ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΚΤΟΥΣ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

για τους κάκτους

Ο κάκτος είναι ένα χυμώδες φυτό της οικογένειας Cactaceae.

Η λέξη "κάκτος" προέρχεται, μέσω των λατινικών, από το αρχαίο ελληνικό κάκτος, ένα όνομα που χρησιμοποίησε αρχικά ο Θεόφραστος (διάδοχος του Αριστοτέλη) για ένα ακανθώδες φυτό, του οποίου η ταυτότητα δεν είναι βέβαιη.

Ο κάκτος ( cactus ) είναι ο λατινικός πληθυντικός του κάκτου και ορισμένοι συγγραφείς τον χρησιμοποιούν στα αγγλικά.  Cactuses είναι ο αγγλικός πληθυντικός. Τα λεξικά αναφέρουν ότι και τα δυο είναι σωστά. Επίσης, όπως και πολλά ονόματα φυτών, ο απροσδόκητος κάκτος αντιμετωπίζεται μερικές φορές ως πληθυντικός.

Οι βοτανολόγοι εκτιμούν ότι υπάρχουν περισσότερα από 2.000 είδη , συγκεντρωμένα σε περίπου 175 γένη , αλλά υπάρχουν πολλά επιχειρήματα σχετικά με τα όρια τόσο των γενών όσο και των ειδών.

Οι κάκτοι μπορούν να επιβιώσουν από λίγα έως 300 χρόνια , ανάλογα με το είδος.

Οι κάκτοι είναι μόνο ιθαγενείς στη Βόρεια και Νότια Αμερική (με εξαίρεση ένα είδος που βρίσκεται στην 
τροπική Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και τη Σρι Λάνκα).

Οι κάκτοι κατοικούν σε διάφορες περιοχές , από τις παράκτιες πεδιάδες έως τις υψηλές ορεινές περιοχές. Η σειρά τους εκτείνεται από την Παταγονία στη Βρετανική Κολούμπια και την Αλμπέρτα στο δυτικό Καναδά .

Οι περισσότεροι κάκτοι ζουν σε ενδιαιτήματα που υπόκεινται τουλάχιστον σε κάποια ξηρασία.

Για τους κάκτους που προσαρμόζονται στην ξηρασία, τα τρία κύρια κέντρα είναι: το Μεξικό , οι νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ; τις νοτιοδυτικές Άνδεις , όπου βρίσκονται στο Περού , τη Βολιβία, τη Χιλή και την Αργεντινή . και την ανατολική Βραζιλία .

Το Rhipsalis baccifera , κοινώς γνωστό ως κάκτος γκι , είναι το μοναδικό είδος κάκτου που βρίσκεται φυσικά εκτός του Νέου Κόσμου . Μία θεωρία είναι ότι εισήχθη στον Παλαιό Κόσμο από μεταναστευτικά πουλιά, αρκετά καιρό πριν για να θεωρηθούν οι πληθυσμοί του Παλαιού Κόσμου ως ξεχωριστά υποείδη. Η εναλλακτική θεωρία είναι ότι το είδος διασχίζει αρχικά τον Ατλαντικό Ωκεανό στα ευρωπαϊκά πλοία που εμπορεύονται μεταξύ της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής, μετά από τα οποία τα πουλιά μπορεί να έχουν εξαπλωθεί ευρύτερα.

Πολλά άλλα είδη έχουν γίνει πολιτογραφημένα εκτός της Αμερικής αφού έχουν εισαχθεί από ανθρώπους , ειδικά στην Αυστραλία , τη Χαβάη και την περιοχή της Μεσογείου.

Οι κάκτοι εμφανίζονται σε ένα ευρύ φάσμα σχημάτων και μεγεθών .

Το Cardon ( Pachycereus pringlei ) είναι το ψηλότερο είδος κάκτων στον κόσμο, με μέγιστο εγγεγραμμένο ύψος 19,2 μέτρα (63 πόδια), με ένα στρογγυλό κορμό έως 1 μέτρο (3,3 πόδια) σε διάμετρο που φέρει αρκετά ορθά κλαδιά.

Blossfeldia Liliputana είναι το μικρότερο είδος κάκτου στον κόσμο , με μεγαλύτερο μέγεθος των περίπου 12 χιλιοστών (0,5 in) διάμετρο . Τα λουλούδια είναι λευκά ή σπάνια ροζ, μήκους έως 15 mm και διαμέτρου έως και 7 mm. Αυτός ο κάκτος της Νότιας Αμερικής ονομάζεται έτσι από τους μικροσκοπικούς πολίτες της Liliput στις εκδρομές του Gulliver.

Η δομή των κάκτων τους επιτρέπει να επιβιώσουν σε ζεστά, ξηρά κλίματα . Οι περισσότεροι έχουν παχιά, σαρκώδη στελέχη με κηρώδη επιφάνεια του δέρματος. Το στέλεχος λειτουργεί ως δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Το σκληρό δέρμα κρατά το νερό να μην εξατμιστεί. Επιπλέον, οι επιφάνειες των περισσότερων κάκτων μπορούν να επεκταθούν και να συσσωρευτούν για να προσαρμοστούν στις ποσότητες νερού. Επίσης, ελλείψει αληθινών φύλλων, οι μίσχοι διεξάγουν φωτοσύνθεση .

Τα περισσότερα είδη κάκτων έχουν χάσει τα αληθινά φύλλα, διατηρώντας μόνο αγκάθια, τα οποία είναι πολύ τροποποιημένα φύλλα . Εκτός από το γεγονός ότι το φυτό δεν τρώγεται από τα περισσότερα ζώα, οι σπονδυλικές στήλες βοηθούν στην αποτροπή της απώλειας νερού μειώνοντας την ροή του αέρα κοντά στον κάκτο και παρέχοντας κάποια σκιά. Τα σπαθιά του Cactus μπορεί να είναι σύντομα, μακρά, μαλακά ή αιχμηρά ανάλογα με το είδος. Οι σπονδυλικές στήλες μπορεί να είναι ίσια ή να έχουν αγκιστρωμένες άκρες. Οι αγκάθες αναπτύσσονται στο στέλεχος σε συστάδες από μικρούς σβώλους ή ανάχωμα, που ονομάζονται areoles. Areoli συμβαίνουν σε κανονικά σχέδια στο στέλεχος.

Όλοι οι κάκτοι παράγουν λουλούδια . Οι περιοχές Areoli είναι εκεί όπου τόσο οι σπονδυλικές στήλες όσο και τα λουλούδια προέρχονται συνήθως. Διανέμονται σε ένα μοτίβο κατά μήκος των στελεχών και μερικές φορές έχουν αισθανθεί και μακριές τρίχες. Και πάλι εξαρτάται από 
τα είδη κάκτων, τα λουλούδια μπορεί να είναι λευκά ή φωτεινά χρώματα όπως το κίτρινο, το πορτοκαλί, το κόκκινο ή η λεβάντα. Για τους περισσότερους κάκτους, τα λουλούδια είναι βραχύβια. η ανθοφορία διαρκεί μόνο λίγες μέρες. Μερικά λουλούδια ανοίγουν μόνο τη νύχτα. Σε μερικά είδη, η άνθιση γίνεται για μια ημέρα ή λιγότερο πριν ξεραθούν και πέσουν. Η σύντομη περίοδος ανθοφορίας των κάκτων μειώνει την ποσότητα νερού που εξατμίζεται μέσω των μαλακών πετάλων τους.

Τα φρούτα που παράγονται από τους κάκτους μετά την γονιμοποίηση των λουλουδιών ποικίλλουν σημαντικά. πολλοί είναι σαρκώδεις, αν και κάποιοι είναι ξηροί. Όλα περιέχουν μεγάλο αριθμό σπόρων. Σαρκώδη, πολύχρωμα και γλυκά γευστικά φρούτα συνδέονται με τη διασπορά των σπόρων από τα πουλιά. Οι σπόροι περνούν μέσω των πεπτικών τους συστημάτων και κατατίθενται στα περιττώματά τους.

Αρκετοί κάκτοι αναπτύσσουν φυτάρια στο επίπεδο του εδάφους τα οποία, ως αντισταθμίσεις, αναπαράγουν το είδος με φυτικό τρόπο.

Η κύρια μέθοδος αναπαραγωγής, ωστόσο, είναι με σπόρους.

Τα πρώιμα αποδεικτικά στοιχεία για τη χρήση κάκτων περιλαμβάνονται στους σπηλαιώδεις πίνακες στη Serra da Capivara της Βραζιλίας και σπόρους που βρίσκονται σε αρχαία μεσογειακά απόβλητα στο Μεξικό και το Περού, με ημερομηνίες που υπολογίζονται σε 12.000-9.000 χρόνια πριν . Οι κυνηγοί-συλλέκτες πιθανώς συνέλεξαν φρούτα κάκτων στη φύση και τους έφεραν πίσω στα στρατόπεδα τους.

Το Opuntia ficus-indica , ή ο ινδικός κάκτος σύκου, εδώ και πολύ καιρό αποτελεί σημαντική πηγή τροφής . Το αρχικό είδος πιστεύεται ότι προέρχεται από το κεντρικό Μεξικό, αν και αυτό είναι πλέον ασαφές, διότι οι αυτόχθονες της νότιας Βόρειας Αμερικής ανέπτυξαν και διανέμουν ποικιλία καλλιεργητικών ποικιλιών, συμπεριλαμβανομένων των μορφών του είδους και των υβριδίων με άλλες οπούντες. Τόσο τα φρούτα και τα μαξιλάρια τρώγονται, τα πρώτα συχνά κάτω από τον ισπανικό τόνο ονομασία, το τελευταίο με το όνομα nopal.

Ένας αριθμός ειδών κάκτων έχει αποδειχθεί ότι περιέχει ψυχοδραστικούς παράγοντες , χημικές ενώσεις που μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στη διάθεση, την αντίληψη και τη γνωστική λειτουργία μέσω των επιδράσεών τους στον εγκέφαλο. Δύο είδη έχουν μακρά ιστορία χρήσης από τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής: peyote , Lophophora williamsii , στη Βόρεια Αμερική, και ο κάκτος San Pedro , Echinopsis pachanoi , στη Νότια Αμερική. Και οι δύο περιέχουν μεσκαλίνη .

Εκτός από τη χρήση τους ως ψυχοδραστικών παραγόντων, κάποιοι κάκτοι χρησιμοποιούνται στην φυτική ιατρική .

Οι κάκτοι καλλιεργήθηκαν ως διακοσμητικά φυτά από την εποχή που αυτά ήρθαν για πρώτη φορά από τον Νέο Κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, οι ενθουσιώδες λάτρεις των κάκτων στην Ευρώπη είχαν μεγάλες συλλογές. Σπάνια φυτά πωλήθηκαν σε πολύ υψηλές τιμές.

Για πολλά ζώα όπως τα πρόβατα Bighorn και τον σκίουρο εδάφους, και αντιλόπες, οι κάκτοι αποτελούν σημαντική πηγή τροφής και νερού .

Από τα 141 είδη κάκτων στην κόκκινη λίστα της IUCN, 25 είδη ταξινομούνται ως απειλούμενα και 27 είναι κρίσιμα απειλούμενα.

Interesting facts about cactuses | Just Fun Facts

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΠΙΘΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΪΛΑΝΔΗΣ--The Life of a Seaside Monkey | Wild Thailand

Οι Macaques με την μακρυά ουρά,ζουν κατά μήκος των ακτών ορισμένων από τα μεγαλύτερα νησιά της Ταϊλάνδης, βρίσκοντας εκεί αφθονία τροφής Έχουν αναπτύξει μια προτίμηση για τα θαλασσινά και έχουν προσαρμοστεί καλά στο περιβάλλον τους.
Ένα video της National Geographic Wild, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων..

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΑΥΡΕΣ ΓΚΕΚΟ

Ενδιαφέροντα γεγονότα για τους γκέκο

Οι γκέκο είναι σαύρες που ανήκουν στο είδος  Gekkota.

Είναι η πλουσιότερη ομάδα ειδών σαυρών, με περισσότερα από 1.650 διαφορετικά είδη παγκοσμίως.

Οι Γεκκοί ζουν σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική . Βρίσκονται ως επί το πλείστον σε θερμά κλίματα και ζουν σε πολυάριθμους βιότοπους , όπως τροπικά δάση, ερήμους και ακόμη και σε ψυχρές ορεινές πλαγιές

Η διάρκεια ζωής του Geckos ποικίλλει ανά είδος, αλλά κυμαίνεται από μερικά χρόνια μέχρι πάνω από 25 χρόνια .

Οι γκέκοι διαφέρουν σε μέγεθος .

Το μεγαλύτερο είδος, το kawekaweau ( Hoplodactylus delcourti ), είναι γνωστό μόνο από ένα και μόνο παραγεμισμένο δείγμα που βρίσκεται στο υπόγειο ενός μουσείου στη Μασσαλία της Γαλλίας . Αυτή η σαύρα ήταν 60 εκατοστά (24 ίντσες) μακριά και ήταν πιθανό ενδημικό της Νέας Ζηλανδίας , όπου έζησε στα μητρικά δάση. Πιθανότατα εξαλείφθηκε μαζί με μεγάλο μέρος της ιθαγενής πανίδας αυτών των νησιών στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν εισήχθησαν στη χώρα κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας νέα εισβάλλοντα είδη όπως οι αρουραίοι αλλά και οι παγίδες.

Ο Rhacodactylus leachianus , κοινώς γνωστός ως γίγαντας   της Νέας Καληδονίας με μήκος συνολικά 36 εκατοστά (14 ίντσες), είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός στον κόσμο .

Δύο μικρότερα είδη gecko είναι επίσης τα μικρότερα είδη σαύρας στη γη : το Jaragua sphaero ή το νάνος gecko ( Sphaerodactylus ariasae ) [pic. κατωτέρω] και η Virgin Islands νάνος sphaero ή Virgin Islands νάνος γκέκο ( Sphaerodactylus parthenopion ), είναι μόνο 1,6 εκατοστά (0,6 ίντσες) μακρύ .

Οι γκέκοι εμφανίζονται σε διάφορα μοτίβα και χρώματα και είναι από τις πιο πολύχρωμες σαύρες στον κόσμο.

Ορισμένα είδη μπορούν ακόμη και να αλλάξουν χρώμα και να είναι ελαφρύτερα στο χρώμα τη νύχτα.

Αποχρώσεις καφέ ή γκρι κοσμούν οι περισσότεροι geckos σε όλο τον κόσμο . Αυτά τα χρώματα καμουφλάζ βοηθούν τους γκέκους να κρύβονται ανάμεσα στους βράχους, τη βρωμιά και την άμμο από τα αρπακτικά.

Η γαλακτερή Gecko ( Phelsuma cepediana ) από τον Μαυρίκιο και το  μπλε ελέκτρικ ημέρας gecko ( Lygodactylus williamsi ) [φωτογραφία παρακάτω] από την Τανζανία μοιράζονται αυτό το ασυνήθιστο χρώμα.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γκέκο έχουν αναπτύξει ειδικά φυσικά χαρακτηριστικά για να τους βοηθήσει να επιβιώσουν και να αποφύγουν τα αρπακτικά.

Οι γκέκο χρησιμοποιούν την ουρά τους για πολλούς διαφορετικούς σκοπούς , όπως για να αποθηκεύουν λίπος, να διατηρούν ισορροπία και να προσθέτουν καμουφλάζ για να τους βοηθήσουν να αναμειγνύονται. Ως τελευταία προσπάθεια διαφυγής, οι Geckos μπορούν να ρίξουν τις ουρές τους όταν αρπαχθούν από ένα αρπακτικό.

Όλοι οι γκέκοι , εξαιρουμένων των 30 ειδών στην οικογένεια Eublepharidae, στερούνται τα βλέφαρακαι έχουν μια διαφανή μεμβράνη , την οποία γλείφουν για να καθαρίσουν.

Έχουν σταθερό φακό μέσα σε κάθε ίριδα που διευρύνεται στο σκοτάδι για να αφήσει περισσότερο φωτισμό.

Τα νυκτερινά είδη έχουν εξαιρετικό νυχτερινό όραμα . η έγχρωμη όραση τους είναι 350 φορές πιο ευαίσθητη από την ανθρώπινη χρωματική όραση.

Εκτός από την ανεπτυγμένη νυχτερινή όραση, οι γκέκο έχουν εξαιρετική ακοή . Μπορούν να ακούν ακρογωνιαίους τόνους υψηλότερους από αυτούς που ανιχνεύονται από οποιοδήποτε άλλο είδος ερπετών.

Οι γκέκοι έχουν κολλώδη πόδια που τους επιτρέπουν να ανέβουν σε κάθε είδος υλικό, με εξαίρεση το Teflon . Ενώ άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν μεθόδους όπως εκκρίσεις ή νύχια για να προσκολληθούν στις επιφάνειες, το gecko χρησιμοποιεί ένα περίπλοκο σύστημα που ονομάζεται "ξηρή προσκόλληση". Στα πόδια του, το gecko έχει πολλές μικροσκοπικές τρίχες ή στίγματα που τους δίνουν αυτή τη δυνατότητα κολλήματος.

Οι Geckos είναι μοναδικοί μεταξύ των σαυρών στις φωνητικές τους συνομιλίες . Πολλοί geckos, ειδικά νέοι, εκφωνούν όταν είναι αναστατωμένοι ή απειλούνται. Άλλοι χρησιμοποιούν τους χαρακτηριστικούς τους θορύβους ως επικοινωνία, ειδικά με άλλους geckos. Πιθανόν να λένε απλά πράγματα όπως "Είμαι εδώ", "Κίνδυνος!", Και "Ποιος θέλει να μοιραστεί;"

Το νέο λατινικό gekko και το αγγλικό "gecko" προέρχονται από το indonesian - malay gēkoq , το οποίο μιμείται τον ήχο που κάνουν τα ζώα.

Όλοι οι geckos ρίχνουν το δέρμα τους σε αρκετά τακτικά διαστήματα , με είδη που διαφέρουν στο χρόνο και τη μέθοδο. Οι γκέκοι λεοπάρδαλη θα ρίξουν σε διαστήματα περίπου δύο έως τεσσάρων εβδομάδων. Η παρουσία υγρασίας βοηθά στην απόρριψη. Όταν ξεκινά η εκχύλιση, το gecko θα επιταχύνει τη διαδικασία αποσπώντας το χαλαρό δέρμα από το σώμα του και το τρώει.

Οι Geckos  μπορούν να αντικαταστήσουν κάθε ένα από τα 100 δόντια τους κάθε 3 έως 4 μήνες.

Η πλειοψηφία των γκέκων είναι νυχτερινή . Αυτό σημαίνει ότι είναι ενεργά τη νύχτα και κοιμούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι γκέκοι τρώνε οτιδήποτε είναι αρκετά μικρό για να υπερνικήσουν ή να καταλάβουν και να καταναλώσουν . Τα έντομα, όπως οι γρύλοι και οι ακρίδες, αποτελούν τη βασική διατροφική επιλογή στο εγγενές περιβάλλον τους. Οι γκέκοι θα καταναλώνουν επίσης αρθρόποδα όπως αράχνες, βεντούζες και μικρούς σκορπιούς. Τα μικρά τρωκτικά - ιδιαίτερα τα νεαρά ακόμα στη φωλιά - είναι επίσης στη λίστα των σαν θήραμά τους. Έχουν κανιβαλιστικά γούστα: Θα τρώνε γκέκους που είναι για επώαση.

Οι συνήθειες ζευγαρώματος ποικίλλουν μεταξύ των ειδών gecko , αλλά οι περισσότεροι περιλαμβάνουν κάποιο είδος τελετουργίας . Αυτά τα τελετουργικά μπορεί να περιλαμβάνουν στάση, κινήσεις, φωνητικές ενέργειες, ακόμα και φυσικά τσιμπήματα και βηματισμό.

Οι περισσότεροι geckos είναι oviparous, που σημαίνει ότι αναπαράγονται με την τοποθέτηση αυγών . Τα θηλυκά γενικά βάζουν ένα ή δύο αυγά σε συμπλέκτη. Τα περισσότερα είδη αναπαράγονται μία φορά το χρόνο, αν και μερικά όπως το leopard ή το tokay gecko μπορεί να παράγουν τέσσερις έως έξι συμπλέκτες ετησίως. Τα θηλυκά εναποθέτουν τα αυγά τους σε προστατευμένες θέσεις κάτω από βράχους, κούτσουρα ή φλοιό δέντρων. Τα αυγά είναι λευκά, κολλώδη και έχουν μαλακά, εύκαμπτα κελύφη που σκληρύνουν γρήγορα όταν εκτίθενται στον αέρα. Ανάλογα με το είδος, τα αυγά επωάζονται από 30 έως 80 ημέρες πριν εμφανιστούν οι πλήρως σχηματισμένοι θηλυκοί γεγκοί.

Ορισμένα είδη είναι παρθενογενετικά, πράγμα που σημαίνει ότι το θηλυκό είναι ικανό να αναπαραγάγει χωρίς να συνυπάρχει με αρσενικό . Αυτό βελτιώνει την ικανότητα του gecko να εξαπλωθεί σε νέα νησιά. Εντούτοις, σε μια κατάσταση όπου υπάρχει μια ενιαία θηλυκή γκέκο, αυτό πλήττει ολόκληρο το νησί. 

Το νησί θα υποφέρει από έλλειψη γενετικής ποικιλίας μέσα στους γκέκους που την κατοικούν.

Η γονική μέριμνα μεταξύ των γκέκων είναι περιορισμένη, εάν και μπορεί να μην υπάρχει καθόλου.

Λόγω του μικρού τους μεγέθους, οι γκέκο έχουν έναν αριθμό φυσικών αρπακτικών σε όλο τον κόσμο, με το φίδι να είναι ο κύριος θηρευτής του gecko. Άλλα ζώα που κυνηγούν στο gecko περιλαμβάνουν μεγάλες αράχνες, πουλιά και κάποια είδη θηλαστικών.

Υπάρχουν περίπου 35 είδη γεγκών που δεν έχουν πόδια και μοιάζουν περισσότερο με φίδια.

Το ιπτάμενο gecko , επίσης γνωστό ως αλεξίπτωτο gecko, είναι μια συναρπαστική σαύρα με την ικανότητα να γλιστρά από δέντρο σε δέντρο σε άγρια ​​κατάσταση. Όταν το gecko χτυπάει στον αέρα, τα πτερύγια χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν αλεξιπτωτο και να επιτρέψουν στο gecko να ελέγξει την πτώση του. Μπορεί να πετάξει μέχρι 60 μέτρα (200 πόδια). Επίσης, κάνει το χτύπημα στο τέλος της πτήσης του στη γη.

Ανάλογα με το είδος, η κατάσταση που απειλείται με εξαφάνιση μπορεί να κυμαίνεται από την ελάχιστη ανησυχία σε κρίσιμο κίνδυνο.

Υπάρχει μια γενική παράδοση για το "gecko"που στα λατινικά , σημαίνει τύχη, αναζωογόνηση και συνολική ζωή .

Leopard geckos είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τύπους σαύρας που χρησιμοποιούμε ως κατοικίδιο ζώο.

Interesting facts about geckos | Just Fun Facts