Ο Tucker Carlson στο Twitter Επεισόδιο 3: Το κατηγορητήριο του Τραμπ

 

Ο Tucker Carlson στο Twitter Επεισόδιο 3: Το κατηγορητήριο του Τραμπ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ Γεια σου, είναι ο Τάκερ Κάρλσον! Η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέλαβε τον Ντόναλντ Τραμπ σήμερα το απόγευμα. Τον έβαλαν να προσαχθεί και να του πάρουν δακτυλικά αποτυπώματα σε ένα δικαστήριο του Μαϊάμι, όπως είναι ο κατηγορούμενος που είναι τώρα τεχνικά. Αυτά ήταν τα πρώτα βήματα σε μια διαδικασία που έχει σχεδιαστεί για να βάλει τον Ντόναλντ Τραμπ πίσω από τα κάγκελα για το υπόλοιπο της ζωής του. Τα καλωδιακά νέα μεταδίδουν ζωντανά κάθε στιγμή. «Είναι πρωτόγνωρο!» μας είπαν, με κάτι που έμοιαζε με σοκ. Αλλά δεν σοκαρίστηκαν. Ήξεραν ότι αυτό ερχόταν. Όλοι όσοι έδωσαν προσοχή ήξεραν ότι ήταν. Αυτό που μόλις συνέβη θα συνέβαινε πάντα. Ήταν αναπόφευκτο από τις 16 Φεβρουαρίου 2016. Ήταν η μέρα που ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε εχθρό αίματος της μεγαλύτερης και πιο ισχυρής οργάνωσης στην ανθρώπινη ιστορία, που θα ήταν η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση. Παρά τα όσα μπορεί να θυμάστε, δεν ήταν τίποτα που είχε πει ο Τραμπ για τη μετανάστευση ή το εμπόριο με την Κίνα ή τους βιαστές από το Μεξικό. Αυτές ήταν οι ιστορίες που κυριάρχησαν στα πρωτοσέλιδα εκείνης της χρονιάς. "Ο Τραμπ είναι ρατσιστής!" ούρλιαξαν: "Σταμάτα τον!" Αλλά μέσα στην Ουάσιγκτον, αυτό ήταν απλώς θόρυβος. Κανένα από αυτά δεν βαθμολογήθηκε πραγματικά. Η πολιτική ταυτότητας δεν σημαίνει πραγματικά πολλά για τη Μόνιμη Ουάσιγκτον. Αυτό που έχει σημασία –τότε και τώρα– είναι η εξωτερική πολιτική. οι εισβολές και οι καταλήψεις και οι πόλεμοι αντιπροσώπων. Οι αποφάσεις που καθορίζουν ποιοι παγκόσμιοι πληθυσμοί θα ευδοκιμήσουν και ποιοι θα πεθάνουν –οι πολιτικές που συνοδεύουν τιμές τρισεκατομμυρίων δολαρίων– αυτές που με την πάροδο του χρόνου έχουν κάνει τις κομητείες γύρω από το DC τα πιο πλούσια προάστια στον κόσμο. Στην Ουάσιγκτον, αυτό είναι που πραγματικά έχει σημασία και είναι προφανές όταν κοιτάς προσεκτικά. Όταν γίνεται μια συζήτηση για οτιδήποτε άλλο – για παράδειγμα, το ανώτατο όριο του χρέους – και οι δύο πλευρές παίρνουν τις θέσεις που τους έχουν ανατεθεί και αρχίζουν να φωνάζουν. Αλλά όταν το Κογκρέσο αποφασίζει να ξεκινήσει έναν πόλεμο – ανεξάρτητα από το πόσο ανόητος ή αντιπαραγωγικός ή προφανώς αποκομμένος από τα βασικά συμφέροντα της Αμερικής μπορεί να είναι αυτός ο πόλεμος – όταν αυτό συμβεί, οι ηγέτες και των δύο κομμάτων πηδούν αυτόματα πίσω του σαν κλόουν του τσίρκου. Και μετά, μένουν εκεί. Μερικές φορές για δεκαετίες. Υπερασπίζονται αμείλικτα αυτόν τον πόλεμο, ενάντια σε όλα τα στοιχεία, έως ότου κάποιος χτυπήσει επιτέλους το κουδούνι "All-Clear" και μπορούν να αρχίσουν να παραδέχονται ότι, "Στην πραγματικότητα, ίσως δεν ήταν τόσο καλή ιδέα. Εννοούσαμε καλά, αλλά απλά δεν Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε μάθει πολλά σημαντικά μαθήματα." Στο τέλος, συνήθως λένε κάτι τέτοιο – αλλά μόνο αφού τα συναισθήματα έχουν ψυχρανθεί και οι καταδικαστικές λεπτομέρειες έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν από τη συλλογική μνήμη. Είναι μια συγγνώμη που δεν είναι στην πραγματικότητα συγγνώμη – πολύ λιγότερο μετάνοια – και είναι πολύ αργά για να έχει σημασία, σε κάθε περίπτωση. Αλλά μέχρι τότε, αυτό είναι το μόνο που παίρνετε. Μέχρι τότε δεν επιτρέπεται καμία διαφωνία. Αυτός είναι ο πρώτος κανόνας της Ουάσιγκτον. Αλλά κατά κάποιο τρόπο, ο Τραμπ δεν μπήκε στον κόπο να το ακολουθήσει. Ήταν από έξω από την πόλη, οπότε ίσως δεν ήξερε ότι ήταν κανόνας – ή ίσως απλώς δεν τον ένοιαζε. Είτε έτσι είτε αλλιώς, επτάμισι χρόνια αργότερα, μπορούμε να δείξουμε την ακριβή στιγμή που η Μόνιμη Ουάσιγκτον αποφάσισε να στείλει τον Ντόναλντ Τραμπ στη φυλακή. Εδώ είναι. Είναι από το Debate των Ρεπουμπλικανών Υποψηφίων στο Greenville της Νότιας Καρολίνας. [Ο Τραμπ στη σκηνή με τον Τζεμπ Μπους κ.λπ., λέγοντας: «Δεν έπρεπε να είχαμε πάει ποτέ στο Ιράκ! Αποσταθεροποιήσαμε τη Μέση Ανατολή! Είπαν ψέματα! Είπαν ότι υπήρχαν Όπλα Μαζικής Καταστροφής – δεν υπήρχαν – και ΓΝΩΡΙΖΑΝ ότι δεν υπήρχαν! Δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής!»] «Δεν έπρεπε να ήμασταν ποτέ στο Ιράκ!» είπε ο Τραμπ. «Αποσταθεροποιήσαμε τη Μέση Ανατολή». Τώρα, τη στιγμή που ο Τραμπ το είπε αυτό, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι των προκριματικών άρχισαν να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα – πώς να μην το έκαναν; Αλλά ήταν η επόμενη γραμμή που καταδίκασε τον Τραμπ στη σημερινή σύλληψη. «Είπαν ψέματα!» αυτός είπε. «Δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής – και ήξεραν ότι δεν υπήρχαν!» Τώρα, όταν το είπε αυτό, ήταν λίγοι στο πλήθος που μπούκαραν. Οι περισσότεροι απλώς κάθονταν εκεί σιωπηλοί, έκπληκτοι. «Μπορεί να το πει αυτό;» Λοιπόν, το είπε, πάντως. Και λέγοντας αυτό, σφράγισε τη μοίρα του. Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που δεν σας επιτρεπόταν να πείτε, γιατί ενέπλεξε πάρα πολλούς ανθρώπους και από τις δύο πλευρές – που σε αυτό το θέμα είναι πραγματικά μόνο η μία πλευρά. Η Χίλαρι Κλίντον ήταν ένοχη για αυτό – αλλά και ο Πολ Ράιαν. Όλοι τους ήταν ένοχοι. Όλοι ήξεραν. Όλοι είπαν ψέματα - και για ένα άτομο, μισούσαν τον Ντόναλντ Τραμπ επειδή τους εξέθεσε. Μετά από αυτό, ήταν αρκετά ξεκάθαρο ότι ακόμα κι αν εκλεγόταν πρόεδρος, ο Τραμπ θα δυσκολευόταν πολύ να ελέγξει την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση στην οποία υποτίθεται ότι ήταν επικεφαλής. Οι περισσότεροι από την Μόνιμη Ουάσιγκτον αποφάσισαν ότι η αποτροπή του Τραμπ ήταν η πιο σημαντική αποστολή στη ζωή τους. Όλα εξαρτιόνταν από αυτό, πολλοί από αυτούς το είπαν δημόσια. Άλλοι όμως δεν το είπαν δημοσίως. Στην πραγματικότητα, οι πιο κρυφοί πήραν άλλο δρόμο: έτρεξαν προς τον Τραμπ, όχι μακριά του. Τον ρουφούσαν. Ευχαρίστησαν τον άνθρωπο που κατάλαβαν διαισθητικά ότι ήταν επιρρεπής στην κολακεία, όπως είναι ο Τραμπ. Και αυτό το έκαναν για να ανατρέψουν εκ των έσω τη νέα του διοίκηση. Υπήρχαν πολλά από αυτά και μπορούσατε να τα εντοπίσετε αμέσως. Ήταν κολακευτές. Πάντα, αυτοί που κολάκευαν περισσότερο τον Τραμπ τον μισούσαν περισσότερο και διαφωνούσαν πιο έντονα με τις απόψεις του. Τους είδατε στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου και σε συνεντεύξεις τύπου. Ήταν εκεί, τσακίζοντας το αφεντικό τους με περίτεχνο αυτοεξευτελισμό, σαν να απευθύνονταν σε μονάρχη ή θεό. Ήταν μια σκηνή από την οθωμανική αυλή. Ήταν βρώμικο και παρακμιακό – και ήταν ψεύτικο. Mike Pence, Nikki Haley, Mike Pompeo, Lindsey Graham στο Κογκρέσο. Όλοι αποκαλούσαν τον Τραμπ «οραματιστή ιδιοφυΐα», μέχρι τη στιγμή που έχασε την εξουσία – και στη συνέχεια, αποκάλυψαν την πραγματική τους ατζέντα –όπως πάντα, την ατζέντα του πολέμου των Neocon– και συσσώρευσαν με τη μέγιστη δύναμη. Εδώ είναι ο Μάικ Πομπέο, για παράδειγμα στο Fox News σήμερα το πρωί. [Ο Πομπέο ψιθυρίζει ότι ο Τραμπ έχει απόρρητα έγγραφα]. Μακάρι οι μελλοντικοί ιστορικοί που ελπίζουν να ξεκλειδώσουν τα μυστήρια της Ύστερης Αυτοκρατορίας Ουάσιγκτον, να μελετήσουν αυτό το κλιπ, γιατί θα αποκαλύψει τα πάντα.  Ο ίδιος ο Μάικ Πομπέο, αυτός που κοροϊδεύει τον Ντόναλντ Τραμπ στην τηλεόραση σήμερα το πρωί –αυτός ο τύπος– υπηρέτησε τον Ντόναλντ Τραμπ τόσο ως διευθυντής της CIA όσο και ως υπουργός Εξωτερικών. Αυτές είναι οι δύο πιο ισχυρές δουλειές στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Και καθώς εργαζόταν σε αυτές τις δουλειές, ο Πομπέο υποσχέθηκε –στην πραγματικότητα, ορκίστηκε– να υποστηρίξει την ατζέντα του Προέδρου. Γιατί; Γιατί έτσι λειτουργεί μια δημοκρατία: Ψηφίζεις έναν υποψήφιο, με την πεποίθηση ότι οι διορισμένοι του θα εφαρμόσουν τις πολιτικές που ψηφίσατε. Δεν πρόκειται για τον Πρόεδρο, είναι για εσάς, τον ψηφοφόρο. Αλλά ο Πομπέο δεν το έκανε αυτό. Δεν προσπάθησε καν να το κάνει αυτό. Στην πραγματικότητα, υπονόμευσε τη συχνά δηλωμένη δέσμευση του Τραμπ για την ειρήνη και τη μη επέμβαση στο εξωτερικό σε κάθε βήμα. Κάθε ώρα της αφύπνισης ήταν αφιερωμένη στο να υποδαυλίζει τον πόλεμο σε κάποια μακρινή ξένη χώρα –Ιράν, Συρία, Ρωσία, Βόρεια Κορέα– η λίστα συνεχίζεται. Όμως, αντί να πει στον Τραμπ ότι διαφωνούσε με τις ιδέες του, όπως θα έκανε ένας άντρας, ο Πομπέο μίλησε στον Τραμπ –έναν άνθρωπο που περιφρονούσε– με τον πιο πετρώδη, τον πιο υπερβολικό τρόπο που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ρωτήστε όποιον εργαζόταν στον Λευκό Οίκο εκείνη την εποχή.  Ποιος ήταν ο πιο πιθανός διορισμένος να έλεγε στον Τραμπ σε καθημερινή βάση ότι ήταν όμορφος, αρρενωπός, κομψός και ισχυρός; Μάικ Πομπέο. Αυτή θα ήταν η συναινετική απάντηση.  Όσοι από εμάς είδαμε από πρώτο χέρι την ανελέητη υποταγή του Πομπέο δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Ήταν ανεξίτηλα αποκρουστικό [ ]. Κανείς με αυτοσεβασμό δεν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά ο Μάικ Πομπέο το έκανε αβίαστα, με απόλαυση και θέρμη. Τώρα, αυτό το ίδιο άτομο λέει στους τηλεθεατές του Fox News ότι φοβάται για την ασφάλεια του στρατού μας. «Οι στρατιώτες, οι ναύτες, οι αεροπόροι και οι πεζοναύτες μας», στην εγκεκριμένη φράση, επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ πήρε κάποια απόρρητα έγγραφα στο σπίτι και δεν τα επέστρεψε αμέσως στα Εθνικά Αρχεία; Τι ψέμα είναι αυτό! Ο Μάικ Πομπέο ξέρει ότι αυτό είναι ψέμα. Πέρασε όλη του τη ζωή στην Ουάσιγκτον! Η Ουάσιγκτον είναι μια πόλη όπου ταξινομούνται εσωτερικά σημειώματα σχετικά με την Ημέρα της Εργασίας – επειδή τα πάντα είναι ταξινομημένα. Η κυβέρνησή σας έχει ταξινομήσει περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο ομοσπονδιακά έγγραφα, τα περισσότερα από αυτά βαρετά και άσκοπα και δεν αποτελούν κίνδυνο για κανέναν και τα έχει κλειδώσει κρυφά για να μην μπορείτε να τα δείτε, επειδή εσείς. μπορεί να είστε Αμερικανός πολίτης – αλλά όχι στην πραγματικότητα – και επομένως, δεν έχετε τις απαραίτητες πιστοποιήσεις για να μάθετε τι συμβαίνει. Και παρεμπιπτόντως, τίποτα από αυτά δεν γίνεται για να γίνει η Αμερική πιο ασφαλής, όπως και οι περιορισμοί του COVID έχουν σχεδιαστεί για να σας κρατήσουν υγιείς. Οχι! Είναι ένα σύστημα κάστας. Αυτό είναι το νόημα. Και είσαι ο Άθικτος σε αυτήν την ιεραρχία. Ο Μάικ Πομπέο το ξέρει αυτό. Όλοι όσοι εργάζονται στην Ουάσιγκτον το γνωρίζουν αυτό. Πόσα απόρρητα έγγραφα πιστεύετε ότι πήρε ο Ντικ Τσένι μαζί του όταν διηύθυνε τον πόλεμο στο Ιράκ; Πόσα διάβασε η γυναίκα του; Δεν είχε ποτέ άδεια. Δεν θα μάθουμε ποτέ την απάντηση, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ερευνηθεί ποτέ ο Ντικ Τσένι ή να ενημερωθούν οι επιτελείς του να φορούν καλώδια παρουσία του. Δεν θα κατηγορηθεί ποτέ για αυτό. Φυσικά και όχι! Ο Ντικ Τσένι είναι Νεοσυντηρητής. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι. Ο Ντικ Τσένι υποστηρίζει τον πόλεμο με τη Ρωσία. Ο Τραμπ όχι. Αυτή είναι η διαφορά. Τα υπόλοιπα είναι απλώς μια απόσπαση της προσοχής. Η δίωξη κατά του Ντόναλντ Τραμπ είναι διαφανώς πολιτική. Είναι κυριολεκτικά ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Τζο Μπάιντεν. Συμμετέχει σε πάνω από το 60% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων αυτή τη στιγμή. Έτσι, ο Τζο Μπάιντεν κάνει αυτό που κανένας άλλος Πρόεδρος δεν τόλμησε ποτέ: Χρησιμοποιεί την επιβολή του νόμου για να κλειδώσει τον κύριο αντίπαλό του. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Όποιος αρνείται ότι συμβαίνει, σας λέει ψέματα. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι χειρότερο από αυτό. Η δίωξη του Τραμπ δεν είναι μόνο πολιτική, είναι ιδεολογική. Κανείς με τις απόψεις του Τραμπ δεν επιτρέπεται να έχει εξουσία σε αυτή τη χώρα: "Κάντε κριτική στους πολέμους μας και αποκλείεστε. Αν συνεχίσετε, θα σας στείλουμε φυλακή. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει η Ουάσιγκτον – όχι μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα αλλά στέλνουν και τα δύο μέρη.  Όπως τόσοι πολλοί Ρεπουμπλικάνοι, για παράδειγμα, ο υποτιθέμενος συντηρητικός κυβερνήτης του Τέξας, Γκρεγκ Άμποτ πέρασε τη χθεσινή ημέρα αγνοώντας εντελώς την καταστροφή του αμερικανικού συστήματος δικαιοσύνης. Αντίθετα, υπέγραψε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο που ονομάζεται Crown Act, το οποίο σύμφωνα με το εορταστικό tweet που έστειλε ο Abbott προς τιμήν του, θα αναφέρει: «Απαγόρευση των διακρίσεων με βάση τις υφές και τα χτενίσματα που συνδέονται ιστορικά με τη φυλή». Με άλλα λόγια, στο Τέξας, οι σειρές καλαμποκιού προστατεύονται πλέον από το νόμο. Το να έχεις μη εγκεκριμένες απόψεις για την Ουκρανία – δεν είναι. Αυτό είναι εντάξει με τους περισσότερους εκλεγμένους Ρεπουμπλικάνους. Βρίσκουν τον Τραμπ κουραστικό και ντροπιαστικό. Οι δωρητές τους τον μισούν. Δεν θα λυπηθούν αν πεθάνει στη φυλακή. Τι γίνεται όμως με τους ψηφοφόρους; Τι μαθαίνουν από αυτό το θέαμα; Λοιπόν, ως επί το πλείστον, μαθαίνουν ότι δεν έχουν καθόλου δύναμη, γιατί κανείς δεν νοιάζεται για αυτούς. Αλλά το ήξεραν ήδη. Σε αντίθεση με πολλούς από τους εκλεγμένους ηγέτες μας, έχουν πάει πρόσφατα στην Αμερική. Ξέρουν πώς μοιάζει. Εχετε δει? Αν έχεις λίγες μέρες αυτό το καλοκαίρι, μάθε. Κάντε ένα οδικό ταξίδι και δείτε μόνοι σας. Οδηγήστε 500 μίλια προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και μετά επιστρέψτε στο σπίτι. Πώς φαίνονται τα πράγματα; Λοιπόν, θα πρέπει να φαίνονται υπέροχα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ξόδεψε 6,5 τρισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι. Είναι περισσότερα από όσα έχει ξοδέψει ποτέ οποιαδήποτε κυβέρνηση – ποτέ. Έτσι, τουλάχιστον, θα περίμενε κανείς παρθένους δημόσιους δρόμους. Ωχ όχι! Δεν είναι αυτό που βλέπετε όταν οδηγείτε σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν λακκούβες και φράγματα Τζέρσεϊ παντού. Μοιάζει με την Tegucigalpa πριν αποφασίσουν οι Κινέζοι να ξαναχτίσουν την υποδομή της Ονδούρας. Δεν έχουμε την Κίνα να αγοράζει τους δρόμους μας, άρα καταρρέουν. Θα νομίζατε ότι οι άνθρωποι από τους οποίους θα προσπερνάτε θα φαίνονται χαρούμενοι και ευημερούν – και πάλι, αυτή είναι μια πολύ πλούσια χώρα. Αλλά πολλοί από αυτούς δεν το κάνουν. Αρκετοί φαίνεται να είναι κολλημένοι στα ναρκωτικά. Τους βλέπεις να ανακατεύονται από κλειστές βιτρίνες σε μικρές πόλεις. Και αναρωτιέσαι, όπως τα βλέπεις όλα αυτά, "Πού πήγαν όλα τα λεφτά;" Σίγουρα δεν είναι εδώ. Λοιπόν, είναι στην Ουάσιγκτον. Βρίσκεται στις κομητείες Fairfax και Loudon και στο καταπράσινο, τέλεια περιποιημένο Northwest DC. Και, φυσικά, ένα τεράστιο κομμάτι από αυτό πήγε στην Ουκρανία, στον Ζελένσκι και τους φίλους του, όχι επειδή το ψηφίσατε - δεν ψηφίσατε να τους το δώσετε, δεν θα το κάνατε ποτέ - αλλά επειδή ο Τζο Μπάιντεν και οι πολλοί σύμμαχοί του , από τον Chuck Schumer στον Mitch McConnell στον Paul Ryan και κάθε παρουσιαστή ειδήσεων σε όλη την τηλεόραση – όλοι πιστεύουν ότι η Ουκρανία. Τα σύνορά της, το μέλλον της, οι υποδομές της είναι όλα πιο σημαντικά από την πόλη στην οποία ζεις. Το πιστεύουν ειλικρινά και είναι προφανές. Όλοι στην εξουσία το πιστεύουν. Εκτός από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ό,τι άλλο πείτε γι 'αυτόν, ο Τραμπ είναι ο μοναδικός τύπος με την πραγματική ευκαιρία να γίνει πρόεδρος που διαφωνεί με τη μακροχρόνια άσκοπη πολεμική ατζέντα της Ουάσιγκτον. Και για αυτό - αυτό το ένα γεγονός - προσπαθούν να βγάλουν τον Τραμπ πριν μπορέσετε να τον ψηφίσετε. Και αυτό θα πρέπει να σας αναστατώσει περισσότερο από οτιδήποτε έχει συμβεί στην αμερικανική πολιτική κατά τη διάρκεια της ζωής σας.  Ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να ψηφίσετε τον Ντόναλντ Τραμπ, ακόμα κι αν θα πέθατε πριν ψηφίσετε τον Ντόναλντ Τραμπ – που είναι δικαίωμά σας και πολλοί καλοί άνθρωποι νιώθουν έτσι – ακόμα και τώρα. Η καταστροφή της δημοκρατίας μας, που είναι το δικαίωμα των ψηφοφόρων να υποστηρίζουν όποιον υποψήφιο θέλουν –ακόμη και υποψήφιοι που δεν θέλουν πόλεμο με τη Ρωσία– η καταστροφή της θα πρέπει να σας κρατήσει ξύπνιους τη νύχτα.  Ναι, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας ελαττωματικός άνθρωπος, αλλά οι αμαρτίες του είναι μικρές σε σύγκριση με εκείνες των διώκτών του.  Σε αυτή τη ζωή, δεν μπορούμε να επιλέξουμε τους μάρτυρες μας, μπορούμε μόνο να επιλέξουμε τις αρχές μας. Και η Αμερική διακυβεύεται.  Διάρκεια παράστασης: 13 λεπτά https://forbiddenknowledgetv.slclktrk004.com/

Luis Cernuda – Η Μοναξιά

 Η μοναξιά βρίσκεται σε όλα για σένα, και όλα για σένα βρίσκονται στη μοναξιά. Νησί της Ευτυχίας όπου τόσες φορές κατέφυγες, συμφιλιωμένος μάλλον με τη ζωή και τις προθέσεις της, κουβαλώντας εκεί, όπως εκείνος που κουβαλά από την αγορά κάποια λουλούδια που τα πέταλά τους θα ανοίξουν κατόπιν με φρόνιμη πληρότητα, την αναταραχή που σιγά σιγά θα κάνει να κατακάτσουν οι εικόνες, οι ιδέες.

Υπάρχουν εκείνοι που όντας μέσα στη ζωή την αντιλαμβάνονται βιαστικά και είναι οι αυτοσχεδιαστές αλλά υπάρχουν επίσης κι εκείνοι που χρειάζονται να αποστασιοποιηθούν από εκείνη για να τη δουν περισσότερο και καλύτερα και είναι οι παρατηρητές. Το παρόν είναι υπερβολικά τραχύ, όχι σπάνια γεμάτο ειρωνικό σολοικισμό, και πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς απ’ αυτό για να καταλάβει την έκπληξη και την επανάληψή του.

Ανάμεσα στους άλλους κι εσένα, ανάμεσα στον έρωτα κι εσένα, ανάμεσα στη ζωή κι εσένα, βρίσκεται η μοναξιά. Όμως αυτή η μοναξιά που σε χωρίζει απ’ όλα δεν σε θλίβει. Γιατί θα έπρεπε να σε θλίβει; Αν λογαριαστείς με όλα, με τη γη, την παράδοση, τους ανθρώπους, σε κανέναν δεν οφείλεις τόσα όσα στη μοναξιά. Λίγο ή πολύ, ό,τι κι αν είσαι σ’ εκείνη το οφείλεις. Παιδί, όταν τη νύχτα κοίταζες τον ουρανό, που τα αστέρια του έμοιαζαν φιλικές ματιές που γέμιζαν τη σκοτεινιά με μυστηριώδη συμπάθεια, η ευρύτητα των χώρων δεν σε φόβιζε αλλά απεναντίας, σε κρατούσε μετέωρο σε καλοδεχούμενη σαγήνη. Εκεί, ανάμεσα στους αστερισμούς έλαμπε ο δικός σου, διαυγής σαν το νερό, φωτοβόλος σαν τον άνθρακα που είναι το διαμάντι: ο αστερισμός της μοναξιάς, αόρατος στους πολλούς, προφανής και αγαθοποιός για μερικούς, ανάμεσα στους οποίους είχες την τύχη να συγκαταλέγεσαι.

Δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Όκνος

Μετάφραση:  Αντώνης Κατσουραδής

Φωτογραφία: Lee Friedlander

https://perithorio.com/

Οι καλύτερες χώρες στον κόσμο με τις καλύτερες πρακτικές εργασίας

 Οι καλύτερες χώρες στον κόσμο με τις καλύτερες πρακτικές εργασίας

Κάλυ Τα τελευταία χρόνια, η ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, τα δικαιώματα των γυναικών και η ικανοποίηση των εργαζομένων αποτελούν πλέον προτεραιότητα για νέους και παλιούς αναζητούντες εργασία όταν αναζητούν εργασία. Ενώ ορισμένες εταιρείες και επιχειρήσεις αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να βελτιώσουν τις εργασιακές πρακτικές τους, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο κάνουν ένα βήμα παραπέρα. Υποστηρίζουν καλές πρακτικές εργασίας καθιστώντας το χρυσό πρότυπο για όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες που πρέπει να ακολουθήσουν. Αν και αυτό συμβαίνει, ορισμένες χώρες το κάνουν καλύτερα από άλλες, παρέχοντας στους εργαζόμενους όλες τις προστασίες και τα οφέλη που τους αξίζουν. Εάν σκοπεύετε να μετακομίσετε για να βρείτε καλύτερες ευκαιρίες για την καριέρα σας, αυτές είναι οι χώρες που πρέπει να εξετάσετε: Δανία Στη Δανία, πολλοί εργατικοί νόμοι εγγυώνται την προστασία των εργαζομένων και την παροχή καλύτερων συνθηκών εργασίας. Οι εργαζόμενοι μπορούν να εργάζονται για 37 ή 48 ώρες την εβδομάδα, με 37 ώρες να είναι ο εθνικός μέσος όρος. Εάν οι εργαζόμενοι επιλέξουν να εργαστούν περισσότερες από 37 ώρες, οι εργοδότες τους πρέπει να τους αποζημιώσουν επαρκώς. Οι εργαζόμενοι έχουν επίσης πέντε ημέρες άδειας μετ' αποδοχών που μπορούν να λαμβάνουν κάθε χρόνο. Για τα γονικά δικαιώματα, η Δανία επιτρέπει στους νέους γονείς να επωφεληθούν από άδεια έως και τέσσερις εβδομάδες για να προετοιμαστούν για τον τοκετό. Στη συνέχεια, θα τους δοθούν επίσης 14 εβδομάδες άδειας για να τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή. Επιτρέπεται επιπλέον άδεια 32 εβδομάδων μετά τις πρώτες 14 εβδομάδες για τη γονική άδεια μετά τον τοκετό. Η χώρα επέβαλε επίσης νέους κανόνες πρόσφατα για να επιτρέψει και στους δύο γονείς να λαμβάνουν ίση γονική άδεια. Οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν επίσης ίσα δικαιώματα όσον αφορά το εισόδημά τους ανεξαρτήτως φύλου. Οι γυναίκες εκπροσωπούνται επίσης καλά στις κυβερνητικές και ηγετικές ομάδες των αντίστοιχων εταιρειών τους. Ολλανδία Όσοι βρίσκονται στην Ολλανδία απολαμβάνουν λογικές ώρες εργασίας και υψηλά ποσοστά ικανοποίησης από την εργασία. Το ετήσιο ποσοστό εργασίας ετησίως είναι περίπου 1420 ώρες ετησίως και η αμοιβή υπερωρίας μπορεί να διαπραγματευτεί με τον εργοδότη πριν υπογραφεί μαζί του. Η γονική άδεια παρέχεται στις μητέρες έξι εβδομάδες πριν από την αναμενόμενη ημερομηνία λήξης τους και είναι άδεια μετ' αποδοχών. Μπορεί επίσης να ζητηθεί μια επιπλέον εβδομάδα μητρότητας για 10 εβδομάδες μετά τον τοκετό, καθώς και ένα εκτεταμένο διάλειμμα που μπορεί να διαρκέσει έως και έξι μήνες. Πρόσφατα, η κυβέρνηση διέταξε επίσης να επιτρέπεται στους πατέρες να βοηθούν τις γυναίκες τους μετά τη γέννα και να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους. Η ολλανδική κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να βελτιώσει τις υπάρχουσες πολιτικές της για τα δικαιώματα των γυναικών. Παραμένει να υπάρχει σημαντική διαφορά στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων που εξακολουθεί να υπάρχει στη χώρα και η εκπροσώπηση παραμένει σε χαμηλό επίπεδο. Βέλγιο Οι εργαζόμενοι στο Βέλγιο απολαμβάνουν λογικά ποσοστά ικανοποίησης από την εργασία και ευνοϊκούς νόμους για την απασχόληση που το τοποθετούν στη λίστα ως μία από τις καλύτερες χώρες στον κόσμο για εργασία. Μια εβδομάδα εργασίας είναι, κατά μέσο όρο, 40 ώρες και κάθε εργαζόμενος μπορεί να πάρει έως και 120 καταβάλλονται υπερωρίες ανά έτος. Ωστόσο, θα μπορούσαν να υπάρξουν βελτιώσεις στις πολιτικές γονικής άδειας του Βελγίου και στα δικαιώματα των γυναικών. Όσον αφορά τη γονική άδεια, οι μητέρες λαμβάνουν μόνο 3 μήνες άδεια μητρότητας και 10 ημέρες πατρική άδεια για τους πατέρες. Η ανισότητα των φύλων συνεχίζεται στη χώρα, όπως φαίνεται στην ανισότητα στις αμοιβές μεταξύ γυναικών και ανδρών εργαζομένων. Η κυβέρνηση απαιτεί από τις εταιρείες να έχουν 30% γυναικεία εκπροσώπηση στο διοικητικό τους συμβούλιο. Νορβηγία Η Νορβηγία έχει μερικές από τις καλύτερες εργασιακές πρακτικές στην Ευρώπη και η απόδειξη της αποτελεσματικότητάς της φαίνεται στο ποσοστό ανεργίας στη χώρα, που είναι 3,2%. Οι εργαζόμενοι στη χώρα απολαμβάνουν έως και 37,5 ώρες την εβδομάδα στην εργασία τους και μπορούν να αναζητήσουν ευέλικτο ωράριο εάν έχουν ανησυχίες για την υγεία, την πρόνοια ή τις κοινωνικές ανησυχίες. Έχουν μάλιστα το δικαίωμα να ζητήσουν έως και 40% υπερωρίες. Η χώρα προσφέρει στους γονείς γενναιόδωρη κάλυψη γονικής άδειας, όπως μισθούς άδειας μετ' αποδοχών και άδεια μετά τον τοκετό ενός έως δύο ετών για κάθε τοκετό. Όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, η νορβηγική νομοθεσία ορίζει ότι όλες οι εταιρείες που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο και οι ανώνυμες εταιρείες πρέπει να έχουν 40% γυναικεία εκπροσώπηση στην ηγεσία τους. Όποιος δεν ακολουθήσει θα διαγραφεί η εταιρεία του και θα τιμωρηθεί. Επιπλέον, διασφαλίζεται η ίση αμοιβή και αποζημίωση σε όλα τα φύλα στη χώρα. Οι εργαζόμενοι στη χώρα είναι καλά προστατευμένοι, χάρη σε αυτά τα οφέλη και την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Γερμανία Η Γερμανία είναι γνωστή στην Ευρώπη ως μια από τις μεγαλύτερες και με μεγαλύτερη επιρροή χώρες της. Ως εκ τούτου, είναι πρωτοπόρος στη δημιουργία ισχυρών πολιτικών για την υποστήριξη των εργαζομένων της, όπως η προσφορά στα παντρεμένα ζευγάρια αρκετή άδεια μητρότητας και πατρότητας όταν έχουν νεογέννητο παιδί και 33 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο ωρών εργασίας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι τομείς στους οποίους χρειάζεται ακόμη βελτίωση για να διατηρήσει τα επίπεδα ικανοποίησης των εργαζομένων. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανονισμός στη Γερμανία σχετικά με τις υπερωρίες. Υπάρχει επίσης μια διαφορά στις αμοιβές μεταξύ των φύλων που εμποδίζει τις γυναίκες να λαμβάνουν ίσες αμοιβές. Ως υπάλληλος, αξίζει να σας φέρονται με τον μέγιστο σεβασμό από την εταιρεία ή την επιχείρηση στην οποία εργάζεστε και να σας δοθούν τα προνόμια που θα σας παρέχουν περισσότερους λόγους για να συνεχίσετε να εργάζεστε για αυτούς. Ωστόσο, πριν μια εταιρεία ή επιχείρηση μπορεί να το παράσχει αυτό, η κυβέρνηση στην οποία βρίσκονται αυτές οι εταιρείες θα πρέπει να είναι ο ηγέτης στη διασφάλιση της εφαρμογής των βέλτιστων πρακτικών εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτές οι πέντε χώρες της λίστας μπορεί να μην είναι εντελώς τέλειες, αλλά αν προετοιμαστείτε σωστά, μπορεί να απολαύσετε μια καριέρα χωρίς άγχος και ικανοποιητική όταν εργάζεστε εκεί. https://middleme.net/

10 Πράγματα Που Δεν Ξέρετε Για Τον Καφέ! (Ζεστό ή Κρύο)

10 Πράγματα Που Δεν Ξέρετε Για Τον Καφέ! (Ζεστό ή Κρύο)

Ανακαλύψτε τα 10 εκπληκτικά πράγματα που δεν ξέρετε για τον καφέ, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων, συμπεριλαμβάνοντας και εμένα. Ο καφές είναι αναμφισβήτητα το δημοφιλέστερο ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό και 2.3 δισεκατομμύρια μερίδες καφέ καταναλώνονται καθημερινά παγκοσμίως. Τα στατιστικά αναφέρουν πως το 2018 στην Ελλάδα καταναλώθηκαν 40.000 τόνοι καφέ, δηλαδή 5 δισεκατομμύρια κούπες που είναι σε αντιστοιχία περίπου 510 κούπες ανά άτομο. Σύμφωνα μάλιστα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Καφέ, η Ελλάδα βρίσκεται στην 17η θέση στον κόσμο στην ατομική κατανάλωση καφέ 5,4 κιλά το χρόνο, ενώ στην πρώτη θέση είναι η Φινλανδία με 12 κιλά το χρόνο ανά άτομο! Η Ελληνική Ένωση Καφέ αναφέρει πως όσο αφορά τις προτιμήσεις μας στην επιλογή του είδους του, στην κορυφή εξακολουθεί να βρίσκεται ο καφές σε μπρίκι με 32%, που αρχικά ονομαζόταν Τούρκικος αλλά μετονομάστηκε σε ελληνικό τη δεκαετία του 1960. Στο 30% περίπου βρίσκεται ο στιγμιαίος καφές δηλαδή ο φραπές ή ο νες που βρίσκεται ελάχιστα μπροστά από τον espresso που βρίσκεται στο 28% των προτιμήσεων, ενώ ο καφές φίλτρου βρίσκεται στις προτιμήσεις μας σε ποσοστό 10%. Ανακαλύψτε λοιπόν τα 10 εκπληκτικά πράγματα που δεν ξέρετε για τον καφέ, αλλά και ποια είναι τα αρνητικά έτσι ώστε να γνωρίζετε τι θα πρέπει να αποφύγετε είτε τον προτιμήσετε ζεστό, είτε κρύο!

Rogmes