Αν δεν σε κράξει η κολλητή σου, τότε ποιος;
Η δουλειά της καλύτερής μας φίλης, δεν είναι μόνο να έρχεται μαζί μας για ψώνια και να μας κρατάει την τσάντα όσο αλλάζουμε μαγιό. Η δουλειά της καλύτερής μας φίλης, δεν είναι μόνο να μας φέρνει παγωτό (οικογενειακή συσκευασία εννοείται!), κάθε φορά που έχουμε τις μαύρες μας. Η δουλειά της δεν είναι μόνο να μας συντροφεύει χωρίς αντίρρηση, σε κάθε βλακεία που θέλουμε να κάνουμε (όπως τότε, που είχατε στηθεί έξω απ’ το σπίτι του Θωμά, για να δείτε αν θα βγει ή όντως είχε πυρετό όπως σου είχε πει!). Η κυριότερη δουλειά της κολλητής, είναι να σε κράζει! Κάθε φορά που ξεφεύγεις!
Η κολλητή μας, είναι ο άνθρωπος στον οποίο μιλάμε, σαν να μιλάμε στον εαυτό μας. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος, στον οποίο ανοίγουμε την καρδιά μας και μεταφέρουμε αφιλτράριστα όσα αισθανόμαστε. Δεν θα σκεφτείς από πριν, τον τρόπο με τον οποίο θα εκφραστείς, όταν μιλάς μαζί της. Γιατί αυτή σε ξέρει. Αυτή δεν θα σε παρεξηγήσει.
Στην κολλητή σου θα μιλήσεις, σαν να βρίσκεσαι μπροστά στον καθρέφτη σου. Θα πεις τα πάντα, με κάθε (ανατριχιαστική ίσως) λεπτομέρεια, χωρίς να νιώσεις ντροπή. Γιατί σε γνωρίζει σαν την παλάμη του χεριού της και ξέρει καλά και τον χαρακτήρα και τις αδυναμίες σου. Κι αυτές τις αδυναμίες σου είναι που κράζει. Αυτές τις αδυναμίες, που σε οδηγούν να κάνεις τις μεγαλύτερες σαχλαμάρες. Αυτές είναι, που πολλές φορές σε κάνουν να εγκλωβίζεσαι και να νιώθεις πως θα κοπεί η αναπνοή σου, στο αδιέξοδο που έχεις βρεθεί. Δεν υπάρχει όμως κανένα αδιέξοδο όταν έχεις εκείνη δίπλα σου. Γιατί εκείνη ξέρει κι αφού σε κράξει (γιατί είπαμε, αυτή είναι η δουλειά της), θα σου βρει την καλύτερη λύση, με την οποία (τις περισσότερες φορές) θα γλιτώσεις και τη φυλάκιση! Γιατί εσύ πάνω στον πανικό σου μπορεί να καταστροφολογείς, αφού δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά, γι’ αυτό είναι εκείνη όμως (πάντα) εκεί. Για να είναι η φωνή της λογικής σου, η μαμά σου που θα σε κανακέψει, ο ψυχολόγος σου που θα σε ακούσει και η… δασκάλα σου που θα σε βάλει σε τάξη, όταν τα έχεις κάνει κουλουβάχατα!
Θα της πεις το πρόβλημα. Θα σε συμβουλέψει. Θα κάνεις ότι γουστάρεις εσύ (εννοείται!). Θα την πάρεις τηλέφωνο να της πεις κλαψουρίζοντας πως τα έχεις κάνει σκ@τ@. Θα έρθει τρέχοντας. Θ’ αρχίσει το κράξιμο. Αυτή είναι η σωστή σειρά.
Παρά το κράξιμο όμως, ακόμη κι αν το αξίζεις, γιατί κι η ίδια γνώριζες ποιο είναι το σωστό πριν κάνει το λάθος, μετά θα σε πάρει αγκαλιά και θα σε κάνει να χαμογελάσεις (και μετά να κλαις απ’ τα γέλια). Γιατί αυτή είναι η δουλειά της! Αυτή είναι η δουλειά της κι είναι μια δουλειά που μόνο εκείνη μπορεί να κάνει τόσο καλά! Γι’ αυτό την επέλεξες άλλωστε! Γι’ αυτό την αγαπάς κι όσο κι αν σου τη σπάει ώρες ώρες, δεν θα την άλλαζες με κανέναν άλλο! Κι ας σε κράζει! Πολύ κάποιες φορές! Μπορεί να σε κράζει, ξέρεις όμως πως το κάνει μόνο μπροστά σου και μόνο όταν είστε οι δυο σας! Γιατί οι σωστοί φίλοι εκεί φαίνονται. Απ’ το πόσο μας κράζουν μέσα στα μούτρα μας και πόσο μας παινεύουν πίσω απ’ την πλάτη μας!
«Οι φίλοι, είναι η συγνώμη του Θεού για τους συγγενείς που μας έδωσε!» λένε. Η κολλητή σου είναι μάλλον η πιο ηχηρή συγνώμη! Κι ας σε κράζει! Γιατί, αν δεν σε κράξει η κολλητή σου, τότε ποιος;
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου