Αλλάζουν όλα: Θωρακίζεται η Κρήτη & μετατρέπεται σε ''φρούριο'

 Ο πόλεμος των drones παίρνει ''σάρκα και οστά'' σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο. Η Τουρκία έχει κάνει ήδη σημαντικά βήματα σε αυτό τον τομέα, με την Ελλάδα να προχωράει άμεσα σε δύο σημαντικές κινήσεις

Α: Σε λίγο διάστημα θα έχουμε σε μαζική παραγωγή ελληνικών drones
Β: Το Ισραήλ έχει στείλει ενισχύσεις στη χώρα μας 

Τις πρώτες τους πτήσεις πάνω από το Αιγαίο πραγματοποιούν ήδη τα Ισραηλινής κατασκευής μη επανδρωμένα UAV HERON, τα οποία απέκτησε η Πολεμική μας Αεροπορία.

Τα δύο υπερσύγχρονα μη επανδρωμένα αεροχήματα βρίσκονται πλέον στη ‘’φωλιά’’ τους, στην 135 Σμηναρχία Μάχης στη Σκύρο και ήδη ‘’ακτινογραφούν’’ το Αρχιπέλαγος έως και τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.    

 

Και βάση drones ετοιμάζεται στην Κρήτη  

 
Ο σχεδιασμός για τη δημιουργία βάσης ελικοπτέρων στο Ηράκλειο όχι μόνο προχωράει κανονικά αλλά εμπλουτίζεται κιόλας όπως πληροφορούνται τα «ΝΕΑ». Οι Επιτελείς επιδιώκουν να δημιουργήσουν μία δεύτερη «φωλιά» σε νησιωτική περιοχή για τους ιπτάμενους «κατασκόπους» τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Και η περιοχή που επελέγη είναι η Κρήτη και το Ηράκλειο, αφού η Μεγαλόνησος προσφέρει μοναδικό πλεονέκτημα για έλεγχο της περιοχής της νοτιανατολικής Μεσογείου. 

Η μετατροπή της Κρήτης σε φρούριο είναι  κομμάτι του ίδιου νατοϊκού σχεδίου για έλεγχο ουσιαστικά όλων των ενεργειακών κοιτασμάτων της Α.Μεσόγειου, τα οποία η Άγκυρα θέλει να υφαρπάξει με προκλητικό τρόπο, όπως έχουμε αναφέρει στο Πενταπόσταγμα. 

Ταυτόχρονα, Αθήνα και Ουάσιγκτον,  σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός «αμερικανικού φρουρίου» στο κέντρο του Αιγαίου, ικανού να εποπτεύει μια ευρύτερη περιοχή, από τη Μέση Ανατολή έως και τα Βαλκάνια. Η νέα εγκατάσταση θα αποτελέσει μέρος της ανανέωσης της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) για την αύξηση των αμερικανικών βάσεων.  

 

Αναλυτικά τι σχεδιάζεται στη Κρήτη 

     

Θεωρείται βέβαιο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα αρκεστούν στα δύο UAV’s τύπου Heron που αποκτήθηκαν προσφάτως αλλά θα ενισχυθούν και με άλλα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Κι αυτό διότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι το μέλλον των σύγχρονων επιχειρήσεων από αέρος. Αν τελικώς δημιουργηθεί αυτή η βάση στην Κρήτη τότε οι Ένοπλες Δυνάμεις θα διαθέτουν συνολικά τρεις, μαζί με την έδρα των «Πήγασος» στη Λάρισα, και των «Ηeron» στη Σκύρο.

Τα UAV’s που θα επιχειρούν από την Κρήτη θα χρησιμοποιούν ως ορμητήριο τον ίδιο χώρο όπου προβλέπεται να δημιουργηθεί η βάση ελικοπτέρων της Κρήτης, πιθανότατα στην περιοχή του νυν αεροδρομίου του Ηρακλείου. Θα υπάρχουν όλοι οι τύποι ελικοπτέρων, δηλαδή και Σινούκ και Καϊόβα, και ΝΗ-90. 

Όλες οι παραπάνω κινήσεις εντάσσονται στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης της 5ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας της Κρήτης την οποία «τρέχουν» το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΣ. Στόχος είναι να υπάρχουν και τάγματα υψηλής ετοιμότητα αλλά και τα κατάλληλα μέσα (ελικόπτερα, UAV’s ) για να επιτυγχάνεται και στην πράξη η ταχύτητα αντίδρασης. Από παλιά είχε επισημανθεί από υψηλόβαθμους αξιωματικούς η χρησιμότητα των ελικοπτέρων στην Κρήτη καθώς στο νησί υπάρχουν αερομεταφερόμενα τάγματα και μονάδες αλεξιπτωτιστών.   

Μία βάση – σημείωναν – θα προσδώσει ταχύτητα σε επιχειρήσεις. Το νέο στοιχείο είναι βέβαια τώρα τα UAV’s, τα οποία έχουν πλέον σημαντικό ρόλο σε αστραπιαίες συγκρούσεις.

Οι παραπάνω παρεμβάσεις είναι ακόμη σε αρχικό στάδιο. Ωστόσο, ο σχεδιασμός των Επιτελείων για τη δημιουργία βάσης ελικοπτέρων και UAV’s στο Ηράκλειο, όπως όλα δείχνουν, θα μπει σε τροχιά υλοποίησης πολύ συντομότερα σε σύγκριση με το φιλόδοξο πρότζεκτ της δημιουργίας δεύτερου ναυστάθμου στη Σούδα. Οι Επιτελείς  μπορεί να θέλουν περισσότερα πλοία να σταθμεύουν μόνιμα στην Κρήτη, δηλαδή μία δεύτερη «Σαλαμίνα»  αλλά γνωρίζουν ότι μία τέτοιου μεγέθους ναυτική βάση απαιτεί πολύ χρόνο αλλά και χρήμα για να υλοποιηθεί.

Πάντως η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και του Στρατού Ξηράς αναγνωρίζοντας την τεράστια σημασία της Κρήτης έχουν προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε σειρά παρεμβάσεων στο νησί αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Σ’ αυτό το πλαίσιο το περσινό καλοκαίρι το ΓΕΣ  σε χρόνο ρεκόρ, προχώρησε στη δημιουργία στρατιωτικού φυλακίου στη Γαύδο. Ο Στρατός Ξηράς απέκτησε για πρώτη φορά παρουσία στο νοτιότερο σημείο της Ελλάδας και συνολικά οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν πλέον αποτελεσματικότερο έλεγχο σε μία περιοχή πολύ υψηλού ενδιαφέροντος.

https://www.pentapostagma.gr/

 

Διάστημα: Τα δέκα πιο παράξενα φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα

 Διάστημα: Τα δέκα πιο παράξενα φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα

Το πιο συναρπαστικό είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους εξωτικούς κόσμους έχουν θερμανθεί από ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις των μητρικών τους πλανητών, πυροδοτώντας φάσεις βίαιης δραστηριότητας

Μερικοί από τους πιο συναρπαστικούς κόσμους στην διαστημική γειτονιά μας, δεν είναι πλανήτες, αλλά τα φεγγάρια που περιστρέφονται γύρω τους, αναφέρει, το Live Science, προσθέτοντας, ότι όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, εκτός από δύο, έχουν φυσικούς δορυφόρους.

Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο, γίνεται αναφορά στο φεγγάρι της Γης, ένα πανέμορφο αλλά σκληρό, νεκρό κόσμο που έχει διαμορφωθεί από αρχαία ηφαίστεια και αμέτρητους κρατήρες.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το φεγγάρι  είναι αναμφίβολα το πιο οικείο, για μας, αλλά δεν είναι το πιο ενδιαφέρον.

Κάθε ένας από τους γιγάντιους πλανήτες του εξωτερικού ηλιακού συστήματος συνοδεύεται από μια σειρά δορυφόρων. Αν και βρίσκονται μακριά από τον ήλιο και στερούνται ηλιακής θερμότητας και φωτός, παρουσιάζουν τόση ποικιλία όση και οι ίδιοι οι πλανήτες.

Ορισμένοι, όπως η Καλλιστώ του Δία και ο Μίμας του Κρόνου, έχουν παραμείνει παγωμένοι για δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά φέρουν εξαιρετικά σημάδια από την έκθεσή τους σε «βομβαρδισμούς» από το διάστημα. Άλλοι, όπως τα φεγγάρια του Κρόνου, Παν και Άτλας και η Νηρηίδα του Ποσειδώνα, έχουν επηρεαστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους από τις αλληλεπιδράσεις με τους γείτονές τους, αναφέρει το Live Science, σύμφωνα με την ertnews. Το πιο συναρπαστικό είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους εξωτικούς κόσμους έχουν θερμανθεί από ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις των μητρικών τους πλανητών, πυροδοτώντας φάσεις βίαιης δραστηριότητας όπως αυτές που διαμόρφωσαν τη Μιράντα, το φεγγάρι-Φρανκενστάιν του Ουρανού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι δυνάμεις εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη και σήμερα, δημιουργώντας συναρπαστικά σώματα όπως η Ιώ του Δία και ο παγωμένος Εγκέλαδος του Κρόνου, το ήρεμο εξωτερικό του οποίου, μπορεί να κρύβει ακόμη και το μεγαλύτερο μυστικό του ηλιακού συστήματος: την εξωγήινη ζωή.

Εγκέλαδος

Από το 2004, όταν το σκάφος Cassini της NASA έφτασε στον Κρόνο, ο μικρός εσωτερικός δορυφόρος του πλανήτη, ο Εγκέλαδος, έγινε ένας από τους πιο μελετημένους και συζητημένους κόσμους σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Οφείλει τη νέα του φήμη στην ανακάλυψη τεράστιων πιδάκων υδάτινου πάγου που εκρήγνυνται στο διάστημα κατά μήκος ρωγμών στο νότιο ημισφαίριό του – υποδηλώνοντας την ύπαρξη υγρού νερού ακριβώς κάτω από τον λεπτό, παγωμένο φλοιό του φεγγαριού.

Οι επιστήμονες είχαν υποψιαστεί την παράξενη δραστηριότητα του Εγκέλαδου πριν από την άφιξη του Cassini, χάρη σε προηγούμενες εικόνες που έδειχναν ότι το φεγγάρι του έχει μια ασυνήθιστα φωτεινή επιφάνεια και κρατήρες που μοιάζουν σαν να είναι καλυμμένοι με χιόνι. Παρ’ όλα αυτά, η ανακάλυψη του πάγου -που αρχικά έγινε όταν το Cassini πέταξε κατευθείαν μέσα από έναν από αυτούς – επιβεβαίωσε ότι ο Εγκέλαδος είναι γεωλογικώς ενεργός.

Με διάμετρο 504 χλμ. και σύσταση πέτρας/πάγου, ο Εγκέλαδος θα πρέπει να πάγωσε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όπως πολλοί από τους γείτονές του στο σύστημα του Κρόνου. Ωστόσο οι παλιρροϊκές δυνάμεις που προκαλούνται από μια βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ του Κρόνου και ενός μεγαλύτερου φεγγαριού, της Διώνης, διατηρούν το εσωτερικό του φεγγαριού ζεστό και ενεργό, καθιστώντας τον πρωταρχικό στόχο για ζωή στο ηλιακό σύστημα.

Ενώ μεγάλο μέρος του πάγου νερού καλύπτει την επιφάνεια, μια σημαντική ποσότητα διαφεύγει από την ασθενή βαρύτητα και μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο. Εδώ, απλώνεται για να σχηματίσει τον δακτύλιο Ε σε σχήμα ντόνατ – τον εξώτερο και αραιότερο από τους κύριους δακτυλίους του Κρόνου.

Καλλιστώ

Η Καλλιστώ, το εξωτερικό φεγγάρι του Δία, είναι το τρίτο μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού συστήματος και είναι ελάχιστα μικρότερο από τον Ερμή. Παρόμοια στην εμφάνιση με μια μπάλα του γκολφ, η Καλλιστώ καλύπτεται σχεδόν ομοιόμορφα με κοιλότητες και κρατήρες σε όλη την επιφάνειά της, στοιχεία αμείλικτων συγκρούσεων.

Οφείλει τη θρυμματισμένη επιφάνειά της στη θέση της στο σύστημα του Δία – η βαρύτητα του γιγάντιου πλανήτη ασκεί ισχυρή επιρροή, διαταράσσοντας τις τροχιές των διερχόμενων κομητών και συχνά παρασύροντάς τους στην καταστροφή τους, όπως φάνηκε πιο θεαματικά στην πρόσκρουση του κομήτη Shoemaker-Levy 9 το 1994.

Το φεγγάρι αποτελείται από ίσα μέρη βράχου και πάγου – τα φωτεινότερα τμήματα της επιφάνειας της Καλλιστούς πιστεύεται ότι είναι κυρίως νερό με πάγο, ενώ οι πιο σκούρες κηλίδες είναι περιοχές με υψηλή διάβρωση και βραχώδες υλικό φτωχό σε πάγο.

Η επιφάνεια της Καλλιστώς, ωστόσο, παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη για περισσότερα από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, αναπτύσσοντας το πυκνό τοπίο της από επικαλυπτόμενους κρατήρες κατά τη διάρκεια αιώνων.

Δάκτυλος

Η 243 Ίδη (243 Ida), ένας αστεροειδής που έχει χαρακτηριστεί ως μικρός πλανήτης, έχει ένα φεγγάρι με διάμετρο μόλις 1,6 χλμ. στον μακρύτερο άξονά της. Χάρη στην ασθενή βαρύτητα του μεγαλύτερου αστεροειδούς, ο Δάκτυλος είναι απίθανο να αιχμαλωτίστηκε σε τροχιά, ωστόσο η εναλλακτική λύση – ότι η Ίδη και ο Δάκτυλος σχηματίστηκαν παράλληλα – εγείρει εξίσου πολλά ερωτήματα με τις απαντήσεις που δίνει.

Η Ίδη,  είναι ένα σημαντικό μέλος της Οικογένειας αστεροειδών της Κορωνίδος που αποτελείται από περισσότερους από 300 αστεροειδείς, οι οποίοι έχουν παρόμοιες τροχιές. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η οικογένεια σχηματίστηκε πριν από 1 ή 2 δισεκατομμύρια χρόνια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης αστεροειδών. Ο Δάκτυλος θα μπορούσε να είναι ένα μικρότερο θραύσμα από τα συντρίμμια της σύγκρουσης που κατέληξε σε τροχιά γύρω από την Ίδη, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα – τα υπολογιστικά μοντέλα δείχνουν ότι ο Δάκτυλος θα καταστρεφόταν σχεδόν σίγουρα από μια σύγκρουση με άλλον αστεροειδή. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι πάνω από ένα δισεκατομμύριο ετών;

Μια θεωρία είναι ότι η οικογένεια της Κορωνίδος είναι νεότερη απ’ ό,τι φαίνεται, και οι κρατήρες της Ίδης οφείλονται σε μια καταιγίδα συγκρούσεων που προκλήθηκε κατά την αρχική διάσπαση. Μια άλλη θεωρία είναι ότι ο Δάκτυλος έχει υποστεί μια διαλυτική σύγκρουση, αλλά έχει ενωθεί ξανά στην τροχιά του, όπως διαπίστωσε η NASA – γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει το εκπληκτικά σφαιρικό σχήμα του.

Ιαπετός

Ο Ιαπετός είναι ο τρίτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου και ο ενδέκατος, κατά σειρά μεγέθους, δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Είναι πολύ γνωστός για την έντονη διαφορά της λευκαύγειας ανάμεσα στις δύο πλευρές του, από τις οποίες η μία είναι σχεδόν εντελώς λευκή και η άλλη σχεδόν εντελώς σκοτεινή.

Μια πρώιμη θεωρία για την εξήγηση της διαφοράς χρώματος ήταν ότι η μπροστινή πλευρά καλύπτεται από σκόνη που παράγεται από μικροσκοπικές συγκρούσεις μετεωριτών σε μικρά εξωτερικά φεγγάρια, τα οποία κινούνται σπειροειδώς προς τον Κρόνο, όπως διαπίστωσε η NASA. Οι εικόνες από το Cassini αποκάλυψαν και άλλα μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως μια οροσειρά που διατρέχει τον ισημερινό του, ύψους 13 χιλιομέτρων και πλάτους 20 χιλιομέτρων, η οποία δίνει στο φεγγάρι το χαρακτηριστικό σχήμα καρυδιού.

Η προέλευση αυτής της κορυφογραμμής είναι αινιγματική. Ορισμένες θεωρίες υποστηρίζουν ότι είναι ένα απολίθωμα από μια εποχή που ο Ιαπετός εκτεινόταν πολύ πιο γρήγορα και διογκωνόταν στον ισημερινό, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είναι συντρίμμια από ένα σύστημα δακτυλίων που κάποτε περιέβαλε το φεγγάρι και κατέρρευσε στην επιφάνειά του.

Νηρηίδα

Η Νηρηίδα ήταν το δεύτερο φεγγάρι που βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα και η φήμη της οφείλεται στην ασυνήθιστη τροχιά της. Η απόσταση της από τον Ποσειδώνα κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 9,7 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτή η τροχιά είναι συνήθως τυπική για τους αιχμαλωτισμένους δορυφόρους – αστεροειδείς και κομήτες που παρασύρονται σε εξαιρετικά έκκεντρες τροχιές από τη βαρύτητα των γιγάντιων εξωτερικών πλανητών – αλλά το ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος της Νηρηίδας υποδηλώνει μια μάλλον πιο ενδιαφέρουσα ιστορία.

Στοιχεία από την πτήση του Voyager 2 το 1989, υποδηλώνουν ότι ο Τρίτων αιχμαλωτίστηκε σε τροχιά από την ζώνη Kuiper. Ο Τρίτων θα είχε διαταράξει τις τροχιές των αρχικών φεγγαριών του Ποσειδώνα, εκτινάσσοντας πολλά από αυτά.

Ιώ

Η Ιώ είναι το εσωτερικότερο από τα τέσσερα γιγάντια φεγγάρια του Γαλιλαίου που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού συστήματος, τον Δία. Το τοπίο της είναι ένα ιογενές μείγμα κίτρινων, κόκκινων και καφέ χρωμάτων, γεμάτο από παράξενους και συνεχώς μεταβαλλόμενους ορυκτούς σχηματισμούς που δημιουργούνται από το θείο που ξεχύνεται στην επιφάνειά της σε διάφορες μορφές. Η Ιώ είναι ο πιο ηφαιστειακός κόσμος στο ηλιακό σύστημα. Η παράξενη επιφάνειά της παρατηρήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των διελεύσεων του διαστημικού οχήματος Pioneer στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αλλά η ηφαιστειακή φύση της ανακαλύφθηκε μόλις εβδομάδες πριν από την άφιξη της αποστολής Voyager 1 το 1979.

Το φεγγάρι είναι παγιδευμένο σε μια βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ των εξωτερικών γειτόνων του και του ίδιου του Δία, και αυτό εμποδίζει την τροχιά του να σταθεροποιηθεί σε έναν τέλειο κύκλο. Μικρές αλλαγές στην απόσταση της Ιούς από τον Δία – λιγότερο από 0,5% μεταβολή στην τροχιά της – δημιουργούν τεράστιες παλιρροϊκές δυνάμεις που χτυπούν το εσωτερικό του φεγγαριού προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα πετρώματα που τρίβονται το ένα δίπλα στο άλλο θερμαίνονται λόγω της τριβής, διατηρώντας τον πυρήνα του φεγγαριού λιωμένο και δημιουργώντας τεράστιες υπόγειες δεξαμενές μάγματος.

Ενώ η πλειονότητα των πετρωμάτων της είναι πυριτικά παρόμοια με εκείνα της Γης, έχουν σχετικά υψηλά σημεία τήξης, και βρίσκονται κυρίως λιωμένα σε έναν καυτό ωκεανό μάγματος, δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος της επιφανειακής δραστηριότητας της αφορά πετρώματα πλούσια σε θείο που μπορούν να παραμείνουν λιωμένα σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Μαζί, αυτές οι δύο μορφές ηφαιστειότητας έχουν από καιρό απομακρύνει κάθε παγωμένο υλικό που είχε αρχικά η Ιώ, αφήνοντας έναν κόσμο που είναι άνυδρος και χωρίς πάγο, παρά τη μέση επιφανειακή θερμοκρασία των -160 βαθμών Κελσίου.

Υπερίων

Ο Υπερίων είναι ο πιο παράξενος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα, με την επιφάνειά του να μοιάζει με σφουγγάρι ή κοράλλι με βαθιές, σκοτεινές κοιλότητες που πλαισιώνονται από κοφτερές κορυφογραμμές από φωτεινότερα πετρώματα και πάγο. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πράγμα που είναι παράξενο στον Υπερίωνα, καθώς ήταν το πρώτο μη σφαιρικό φεγγάρι που ανακαλύφθηκε και έχει μια σαφώς έκκεντρη τροχιά.

Ο δορυφόρος αυτός περιστρέφεται σε ένα χαοτικό μοτίβο, με τον άξονά του να ταλαντεύεται απρόβλεπτα. Όπως όλα τα φεγγάρια του εξωτερικού ηλιακού συστήματος, αποτελείται κυρίως από παγωμένο νερό, αλλά η επιφάνειά του είναι ασυνήθιστα σκοτεινή. Με τη βοήθεια του Cassini, οι επιστήμονες μέτρησαν την πυκνότητά του στο 55%, ενώ το εσωτερικό του είναι ως επί το πλείστον κενό.

Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι ο Υπερίων είναι το επιζών απομεινάρι ενός μεγαλύτερου δορυφόρου που κάποτε βρισκόταν σε τροχιά μεταξύ του Τιτάνα και του Ιαπετού και ο οποίος καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από σύγκρουση με έναν μεγάλο κομήτη. Το υλικό που επέζησε σε σταθερή τροχιά στη συνέχεια ενώθηκε ξανά για να δημιουργήσει τον σημερινό Υπερίωνα.

Τιτάνας

Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας, είναι μοναδικός στο ηλιακό σύστημα, καθώς είναι ο μόνος δορυφόρος με δική του σημαντική ατμόσφαιρα – μια ανακάλυψη που απογοήτευσε τους επιστήμονες της NASA όταν οι εικόνες των ανιχνευτών Voyager αποκάλυψαν μόνο μια θολή πορτοκαλί μπάλα. Το σκάφος Cassini ήταν εξοπλισμένο με όργανα υπέρυθρης ακτινοβολίας και ραντάρ που διαπέρασαν την αδιαφανή ατμόσφαιρα, αποκαλύπτοντας ένα τοπίο ποταμών και λιμνών που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο κόσμο στο ηλιακό σύστημα, εκτός από τη Γη. Παρά το γεγονός ότι είναι μεγαλύτερος από τον Ερμή, ο Τιτάνας μπορεί να διατηρήσει την πυκνή του ατμόσφαιρα μόνο λόγω του μεγάλου ψύχους. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον ήλιο και η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας του φεγγαριού είναι παγωμένη στους -179 βαθμούς Κελσίου.

Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα κυριαρχείται από το αδρανές αέριο άζωτο – που είναι επίσης το κύριο συστατικό του αέρα της Γης – αλλά το χαρακτηριστικό χρώμα, η αδιαφανής ομίχλη και τα σύννεφά του προέρχονται από ένα σχετικά μικρό ποσοστό μεθανίου. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι συνθήκες στον Τιτάνα είναι κατάλληλες ώστε το μεθάνιο να υπάρχει σε υγρή, αέρια και στερεά μορφή, δημιουργώντας τον «κύκλο του μεθανίου» που μοιάζει αρκετά με εκείνον του νερού που διαμορφώνει το κλίμα της Γης. Σε ψυχρές συνθήκες, το μεθάνιο παγώνει και μετατρέπεται σε παγετό και πάγο. Σε μέτριες θερμοκρασίες, συμπυκνώνεται σε υγρές σταγόνες και πέφτει ως βροχή που διαβρώνει και μαλακώνει το τοπίο πριν συσσωρευτεί σε λίμνες, ενώ σε θερμότερες περιοχές εξατμίζεται και επιστρέφει στην ατμόσφαιρα.

Ο Τιτάνας βιώνει εναλλασσόμενες εποχές που μοιάζουν πολύ με εκείνες του πλανήτη μας, αν και το έτος του είναι ισοδύναμο με 29,5 γήινα έτη. Οι θερμοκρασίες στο χειμερινό πόλο φαίνεται να ευνοούν τις βροχοπτώσεις, οπότε οι λίμνες μεταναστεύουν από τον ένα πόλο στον άλλο κατά τη διάρκεια κάθε τιτανικού έτους. Με όλη αυτή τη δραστηριότητα, ο Τιτάνας είναι ένας ενδιαφέρων στόχος για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, αν και οι περισσότεροι βιολόγοι δυσκολεύονται να φανταστούν οργανισμούς που θα μπορούσαν να υπάρξουν σε τόσο σκληρές και χημικά περιορισμένες συνθήκες και οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο υδάτινος εσωτερικός γείτονας του Τιτάνα, ο Εγκέλαδος, τους δίνει περισσότερες ελπίδες για την ύπαρξη ζωής.

Μιράντα

Η Μιράντα είναι ένας από τους πιο παράξενους κόσμους του ηλιακού συστήματος. Οι εικόνες του Voyager αποκάλυψαν ένα εξαιρετικό συνονθύλευμα περιοχών, που φαινομενικά συναρμολογήθηκαν τυχαία. Κάποια μέρη έχουν πολλούς κρατήρες ενώ άλλα όχι, γεγονός που υποδηλώνει τη νεότητά τους, καθώς έχουν εκτεθεί λιγότερο σε «βομβαρδισμούς». Ένα εξέχον χαρακτηριστικό είναι ένα μοτίβο ομόκεντρων οβάλ που μοιάζει με πίστα αγώνων, ενώ αλλού παράλληλα σχήματα V σχηματίζουν μια ουλή που μοιάζει με σεβρόν.

Μια πρώιμη θεωρία για την αλλόκοτη εμφάνιση της Μιράντα είναι ότι πρόκειται για έναν κόσμο Φρανκενστάιν – μια συλλογή θραυσμάτων από ένα προηγούμενο φεγγάρι που συνενώθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό. Οι αστρονόμοι αναρωτήθηκαν αν ο προκάτοχος της Μιράντα θα μπορούσε να έχει συντριβεί από μια διαπλανητική σύγκρουση και αν αυτό το κατακλυσμιαίο γεγονός θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να συνδεθεί με την ακραία κλίση του ίδιου του Ουρανού. Περαιτέρω μελέτες, ωστόσο, έδειξαν ότι μια τέτοια θεωρία δεν μπομπορεί να εξηγήσει το μείγμα των επιφανειακών χαρακτηριστικών της Μιράντας. Αντ’ αυτού, φαίνεται εύλογο να ευθύνονται οι παλιρροϊκές δυνάμεις.

Σήμερα η Μιράντα ακολουθεί μια σχεδόν κυκλική τροχιά, αλλά στο παρελθόν η τροχιά της ήταν συντονισμένη με το μεγαλύτερο φεγγάρι, τον Ουμβριήλ. Αυτό έφερνε τα δύο φεγγάρια σε συχνές ευθυγραμμίσεις που τραβούσαν την τροχιά της σε μια επιμήκη έλλειψη που υφίστατο ακραίες παλιρροϊκές δυνάμεις. Σταδιακά, η επιφάνειά της κατακερματίστηκε και αναδιατάχθηκε πριν τα φεγγάρια μετακινηθούν ξανά με αποτέλεσμα να υποχωρήσει η δραστηριότητα της Μιράντα.

Μίμας

Όταν οι διαστημικοί ανιχνευτές Voyager της NASA έστειλαν πίσω τις πρώτες λεπτομερείς εικόνες του Μίμα τη δεκαετία του 1980, επιστήμονες και κοινό σοκαρίστηκαν από την ομοιότητά του με το Άστρο του Θανάτου από την ταινία «Ο Πόλεμος των Άστρων». Ένας τεράστιος κρατήρας -που πήρε το όνομά του από τον William Herschel, ο οποίος ανακάλυψε το φεγγάρι το 1789– δεσπόζει στο ένα ημισφαίριο και έχει σχεδόν το ακριβές μέγεθος και σχήμα του λέιζερ που σκοτώνει πλανήτες και που ονειρεύτηκε ο George Lucas πολλά χρόνια πριν.

Ο Μίμας είναι το εσωτερικότερο από τα σημαντικά φεγγάρια του Κρόνου – σε τροχιά πιο κοντά από τον Εγκέλαδο, αλλά πιο μακριά από τον Πάνα και τον Άτλαντα – και με διάμετρο μόλις 396 χλμ., είναι το μικρότερο αντικείμενο στο ηλιακό σύστημα που είναι γνωστό ότι έχει πάρει σφαιρικό σχήμα από την ίδια του τη βαρύτητα. Άλλα, μεγαλύτερα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος δεν το έχουν καταφέρει αυτό, και οι περισσότεροι αστρονόμοι συμφωνούν ήταν εφικτό για τον Μίμα λόγω της χαμηλής πυκνότητάς του, η οποία είναι μόλις 15% μεγαλύτερη από του νερού.

Παν και Άτλας

Τα φεγγάρια του Κρόνου, Παν και Άτλας, είναι τα μικρότερα του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, παρά το μέγεθός τους, η επιρροή τους φαίνεται καθαρά από τη Γη με τη μορφή του εξέχοντος “κενού” που δημιουργούν στο σύστημα δακτυλίων του πλανήτη.

Αυτοί οι δύο μικροσκοπικοί κόσμοι είναι ίσως τα πιο γνωστά παραδείγματα «φεγγαριών-βοσκών» – μικρών δορυφόρων που περιφέρονται μέσα ή γύρω από τα συστήματα δακτυλίων των γιγάντιων πλανητών. Όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, όταν συνδυάζονται με την επιρροή των απομακρυσμένων εξωτερικών φεγγαριών, οι δορυφόροι αυτοί βοηθούν στο να συγκεντρώνουν τα σωματίδια που περιφέρονται στο σύστημα δακτυλίων. Ο Παν είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία του Encke Gap, ενός εξέχοντος διαχωρισμού στον φωτεινό Δακτύλιο Α του Κρόνου, ενώ ο Άτλας περιστρέφεται ακριβώς έξω από τον Δακτύλιο Α.

Η πιο ενδιαφέρουσα ιδιότητα και των δύο κόσμων είναι το λείο σχήμα τους, που θυμίζει καρύδι ή ιπτάμενο δίσκο. Η Bonnie Buratti από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA πιστεύει ότι τα φεγγάρια καλύπτονται από μικρά σωματίδια που παρασύρονται καθώς διατηρούν καθαρό το διάστημα μεταξύ των δακτυλίων. Καθώς τα περισσότερα από τα σωματίδια περιφέρονται σε ένα επίπεδο πάχους 1 χλμ., τείνουν να συσσωρεύονται γύρω από τον ισημερινό κάθε φεγγαριού, δημιουργώντας μια χαρακτηριστική ισημερινή ράχη.

Πηγή: ertnews, Live Science

Μέριλιν Μονρόε: Τη δολοφόνησε ο Μπομπ Κένεντι με δηλητήριο;

Μέριλιν Μονρόε: 

Τη δολοφόνησε ο Μπομπ Κένεντι

 με δηλητήριο;

Αστυνομικός του Λος Άντζελες υποστηρίζει σε βιβλίο ότι ο Μπομπ Κένεντι δολοφόνησε την διάσημη σταρ του Χόλιγουντ – Επικαλείται απόρρητο φάκελο που βρήκε στα αρχεία της LAPD

Νερό στον μύλο των συνομωσιολογων ρίχνει νέα καταγγελία αστυνομικού του Λος Άντζελες, σύμφωνα με την οποία η διάσημη σταρ του Χόλιγουντ Μέριλιν Μονρόε πέθανε από δηλητήριο που της έδωσε προσωπικά ο Μπομπ Κένεντι.

Πολλοί δυσκολεύονται να πιστέψουν την καταγγελία. Ωστόσο η πηγή θεωρείται ιδιαίτερα αξιόπιστη. Ο Αστυνομικός του Λος Άντζελες υποστηρίζει ότι σε ένα υπερβολικά μυστικό αρχείο της Αστυνομίας, ο αδελφός του JFK Μπομπ Κένεντι κατονομάζεται ευθέως ως ο δολοφόνος της διάσημης σταρ. Μάλιστα υποστηρίζει ότι ο Μπόμπι, που δολοφονήθηκε λίγα χρόνια αργότερα, έριξε δηλητήριο στο ποτό της και τη σκότωσε μπροστά στον γαμπρό του Πίτερ Λόφορντ, ηθοποιό στο επάγγελμα που είχε παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδελφή του, Πατρίσια. Η θεωρία αναπτύσσεται στο βιβλίο του πρώην αστυνομικού της LAPD Μάικ Ροθμίλερ μαζί με τον Ντάγκλας Τόμσον. Τίτλος του βιβλίου: ««Bombshell: The Night Bobby Kennedy Killed Marilyn Monroe], ήτοι «Βόμβα: Η νύχτα που ο Μπόμπι Κένεντι σκότωσε τη Μέριλιν Μονρόε».

Η Μέριλιν Μονρόε, σύμφωνα με τις φήμες, ήταν ερωμένη του Τζον Κένεντι. Τον Μάιο του 1962 σόκαρε τους πάντες, όταν εμφανίστηκε στο πάρτι γενεθλίων του και τραγούδησε το διάσημο «Happy Birthday mister President» με ένα τρόπο που μάλλον επιβεβαίωσε τις φήμες περί προσωπικής σχέσης.

Στο πάρτι που έγινε σε ρετιρέ σουίτα στη Νέα Υόρκη, που παρείχε ιδιοκτήτης στούντιο του χόλιγουντ, η Μέριλιν χόρεψε πέντε φορές με τον Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ και αδελφό του προέδρου Μπομπ Κένεντι. Ωστόσο, απεχώρησε με τον πρόεδρο και την επόμενη ημέρα επέστρεψε στην Καλιφόρνια.

Της ζήτησε να ξεκόψει

Ο Λόφορντ τηλεφώνησε στην Μέριλιν αργότερα εκείνη την εβδομάδα από το σπίτι του. Είχε ένα σκληρό μήνυμα: έπρεπε να ξεκόψει. Δεν έπρεπε να δει ξανά τον πρόεδρο και δεν έπρεπε ποτέ να προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί του. Δεν πρόλαβαν τρεις μήνες από την επικοινωνία και η Μέριλιν Μονρόε θα πέθαινε.

Η επίσημη εκδοχή μιλά για αυτοκτονία. Ωστόσο, σχεδόν 60 χρόνια μετά, πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η δολοφονία παραμένει ως πιθανότερο σενάριο. Πλέον, ο Μάικ Ροθμίλερ υποστηρίζει ότι σύμφωνα με μυστικά έγγραφα, η Μέριλιν Μονρόε δολοφονήθηκε για να προστατευτεί η δυναστεία των Κένεντι.

Μάλιστα, όπως υποστηρίζει ότι ο Μπομπ Κένεντι αυτοπροσώπως έδωσε στην σταρ του Χόλιγουντ το δηλητηριασμένο ποτό που τη σκότωσε, ενώ ο Πίτερ Λόφορντ καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τι συνέβαινε. Σύμφωνα με τον Ροθμίλερ, όταν έθεσε τα γεγονότα στον Λόφορντ, 20 χρόνια μετά, ο ηθοποιός έσπασε και ομολόγησε. Ωστόσο, ο αστυνομικός υποστηρίζει ότι παρέμεινε σιωπηλός, καθώς φοβόταν για τη σζωή του, εάν αποκάλυπτε το μυστικό. Πλέον, 40 χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι νευρικός αποκαλύπτοντας τι γνωρίζει και παίρνει ακόμη προληπτικά μέτρα ενώ κρατά τα ευρήματα και τα έγγραφά του σε ασφαλείς τοποθεσίες.

Ο Ροθμίλερ αποφάσισε να βγάλει στη φόρα τα όσα γνωρίζει με τις ευλογίες της συζύγου του Νάνσι. Πλέον, αποφάσισε ότι κόσμος πρέπει να μάθει ό,τι ήδη γνωρίζει. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αν έθετε τα αποδεικτικά στοιχεία σε κάποιο δικαστήριο θα τον καταδίκαζαν. Ο συγγραφέας επικαλείται μυστικά αστυνομικά αρχεία του Λος Άντζελες, και μαρτυρίες.

Πώς ο Ροθμίλερ έφτασε στον φάκελο

Ο Ροθμίλερ ήταν μέλος του Τμήματος Πληροφοριών για το Οργανωμένο Έγκλημα της αστυνομίας του Λος Άντζελες, έχοντας πρόσβαση σε εκατοντάδες απόρρητους φακέλους. Σε ηλικία 27 ετών, το 1978, ανακάλυψε στοιχεία για τα όσα συνέβησαν στο σπίτι της Μέριλιν την ημέρα του θανάτου της, καθώς και αντίγραφο εγγράφου με τίτλο «Ημερολόγιο της Μέριλιν Μονρόε». Η ίδια δεν έκρυβε ότι κρατούσε ημερολόγιο το «μικρό κόκκινο βιβλίο». Ωστόσο με βάση τα στοιχεία, ουδέποτε εντοπίστηκε μετά τον θάνατό της. Ο Ροθμίλερ θεωρεί ότι το αρχείο που βρήκε στην αστυνομία του Λος Άντζελες ήταν το πραγματικό.

Ο αστυνομικός ξεκίνησε την έρευνά του ανοίγοντας τους φακέλους στο γράμμα Κ και διάλεξε τον φάκελο του Τζακ Κένεντι. Ήταν συνδεδεμένος με αυτόν της Μέριλιν, όπως και με πολλών άλλων, όπως και με αφεντικά της μαφίας. Στον φάκελο υπήρχαν ονόματα όπως του Φρανκ Σινάτρα, του Ντιμ Μάρτιν, και πολλών άλλων. Επίσημα, αυτά τα αρχεία δεν υπάρχουν και ο Ροθμίλερ δεν μπορούσε να τα φωτοτυπήσει. Ακολούθησε διαφορετική μέθοδο: κρατούσε σημειώσεις όταν ήταν εφικτό και κατέγραφε της σημειώσεις του όταν ήταν εφικτό.

Ένα 24ωρο πριν τον θάνατό της, στις 3 Αυγούστου 1962, η Μέριλιν, υποστηρίζει, έγραφε: «Ο Πίτερ μου είπε ότι ο Ρόμπερτ θα έλθει αύριο. Δεν ξέρω αν θα το κάνει». Ήταν οι τελευταίες της σημειώσεις. Στη συνέχει, ο Ροθμίλερ διάβασε κι άλλες σελίδες και προχώρησε και σε νέες διαπιστώσεις. Ο Μπομπ Κένεντι ήταν παντρεμένος με επτά παιδιά. Ωστόσο η Μέριλιν πίστευε ότι θα εγκατέλειπε τη γυναίκα του για να την παντρευτεί. Μάλιστα τον χαρακτήριζε ευγενικό και υποστήριζε ότι την ακούει. «Μου φέρεται καλύτερα από τον Τζον. Λέει ότι με αγαπάει κι ότι θέλει να με παντρευτεί. Τον αγαπώ. Ο Τζον δεν τηλεφώνησε. Ο Μπόμπι μου τηλεφώνησε».

Μία εβδομάδα πριν τον θάνατό της, η Μέριλιν αναφέρεται σε περιστατικό διαπληκτισμού με τον Φρανκ Σινάτρα «Ο Φρανκ με κάλεσε στον ξενώνα. Μου είπε ότι θα διασκεδάσουμε και να μην αναφέρω ποτέ τον Σαμ (που ήταν επικεφαλής της μαφίας στο Σικάγο) στον ξενώνα». Αμέσως μετά βρίσκεται σε σύγχυση: «Ο Φρανκ, ο Πίτερ κι άλλοι ήταν εκεί. Ο Φρανκ είπε ότι δεν μπορώ να κρατήσω κλειστό το γ...ένο στόμα μου. Μου είπε να βγω έξω. Δεν ξέρω γιατί μου φέρεται έτσι. Τι μου συνέβη; Μέθυσα. Δεν θυμάμαι. Έκανα σεξ;»

«Θα μιλήσω σε όλους»

Λίγες ημέρες μετά γράφει: «Δεν μου επιστρέφουν τις κλήσεις. Ο Μπομπ και ο Τζον με χρησιμοποίησαν. Είπα στον Πίτερ ότι με αγνοούν. Δεν πρόκειται να το ανεχθώ. Θα πω σε όλους για εμάς», φέρεται ότι γράφει. Ο Ροθμίλερ άρχισε έρευνα στα αρχεία και εντόπισε της φήμες ότι η Μέριλιν είχε κάνει έκτρωση στα μέσα Ιουλίου 1962 με εντολή του Μπομπ Κένεντι.

Ο Λόφορντ, σύμφωνα με τον Ροθμίλερ, του είπε ότι ο Μπομπ Κένεντι αποφάσισε προσωπικά να επισκεφθεί την ηθοποιό. Στο Λος Άντζελες πέταξε το Σάββατο 4 Αυγούστου 1962, ενώ συναντήθηκε με τον γαμπρό του. Λίγο αργότερα της τηλεφώνησαν και πήγαν σπίτι της. Εκεί, ο Μπομπ της ζήτησε να του παραδώσει το ημερολόγιό της. Η Μέριλιν οργίστηκε κι άρχισε να απειλεί με ένα κουζινομάχαιρο. Ο Λόφορντ παρενέβη και έβγαλε έξω τον Κένεντι. Όταν επέστρεψαν το βράδυ, η Μέριλιν έδειχνε να είναι υπό την επήρεια αλκοόλ ή χαπιών. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του έγινε διαπλικτισμός.

Αφού έψαξαν το ημερολόγιο, ο καβγάς συνεχίστηκε. Ο Κένεντι πήγε στην κουζίνα και ο Λόφορντ τον ακολούθησε και τον είδε να ανακατεύει μ' ένα κουτάλι ένα ποτήρι νερό, ενώ φάνηκε να ρίνει κάτι μέσα. Τι έχεις εκεί; «Τίποτα» απάντησε ο Μπομπ.

«Πιες το, θα νιώσεις καλύτερα»

Ο Κένεντι της προσέφερε το ποτήρι και της ζήτησε να το πιει. «Πιες το, θα νιώσεις καλύτερα», της είπε. Ο Λόφορντ που δεν ήξερε τι περιέχει το νερό την παρότρυνε. Η ίδια δήλωσε ότι η γεύση ήταν δυσάρεστη. Ο Κένεντι την κάλεσε να το τελειώσει. Η ηθοποιός το έπραξε και πλάγιασε. Οι δύο άνδρες προσπάθησαν να εντοπίσουν το ημερολόγιο, ωστόσο δεν το βρήκαν. Όταν επέστρεψαν, η Μέριλιν δεν μπορούσε να κουνηθεί.

Όταν επέστρεψαν στο σαλόνι, η Μέριλιν δεν είχε μετακινηθεί. Έσκυψε πίσω με το κεφάλι της κεκλιμένο προς τα πίσω και φαινόταν να κοιμάται. Ο Κένεντι κούνησε τον ώμο της, μέχρι που μια γκρινιάρης και προφανώς ναρκωμένος η Μέριλιν.

Όταν επέστρεψαν, η Μέριλιν ήταν ναρκωμένη. Ο Κένεντι κούνησε τον ώμο της και της μίλησε. Η απόκρισή της ήταν ψίθυρος και ακατανόητη. Ο Κένεντι είπε το όνομά της, αλλά φάνηκε ότι λιποθυμάει. «Τι τις έδωσες;» τον ρώτησε ο Λόφορντ. Ο Κένεντι την κοίταξε, στη συνέχεια γύρισε σε αυτόν, αλλά δεν απάντησε. «Άφησέ την», είπε.

Ο Λόφορντ έπαθε σοκ. Ήξερε ότι η Μέριλιν ήταν νεκρή. Έπρεπε να πάει τον Μπομπ στο αεροδρόμιο, ωστόσο ένιωθε σύγχυση για το ποια κατεύθυνση να πάρει, κάτι που εντόπισε και ένας τροχονόμος.

Ο Λόφορντ πέθανε το 1984. Ο Ροθμίλερ δεν είχε ποτέ ούτε μία αμφιβολία ότι του είπε την αλήθεια.

https://www.protothema.gr/

Ἡ πα­λη­κα­ριὰ γεν­νι­έ­ται καὶ στοὺς Πα­ξούς -- 1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα

 

1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα: Ἡ πα­λη­κα­ριὰ γεν­νι­έ­ται καὶ στοὺς Πα­ξούς από planodion

1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα

Ἡ πα­λη­κα­ριὰ γεν­νι­έ­ται καὶ στοὺς Πα­ξούς.

[τοῦ Γιώργη Ἀνεμογιάννη]

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤὉΛΟΣ λί­γες μέ­ρες πρω­τύ­τε­ρα, μα­ζὶ μὲ ρου­με­λι­ώ­τι­κα στρα­τέ­μα­τα στελ­μέ­να ἀ­πὸ στε­ριᾶς, εἶ­χε δο­κι­μά­σει νὰ κυ­ρι­έ­ψῃ τὸν Ἔ­πα­χτο [Ναύ­πα­χτο] καὶ τὸ Κα­στέλ­λι τὸ ρου­με­λι­ώ­τι­κο [Ἀν­τίρ­ριο], μὰ τί­πο­τε δὲν κα­τά­φε­ρε. Τό­τε, χω­ρὶς δύ­να­μη στε­ρια­νή, ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ χτυ­πή­σῃ μό­νος τὰ τούρ­κι­κα κα­ρά­βια ποὺ ἦ­ταν ἀ­ραγ­μέ­να κά­του ἀ­πὸ τὸ Κά­στρο τοῦ Ἐ­πά­χτου, κά­στρο ἀρ­μα­τω­μέ­νο μὲ βα­ριὰ κα­νό­νια. Μὲ μέ­σα πρό­χει­ρα ἀρ­μα­τώ­σα­νε, πρώ­τη φο­ρά, μπουρ­λό­το, μὰ ὅ­ταν ζη­τῆ­σαν ἀ­νά­με­σα στὰ πλη­ρώ­μα­τα τὸν κα­πε­τά­νιο ποὺ θὰ κυ­βερ­νοῦ­σε τὸ μπουρ­λό­το, κα­νέ­νας ἀ­π' τοὺς ὀ­χτα­κό­σιους ναῦ­τες τοῦ στό­λου, οὔ­τε Σπε­τσι­ώ­της οὔ­τε Ὑ­δραῖ­ος οὔ­τε Ψα­ρια­νός, δὲν πα­ρου­σι­ά­στη­κε πα­ρὰ ἕ­να ναυ­τά­κι Πα­ξι­νός, τ' ὄ­νο­μά του Γι­ώρ­γης.

       Οἱ κα­πε­τά­νιοι τοῦ στό­λου ποὺ τὸν εἶ­δαν ἔ­τσι ντρο­πα­λὸ καὶ τό­σο νει­ό, το­νὲ ρω­τῆ­σαν τί ζη­τά­ει πλη­ρω­μή του.

       Ὁ Γι­ώρ­γης εἶ­πε μὲ χα­μό­γε­λο καὶ πρό­σχα­ρη τὴν ὄ­ψη:

       — Τώ­ρα δὲ θέ­λω τί­πο­τε, μὰ ἂν δώ­σῃ ὁ Θε­ὸς καὶ πε­τύ­χω, τό­τε θὰ σᾶς πά­ρω ἀ­πὸ δέ­κα τάλ­λα­ρα νὰ κά­μω ἕ­να χά­ρι­σμα τῆς ἀρ­ρε­βω­νι­α­στι­κῆς μου.

       Κά­θι­σε στὸ τι­μό­νι ὁ Πα­ξι­νὸς μο­νά­χος, κι' ἀ­πὸ πί­σω ἔ­σερ­νε τὴ βάρ­κα μὲ γε­ρὰ πα­λη­κά­ρια στὰ κου­πιὰ γιὰ νὰ τὸν πά­ρουν, ἀ­φοῦ θἄ­βα­νε τὴ φω­τιά.

       Τὸ μπουρ­λό­το ἔ­φτα­σε κον­τὰ στὸ κά­στρο· τὰ Τούρ­κι­κα κα­ρά­βια καὶ τοῦ κά­στρου τὰ κα­νό­νια ἀρ­χί­σα­νε νὰ τὸ χτυ­ποῦν. Τό­τε τῆς βάρ­κας ὁ κα­πε­τά­νιος, ὁ Σπε­τσι­ώ­της Μυρ­για­λῆς, βι­ά­στη­κε κ' ἔ­βα­λε τὴ φω­τιὰ στὸ μπουρ­λό­το ἀ­φί­νον­τας μέ­σα καὶ τὸν Πα­ξι­νό. Ἔ­γι­νε αὐ­τὸ ἀ­πὸ φό­βο τά­χα ἢ ἀ­πὸ βι­α­σύ­νη ἄ­και­ρη; Ἄ­να­ψε ἀ­μέ­σως τὸ μπουρ­λό­το, κι' ἀ­πὸ τὴ βάρ­κα φω­νά­ζα­νε τοῦ Πα­ξι­νοῦ νὰ πέ­σῃ στὴ θά­λασ­σα καὶ νὰ γλυ­τώ­σῃ, μὰ αὐ­τὸς ἀρ­νή­θη­κε. Ἡ πλώ­ρη τοῦ μπουρ­λό­του και­γό­ταν ὅ­λη, τὰ τούρ­κι­κα κα­νό­νια ξερ­νού­σα­νε τὴς μπά­λες γύ­ρω του, κι' αὐ­τὸς δὲν ἔ­φευ­γε. Μὰ τὸ μπουρ­λό­το του γύ­ρι­σε ἀν­τί­πλω­ρα στὸν ἄ­νε­μο, κ' οἱ φλό­γες τό­τε σκε­πά­σαν ὅ­λο τὸ κα­τά­στρω­μα καὶ το­νὲ δι­ῶ­ξαν ἀ­πὸ '­κεῖ. Τοῦ κά­κου πιὰ πά­λαι­βε μὲ τὰ στοι­χειά, τὸν ἄ­νε­μο καὶ τὴ φω­τιά· ὁ Πα­ξι­νὸς καὶ πά­λι δὲν ἤ­θε­λε μή­τε ἀ­π' αὐ­τὰ νὰ νι­κη­θῇ.

       Κρε­μά­στη­κε ὄ­ξω ἀ­πὸ τὴν πρύ­μη μ' ἕ­να σκοι­νὶ ποὺ τὄ­φτεια­σε πα­λάγ­κο, πρό­χει­ρα, κ' ἐ­κεῖ­θε κυ­βερ­νοῦ­σε τὸ φλο­γι­σμέ­νο του σκα­φί­δι, μὰ σὲ λί­γο οἱ φλό­γες το­νὲ δι­ῶ­ξαν κι' ἀ­πὸ τὸ πα­λάγ­κο του. Ὁ Πα­ξι­νὸς ἔ­πε­σε τό­τε στὸ νε­ρὸ καὶ κο­λυμ­πῶν­τας πο­λε­μοῦ­σε ἀ­κό­μα νὰ κυ­βερ­νή­σῃ κα­τὰ τὸ σκο­πό του, ὥ­σπου τούρ­κι­κες βάρ­κες τὸν κυ­κλῶ­σαν καὶ τὸν πή­ρα­νε, μὰ σύ­ρα­νε καὶ τὸ μπουρ­λό­το μα­κρυ­ὰ ἀ­πὸ τὰ κα­ρά­βια τους.

       Οἱ Ἕλ­λη­νες κα­πε­τά­νιοι ἀρ­γά, ὅ­μως καὶ τοῦ κά­κου δο­κι­μά­σα­νε νὰ σώ­σουν τὴ ζω­ὴ τοῦ Πα­ξι­νοῦ μὲ σκλά­βους καὶ μὲ χρή­μα­τα ποὺ δί­ναν.

       Οἱ Τοῦρ­κοι ἀ­φοῦ το­νὲ σου­βλί­σαν καὶ τὸν ψῆ­σαν, ὕ­στε­ρα κρε­μα­σμέ­νον ἀ­πὸ τοὺς προ­μα­χῶ­νες το­νὲ δεί­χνα­νε γιὰ καύ­χη­μά τους τὸν ἀ­φάν­τα­στο τὸν ἥ­ρω­α, τὸ Γι­ώρ­γη Πα­ξι­νό.

       Γι­ώρ­γης Ἀ­νε­μο­γιά­ννης ἤ­τα­νε τ' ὄ­νο­μά του.

Βι­βλι­ο­γρα­φι­κὴ ση­μεί­ω­ση τοῦ Γ. Βλα­χο­γιά­ννη: Ι. Φι­λή­μο­νος Ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἑλλ. Ἐ­πα­να­στ. Γ´, σ. 336.

Πη­γή: Γιά­ννη Βλα­χο­γιά­ννη, Ἱ­στο­ρι­κὴ Ἀν­θο­λο­γί­α. Ἀ­νέκ­δο­τα – Γνω­μι­κά – Πε­ρί­ερ­γα – Ἀ­στεῖ­α ἐκ τοῦ βί­ου δι­α­σή­μων Ἑλ­λή­νων 1820-1864. Πα­τρι­ω­τι­κὴ χο­ρη­γί­α Ἐμ. Ἀ. Μπε­νά­κη εἰς τι­μὴν τῆς Ἑ­κα­τον­τα­ε­τη­ρί­δος τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως. Ἀ­θῆ­ναι, 1927, σελ. 272-273 [Τίτλος: «581.— Ἡ πα­λη­κα­ριὰ γεν­νι­έ­ται καὶ στοὺς Πα­ξούς.»].

Εἰσαγωγὴ (βλ. ἐδῶ) καὶ ἐπιμέλεια ἀφιερώματος: Γιάννης Πατίλης.

Εἰκόνα: Τὸ ἄγαλμα τοῦ Γιώρ­γου Ἀνε­μογιάν­νη στὴν εἴ­σο­δο τοῦ λι­μα­νιοῦ τῆς Ναυ­πά­κτου. Ἔρ­γο (1966) τοῦ γλύ­πτη Νικό­λα (Νι­κό­λα­ου Παυ­λό­που­λου, 1909-1990).