ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΚΤΟΥΣ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

για τους κάκτους

Ο κάκτος είναι ένα χυμώδες φυτό της οικογένειας Cactaceae.

Η λέξη "κάκτος" προέρχεται, μέσω των λατινικών, από το αρχαίο ελληνικό κάκτος, ένα όνομα που χρησιμοποίησε αρχικά ο Θεόφραστος (διάδοχος του Αριστοτέλη) για ένα ακανθώδες φυτό, του οποίου η ταυτότητα δεν είναι βέβαιη.

Ο κάκτος ( cactus ) είναι ο λατινικός πληθυντικός του κάκτου και ορισμένοι συγγραφείς τον χρησιμοποιούν στα αγγλικά.  Cactuses είναι ο αγγλικός πληθυντικός. Τα λεξικά αναφέρουν ότι και τα δυο είναι σωστά. Επίσης, όπως και πολλά ονόματα φυτών, ο απροσδόκητος κάκτος αντιμετωπίζεται μερικές φορές ως πληθυντικός.

Οι βοτανολόγοι εκτιμούν ότι υπάρχουν περισσότερα από 2.000 είδη , συγκεντρωμένα σε περίπου 175 γένη , αλλά υπάρχουν πολλά επιχειρήματα σχετικά με τα όρια τόσο των γενών όσο και των ειδών.

Οι κάκτοι μπορούν να επιβιώσουν από λίγα έως 300 χρόνια , ανάλογα με το είδος.

Οι κάκτοι είναι μόνο ιθαγενείς στη Βόρεια και Νότια Αμερική (με εξαίρεση ένα είδος που βρίσκεται στην 
τροπική Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και τη Σρι Λάνκα).

Οι κάκτοι κατοικούν σε διάφορες περιοχές , από τις παράκτιες πεδιάδες έως τις υψηλές ορεινές περιοχές. Η σειρά τους εκτείνεται από την Παταγονία στη Βρετανική Κολούμπια και την Αλμπέρτα στο δυτικό Καναδά .

Οι περισσότεροι κάκτοι ζουν σε ενδιαιτήματα που υπόκεινται τουλάχιστον σε κάποια ξηρασία.

Για τους κάκτους που προσαρμόζονται στην ξηρασία, τα τρία κύρια κέντρα είναι: το Μεξικό , οι νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ; τις νοτιοδυτικές Άνδεις , όπου βρίσκονται στο Περού , τη Βολιβία, τη Χιλή και την Αργεντινή . και την ανατολική Βραζιλία .

Το Rhipsalis baccifera , κοινώς γνωστό ως κάκτος γκι , είναι το μοναδικό είδος κάκτου που βρίσκεται φυσικά εκτός του Νέου Κόσμου . Μία θεωρία είναι ότι εισήχθη στον Παλαιό Κόσμο από μεταναστευτικά πουλιά, αρκετά καιρό πριν για να θεωρηθούν οι πληθυσμοί του Παλαιού Κόσμου ως ξεχωριστά υποείδη. Η εναλλακτική θεωρία είναι ότι το είδος διασχίζει αρχικά τον Ατλαντικό Ωκεανό στα ευρωπαϊκά πλοία που εμπορεύονται μεταξύ της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής, μετά από τα οποία τα πουλιά μπορεί να έχουν εξαπλωθεί ευρύτερα.

Πολλά άλλα είδη έχουν γίνει πολιτογραφημένα εκτός της Αμερικής αφού έχουν εισαχθεί από ανθρώπους , ειδικά στην Αυστραλία , τη Χαβάη και την περιοχή της Μεσογείου.

Οι κάκτοι εμφανίζονται σε ένα ευρύ φάσμα σχημάτων και μεγεθών .

Το Cardon ( Pachycereus pringlei ) είναι το ψηλότερο είδος κάκτων στον κόσμο, με μέγιστο εγγεγραμμένο ύψος 19,2 μέτρα (63 πόδια), με ένα στρογγυλό κορμό έως 1 μέτρο (3,3 πόδια) σε διάμετρο που φέρει αρκετά ορθά κλαδιά.

Blossfeldia Liliputana είναι το μικρότερο είδος κάκτου στον κόσμο , με μεγαλύτερο μέγεθος των περίπου 12 χιλιοστών (0,5 in) διάμετρο . Τα λουλούδια είναι λευκά ή σπάνια ροζ, μήκους έως 15 mm και διαμέτρου έως και 7 mm. Αυτός ο κάκτος της Νότιας Αμερικής ονομάζεται έτσι από τους μικροσκοπικούς πολίτες της Liliput στις εκδρομές του Gulliver.

Η δομή των κάκτων τους επιτρέπει να επιβιώσουν σε ζεστά, ξηρά κλίματα . Οι περισσότεροι έχουν παχιά, σαρκώδη στελέχη με κηρώδη επιφάνεια του δέρματος. Το στέλεχος λειτουργεί ως δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Το σκληρό δέρμα κρατά το νερό να μην εξατμιστεί. Επιπλέον, οι επιφάνειες των περισσότερων κάκτων μπορούν να επεκταθούν και να συσσωρευτούν για να προσαρμοστούν στις ποσότητες νερού. Επίσης, ελλείψει αληθινών φύλλων, οι μίσχοι διεξάγουν φωτοσύνθεση .

Τα περισσότερα είδη κάκτων έχουν χάσει τα αληθινά φύλλα, διατηρώντας μόνο αγκάθια, τα οποία είναι πολύ τροποποιημένα φύλλα . Εκτός από το γεγονός ότι το φυτό δεν τρώγεται από τα περισσότερα ζώα, οι σπονδυλικές στήλες βοηθούν στην αποτροπή της απώλειας νερού μειώνοντας την ροή του αέρα κοντά στον κάκτο και παρέχοντας κάποια σκιά. Τα σπαθιά του Cactus μπορεί να είναι σύντομα, μακρά, μαλακά ή αιχμηρά ανάλογα με το είδος. Οι σπονδυλικές στήλες μπορεί να είναι ίσια ή να έχουν αγκιστρωμένες άκρες. Οι αγκάθες αναπτύσσονται στο στέλεχος σε συστάδες από μικρούς σβώλους ή ανάχωμα, που ονομάζονται areoles. Areoli συμβαίνουν σε κανονικά σχέδια στο στέλεχος.

Όλοι οι κάκτοι παράγουν λουλούδια . Οι περιοχές Areoli είναι εκεί όπου τόσο οι σπονδυλικές στήλες όσο και τα λουλούδια προέρχονται συνήθως. Διανέμονται σε ένα μοτίβο κατά μήκος των στελεχών και μερικές φορές έχουν αισθανθεί και μακριές τρίχες. Και πάλι εξαρτάται από 
τα είδη κάκτων, τα λουλούδια μπορεί να είναι λευκά ή φωτεινά χρώματα όπως το κίτρινο, το πορτοκαλί, το κόκκινο ή η λεβάντα. Για τους περισσότερους κάκτους, τα λουλούδια είναι βραχύβια. η ανθοφορία διαρκεί μόνο λίγες μέρες. Μερικά λουλούδια ανοίγουν μόνο τη νύχτα. Σε μερικά είδη, η άνθιση γίνεται για μια ημέρα ή λιγότερο πριν ξεραθούν και πέσουν. Η σύντομη περίοδος ανθοφορίας των κάκτων μειώνει την ποσότητα νερού που εξατμίζεται μέσω των μαλακών πετάλων τους.

Τα φρούτα που παράγονται από τους κάκτους μετά την γονιμοποίηση των λουλουδιών ποικίλλουν σημαντικά. πολλοί είναι σαρκώδεις, αν και κάποιοι είναι ξηροί. Όλα περιέχουν μεγάλο αριθμό σπόρων. Σαρκώδη, πολύχρωμα και γλυκά γευστικά φρούτα συνδέονται με τη διασπορά των σπόρων από τα πουλιά. Οι σπόροι περνούν μέσω των πεπτικών τους συστημάτων και κατατίθενται στα περιττώματά τους.

Αρκετοί κάκτοι αναπτύσσουν φυτάρια στο επίπεδο του εδάφους τα οποία, ως αντισταθμίσεις, αναπαράγουν το είδος με φυτικό τρόπο.

Η κύρια μέθοδος αναπαραγωγής, ωστόσο, είναι με σπόρους.

Τα πρώιμα αποδεικτικά στοιχεία για τη χρήση κάκτων περιλαμβάνονται στους σπηλαιώδεις πίνακες στη Serra da Capivara της Βραζιλίας και σπόρους που βρίσκονται σε αρχαία μεσογειακά απόβλητα στο Μεξικό και το Περού, με ημερομηνίες που υπολογίζονται σε 12.000-9.000 χρόνια πριν . Οι κυνηγοί-συλλέκτες πιθανώς συνέλεξαν φρούτα κάκτων στη φύση και τους έφεραν πίσω στα στρατόπεδα τους.

Το Opuntia ficus-indica , ή ο ινδικός κάκτος σύκου, εδώ και πολύ καιρό αποτελεί σημαντική πηγή τροφής . Το αρχικό είδος πιστεύεται ότι προέρχεται από το κεντρικό Μεξικό, αν και αυτό είναι πλέον ασαφές, διότι οι αυτόχθονες της νότιας Βόρειας Αμερικής ανέπτυξαν και διανέμουν ποικιλία καλλιεργητικών ποικιλιών, συμπεριλαμβανομένων των μορφών του είδους και των υβριδίων με άλλες οπούντες. Τόσο τα φρούτα και τα μαξιλάρια τρώγονται, τα πρώτα συχνά κάτω από τον ισπανικό τόνο ονομασία, το τελευταίο με το όνομα nopal.

Ένας αριθμός ειδών κάκτων έχει αποδειχθεί ότι περιέχει ψυχοδραστικούς παράγοντες , χημικές ενώσεις που μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στη διάθεση, την αντίληψη και τη γνωστική λειτουργία μέσω των επιδράσεών τους στον εγκέφαλο. Δύο είδη έχουν μακρά ιστορία χρήσης από τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής: peyote , Lophophora williamsii , στη Βόρεια Αμερική, και ο κάκτος San Pedro , Echinopsis pachanoi , στη Νότια Αμερική. Και οι δύο περιέχουν μεσκαλίνη .

Εκτός από τη χρήση τους ως ψυχοδραστικών παραγόντων, κάποιοι κάκτοι χρησιμοποιούνται στην φυτική ιατρική .

Οι κάκτοι καλλιεργήθηκαν ως διακοσμητικά φυτά από την εποχή που αυτά ήρθαν για πρώτη φορά από τον Νέο Κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, οι ενθουσιώδες λάτρεις των κάκτων στην Ευρώπη είχαν μεγάλες συλλογές. Σπάνια φυτά πωλήθηκαν σε πολύ υψηλές τιμές.

Για πολλά ζώα όπως τα πρόβατα Bighorn και τον σκίουρο εδάφους, και αντιλόπες, οι κάκτοι αποτελούν σημαντική πηγή τροφής και νερού .

Από τα 141 είδη κάκτων στην κόκκινη λίστα της IUCN, 25 είδη ταξινομούνται ως απειλούμενα και 27 είναι κρίσιμα απειλούμενα.

Interesting facts about cactuses | Just Fun Facts