«Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι
και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα
και δε γίνεται με Αυτούς χωρίς, Εσύ»
Του Οδυσσέα Ελύτη τα παραπάνω λόγια από το εμβληματικό «Άξιον Εστί». Του σπουδαίου νομπελίστα ποιητή και οι παρακάτω διαπιστώσεις, τόσο δραματικά «χρήσιμες», ένεκα των ημερών που διανύουμε:
«Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά, έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του» (Αφιερωμένο σε όσους είναι κλεισμένοι μόνοι τους στο σπίτι).
«Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα»
(Χωρίς σχόλια)
«Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη»
(Αφιερωμένο σε όλους μας, αλλά ιδιαίτερα σε όσους παίζουν φρικτά και επικίνδυνα «παιχνίδια εξουσίας» χρησιμοποιώντας απολιθωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αρνούμενοι να συμπορευτούν και να συνταξιδέψουν διασχίζοντας τις διαχρονικά δύσκολες οδούς της αγάπης, της αποδοχής, της κατανόησης και της ταπεινότητας που –τι ειρωνεία(!)- οι ίδιοι ευαγγελίζονται. Προφανώς γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την «προειδοποίηση» του ποιητή «στην κακή μοιρασιά, πάντα ο Θεός ζημιώνεται»)
«Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη»
(αφιερωμένο στον Μπόρις Τζόνσον και σε όσους διανοούνται ότι είναι δυνατόν να συμμεριστεί κανείς την «λογική» του, σε αυτόν τον πλανήτη «σκάκι για κόρακες εξασκημένους να κερδίζουν πάντοτε κι από τις δυο πλευρές “μαύρα πουλιά” που λεν “μαύρα μαντάτα”»)
Επειδή ωστόσο ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν «μαντατοφόρος» του ήλιου –ο καλύτερος «γευσιγνώστης» του μεθυστικού χυμού του, του χυμού της ζωής στην πιο φωτεινή εκδοχή της- προτού, μια μέρα σαν και την σημερινή το 1996, κατέβει στον «άλλο κόσμο», είχε προλάβει να μάθει και εκεί τι συμβαίνει:
«Όταν η ζωή μάχεται, οι νεκροί στον Άδη μηδίζουν».
Ναι, όταν η ελπίδα δίνει τον αγώνα της, οι νεκροί μας, «αλλάζουν στρατόπεδο», προσχωρούν στο αντίπαλο: Και το αντίπαλο στρατόπεδο του θανάτου είναι πάντα εκείνο της ζωής.
Είναι η μνήμη και η αγάπη μας που τους ανασταίνει. Εκεί που προσδοκούν να αναστηθούν: Στην καρδιά μας.
(Ως προς την εικόνα που συνοδεύει αυτή την ανάρτηση: Γιώργος Δέρπαπας, Προσωπογραφία Οδυσσέα Ελύτη, 1984. Συλλογή Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου).


https://aenaikinisi.wordpress.com/