εσύ»
Του ΟδυσσέαΕλύτη τα παραπάνω λόγια από το εμβληματικό «Άξιον Εστί». Του σπουδαίου νομπελίστα ποιητή και οι παρακάτω διαπιστώσεις, τόσο δραματικά «χρήσιμες», ένεκα των ημερών που διανύουμε:
«Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά, έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του» (Αφιερωμένο σε όσους είναι κλεισμένοι μόνοι τους στο σπίτι).
«Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα»
(Χωρίς σχόλια)
«Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη»
(Αφιερωμένο σε όλους μας, αλλά ιδιαίτερα σε όσους παίζουν φρικτά και επικίνδυνα «παιχνίδια εξουσίας» χρησιμοποιώντας απολιθωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αρνούμενοι να συμπορευτούν και να συνταξιδέψουν διασχίζοντας τις διαχρονικά δύσκολες οδούς της αγάπης, της αποδοχής, της κατανόησης και της ταπεινότητας που –τι ειρωνεία(!)- οι ίδιοι ευαγγελίζονται. Προφανώς γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την «προειδοποίηση» του ποιητή «στην κακή μοιρασιά, πάντα ο Θεός ζημιώνεται»)
«Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη»
(αφιερωμένο στον Μπόρις Τζόνσον και σε όσους διανοούνται ότι είναι δυνατόν να συμμεριστεί κανείς την «λογική» του, σε αυτόν τον πλανήτη «σκάκι για κόρακες εξασκημένους να κερδίζουν πάντοτε κι από τις δυο πλευρές “μαύρα πουλιά” που λεν “μαύρα μαντάτα”»)
Επειδή ωστόσο ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν «μαντατοφόρος» του ήλιου –ο καλύτερος «γευσιγνώστης» του μεθυστικού χυμού του, του χυμού της ζωής στην πιο φωτεινή εκδοχή της- προτού, μια μέρα σαν και την σημερινή το 1996, κατέβει στον «άλλο κόσμο», είχε προλάβει να μάθει και εκεί τι συμβαίνει:
«Όταν η ζωή μάχεται, οι νεκροί στον Άδη μηδίζουν».
Ναι, όταν η ελπίδα δίνει τον αγώνα της, οι νεκροί μας, «αλλάζουν στρατόπεδο», προσχωρούν στο αντίπαλο: Και το αντίπαλο στρατόπεδο του θανάτου είναι πάντα εκείνο της ζωής.
Είναι η μνήμη και η αγάπη μας που τους ανασταίνει. Εκεί που προσδοκούν να αναστηθούν: Στην καρδιά μας.
(Ως προς την εικόνα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση: Γιώργος Δέρπαπας, Προσωπογραφία Οδυσσέα Ελύτη, 1984. Συλλογή Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου).
If you observe your own mind, you will see how cluttered up and burdened it is with belief, and you think that belief is necessary. You use belief as a hypothesis – which is sheer nonsense.
********************
Αν παρατηρήσεις τον νου σου, θα δεις πόσο περιφραγμένος και περιορισμένος είναι από την πίστη και νομίζεις πως η πίστη είναι απαραίτητη. Χρησιμοποιείς την πίστη σαν μια υπόθεση- που είναι σκέτη ανοησία.
.
.
When a man is inquiring, he does not start out with a hypothesis, he has a free mind. He is not attached to any dogma and he is not bound by any fear. He starts out denying all that and then begins to seek. But you never deny for various reasons. (…)You never deny because it would not be respectable in a respectable society – though that society is really rotten. You never deny because you might lose your job or position. (…) Therefore, you are bound consciously or unconsciously, through fear, to the dogma, to the tradition in which you have been brought up. Again this is a fact; this is not my fancy. This is a psychological, everyday fact.
********************
Όταν ένας άνθρωπος ερευνά, δεν ξεκινά με υποθέσεις, έχει έναν ελεύθερο νου. Δεν είναι προσκολλημένος σε κανένα δόγμα και δεν είναι περιορισμένος από κανένα φόβο. Ξεκινά με το να αρνείται όλα αυτά και τότε αρχίζει να ερευνά. Αλλά ποτέ δεν αρνείσαι για διάφορους λόγους. (…) Δεν αρνείσαι γιατί δεν θα είναι σεβαστό σε μια αξιοπρεπή κοινωνία- παρόλο που αυτή η κοινωνία είναι πραγματικά διεφθαρμένη. Ποτέ δεν αρνείσαι γιατί μπορεί να χάσεις την δουλειά ή την θέση σου. (…) Επομένως, είσαι συνειδητά και ασυνείδητα περιορισμένος, μέσα από τον φόβο, στο δόγμα, στην παράδοση με την οποία έχεις ανατραφεί. Και πάλι, αυτό είναι ένα γεγονός, δεν είναι φαντασίωση μου. Αυτό είναι ένα ψυχολογικό, καθημερινό γεγονός.
(…) If I am frightened, I am bound to seek comfort, shelter, security in whatever form comes along, because fear dictates – not sanity, not clarity. Fear dictates conformity; fear dictates that I must imitate, that I must follow somebody in the hope I shall find comfort.
Krishnamurti
February 4 1962 Fifth Talk in New Delhi
*********************
(…) Φοβάμαι, περιορίζομαι να αναζητήσω παρηγοριά, καταφύγιο, ασφάλεια σε οποιαδήποτε μορφή εμφανίζεται, επειδή ο φόβος υπαγορεύει- ούτε υγεία, ούτε διαύγεια. Ο φόβος υπαγορεύει συμμόρφωση, ο φόβος υπαγορεύει πως πρέπει να μιμούμαι, πως πρέπει να ακολουθώ κάποιον με την ελπίδα πως θα βρω παρηγοριά.
Κρισναμούρτι
4 Φεβρουαρίου 1962 Πέμπτη Ομιλία στο Νέο Δελχί
.
Μια μικρή ιστορία.
Πριν από πολλά χρόνια σ’ ένα χωριό ζούσε ένας άνθρωπος. Από μικρός ήταν ακίνητος. Πάνω από τριάντα χρόνια βρισκόταν στο κρεβάτι του και το μόνο που έκανε, ζητούσε απ’ το Θεό να τελειώσει αυτή η ζωή. Ίσως ο θάνατος θα τον έβρισκε μέσα στο κρεβάτι, αν μια φορά δεν περνούσε απ’ το χωριό ένας γέρος. Ο οδοιπόρος μπήκε στο σπιτάκι που ζούσε ο κακομοίρης και ζήτησε νερό. Ο άρρωστος έκλαψε και είπε: – Σε όλη μου τη ζωή δεν έκανα ούτε ένα βήμα. – Πότε δοκίμασες να κάνεις αυτό το βήμα, ρώτησε ο γέροντας. Ο άρρωστος δεν θυμόταν, ούτε ήξερε πόσο χρονών είναι. – Πάρε αυτό το μαγικό ραβδί, είπε ο οδοιπόρος, στηρίξου πάνω του και φέρε μου νερό. Ο άπορος τόλμησε και… και σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι. Ξανά έκλαψε, όμως τώρα απ’ τη χαρά του. – Πώς να σ’ ευχαριστήσω. Τι θαυμάσιο ραβδί μου έδωσες; – Αυτό το ραβδί το βρήκα μπροστά στην είσοδο του σπιτιού σου!
********************
Ας προβληματιστούμε για τους περιορισμούς, που θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Να κατανοήσουμε ότι τα μοναδικά εμπόδια, που βρίσκονται στο δρόμο μας, είναι αυτά που εμείς οι ίδιοι τοποθετούμε. Τις περισσότερες φορές τα τοποθετούμε επειδή δεν θέλουμε να αναλάβουμε το κόστος των συνεπειών των ενεργειών μας.
.
ΥΓ: Διαβάστε εδώ αποσπάσματα ομιλιών του Κρισναμούρτι με θέμα τον «φόβο».
