Πόσες φορές ξαναγεννήθηκες από τις στάχτες σου;
Όσες φορές κι αν μετρήσω καινούριες αρχές στην ζωή μου, χάνω τον λογαριασμό που μέσα από τις στάχτες πάντα άφηνα μια σπίθα ζωντανή να καίει εκεί στο βάθος. Πολλές οι φωτιές στην ζωή, στιγμές άσχημες που σκόρπισαν σαν στάχτες στον άνεμο. Στάχτες που πόνεσαν και ελευθερώθηκαν. Κάθε φορά που καιγόταν η ψυχή μου, δεν πίστευα ότι μπορώ να σταθώ ξανά όρθια. Το να ξαναγεννηθείς από κάτι που σε πόνεσε, που σε ισοπέδωσε, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι στάχτες δηλώνουν το τέλος, δεν είναι κάτι που κολλάς, οι στάχτες απλά δείχνουν ότι κάτι υπήρξε κάποτε εκεί. Υπάρχουν όμως στάχτες που κρύβουν μια σπίθα δύναμης, που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να φουντώσουν ξανά την φλόγα της ελπίδας και της ζωής. Στάχτες που τελικά έπρεπε να υπάρξουν για να χτίσεις κάτι καινούριο, κάτι πιο όμορφο ή μια ευτυχία που αξίζεις.
Πριν ξεσπάσει η φωτιά που θα τα κάψει όλα, τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ίσως κάποιες στιγμές χρειάζονται να γίνουν όλα παρανάλωμα. Όταν ξαναγεννιέσαι από την αρχή, τίποτα δεν είναι ίδιο, όλα μπαίνουν στο παρελθόν και το παρόν κοιτάς με ελπίδα. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά πολλές φορές αξίζει το ρίσκο για να πας πιο κοντά σε αυτό που χρόνια ονειρεύεσαι και λαχταράς. Στάχτες οι στιγμές, πολλές φορές αν δεν μείνει μέσα μια σπίθα ζωντανή, δεν άξιζαν, αναμνήσεις γίνανε, μα περισσότερο μαθήματα και διδάγματα. Κάθε αρχή να ‘ναι για καλό μόνο, όταν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα, βάλε φωτιά σε ό,τι δεν αξίζει και προχώρα μπρος. Τις στάχτες που δύσκολες στιγμές θυμίζουν, σκόρπισέ τες στην θάλασσα να φύγουν μακριά.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου