ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το δεντρολίβανο

Το δεντρολίβανο είναι ένα φυτό της οικογένειας μέντας (Lamiaceae) των οποίων τα φύλλα χρησιμοποιούνται για τη γεύση των τροφίμων.

Πρόκειται για ένα ξυλώδες φυτό με αρωματικά αειθαλή, σαν βελόνα φύλλα και λευκά, ροζ, μοβ ή μπλε άνθη, και προέρχετται από την περιοχή της Μεσογείου.

Το όνομα ( rosemary) "δεντρολίβανο" δεν έχει καμία σχέση με το τριαντάφυλλο (rose ) ή το όνομα Μαρία, ( Mary ) αλλά προέρχεται από το λατινικό όνομα ros marinus , το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει "δροσιά της θάλασσας".

Η χρήση δεντρολίβανου χρονολογείται από το 500 π.Χ. όταν χρησιμοποιήθηκε ως γαστρονομικό και φαρμακευτικό βότανο από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους.

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το δεντρολίβανο ενισχύει τη μνήμη. στη λογοτεχνία και στη λαογραφία είναι ένα έμβλημα μνήμης και πιστότητας.

Το δεντρολίβανο είναι ελαφρώς διεγερτικό. στην παραδοσιακή ιατρική ήταν ένα δημοφιλές αρωματικό συστατικό των τονικών και των λιπαντικών

Το πιο αποξηραμένο δεντρολίβανο που χρησιμοποιείται στο εμπόριο προέρχεται από την Ισπανία , τη Γαλλία και το Μαρόκο . Ωστόσο, είναι εύκολο να καλλιεργηθεί από σας σε εύκρατα κλίματα.

Το Rosemary είναι ένας πολυετής θάμνος και συνήθως μεγαλώνει σε περίπου 1 μέτρο (3.3 πόδια) σε ύψος, αν και μερικά φυτά μπορούν να φτάσουν μέχρι 2 μέτρα (6,6 πόδια) ψηλά.

Τα φύλλα είναι αειθαλή, μήκους 2-4 cm (0,8-1,6 in) και 2-5 mm (0,08-0,2 in) πλάτους, πράσινα από πάνω, και λευκά από κάτω, με πυκνά και κοντό χνούδι

Τα λουλούδια βγαίνουν την άνοιξη και το καλοκαίρι σε εύκρατα κλίματα, αλλά τα φυτά μπορεί να είναι σε συνεχή ανθοφορία σε ζεστά κλίματα. Τα λουλούδια είναι λευκά, ροζ, μοβ ή βαθύ μπλε.

Τα φρέσκα αλλά και τα αποξηραμένα φύλλα του δεντρολίβανου χρησιμοποιούνται συχνά στην παραδοσιακή μεσογειακή κουζίνα ως αρωματικό βότανο. Τα φύλλα έχουν μια πικρή, στυπτική γεύση, η οποία συμπληρώνει μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων.

Το Rosemary χρησιμοποιείται με φειδώ, αποξηραμένο ή φρέσκο, για να αρωματίζει τα τρόφιμα , κυρίως αρνί, πάπια, κοτόπουλο, λουκάνικα, θαλασσινά, γέμιση (αρνί, κότα κ.λ.π. ), σούπες, αυγά, πατάτες, ντομάτες, γογγύλια, άλλα λαχανικά ακόμα και ποτά.

Το δεντρολίβανο είναι μια καλή πηγή βιταμίνης Α, θειαμίνης και μαγνησίου και μια πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, βιταμίνης C, βιταμίνης Β6, φυλλικού οξέος, ασβεστίου, σιδήρου και μαγγανίου.

Τα οφέλη για την υγεία του δεντρολίβανου περιλαμβάνουν την αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο, την τόνωση της μνήμης, τη μείωση της φλεγμονής, τη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ, τη μείωση της σοβαρότητας των κρίσεω άσθματος, τη θεραπεία του καρκίνου, την ανακούφιση του πόνου και την προστασία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το αρωματικό λάδι του είναι ένα συστατικό σε πολλά καλλυντικά αλλά και στο βερμούτ. Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο είναι από 0,3 έως 2 τοις εκατό και λαμβάνεται με απόσταξη. το κύριο συστατικό του είναι το borneol. ( χρησιμοποιείται στην παρασκευή αρωμάτων αλλά και στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική ).

Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται επίσης για το άρωμα των καλλυντικών, των αρωμάτων και των έντομο-απωθητικών

Σχετίζεται με το βασιλικό , τη μαντζουράνα και την ρίγανη .

Το Rosemary θεωρήθηκε ιερό από τους αρχαίους Αιγυπτίους, τους Ρωμαίους και τους Έλληνες.

Κλαδεύεται εύκολα  σε σχήματα και έχει χρησιμοποιηθεί για την τέχνη ή την πρακτική της αποκοπής  σε διακοσμητικά σχήματα.

Interesting facts about rosemary | Just Fun Facts

ΕΞΥΠΝΟ: 20 πατέντες που εφευρέθηκαν από απελπισμένους ανθρώπους & λειτούργησαν… [photos]

Συχνά μερικοί άνθρωποι όταν δεν έχουν όλα τα μέσα για να πραγματοποιήσουν μια ενέργεια πρέπει να σκεφτούν έναν άλλον τρόπο για να την πραγματοποιήσουν.

Αποτέλεσμα αυτής της ανησυχίας είναι να δημιουργούν μερικές ενδιαφέρουσες πατέντες. Η πατέντες αυτές λειτουργούν και αυτό είναι το ενδιαφέρον!

Πάμε να δούμε μερικές από αυτές τις περιπτώσεις:

https://www.arpaxtiko.gr/

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΛΙΑ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα χέλια

Ένα χέλι είναι ένα φίδι  σαν ψάρι με ένα λεπτό επίμηκες σώμα και  ελάχιστα αναπτυγμένα πτερύγια, και είναι παροιμιώδης για την ολισθηρότητα του..

Υπάρχουν πάνω από 800 διαφορετικά είδη χελιών .

Ο όρος "χέλι" αναφέρεται αρχικά στο ευρωπαϊκό χέλι και το όνομα του γένους του "ευρωπαϊκού χελιού".

Τα χέλια μπορούν να ζήσουν για 70 χρόνια ή περισσότερο - ανάλογα με το είδος, αν και τα περισσότερα είδη χελιού δεν ζουν για περισσότερο από 30 χρόνια .

Τα χέλια είναι επιμήκη ψάρια, που κυμαίνονται από 5 εκατοστά (2 ίντσες) στο μονόφυτο χέλι και στο (Monognathus ahlstromi) έως 4 μέτρα (13 πόδια) στο λεπτό γίγαντα moray.

Έχουν βάρος από 30 γραμμάρια (1,1 ουγκιά) έως και 25 κιλά (55 λίβρες).

Τα χέλια ποικίλουν σε χρώμα  από γκρίζο ή μαύρο σε είδη βαθέων υδάτων έως πολύχρωμα και μορφοποιημένα σε είδη τροπικών υφάλων.

Η κάλυψη του σώματος είναι συνήθως χωρίς κλίμακα . Μικρές αποχωρήσεις από αυτό το γενικό σχέδιο σώματος εμφανίζονται στις διάφορες οικογένειες χελιών και συσχετίζονται καλά με διαφορετικούς τρόπους ζωής.

Τα περισσότερα χέλια ζουν στα ρηχά νερά του ωκεανού και καλύπτονται με άμμο, λάσπη ή ανάμεσα σε βράχους. Ορισμένα είδη χελιών ζουν επίσης σε βαθύτερο νερό στα υφάλμυρα νερά και πάνω στις πλαγιές βαθιά στα 4.000 μέτρα (13.000 πόδια). Υπάρχουν επίσης χέλια γλυκού νερού που ζουν σε ποτάμια και λίμνες.

Η πλειοψηφία των ειδών χελιού είναι νυχτερινή, επομένως σπανίως παρατηρούνται. Μερικές φορές, θεωρούνται ότι ζουν μαζί σε τρύπες, ή "κοιλώματα χελιών".

Τα χέλια κολυμπούν δημιουργώντας κύματα σώματος που ταξιδεύουν στο μήκος του σώματος τους. Μπορούν να κολυμπήσουν προς τα πίσω αντιστρέφοντας την κατεύθυνση του κύματος.

Τα περισσότερα χέλια είναι καταπιεστές θηρευτές . Αυτό σημαίνει ότι παίρνουν το φαγητό τους περιμένοντας το θήραμα να έρθει και να το αρπάξουν με μια αστραπιαία κίνηση.

Τα χέλια τρώνε διάφορα πράγματα. Ανάλογα με τα είδη χελιών, μπορούν να τρώνε σκουλήκια, έντομα, άλλα ψάρια, βατράχια, καβούρια και ακόμη και σφάγια.

Τα χέλια ξεκινούν τη ζωή ως επίπεδες και διαφανείς προνύμφες , που ονομάζονται λεπττοεφάλια . Οι προνύμφες μετατρέπονται σε γυάλινα χέλια - διαφανή νεαρά χέλια. τότε γίνονται ελίκτες πριν τελικά αναζητήσουν τα νεανικά και ενήλικα ενδιαιτήματα τους. Πολλά χέλια παραμένουν στη θάλασσα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά ορισμένα είδη χελιών ταξιδεύουν στα οικογενειακά ενδιαιτήματα για την αναπαραγωγή τους και αναγκάζονται να ανεβαίνουν εμπόδια, όπως φράγματα, και φυσικούς καταρράκτες.

Τα χέλια γλυκού νερού και τα θαλάσσια χέλια χρησιμοποιούνται συνήθως στην ιαπωνική κουζίνα . τρόφιμα όπως unadon και unajū είναι δημοφιλή, αλλά ακριβά. Τα χέλια είναι επίσης πολύ δημοφιλή στην κινεζική κουζίνα και είναι προετοιμασμένα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Το ευρωπαϊκό χέλι και άλλα χέλια γλυκού νερού τρώγονται στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείεςκαι σε άλλα μέρη.

Οι αγγούλες της βόρειας ισπανικής κουζίνας είναι λιχουδιά που αποτελείται από λαβύρινθους (νεαρά χέλια) που έχουν σοταριστεί στο ελαιόλαδο με σκόρδο. 

Οι ξιφομάχοι( είδος χελιού ) συνήθως φτάνουν σε τιμές μέχρι 1000 ευρώ ανά κιλό (2,2 λίβρες).

Στη βόρεια Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, την Τσεχική Δημοκρατία, την Πολωνία, τη Δανία και τη Σουηδία, το καπνιστό χέλι θεωρείται λιχουδιά.

Το αίμα των χελιών είναι δηλητηριώδες για τους ανθρώπους και τα άλλα θηλαστικά, αλλά και το μαγείρεμα και η διαδικασία πέψης καταστρέφουν την τοξική πρωτεΐνη. Η τοξίνη που προέρχεται από τον ορό του χελιού χρησιμοποιήθηκε από τον Charles Richet στην επιτυχημένη του έρευνα, που ανακάλυψε την αναφυλαξία (με ένεση σε σκύλους και παρατήρηση του αποτελέσματος).

Το ηλεκτρικό χέλι παίρνει το όνομά του από τις συγκλονιστικές του ικανότητες! Τα ειδικά όργανα στο σώμα του χελιού απελευθερώνουν ισχυρά ηλεκτρικά φορτία έως 650 βολτ - που είναι περισσότερο από πέντε φορές μεγαλύτερη από την ισχύ μιας τυπικής πρίζας τοίχου των Ηνωμένων Πολιτειών!

Υπάρχουν πολλοί ιστορικοί μύθοι γύρω από τα χέλια. Για παράδειγμα, μερικές φιλιππινέζικες φυλές θεωρούν ότι τα χέλια είναι οι ψυχές των νεκρών. Σε μέρη της Ευρώπης υπάρχει ένας μύθος ότι το τρίψιμο του δέρματος με το λάδι του χελιού θα προκαλέσει το πρόσωπο να δει νεράιδες. Οι Αιγύπτιοι ειπώθηκε ότι λάτρευαν τα χέλια..

http://justfunfacts.com/interesting-facts-about-eels/

Το φαινόμενο της λήθης

Το φαινόμενο της λήθης

Author: Σταύρος Φυντικάκης

«Από τι ζει ο άνθρωπος;» αναλογίζεται ο άρχοντας του εγκλήματος Μακxίθ στο προοίμιο του δεύτερου φινάλε της Όπερας της Πεντάρας του Μπρέχτ. «Από τι ζει ο άνθρωπος που κάθε μέρα τον άνθρωπο κλέβει, τον γδύνει, τον πνίγει και τον χτυπά; Από αυτό ζει ο άνθρωπος, πως, πέρα ως πέρα, ότι είναι άνθρωπος μπορεί να ξεχνά!»

Αυτό το πικρό μήνυμα κρύβει μια βαθιά αλήθεια. Την αλήθεια ότι η «ανθρωποσύνη» είναι αποτέλεσμα μιας διανοητικής διαδικασίας και όχι ένα απλό βιολογικό χαρακτηριστικό ενός είδους παράξενων ζώων που κατάφεραν με τη βοήθεια της τυφλής τύχης να αναρριχηθούν στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη. Για να γίνει ο άνθρωπος άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι είναι κάτι, και τι είναι αυτό το κάτι. Και πρέπει επίσης να καταλάβει ότι πρέπει να ζει πάντα σύμφωνα με αυτή τη γνώση για να μπορεί να παραμείνει άνθρωπος. Εάν το λησμονήσει αυτό, παύει να είναι άνθρωπος και επιστρέφει στην κτηνώδη κατάσταση των δαρβίνειων προγόνων του, από την οποία απελευθερώθηκε επειδή απέκτησε και κάνει χρήση της δύναμης της νόησης.

Όπως επισημαίνει πικρόχολα ο ποιητής και όπως επιβεβαιώνει η εμπειρία είναι εύκολο να ξεχάσει ο άνθρωπος αυτή τη γνώση στον καθημερινό του αγώνα για επιβίωση. Ο κύριος λόγος, εξηγεί ο Μακχίθ στο κοινό του, είναι η εξαθλίωση και η πείνα – πρώτα έρχεται το φαΐ και ύστερα το ήθος. Όπως όμως μας δείχνουν τα ολοένα αυξανόμενα περιστατικά κτηνώδους βίας στα οποία πρωτοστατούν όχι οι φτωχοί και πεινασμένοι, αλλά οι «νοικοκυραίοι» και οι «πολιτικοποιημένοι» –άνθρωποι δηλαδή που οπωσδήποτε δεν βρίσκονται στην κατάσταση εξαθλίωσης που επικαλείται ο Μακχίθ για να δικαιολογήσει τα εγκλήματά τους–, ακόμα και με γεμάτο στομάχι υπάρχουν αρκετοί λόγοι που κάνουν κάποιον να ξεχάσει ότι είναι άνθρωπος: ο πόθος, η ζήλια, η πλεονεξία, η αλαζονεία, και κυρίως ο φόβος και το μίσος. Όμως ο πιο ύπουλος εχθρός της γνώσης για το τι είναι άνθρωπος είναι ο ίδιος ο ανθρώπινος νους με την τάση του να εξυψώνει τη συνήθεια και να την ταυτίζει με τη γνώση τού τι είναι άνθρωπος.

Η συνήθεια βέβαια είναι κατ’ αρχήν κάτι καλό και θετικό γιατί μας βοηθά στο να επικεντρώνουμε την προσοχή και τις δυνάμεις μας στο σημαντικό και το νέο, ξέροντας ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε τις ρουτίνες που τρέχουν στο παρασκήνιο της καθημερινότητάς μας και φροντίζουν για την ομαλή διεκπεραίωσή της. Η συνήθεια δεν είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής, παρά μόνον ένα εργαλείο για την επίτευξη αυτού του σκοπού, που δεν είναι άλλος από την απόκτηση μιας όσο πιο καλής γνώσης τού τι είναι ο άνθρωπος. Αυτός όμως που για οποιονδήποτε λόγο χάνει τον σκοπό αυτό από τα μάτια του, και τον αντικαθιστά με τη συνήθεια, είναι αυτός που θεωρεί την προσωπική του άποψη, το προσωπικό του δόγμα, αυτό που του φαίνεται, απόλυτη αλήθεια – είναι ο δογματικός και ο φανατικός, ο άνθρωπος που βρίσκεται σε πνευματική αδράνεια.

Για τον δογματικό και τον φανατικό η γνώση για το τι είναι ο άνθρωπος είναι πεπερασμένη και ολοκληρωμένη. Ό,τι δεν ταιριάζει με το περιεχόμενό της δεν ανήκει στη σφαίρα του ανθρώπινου και μπορεί ή να αγνοηθεί ή να καταπολεμηθεί αν ενοχλεί. Και, επειδή τα περισσότερα πράγματα που δεν ταιριάζουν ενοχλούν, είναι σχεδόν νομοτελειακά αναμενόμενο ότι ο δογματικός και ο φανατικός βρίσκονται σε έναν διαρκή πόλεμο με ό,τι τους ενοχλεί. Και βρίσκουν την πηγή της όχλησης σχεδόν παντού: στον αλλοεθνή γείτονα που μιλά μια ακατάληπτη γλώσσα, ντύνεται παράξενα και όταν μαγειρεύει γεμίζει την πολυκατοικία με αποπνικτικές μυρωδιές, στον άστεγο επαίτη στον δρόμο που του χαλάει την μέρα, στον ανάπηρο που τολμά να του ζητήσει να τον αφήσει να καθίσει στο λεωφορείο, στο αδέσποτο ζώο που ψάχνει στον κάδο απορριμμάτων του να βρει κάτι φαγώσιμο, στο μωρό του γείτονα που έχει το θράσος να κλαίει τα μεσάνυχτα, στον οροθετικό που τολμά να δηλώσει δημόσια το πρόβλημά του και να ασκήσει κριτική στην αντιμετώπισή του από την πολιτεία και τους πολίτες, στον εξαρτημένο που του ζητά απεγνωσμένα βοήθεια, στον «αστό» που προσπαθεί να ζήσει μια «συμβιβασμένη» ζωή, και γενικά σε όποιον έχει μια άλλη άποψη για τον κόσμο και φυσικά σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να μην είναι δογματικός και φανατικός.

Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το φαινόμενο της λήθης; Πώς μπορούμε να μην ξεχνάμε τι είναι ο άνθρωπος και το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι; Ο Μπρεχτ ως καλός προτεστάντης πιστεύει ότι μόνο μια ανώτερη δύναμη, ο έφιππος αγγελιαφόρος της νεοστεφθείσης βασίλισσας, μπορεί να μας απαλλάξει από τη φτώχεια, τον δογματισμό και τον φανατισμό, από τις αιτίες δηλαδή που μας καταδικάζουν στη μοίρα της λήθης της γνώσης τού ότι είμαστε άνθρωποι και της γνώσης τού τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι. Όμως, μας επισημαίνει στο τέλος της Όπερας της Πεντάρας ο κύριος Πίτσαμ, ο «νοικοκυραίος» αφέντης των ζητιάνων, ιμπρεσάριος των εξαθλιωμένων και αντίπαλο δέος του Μακχίθ, δεν ζούμε στον κόσμο του θεάτρου και της Θείας χάριτος, αλλά στην κοιλάδα των δακρύων που ονομάζουμε καθημερινή ζωή. Στην κοιλάδα αυτή σπάνια φτάνει ο έφιππος αγγελιαφόρος της βασίλισσας με τη χαρμόσυνη είδηση και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε επιεικείς και ανεκτικοί με τους εξαθλιωμένους, τους πεινασμένους που μέσα στη μιζέρια τους ξεχνούν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Σε ό,τι αφορά τη φύση του κόσμου, ο Μπρεχτ έχει δίκιο: δεν μπορούμε να περιμένουμε τη Θεία χάρη για να μας απαλλάξει από την τάση μας να ξεχνάμε τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι. Όμως η λύση δεν είναι να ανεχτούμε αυτούς που για οποιονδήποτε λόγο, είτε από εξαθλίωση είτε από συνήθεια, βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, αλλά να εξαλείψουμε τους λόγους που οδηγούν σε αυτήν. Και εδώ διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να εξαλειφθεί ή τουλάχιστον να περιοριστεί σημαντικά η υλική ανέχεια από το να καταπολεμηθεί η πνευματική αδράνεια που πηγάζει από τη συνήθεια και οδηγεί στον δογματισμό και τον φανατισμό.

Νίκος Ψαρρός   

http://ameiniasopallineus.blogspot.com/

Συναγερμός στην αγορά για χιλιάδες πλαστές ασφάλειες αυτοκινήτων. Τι να προσέξετε

Συναγερμός στην αγορά για χιλιάδες πλαστές ασφάλειες αυτοκινήτων.

 Τι να προσέξετε

  

 

 Συναγερμός έχει σημάνει στην αγορά για χιλιάδες μαϊμού- ασφάλειες αυτοκινήτων. 

Όπως είπε ο κ. Κώστας Μπερτσιάς, εκπρόσωπος Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, 

μιλώντας στην ΕΡΤ, "υπάρχουν απατεώνες και αρκετοί συμπολίτες πέφτουν θύματά τους. 

Κάποιοι έχουν βρει εύκολο τρόπο να φτιάχνουν ασφαλιστικά συμβόλαια που είναι καθ' ολοκληρίαν

 ψεύτικα".
    Προκειμένου να προφυλαχθούν οι ιδιοκτήτες ΙΧ και να διασφαλίσουν ότι όντως είναι ασφαλισμένα 

τα οχήματά τους, μπορούν, σύμφωνα με τον κ. Μπερτσιά να μπαίνουν στην εφαρμογή www.hic.gr στο

 διαδίκτυο - είναι εφαρμογή του Επικουρικού Κεφαλαίου - προκειμένου με την πινακίδα και τον ΑΦΜ

τους να δουν αν πράγματι είναι ασφαλισμένοι.
    Όπως τόνισε ο κ. Μπερτσιάς, οι επιτήδειοι συνήθως δίνουν συμβόλαια ψεύτικα, έχοντας "κόψει και

 ράψει" σε αυτό στοιχεία ενός πραγματικού κεφαλαίου". Καλό είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, ο ιδιοκτήτης

 ΙΧ να προχωρά και σε μια ταυτοπροσωπία του ασφαλιστή. Δηλ. προκειμένου να διαπιστώσει αν το 

άτομο που του παρουσιάζεται ως ασφαλιστής, ανήκει στο δυναμικό της εταιρείας που αναγράφεται

 στο συμβόλαιο.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://thessbomb.blogspot.com

Βεργίνα: Το παλάτι και ο τύμβος του Βασιλιά Φιλίππου από ψηλά (Βίντεο)

 Εναλλακτική Δράση

Η Βεργίνα είναι μια κωμόπολη στη Μακεδονία, στο Νομό Ημαθίας. Βρίσκεται κοντά στη θέση των αρχαίων Αιγών, που ήταν η πρωτεύουσα της Αρχαίας Μακεδονίας. Το 1977 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με τον αρχαιολόγο Μανόλη Ανδρόνικο και τους συναδέλφους του, ανακάλυψαν τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων ανάμεσα σε άλλους τάφους, αλλά και ένα ταφικό μνημείο, που σύμφωνα με τον αρχαιολόγο ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο τον Β, τον πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου.

Εκτός από τους βασιλικούς τάφους, στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, υπάρχουν επίσης το Αρχαίο θέατρο, το Ιερό της Εύκλειας και τα Ανάκτορα. Σε εκείνο το σημείο υπάρχει σήμερα ένα μουσείο με τα ευρήματα, ακριβώς δίπλα στους τάφους. Το μουσείο περιέχει πολλά εκθέματα, αλλά το σημαντικότερο θεωρείται η χρυσή λάρνακα με το μακεδονικό αστέρι που περιείχε τα οστά του βασιλιά Φιλίππου, αλλά και το χρυσό στεφάνι που φορούσε ο νεκρός.

https://enallaktikidrasi.com/

το βρήκα στο :Μυρτώ θαλασσινή