Τα πιο ερωτευμένα μάτια

Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις Αύγουστος 2, 2019

Δεν θα είχα πάει! Ειλικρινά δεν θα είχα πάει αν δεν με είχε πρήξει η μάνα μου! Το στομάχι μου πονούσε πολύ καιρό πριν απευθυνθώ σε γιατρό. Πήγα σε κάποιον ιδιώτη κάποια στιγμή, αλλά μου συνέστησε κάποιες εξετάσεις που αδυνατούσα να πληρώσω, μιας και στη δουλειά μου εργαζόμουν μαύρα και δεν είχα ασφάλιση.

Να λείψω απ’ τη δουλειά δεν γινόταν, γιατί ως η μοναδική υπάλληλος, δεν μπορούσα να λείψω, αφήνοντας την αφεντικίνα μου στη θέση μου. Δεν προλάβαινε να εξυπηρετήσει. Εξάλλου πώς να δώσει την τυρόπιτα με φρεσκοβαμμένο νύχι; Να χαλάσει το μανικιούρ και να έχουμε δράματα;

Με τούτα και με κείνα, πέρασε ο καιρός κι εγώ έκανα υπομονή με το στομάχι και με τη γκρίνια της μάνας μου, μέχρι που μια μέρα (για την ακρίβεια ήταν νύχτα), ο πόνος ήταν τόσο έντονος που με πήγαν σηκωτή. Επιστράτευσε η μάνα μου τον πατέρα μου και τον αδερφό μου (πού να με σηκώσει μοναχή της; Τα είχα και τα κιλάκια μου για να είμαι ειλικρινής) και με πήγαν στο εφημερεύον.

Δεν θα μιλήσω για τις ατελείωτες ώρες αναμονής και την ταλαιπωρία, (αυτά σε άλλο κείμενο), θα πω απλά πως μου έκαναν εισαγωγή. Με έβαλαν σ’ έναν θάλαμο με 8 κρεβάτια, όλα γεμάτα φυσικά. Το πρώτο βράδυ δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία στους γύρω μου, εξάλλου οι περισσότεροι ροχάλιζαν όταν μπήκα. Περιορίστηκα στο να ασχολούμαι (και να γκρινιάζω) με την βρωμιά και τη μυρωδιά του χώρου, τις ελλιπείς συνθήκες υγιεινής και την αγένεια κάποιων νοσοκόμων και γιατρών.

Την επομένη το πρωί, με σήκωσαν πουρνό πουρνό για να πάω για εξετάσεις. Όταν γύρισα στο θάλαμο, κόντευε να μεσημεριάσει. Οι περισσότεροι κοιμόντουσαν. Μόνο μια γριούλα, που ξάπλωνε δίπλα μου ήταν ξύπνια. Μου χαμογέλασε και ανταπέδωσα. Λίγα λεπτά αργότερα, με ρώτησε πως με λένε και πιάσαμε την κουβέντα. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα πολύ διάθεση για γνωριμίες και συζητήσεις, αλλά φύσει ευγενική, της απαντούσα σε ότι με ρωτούσε. Ήταν πολύ γλυκομίλητη και χαμογελαστή και κάποια στιγμή, άρχισε να μου μιλάει για τη ζωή της. Να μου διηγείται την ιστορία της.

Γεννήθηκε κάπου στο 1922, λίγο μετά τη μικρασιατική καταστροφή, από γονείς πρόσφυγες. Η μαμά της ήταν έγκυος, όταν έφυγαν με τον πατέρα της για να σωθούν. Τα παιδικά της χρόνια ήταν γεμάτα πείνα, αλλά ήταν αγνά κι αθώα. Φτάνοντας στα 15 της, οι γονείς της την πάντρεψαν μ’ έναν νεαρό της ηλικίας της και έφτιαξε το δικό της σπιτικό. Νέα παιδιά και οι δυο, αλλά είχαν θέληση για ζωή και δημιουργία. Δούλευαν μαζί νυχθημερόν στα χωράφια, αλλά ποτέ κανείς απ’ τους δυο τους δεν παραπονέθηκε. Με τον καιρό αγαπήθηκαν. Πολύ.

Μετά ήρθε ο πόλεμος και της στέρησε τον Γιάννο της για χρόνια. Μου είπε για τα βράδια που έκλαιγε γοερά, γιατί πίστευε πως δεν θα τον ξαναέβλεπε. Γύρισε όμως ο Γιάννος της κι η χαρά της δεν περιγραφόταν. Γύρισε κι ήταν γερός, αντίθετα με πολλούς άλλους απ’ το χωριό τους, που χάθηκαν τότε.

Όταν τα δύσκολα χρόνια άρχισαν να περνάνε, η Λευτερία, όπως ήταν το όνομά της, με τον άντρα της τον Γιάννη, κατάφεραν κι έχτισαν ένα σπιτάκι στην άκρη του χωριού. Ήταν το όνειρό τους! Να καταφέρουν να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους! Με τα χέρια τους κουβαλούσαν τα υλικά κι η Λευτερία, στιγμή δεν παραπονέθηκε για το βάρος και την κούραση. Αλλά κι ο Γιάννος της, θεριό σωστό! Ώρες ολόκληρες κουβαλούσε κι έχτιζε, χωρίς να βαρυγκωμά.

Τρεις φορές έμεινε έγκυος η Λευτερία. Τρεις φορές και τις δύο πρώτες, έχασε τα μωρά πριν προλάβει να τα γεννήσει. Την τρίτη, «την φαρμακερή», όπως την είπε η μαμή, γέννησε ένα μωρό νεκρό. Το αγοράκι που έβγαλε απ’ τα σπλάχνα της, δεν ανέπνεε, δεν σάλευε. Δεν την άφησαν να το δει. Το πήρε ο Γιάννος της όπως όπως και κάπου πήγε και το έθαψε. Δεν ήθελε να την ταράξει κι άλλο. Όταν της είπαν ότι είναι νεκρό, έκαναν αμάν να την συνεφέρουν.

Εκείνη ήταν και η τελευταία φορά που η κυρά Λευτερία είδε την κοιλιά της να φουσκώνει. «Δεν θα μου πεθάνεις εσύ, για να κάνουμε παιδί! Μια χαρά είμαστε οι δυο μας!» της έλεγε ο Γιάννος της για να την παρηγορήσει, γιατί η Λευτερία έκλαιγε, όλο έκλαιγε που δεν θα κατάφερνε να του χαρίσει ένα παιδί, που ήξερε πόσο πολύ το ήθελε. «Ας είναι. Χαρήκαμε τα ανίψια μας και βαφτίσαμε και δυο μικρά και τα είχαμε σαν δικά μας παιδιά!» μου είπε χαμογελώντας γλυκά.

Ήταν τόσο όμορφος ο τρόπος που μου τα περιέγραφε όλα, ήταν τόσο τρυφερή και γεμάτη αγάπη η φωνή της, που ένιωσα σαν να με είχε πάρει μαζί της. Σαν να με είχε κάνει μέρος της ιστορίας που έζησε και να βίωνα κι εγώ μαζί της τον φόβο, τον πόνο, τις στερήσεις. Αλλά και την αγάπη! Αυτή την αγάπη, που η γυναίκα αυτή είχε γνωρίσει στον υπέρτατο βαθμό απ’ τον Γιάννο της. Μέλωνε θαρρείς η φωνή της όταν έλεγε το όνομά του, γαλήνευε το βλέμμα της.

Στις 6 το απόγευμα ήταν η ώρα του επισκεπτηρίου και την ώρα που ο θάλαμός μας ήταν γεμάτος κόσμο κι εγώ (ως συνήθως) γκρίνιαζα στη μάνα μου, για το ότι δεν μου έφερε το φορτιστή μου και για το ότι το βιβλίο που μου είχε φέρει να περνάω την ώρα μου, το είχα διαβάσει, άκουσα ένα παράξενο θόρυβο στην πόρτα. Γυρνώντας το βλέμμα μου, είδα έναν ηλικιωμένο κύριο να περπατάει υποβασταζόμενος από έναν επίσης ηλικιωμένο, αλλά αρκετά μικρότερό του άντρα. Γύρισα τα μάτια μου ενστικτωδώς στην κυρά Λευτερία, που από ώρα προσπαθούσε να στρώσει την λουλουδάτη νυχτικιά της και να ισιώσει όπως όπως τα κατάλευκα μαλλιά της. Μόλις τον είδε αναθάρρησε. Σαν κοριτσάκι που βλέπει μπροστά του, αυτόν που είναι ερωτευμένη. Θα ορκιζόμουν πως είδα τα μάγουλά της να κοκκινίζουν!

Έκανε ώρα να φτάσει ο κυρ Γιάννης στο κρεβάτι της κι άλλη τόση ώρα για να βολευτεί στην καρέκλα δίπλα της. Τον βοήθησε κι ο άλλος κύριος, που ήταν ανιψιός του. «Θα σας αφήσω λίγο μόνους…» είπε και βγήκε απ’ το θάλαμο.

Έβλεπα τα γερασμένα μάτια τους να κοιτιούνται κι ήταν σαν να έβλεπα στ’ αλήθεια δυο δεκαπεντάχρονα παιδιά, που ζουν τον πρώτο τους έρωτα. Η μάνα μου, στεκόταν δίπλα μου και κάτι μου έλεγε (ως συνήθως) κι εγώ κοιτούσα σαν υπνωτισμένη, αυτά τα δυο «παιδιά» να κοιτιούνται σαν να γνωρίστηκαν χτες. «Να πας να ξεκουραστείς!» τον μάλωνε εκείνη κι εκείνος κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά και της χαμογελούσε. Μου κοβόταν η αναπνοή από συγκίνηση. Είχα δακρύσει και κρατούσα το βλέμμα μου κολλημένο πάνω τους. Σαν να έσκασε η φούσκα ευτυχίας που είχα μπροστά μου, όταν εμφανίστηκε ο αδερφός μου και μου έριξε μια φάπα για το «Καλώς σε βρήκα!». (Για τον αδερφό μου θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο).

Ο κυρ Γιάννης, αποφάσισε στα σχεδόν 100 του χρόνια, να περάσει εκείνο το βράδυ δίπλα στην αγαπημένη του. Η κυρά Λευτερία νοσηλευόταν ήδη σχεδόν ένα μήνα και του είχε λείψει. Τον μάλωσε πολλές φορές κι αυτή κι ο ανιψιός τους κι οι νοσοκόμες, αλλά δεν κατάφεραν τίποτα.

Κάτι με ξύπνησε μέσα στη νύχτα. Όνειρο; Προαίσθημα; Δεν ξέρω. Κοίταξα το ρολόι μου. Κόντευε 2 τα ξημερώματα. Κοίταξα δίπλα μου και τότε τους είδα. Εκείνη ξαπλωμένη κι εκείνος με το κεφάλι του στην κοιλιά της, να της κρατάει το χέρι. Κάτι με έκανε να σηκωθώ και να πλησιάσω, για να επιβεβαιώσω αυτό που είχα φοβηθεί. Είχαν φύγει. Και οι δύο. Μαζί. Μαζί, όπως ακριβώς είχαν ζήσει τα τελευταία σχεδόν 80 χρόνια…

Έχουν περάσει χρόνια από τότε κι όσο κι αν ακόμη αυτή η εικόνα με στοιχειώνει, πιστεύω πως πραγματικά, τα μάτια τους, ήταν τα πιο ερωτευμένα μάτια που έχω δει στη ζωή μου.

Της Κικής Γιοβανοπούλου

https://gynaikaeimai.com/

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος: Από την "Σούπερ Σελήνη" στην "Μαύρη Σούπερ Σελήνη"

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος: 

Από την "Σούπερ Σελήνη" στην "Μαύρη Σούπερ Σελήνη"

Οι φάσεις της σελήνης  NASA / 123RF.COM

Τον φετινό Αύγουστο θα έχουμε "Νέα Σελήνη", "Σούπερ Σελήνη", αλλά και την πιο σπάνια "Μαύρη Σούπερ Σελήνη", που αποτελεί συνδυασμό των δύο προηγούμενων.

news247

01 Αυγούστου 2019 12:28

Γεμάτος μυστικά θα είναι ο ουρανός του Αυγούστου, αφού τον μήνα αυτό πρόκειται να συμβούν διάφορα σεληνιακά φαινόμενα και, συγκεκριμένα, θα υπάρξει "Νέα Σελήνη", "Σούπερ Σελήνη", αλλά και η πιο σπάνια "Μαύρη Σούπερ Σελήνη", που αποτελεί συνδυασμό των δύο προηγούμενων.

Όπως αναφέρει το Telegraph, με τον όρο "Μαύρη Σούπερ Σελήνη", στις περισσότερες περιπτώσεις, αναφερόμαστε στη δεύτερη εμφάνιση νέου φεγγαριού μέσα σε ένα μόνο ημερολογιακό μήνα. Αυτό πρόκειται να συμβεί στις 30 Αυγούστου 2019. 

Την 1η Αυγούστου θα έχουμε Νέα Σελήνη ένα φαινόμενο όπου το φεγγάρι και ο Ήλιος ευθυγραμμίζονται με τρόπο τέτοιο ώστε η Σελήνη να στέκεται ανάμεσα στην Γη και το μητρικό μας άστρο με αποτέλεσμα η ορατή σε μας πλευρά της Σελήνης να γίνεται απόλυτα σκοτεινή. 

Στις 2 Αυγούστου θα έχουμε Σούπερ Σελήνη. Εξ αιτίας της ελλειπτικής τροχιάς που ακολουθεί καθώς περιφέρεται γύρω από τη Γη, η Σελήνη θα βρίσκεται στην πιο κοντινή απόστασή της από τη Γη. Το σημείο στο οποίο ο φυσικό μας δορυφόρος πλησιάζει περισσότερο τη Γη ονομάζεται περίγειο και εκείνο στο οποίο βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από αυτήν λέγεται απόγειο. Όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειο εμφανίζεται στο γυμνό μάτι 14% μεγαλύτερη και 30% πιο φωτεινή. Οι αστρονόμοι την ονομάζουν «πανσέληνο του περίγειου» και ο όρος Σούπερ Σελήνη που έχει επικρατήσει είναι όρος που εισήγαγαν οι αστρολόγοι.

Στις 30 Αυγούστου θα έχουμε ταυτόχρονα Νέα Σελήνη και Σούπερ Σελήνη όπου ναι μεν το φεγγάρι θα είναι στο κοντινότερο σημείο του στην Γη, αλλά θα είναι και σκοτεινό. Πρόκειται για ένα φαινόμενο όπου είναι γνωστό «Μαύρη Σούπερ Σελήνη»

.https://www.news247.gr/

Σύκα: Το γλυκό φρούτο με τα σημαντικά οφέλη στην υγεία

Σύκα: 

Το γλυκό φρούτο με τα σημαντικά 

οφέλη στην υγεία

Τα σύκα είναι εξαιρετικά διαδεδομένα στις μεσογειακές χώρες, όπου συναντά κανείς πολλές ποικιλίες.
Μάλιστα, στην αρχαιότητα αποτελούσαν βασική τροφή για τους μεσογειακούς λαούς και καλή πηγή εσόδων για την αρχαία Αθήνα.

Με υπέροχη, γλυκιά γεύση, το σύκο αποτελεί επάξια ένα από τα αγαπημένα φρούτα του καλοκαιριού. Εκτός όμως από νόστιμο, είναι και εξαιρετικά ωφέλιμο για την υγεία.

Έχει υψηλή θρεπτική αξία

Το σύκο είναι καλή πηγή ασβεστίου, καλίου, φωσφόρου, μαγνησίου και βιταμινών Α, Β και C. Μη φύγετε, λοιπόν, για την παραλία χωρίς αυτό το θρεπτικό φρούτο.

Ανακουφίζει από τη δυσκοιλιότητα

Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα δυσκοιλιότητας, μπορείτε να αναζητήσετε τη λύση στα σύκα, καθώς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Απολαύστε τα φρέσκα ή αποξηραμένα και η δυσκοιλιότητα θα αποτελεί παρελθόν.

Μειώνει την υπέρταση

Το σύκο έχει ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο, το οποίο βοήθα στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, ενώ παράλληλα προλαμβάνει τις μυϊκές κράμπες και ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Κάνει καλό στην καρδιά

Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, το σύκο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των τριγλυκεριδίων, τα οποία είναι σημαντικός παράγοντας για την εμφάνιση καρδιαγγειακών ασθενειών.

Ενισχύει το αδυνάτισμα

Το σύκο, ως μια τροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, σας κρατάει χορτάτη για περισσότερη ώρα, επιβραδύνοντας τη διαδικασία της πέψης. Επίσης, είναι τόσο γλυκό που μπορεί άνετα να αντικαταστήσει μια μπάλα παγωτό, βοηθώντας σας έτσι να γλιτώσετε θερμίδες και να αδυνατίσετε με μόλις 47 θερμίδες ανά σύκο.

*Έχετε κατά νου ότι τα σύκα συντηρούνται δύσκολα και για μικρό χρονικό διάστημα. Ακόμη κι όταν τα φυλάσσετε στο ψυγείο, καλό είναι να τα καταναλώνετε μέσα σε 1-2 μέρες. Γι’ αυτό άλλωστε μια εναλλακτική μέθοδος συντήρησης είναι να αποξηραίνονται στον ήλιο.

πηγή : inmommy

https://www.pentapostagma.gr/

Η Πελοπόννησος μας πάει… Μπαχάμες: Ο Σίμος στην Ελαφόνησο όπως δεν τον έχεις ξαναδεί (βίντεο) Σίμος Ελαφόνησος Η 16η καλύτερη παραλία της Ευρώπης

Η Πελοπόννησος μας πάει… Μπαχάμες: 

Ο Σίμος στην Ελαφόνησο όπως δεν τον 

έχεις ξαναδεί (βίντεο)

Πετάμε πάνω από την παραλία με το απόλυτο χρώμα, την απίστευτη άμμο και το σπάνιο κεδροδάσος. Βρισκόμαστε φυσικά στη διάσημη παραλία του Σίμου, στην Ελαφόνησο, 5 λεπτά από τις ακτές της Πελοποννήσου.

Πρόκειται για ένα θέαμα που συναντά κανείς μόνο σε τροπικές χώρες. Το απόλυτο εξωτικό τοπίο απέχει 4 ώρες από την Αθήνα και πας σχεδόν… οδικώς, αφού το καραβάκι διανύει μια πολύ μικρή απόσταση για να σας φέρει στην Ελαφόνησο.

Το μαγευτικό βίντεο του haanity «μιλάει» από μόνο του. Βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο της φύσης και της χώρας μας:

Η διπλή παραλία του Σίμου και του Σαρακήνικου έχει βραβευθεί πολλές φορές καθώς θεωρείται μία από τις καλύτερες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη

haanity
https://www.pentapostagma.gr/

Η αεροπορική που φρίκαρε τους επιβάτες -Το σκοτεινό μήνυμα που έγραφαν χαρτοπετσέτες

Η αεροπορική που φρίκαρε τους επιβάτες -

Το σκοτεινό μήνυμα που έγραφαν χαρτοπετσέτες

Η αεροπορική εταιρεία Delta κατάφερε να προκαλέσει ερωτηματικά και να φρικάρει ορισμένους επιβάτες με το μήνυμα που είχε στις χαρτοπετσέτες της.

Ο καθένας, όταν διαβάζει ένα μήνυμα το ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο, και αυτό συνέβη στην περίπτωση των επιβατών της αεροπορικής εταιρείας. Το μήνυμα της εταιρείας έγινε viral καθώς μπορούσε να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους.

Φωτογραφία με το μήνυμα της αεροπορικής εταιρείας
Μία επιβάτις ανέβασε στο Twitter τη φωτογραφία της χαρτοπετσέτας γράφοντας: «Αυτό δυστυχώς μπορεί εύκολα να διαβαστεί λάθος». Το μήνυμα σημείωνε: «The world is better with you out in it».

This is distressingly easy to misread pic.twitter.com/RmenNP7kJB

— Natalie Walker (@nwalks) July 28, 2019

Ορισμένοι, σύμφωνα με το Insider, το ερμήνευσαν με τον δικό τους τρόπο ως «ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς εσένα μέσα σε αυτόν»! Προφανώς η αεροπορική εταιρεία με αυτό το μήνυμα θέλει να παρακινήσει τους επιβάτες της να ταξιδέψουν περισσότερο, ωστόσο, αυτό που κατάφερε είναι να γίνει viral. «Δεν θα λείψεις σε κανέναν», «προσοχή! Οι χαρτοπετσέτες μπορεί να προκαλέσουν άγχος», είναι ορισμένα από τα μηνύματα που έγραψαν χρήστες του Twitter κάνοντας φώτοσοπ στη φωτογραφία.

https://www.pentapostagma.gr/

Η μέτρηση που αποκαλύπτει πόσο θα ζήσετε μετά τα 65 – Θα την κάνετε;

Η μέτρηση που αποκαλύπτει πόσο θα 

ζήσετε μετά τα 65 – 

Θα την κάνετε;

Η μειωμένη μυϊκή μάζα στα άνω και κάτω άκρα μπορεί να σηματοδοτεί αυξημένο κίνδυνο θανάτου μετά τα 65 έτη ζωής, υποστηρίζουν Βραζιλιάνοι ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύουν στο Journal of Bone and Mineral Research.

Ειδικότερα, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο υποστηρίζουν ότι η αξιολόγηση της σύστασης του σώματος, ειδικότερα της μυοκοιλιακής μάζας, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική πρόγνωσης του προσδόκιμου ζωής των ατόμων άνω των 65 ετών.

Οι μυοκοιλιακοί μυς είναι αυτοί που που κινούν τα χέρια και τα πόδια και παίζουν επίσης βασικό ρόλο στη σταθεροποίηση των ώμων και των ισχίων.

Οι ερευνητές μελέτησαν 839 άνδρες και γυναίκες 65 ετών (323 άνδρες και 516 γυναίκες) για περίπου τέσσερα χρόνια και παρατήρησαν ότι ο κίνδυνος θανάτου ανεξαρτήτου αιτιολογίας ήταν 63πλάσιος κατά τη διάρκεια της έρευνας στις γυναίκες με χαμηλή μυοκοιλιακή μάζα και 11πλάσια στους άνδρες.

«Αξιολογήσαμε τη σωματική σύσταση της ομάδας με έμφαση στους μυοκοιλιακούς μυς, το υποδόριο και το κοιλιακό λίπος. Έπειτα θελήσαμε να καθορίσουμε ποιοι εξ αυτών των παραγόντων μπορούσαν να προβλέψουν την θνησιμότητα τα επόμενα χρόνια. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο βασικός παράγοντας ήταν η ποσότητα της άπαχης μυοκοιλιακής μάζας», εξηγεί η Rosa Maria Rodrigues Pereira, καθηγήτρια και επικεφαλής του Τμήματος Ρευματολογίας του πανεπιστημίου και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας.

Η σταδιακή απώλεια μυϊκής μάζας έχει συνδεθεί με τη γήρανση συντελώντας σε μια κατάσταση γνωστή ως σαρκοπενία. Ειδικά όταν η σαρκοπενία συνυπάρχει με την οστεοπόρωση τότε αυξάνεται ευαλωτότητα των ηλικιωμένων σε πτώσεις, κατάγματα και άλλους τραυματισμούς. Η χαμηλή οστική πυκνότητα, ειδικά στο μηριαίο οστό, έχει αποδειχθεί ότι συνάδει με την θνησιμότητα των ηλικιωμένων.

Η Δρ. Pereira και οι συνεργάτες της έφτιαξαν μια εξίσωση για να καθορίσουν ποια άτομα μπορεί να έχουν σαρκοπενία βάσει των σωματομετρικών χαρακτηριστικών τους.

Εκτός από την οστική πυκνότητα οι ερευνητές ανέλυσαν και δείγματα αίματος αλλά και τις απαντήσεις που είχαν δώσει οι συμμετέχοντες αναφορικά με τη διατροφή τους, τη σωματική άσκηση, το κάπνισμα, το αλκοόλ και χρόνιες παθήσεις, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και δυσλιπιδαιμία.

Στο τέλος της τετραετούς μελέτης, το 15,8% των εθελοντών είχαν πεθάνει, το 43,2% από καρδιαγγειακά αίτια. Το ποσοστό θνησιμότητας ήταν 20% στους άνδρες και 13% στις γυναίκες.

Στη συνέχεια έκαναν σειρά στατιστικών αναλύσεων για να εντοπίσουν διαφορές μεταξύ αυτών που πέθαναν και όσων ζούσαν, εστιάζοντας στο πόσο εφικτή ήταν η πρόβλεψη του θανάτου βάσει της σωματικής σύστασης, όπως αυτή είχε αξιολογηθεί με την μέθοδο της διπλής ενεργειακής απορρόφησης (DXA).

Σε γενικές γραμμές τα άτομα που είχαν αποβιώσει ήταν μεγαλύτερα σε ηλικία, γυμνάζονταν λιγότερο και είχαν διαβήτη και καρδιαγγειακά προβλήματα, συγκριτικά με όσους ήταν εν ζωή. Στην περίπτωση των γυναικών που είχαν πεθάνει, επίσης είχαν μειωμένο Δείκτη Μάζας Σώματος. Οι άνδρες που είχαν αποβιώσει ήταν πιθανότερο να είχαν ιστορικό πτώσεων.

Εν τέλει οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η χαμηλή μυϊκή μάζας ήταν σημαντική στις γυναίκες, ενώ το κοιλιακό λίπος στους άνδρες. Ο κίνδυνος θανάτου αυξανόταν με κάθε 6 τετραγωνικά εκατοστά αύξησης του κοιλιακού λίπους. Αντιθέτως, η μεγαλύτερη αναλογία υποδόριου λίπους είχε προστατευτική επίδραση στους άνδρες.

Η εμμηνόπαυση και οι ορμονικές αλλαγές που συνεπάγεται εξηγούν τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η γρήγορη και σοβαρή μετάβαση από το προστατευτικό περιβάλλον των οιστρογόνων σε ένα υπο-οιστρογονικό τοπίο, που είναι τελείως αντίθετο προς το καρδιαγγειακό σύστημα, ενδεχομένως να κάνει τον προστατευτικό μεταβολικό ρόλο των σκελετικών μυών, περιλαμβανομένων των αντι-φλεγμονωδών κυτοκίνων, πιο σημαντικό στην μετεμμηνοπαυσιακή περίοδο. Τέτοια ορμονική αλλαγή είναι πολύ λιγότερο απότομη στους άνδρες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μυϊκή μάζα μειώνεται σταδιακά από την ηλικία των 40 ετών και έπειτα. Αλλά περνά απαρατήρητη όταν αυξάνεται το σωματικό βάρος. Περίπου το 1-2% της μυϊκής μάζας χάνεται σε ετήσια βάση από τα 50 έτη και μετά. Οι παράγοντες που επιταχύνουν την απώλεια της μυϊκής μάζας είναι η καθιστική ζωή, η διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, οι χρόνιες παθήσεις και οι νοσηλείες.

Οι σκελετικοί μυς εκτός από τον ρόλο τους στην στάση του σώματος, την ισορροπία και την κίνηση, ρυθμίζουν το σάκχαρο του αίματος δια της κατανάλωσης ενέργειας και διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματος δια του τρέμουλου όταν έχει κρύο. Επίσης, παράγουν μυοκινάσες, ορμόνες που βοηθούν την επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων οργάνων και επηρεάζουν τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις.

https://www.pentapostagma.gr/

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ

Ο χώρος είναι αυτή η μικροσκοπική παρεξήγηση, μεταξύ των επιλογών, και των σπειρών αγάπης. Αλλά κάπως, κάπου σε αυτά τα αόρατα αιώνια, δημιουργείτε επικίνδυνα νόημα που μπορεί να τεκμηριώσει τη σκιά σας και να την μετατρέψει σε ένα όνειρο που μπορείτε να αλλάξετε και να μην χρειαστεί ποτέ να ξεφύγετε απλά να κυνηγήσετε μέχρι άλλες στροφές. Και μέσα από τα περιστατικά που δείχνουν τόσες διαδρομές και μια κρίση σε κρίσιμα σημεία της ταλάντευσης του χρόνου, θα συναντήσετε μια θέση, πάνω από μια θλίψη στις νύχτες για να προβλέψετε τις μεγάλες φάσεις. Ανακαλύπτοντας σπινθήρες και μάτια που αναβλύζουν στη γαλάζια αποκάλυψη.  

Μια αποκάλυψη, όπου ο ουρανός ασφυξάζεται από μια σειρά από καταστρεπτικά αεροσκάφη και τα βελάκια εκδίκησης μέσα από τα ανοίγματα στον ουρανό και τα πυροβόλα όπλα σπρώχνονται προς τα μέσα και τα πλήθη μαραίνονται και μαραίνονται και τρέχουν, ενώ τα χέρια τους μαστίζονται μεταξύ τους . Αλλά για κάθε δική του και τόσα πολλά εμπίπτουν σε μια περιοχή επιρροών και αυτά τα συναισθήματα αυξάνονται μόνο μέσα σε σας σε ένα ναυαγοσώστη ... Τα σύννεφα φτάνουν δυνατά μέσω νησίδων λάσπης και τα σώματα μοιράζονται και πωλούνται σε ακρόαση, μια προσπάθεια να απελευθερωθεί η αιχμαλωσία, πέρα ​​από τους ήχους των καταγεγραμμένων πρακτικών, διέσχισε με μια κηδεία.

Αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν στο κεφάλι σου σε ασταθή περιβάλλοντα, γίνονται περιγραφικά για όλα τα πράγματα που είσαι. Δεν υπάρχει θεραπεία για μια άρρωστη ψυχή και δεν υπάρχει καμία λύση για να γίνει κανένας αυτοκινητόδρομος μέσα από αυτή την κόλαση, δεν υπάρχει ξεχωριστό τραπέζι για να μεταμορφώσει το πελώριο νερό σε κερασιούχα, υπάρχει ένα πάρα πολύ τίποτα μέσα από μια βινυλική βιβλιοθήκη προβλημάτων.

Μια βιβλιοθήκη με επένδυση με κουκκίδες με κουκκίδες και προσωπικά χαρακτηριστικά, σελίδες απαισιοδοξίας από μια ανθολογία απελπισίας πετάνε χαλαρά και κολλάνε στο κεφάλι, απλά ράφια κρέμονται με βιβλία καλών αναμνήσεων και συναισθημάτων που ξεχωρίζουν στο νέο φορτίο είπε τα προβλήματα που εξαπολύουν σε ένα περιορισμένο αλλά liminal χώρο. Και η βιντεοκάμερα σάς βλέπει για το μήνυμά σας, το βαρύ τραγούδι αγάπης σας, τα ξύλινα θρήνημά σας και η αγωνία σας όλα σε ένα κενό καταγραφέα που καλύπτει δεκαετίες ζωής.

https://sapphire-sky-com.home.blog/

Πού να το εξηγείς…

Posted on 1 Αὐγούστου 2019

Κοντούλα και λεπτή σαν παιδάκι. Αεικίνητη. Και η έκφραση του προσώπου της αεικίνητη. Απόγευμα προς δειλινό. Στη Σαντορίνη θα πέφτει ο ήλιος και οι τουρίστες θα χειροκροτούν σαν να πρόκειται για επίτευγμα. Εδώ, ο Γιώργος μου μιλάει για αυτή τη γυναίκα. Το «εδώ» συμβαίνει στην Κω. Μου έχει ξαναμιλήσει ο Γιώργος που με την Αθηνά, τη γυναίκα του και την κόρη τους τη Μυρτώ έφτιαξαν μια παγκόσμια κατάσταση αλληλεγγύης για τους θαλασσοπνιγμένους μαρτυρικούς ανθρώπους της απέναντι όχθης. Της απέναντι όχθης της ψυχής μας εννοώ, ημών των υπολοίπων. Ο Γιώργος, η Αθηνά, η Μυρτώ, όλοι οι ήρωες της ανώνυμης εποποιίας των ανθρώπων.

Αυτή η κοντούλα αέρινη γυναίκα που μου δείχνει ο Γιώργος, «Δεν μπαίνει στη θάλασσα» μου λέει, «Δεν μπορεί να μπει». Ακούγονται στο απόβραδο τα χειροκροτήματα από τη Σαντορίνη για τον ήλιο που δύει. Φωτογραφίες και πάλι φωτογραφίες. Εκκωφαντικός θόρυβος από κλικ. Κλικ; Κλικ, κλικ, κλικ… Ανοίγει το διάφραγμα, κλείνει το διάφραγμα, ενδιάμεσο σκοτάδι, κοντά διακόσιοι πρόσφυγες πνίγηκαν στη Μεσόγειο, ναι, τώρα, σ’ αυτό το ηλιοβασίλεμα, κλείνει το διάφραγμα στο μεταξύ, ανοίγει το διάφραγμα, η θάλασσα είναι ήσυχη, το ναυάγιο δεν έγινε ποτέ, εδώ δεν συμβαίνουν ναυάγια. Χειροκροτήματα. Εδώ μονάχα ο ήλιος βουλιάζει. Κλασική μουσική.  Ένα Άουσβιτς διασκέδασης.

Αλλά εγώ δεν είμαι εδώ. Είμαι εκεί που πρέπει να κοιτάζω αυτή τη γυναίκα που δεν την αφήνει η ψυχή της να κολυμπήσει. «Φορούσε μια νιτσεράδα, έπαιρνε τα απαραίτητα, χειμώνας, κρύο, βράδια ολόκληρα μέχρι τα χαράματα και πήγαινε στην ακρογιαλιά που ήξερε πως θα έρθουνε οι πρόσφυγες». Αυτό.

Και ύστερα η εποποιία της σιωπής. Μια γυναίκα. Να βγάζει από τη θάλασσα. Να αγκαλιάζει. Να σκεπάζει. Μια γυναίκα – θόλος. Μια γυναίκα–πλατυτέρα των ουρανών. Ένα αεράκι απογεύματος καθώς την κοιτάζω.

Ακούω το Γιώργο να διηγείται, βλέπω την Αθηνά να ξαναδιηγείται με το χαμόγελο και μόνο και βλέπω την αήττητη ανθρωπότητα μέσα σε όλες τις ήττες, μέσα σε όλες της τις θάλασσες, τις μέσα κι έξω.

Δεν υπάρχουν χειροκροτήματα. Υπάρχει μόνο η φοβερή μοναξιά της αγάπης ως τεκμαρτό εισόδημα της ύπαρξης. Αυτό που θα μας κρατήσει ζωντανούς σε όλους τους υπόλοιπους χειμώνες (και λειμώνες) του βίου μας, καθώς πάντοτε η θάλασσα θα παφλάζει μια ανελέητη αναμονή, πιο ανελέητη κι από ποίημα που θα μπορούσε να μιλήσει για το νόστο, όμως σου δείχνει τις κομμένες του φλέβες και σου μοιράζει λίγο αλάτι ερημιάς  για να μην πεθάνεις από δίψα, ενώ ο ήλιος δύει μέσα σε τουριστικά χειροκροτήματα. Έτσι κι αλλιώς, δεκάδες χιλιάδες ξαπλώστρες, δεκάδες χιλιάδες ομπρέλες (ή μήπως εκατοντάδες χιλιάδες;) μας προστατεύουν από την απόβαση των πνιγμένων. Είναι η γραμμή Μαζινό της κατάκοπης αδιαφορίας, είναι η Νορμανδία των ικανοποιημένων ανθρώπων που ξεχνούν ότι φοβούνται την D-Day των απελπισμένων.

Αλλά η D-Day έχει ξεκινήσει. Και δεν πρόκειται να σταματήσει. Τα αποβατικά της φτάνουν κι ας είναι γεμάτα πνιγμένους. Κι ας είναι γεμάτα πνιγμένα παιδιά, γεμάτα πνιγμένες μανάδες αγκαλιά με τα πνιγμένα παιδιά τους. Όλος ο ορίζοντας είναι γεμάτος από τα αποβατικά του θανάτου.

Ποιος να σκοτώσει το θάνατο; Ποιος μπορεί να σκοτώσει το θάνατο; Άκου. Είναι χειμώνας. Άκου αυτή την απαρηγόρητη γυναίκα, κοίταξέ την καθώς κατεβαίνει μέσα στο σκοτάδι προς την ακτή. Βλέπει το θάνατο στα μάτια. Και τον παρηγορεί. Κοίτα. Δεν είναι ηλιοβασίλεμα. Κοίτα. Είναι ουρλιαχτό. Κοίτα, δεν φτάνει ένα χειροκρότημα για να σωθεί η ομορφιά του κόσμου. Κοίτα. Αυτό το πιο σκοτεινό μεσ’ στο σκοτάδι είναι ακόμα ένα κορμί παιδιού που το ξεβράζει η θάλασσα. Και είναι χειμώνας. Κι από πίσω του άλλος χειμώνας. Μετά από το  «εδώ», το υδράργυρο τώρα. Απόγευμα. Καθώς το φως λοξεύει πάνω στα πρόσωπα των φίλων που μου διηγούνται, μικραίνω τόσο πολύ μπροστά στα κατορθώματά τους, που νομίζω πως οι φίλοι μου, ο Γιώργος, η Αθηνά, ο Νίκος, αυτή η γυναίκα του απέραντου, όλοι που δεν γνώρισα, ο Ηλίας, όλοι και ακόμα περισσότερο όλοι τους, νομίζω πως γίνονται φαγιούμ. Χαμογελούν, λέγοντας και κάτι ακόμα. Κάτι επόμενο! Σαν υποθαλάσσια σημαία.

Επειδή το ξέρουν καλά: Για άλλους η θάλασσα ξεβράζει πνιγμένους και για άλλους ξεβράζει ηλιοβασιλέματα. Το ίδιο είναι, αλλά που να το εξηγείς…

http://artinews.gr

https://anhsyxia.wordpress.com/

Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana

Αν δεν σε κράξει η κολλητή σου, τότε ποιος;

Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις Αύγουστος 1, 2019

Η δουλειά της καλύτερής μας φίλης, δεν είναι μόνο να έρχεται μαζί μας για ψώνια και να μας κρατάει την τσάντα όσο αλλάζουμε μαγιό. Η δουλειά της καλύτερής μας φίλης, δεν είναι μόνο να μας φέρνει παγωτό (οικογενειακή συσκευασία εννοείται!), κάθε φορά που έχουμε τις μαύρες μας. Η δουλειά της δεν είναι μόνο να μας συντροφεύει χωρίς αντίρρηση, σε κάθε βλακεία που θέλουμε να κάνουμε (όπως τότε, που είχατε στηθεί έξω απ’ το σπίτι του Θωμά, για να δείτε αν θα βγει ή όντως είχε πυρετό όπως σου είχε πει!). Η κυριότερη δουλειά της κολλητής, είναι να σε κράζει! Κάθε φορά που ξεφεύγεις!

Η κολλητή μας, είναι ο άνθρωπος στον οποίο μιλάμε, σαν να μιλάμε στον εαυτό μας. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος, στον οποίο ανοίγουμε την καρδιά μας και μεταφέρουμε αφιλτράριστα όσα αισθανόμαστε. Δεν θα σκεφτείς από πριν, τον τρόπο με τον οποίο θα εκφραστείς, όταν μιλάς μαζί της. Γιατί αυτή σε ξέρει. Αυτή δεν θα σε παρεξηγήσει.

Στην κολλητή σου θα μιλήσεις, σαν να βρίσκεσαι μπροστά στον καθρέφτη σου. Θα πεις τα πάντα, με κάθε (ανατριχιαστική ίσως) λεπτομέρεια, χωρίς να νιώσεις ντροπή. Γιατί σε γνωρίζει σαν την παλάμη του χεριού της και ξέρει καλά και τον χαρακτήρα και τις αδυναμίες σου. Κι αυτές τις αδυναμίες σου είναι που κράζει. Αυτές τις αδυναμίες, που σε οδηγούν να κάνεις τις μεγαλύτερες σαχλαμάρες. Αυτές είναι, που πολλές φορές σε κάνουν να εγκλωβίζεσαι και να νιώθεις πως θα κοπεί η αναπνοή σου, στο αδιέξοδο που έχεις βρεθεί. Δεν υπάρχει όμως κανένα αδιέξοδο όταν έχεις εκείνη δίπλα σου. Γιατί εκείνη ξέρει κι αφού σε κράξει (γιατί είπαμε, αυτή είναι η δουλειά της), θα σου βρει την καλύτερη λύση, με την οποία (τις περισσότερες φορές) θα γλιτώσεις και τη φυλάκιση! Γιατί εσύ πάνω στον πανικό σου μπορεί να καταστροφολογείς, αφού δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά, γι’ αυτό είναι εκείνη όμως (πάντα) εκεί. Για να είναι η φωνή της λογικής σου, η μαμά σου που θα σε κανακέψει, ο ψυχολόγος σου που θα σε ακούσει και η… δασκάλα σου που θα σε βάλει σε τάξη, όταν τα έχεις κάνει κουλουβάχατα!

Θα της πεις το πρόβλημα. Θα σε συμβουλέψει. Θα κάνεις ότι γουστάρεις εσύ (εννοείται!). Θα την πάρεις τηλέφωνο να της πεις κλαψουρίζοντας πως τα έχεις κάνει σκ@τ@. Θα έρθει τρέχοντας. Θ’ αρχίσει το κράξιμο. Αυτή είναι η σωστή σειρά.

Παρά το κράξιμο όμως, ακόμη κι αν το αξίζεις, γιατί κι η ίδια γνώριζες ποιο είναι το σωστό πριν κάνει το λάθος, μετά θα σε πάρει αγκαλιά και θα σε κάνει να χαμογελάσεις (και μετά να κλαις απ’ τα γέλια). Γιατί αυτή είναι η δουλειά της! Αυτή είναι η δουλειά της κι είναι μια δουλειά που μόνο εκείνη μπορεί να κάνει τόσο καλά! Γι’ αυτό την επέλεξες άλλωστε! Γι’ αυτό την αγαπάς κι όσο κι αν σου τη σπάει ώρες ώρες, δεν θα την άλλαζες με κανέναν άλλο! Κι ας σε κράζει! Πολύ κάποιες φορές! Μπορεί να σε κράζει, ξέρεις όμως πως το κάνει μόνο μπροστά σου και μόνο όταν είστε οι δυο σας! Γιατί οι σωστοί φίλοι εκεί φαίνονται. Απ’ το πόσο μας κράζουν μέσα στα μούτρα μας και πόσο μας παινεύουν πίσω απ’ την πλάτη μας!

«Οι φίλοι, είναι η συγνώμη του Θεού για τους συγγενείς που μας έδωσε!» λένε. Η κολλητή σου είναι μάλλον η πιο ηχηρή συγνώμη! Κι ας σε κράζει! Γιατί, αν δεν σε κράξει η κολλητή σου, τότε ποιος;

Της Κικής Γιοβανοπούλου

https://gynaikaeimai.com/

Ο Χρυσοχοίδης φέρνει τους… Μαύρους Πάνθηρες στο μετρό

Posted on 1 Αὐγούστου 2019

 

Αποτελεί σίγουρα παγκόσμια καινοτομία ότι σύμφωνα με πληροφορίες οι νέοι κομάντο της αστυνομίας που θα περιπολούν το μετρό θα ονομάζονται Μαύροι Πάνθηρες – όπως δηλαδή το ένοπλο, μαρξιστικό κίνημα των μαύρων στις ΗΠΑ.

Το πιο «αστείο» της υπόθεσης όμως είναι ότι οι πραγματικοί Μαύροι Πάνθηρες είχαν σαν βασικό αίτημα τους τη δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα η οργάνωση αναλάμβανε μόνη της την δωρεάν μεταφορά πολιτών – είτε ηλικιωμένων που δεν είχαν τα μέσα για την μετακίνηση ή συγγενών μαύρων συντρόφων τους που βρίσκονταν στις φυλακές.

Πάλι καλά να λέμε όμως που ο Χρυσοχοϊδης δεν σκέφτηκε να ονομάσει τη νέα αστυνομική δύναμη Φωτεινό Μονοπάτι (από την οργάνωση του Αμπιμαέλ Γκουζμάν στο Περού) Φράξια Κόκκινος Στρατός ή κάτι σχετικό.

Α.Χ

 

info-war.gr

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/