Πώς έμοιαζαν στην πραγματικότητα οι αρχαιολογικοί χώροι!
Ο πλανήτης μας υπάρχει εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Σε αυτή την τεράστια έκταση του χρόνου, οι δεινόσαυροι ήρθαν και έφυγαν, η γεωγραφία της Γης άλλαξε εντελώς, και αμέτρητοι πολιτισμοί αναδύθηκαν και έπεσαν. Αποδείξεις αυτών των χαμένων πολιτισμών παραμένουν ωστόσο, σε ερείπια σε κάθε χώρα του πλανήτη. Πώς ήταν όμως πριν γίνουν ερείπια; Λοιπόν, πάρτε το μυστρί σας και ετοιμαστείτε να σκάψετε, καθώς ανακαλύπτουμε πώς ήταν στην πραγματικότητα οι αρχαιολογικοί χώροι.
Σχεδόν 2438.40 m στην κορυφή ενός βουνού στην κοιλάδα του ποταμού Urabamba στο Περού βρίσκονται τα ερείπια ενός από τα πιο διάσημα ερείπια του κόσμου, της θρυλικής ακρόπολης των Ίνκας Μάτσου Πίτσου.
Αλλά όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1911 από τον Αμερικανό εξερευνητή Hiram Bingham, ήταν ελάχιστα αναγνωρίσιμη ως ακρόπολη. Πιστεύεται ότι οι Ίνκας έχτισαν τον οικισμό ψηλά, ώστε να είναι πραγματικά δύσκολο να του επιτεθούν.
Ωστόσο, αυτό σήμαινε επίσης ότι αφού εγκατέλειψαν την πόλη στα τέλη του δέκατου έκτου αιώνα μετά από μια πιθανή επιδημία ευλογιάς, αυτή έμεινε ανεξερεύνητη για χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλο και περισσότερο υπερκαλλιεργήθηκε.
Επειδή οι Ινκα δεν χρησιμοποιούσαν τσιμέντο ή κονίαμα, οι ρίζες των δέντρων εισχωρούσαν κατευθείαν μέσα στα ερείπια, καθιστώντας το φύλλωμα απίστευτα δύσκολο να ξεφορτωθεί κανείς χωρίς να προκαλέσει ζημιές. Ο Μπίνγκχαμ και το συνεργείο του ήταν όμως σχολαστικά προσεκτικοί και κατά τη διάρκεια τεσσάρων μηνών κοπίαζαν επί ώρες την ημέρα καθαρίζοντας την ανεπιθύμητη φυτική ζωή.
Όταν τελικά τελείωσαν, η ομάδα έμεινε κατάπληκτη από την εκτεταμένη τοποθεσία που είχαν αποκαλύψει. Και σήμερα, μετά από περαιτέρω ανασκαφές, το ερείπιο που προκαλούσε δέος είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο!
Φυσικά, παρά τη δραματική βελτίωση, απέχει ακόμα πολύ από τις ένδοξες μέρες του 15ου αιώνα. Τότε πιστεύεται ότι τα πολλά πέτρινα σπίτια ήταν όλα σε άριστη κατάσταση, με αχυρένιες στέγες από αποξηραμένο χορτάρι.
Εκτός από τα σπίτια κατοικίας είχε μια γεωργική ζώνη, μια ιερή περιοχή και μια βασιλική συνοικία όπου οι ιστορικοί εκτιμούν ότι ο ηγεμόνας των Ίνκας Πατσακούτι Ίνκα Γιουπάνκι βασίλευε από το παλάτι του.
Πραγματικά, είναι απόδειξη της οικοδομικής ικανότητας των Ίνκας το γεγονός ότι κάτι από αυτά στέκει ακόμη και σήμερα, λαμβάνοντας υπόψη πόσο εκτεθειμένη είναι η ορεινή ακρόπολη στα στοιχεία της φύσης. Και γνωρίζοντας πόσο εύθραυστα μπορεί να είναι ορισμένα νέα κτίρια, ίσως οι σύγχρονοι άνθρωποι θα πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν μερικές συμβουλές από τους Ίνκας!
Ο χάλκινος γίγαντας
Πριν από πολύ καιρό, τον τρίτο αιώνα π.Χ., υπήρχε ένα μεγάλο χάλκινο άγαλμα στο λιμάνι της ελληνικής πόλης της Ρόδου. Το γιγαντιαίο μνημείο απεικόνιζε τον θεό του ήλιου Ήλιο και λέγεται ότι είχε πανίσχυρο ύψος 32.00 m. Ως εκ τούτου, ονομάστηκε Κολοσσός της Ρόδου και έγινε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Δυστυχώς, όμως, ο κολοσσός έμεινε όρθιος μόνο για 54 χρόνια, προτού ένας άγριος σεισμός το 226 π.Χ. τον γκρεμίσει στο έδαφος, σπάζοντάς τον σε κομμάτια! Ακόμα κι έτσι, τα κατεστραμμένα ερείπια εξακολουθούσαν να αποτελούν δημοφιλή τουριστική ατραξιόν για αιώνες μετά.
Μέχρι, δηλαδή, το 654 μ.Χ., όταν αραβικές δυνάμεις εισέβαλαν στη Ρόδο και μετέφεραν τα θρυμματισμένα κομμάτια του Κολοσσού (με έναν στρατό 900 καμήλων) για να τα λιώσουν και να τα πουλήσουν. Δυστυχώς, σήμερα, εκεί που κάποτε βρισκόταν το σπουδαίο άγαλμα, δεν υπάρχει τίποτα.
Αλλά αν είστε εξοικειωμένοι με τον Κολοσσό της Ρόδου, ίσως εκπλαγείτε όταν ακούσετε ότι παρά τις διάσημες εικόνες που τον δείχνουν να ακροβατεί στο λιμάνι, αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Αυτή η εικονική εικόνα προέκυψε στην πραγματικότητα αιώνες αργότερα και διαφημίστηκε από ιστορικούς του Μεσαίωνα που δεν είχαν δει ποτέ το μνημείο. Το ίδιο το λιμάνι έχει σχεδόν το ίδιο πλάτος με ένα αμερικανικό γήπεδο ποδοσφαίρου, οπότε για να είναι αναλογικά ακριβές, το άγαλμα θα έπρεπε να έχει το εκπληκτικό ύψος των 499.87 m. Αυτό ήταν σταθερά αδύνατο εκείνη την εποχή. Ακόμα και τώρα, το Άγαλμα της Ενότητας της Ινδίας, που είναι το ψηλότερο άγαλμα στον κόσμο, έχει ύψος μόλις 181.97 m, δηλαδή σχεδόν τρεις φορές μικρότερο!
Ως εκ τούτου, ο κολοσσός ήταν πολύ πιθανότερο να έμοιαζε κάπως με την παρακάτω εικόνα. Όχι τόσο εντυπωσιακός!
I Η τρέλα στην Ιταλία
Από όλες τις φυσικές καταστροφές στην καταγεγραμμένη ιστορία, η έκρηξη του Βεζούβιου στην Ιταλία το έτος 79 μ.Χ. έχει αιχμαλωτίσει τη φαντασία των ανθρώπων όσο καμία άλλη. Το σύννεφο τέφρας που ακολούθησε κατέρρευσε από το ηφαίστειο και κάλυψε πλήρως την κοντινή πόλη της Πομπηίας, εξαλείφοντας μια ολόκληρη κοινότητα με μια κίνηση.
Μόνο περίπου 1.700 χρόνια αργότερα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τελικά την αρχαία ρωμαϊκή πόλη και έμειναν δεόντως έκπληκτοι. Παρ' όλο αυτό το διάστημα, το παχύ στρώμα στάχτης είχε διατηρήσει τα πάντα. Τόσο καλά, μάλιστα, που το μεγαλύτερο μέρος της πόλης είναι ακόμα αναγνωρίσιμο.
