ΤΙ ΦΡΙΚΗ, ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ

Τι φρίκη, να θέλουν να τα βρουν με τη Ρωσία!

Posted on Φεβρουαρίου 4, 2017by prodromikos

Της Καρολίν Γαλακτερός*, Le Figaro.
Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος

[Ο αντιρωσισμός** των ΗΠΑ έχει μια σημαντική συνιστώσα αριστερής προέλευσης: προήλθε από τους αριστερούς κύκλους των λογίων του Μανχάταν. Αρχικά ήταν όλοι τους λενινιστές. Αργότερα σταλινικοί. Μετά τη ρήξη Στάλιν – Τρότσκυ έγιναν τροτσκιστές. Η επέμβαση των σοβιετικών τανκς στη Βουδαπέστη (1955) τους ώθησε να γίνουν αντισοβιετικοί. Στο πλαίσιο του αγώνα για ανάσχεση της προώθησης του κομουνισμού (Βιετνάμ, 1960) «συνεζεύχθησαν» με την πανίσχυρη βιομηχανία όπλων και αποτέλεσαν του νεοσυντηρητικούς. Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε, ο κομουνισμός κατέρρευσε αλλά ο αντισοβιετισμός επέζησε μετατρεπόμενος σε αντιρωσισμό. Αυτόν ακριβώς τον αντιρωσισμό εκφράζει και αριστερή εφημερίδα Liberation με το εξώφυλλό της δυο μέρες πριν την ανάδειξη του κ. Φιγιόν στην ηγεσία της Δεξιάς στη Γαλλία και τις δηλώσεις του για συνομιλίες με τη Ρωσία. Διαβάζουμε: «Ο Πούτιν χρίει βασιλιάδες; Από το Μπρέξιτ ως την εκλογή Τραμπ και την έκπληξη Φιγιόν, οι πλανήτες δείχνουν να ευθυγραμμίζονται για τον Ρώσο πρόεδρο…» Γιατί την προηγούμενη είχε πρωτοσέλιδο με τίτλο «Βοήθεια! Επιστρέφουν η Χριστιανοί». Τίτλοι που θα ήταν για γέλια αν δεν είναι για ανησυχία και βαθύτερο προβληματισμό για τις προθέσεις και τα επικίνδυνα για το μέλλον της ανθρωπότητας παιχνίδια μιας δαιμονισμένης Αριστεράς] Ε.Δ.Ν.

Μπροστά στον απόλυτα πρωτοφανή στρατηγική ανατροπή που γνωρίζει ο πλανήτης, ο παρατηρητής των πολιτικών συζητήσεων στη Γαλλία – όπως και στις ΗΠΑ – και των ερμηνειών που διοχετεύονται από το mainstream των μέσων ενημέρωσης και των διανοουμένων, κάνει μια ανησυχητική διαπίστωση.

Με εξαίρεση κάποιες φωνές περιθωριακές και που μπορούν να κατηγορηθούν για τυχοδιωκτισμό, σχεδόν το σύνολο των ιδεών, εκφράσεων, που προτείνεται στη κρίση των συμπολιτών μας στοχεύει στον συντηρητισμό, στην εμμονή των ανταγωνισμών οι οποίοι εντούτοις αποδεικνύουν καθημερινά τη νοσηρότητά τους. Αλλά αυτή η συντηρητική στάση είναι ενεργός και μάλιστα πολύ επιθετική. Και στις δύο χώρες, οι δυνάμεις αδρανείας, αυτές που δεν επιθυμούν καμμιά αλλαγή στο όνομα της συνέχειας και της σταθερότητας (λες και είναι αφ’ εαυτής πανάκεια) είναι κολοσσιαίες. Κινητοποιούνται προς κάθε κατεύθυνση για να εμποδίσουν την έλευση του «καινούριου».

   Στις ΗΠΑ, μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, στήθηκε ένα ναρκοπέδιο το οποίο και ενισχύεται για να τυλίξει τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, να τον εμποδίσει να νεωτερίσει… και προπαντός να ενοχλήσει κολοσσιαία κέντρα εξουσίας και συμφερόντων τα οποία απειλούνται από τον πραγματισμό του. Μετά την υπόθεση των Ρώσων χάκερς- οι οποίοι το λιγότερο που υποτίθεται ότι έκαναν ήταν να προκαλέσουν τη νίκη του ρεπουμπλικανού υποψηφίου – ακολούθησαν οι ανησυχίες για τη συμπαιγνία ανάμεσα στις επιχειρήσεις του και τα καινούρια του καθήκοντα, έφτασαν – με την υπόθεση του βίντεο και τη συνενοχή ενός πρώην Βρετανού κατασκόπου – μέχρι την συγκλονιστική κατασκευή ενός «Kompromat» όπως λένε στη Ρωσία (!) για να εξουδετερώσουν αυτό που οι αμερικανικές δημοκρατικές ελίτ θεωρούν ως μια αδιανόητη φιλοφροσύνη έναντι της Ρωσίας. Λυσσώδης πόλεμος οπισθοφυλακής. Με μια πρωτοφανή διαύγεια πνεύματος, ο πρόεδρος Τραμπ – ο οποίος συστήνει μια ομάδα αιχμής και υψηλού επιπέδου η οποία θα μπορούσε να αναδιατάξει θετικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική και άμυνα, δηλαδή την ισορροπία του κόσμου – θα έχει την πρόθεση να αναζητήσει τις οδούς και τα μέσα δημιουργίας ενός κοινού μετώπου με τον πρώην εχθρό του κατά των απειλών πολιτισμικής και ταυτοτικής τάξης οι οποίοι ενισχύονται εντυπωσιακά και θα πρέπει λογικά να συνενώσουν γύρω του τους αντικειμενικούς Δυτικούς και Ευρωπαίους από όλες τις πλευρές; Σκέφτεται, ΜΑΖΙ ΜΕ τη Μόσχα, να θέσει και πάλι σε ισχύ έναν ρωσοαμερικανικό «κώδικα συμπεριφοράς» στηριζόμενο στον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας, της κυριαρχίας των Κρατών, της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις τους και στην αναγνώριση αμοιβαίων και σεβαστών «κόκκινων γραμμών», ανασυστήνοντας έτσι το πλαίσιο που μεθοδικά αποδομήθηκε από την Ουάσινγκτον από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πάνω στα ερείπια της ΕΣΣΔ; Τι φρίκη, Θεέ μου!

Aντί να του αναγνωρίσουμε μια «ματιά» η οποία θα μπορούσε να αλλάξει την όψη του κόσμου, για πρώτη φορά προς το καλύτερο – και να κρεμάσουμε το δικό μας κουρασμένο άρμα από το άστρο του, προτιμούμε να τον κατηγορούμε για χίλια κακά: τσαπατσούλης, απρόβλεπτος, ασταθής, επικίνδυνος, μπερδεμένος, πιθανώς η Μόσχα να τον «κρατάει» από ανομολόγητες ενέργειες. Εν συντομία, αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει τι λέει. Είναι προφανές ότι μιλάει και ενεργεί κάτω από επιρροή. Η ρωσική Αρκούδα θα μείνει για πάντα απομονωμένη και θα παραμένει ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός της Αμερικής, όπως και της Ευρώπης. Μια Ευρώπη σε πλήρη ταυτοτική και πολιτική ταλάντωση, της οποίας η Μόσχα υποθάλπει ενεργά τον διαμελισμό, φυσιολογικά (λες και δεν είμαστε ικανοί να εξασθενήσουμε από μόνοι μας)! Δείχνουν να πιστεύουν σε ένα μύθο για ανυπάκουα παιδιά , τα οποία απειλούν με το Δράκο που θα τα κατασπαράξει ανελέητα αν τολμήσουν έστω και μισανοίξουν την πόρτα και του μιλήσουν. Αυτός ο παιδισμός δεν είναι μόνο γελοίος. Είναι απελπιστικός. Και λέει πολλά για την πραγματική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων των αμερικανικών ιθυνουσών ελίτ, για τη μέριμνά τους για την εικόνα της χώρας τους και για την ειρήνη του κόσμου. Φανερώνει επίσης μια απίστευτη αδιαφορία για το μέλλον της Ευρώπης που θα έπρεπε να μας εμβάλλει σε σκέψεις.

   Απηχώντας αυτή την υπερατλαντική θεσιθηρία, στη Γαλλία ξεσπούν με μανία πάνω στον άλλο πιθανό ευρωπαϊκό πυλώνα αυτής της στρατηγικής και ανέλπιδης ωστόσο «συνόδου των πλανητών» και στιγματίζουν ασταμάτητα «το ριζοσπαστισμό», «τη βία», αλλά και «τον πολιτικό συντηρητισμό» και κοινωνικό «οπισθοδρομικό» του προγράμματος του υποψήφιου της Δεξιάς και του Κέντρου….   Στην εξωτερική πολιτική συνεχίζεται το ίδιο: εδώ ο συντηρητισμός συγχέεται, από το 2003-2004, με την ενθουσιώδη συμπόρευση με όλα τα σφάλματα του Αμερικανού «μεγάλου αδελφού». Αλλά από το 2012, παρακολουθούμε μια εκπληκτική επιτάχυνση και ένα μεγάλο κενό στην πρωτοφανή ασυνέπεια. Παραδόξως – η Συρία και η Ουκρανία είναι εμβληματικές περιπτώσεις – ο συντηρητισμός της αριστεράς εκφράζεται με μια ηθικοπλαστική και σκληρότερη πολιτική στην υπηρεσία της αποσταθεροποίησης του πλανήτη. Πρόκειται για την πεισματική προώθηση μιας «αλλαγής καθεστώτος» με καταστροφικά αποτελέσματα, και εκεί καθώς και σε μας, με την έκρηξη του υπερβίαιου ισλαμισμού ακόμα και στους δρόμους μας. Εντούτοις αυτή η πολεμική διέξοδος στην εσωτερική μας αμέλεια δεν ξεγελά κανέναν, αλλά θέλουν να βλέπουν εκεί την πορεία της προόδου και της δημοκρατίας , όχι τα ερείπια και πτώματα αυτών των λαών τους οποίους αποφάσισαν να καταστήσουν ευτυχείς παρά τη θέλησή τους. Πιστεύουν ότι αυτό μας δίνει κύρος και επιρροή ενώ ο δογματισμός μας σε μικρογραφία το μόνο που κάνει είναι να μας περιθωριοποιεί σοβαρά στην παγκόσμια σκηνή. Κάθε μέρα προσθέτει μια επιπλέον ταπείνωση. Η ανδρεία των στρατευμάτων μας – η μόνη ανέγγιχτη ακόμα πλευρά της κυριαρχίας μας, από τα οποία ζητούμε πάντα περισσότερα χωρίς να τους παρέχουμε τα ανάλογα μέσα – τα οποία κάνουν θαύματα με    ψίχουλα δεν μπορεί να κρύψει την ένδεια της εξωτερικής μας πολιτικής και τις επιλογές της σε πλήρη οπισθοδρόμηση για τα εθνικά μας συμφέροντα σε μια περίοδο που γίνεται μεγάλη «ανακατανομή ρόλων». Αλλά δεν πειράζει! Η διατήρηση των παλαιών ανταγωνισμών, οι παλιές συνταγές, η προθυμία για τον πρόχειρο επεμβατισμό και η σημαντική ασυνέπεια ανάμεσα στην υποστήριξη στον ισλαμισμό που μάχεται στο εξωτερικό και τις ιερεμιάδες μπροστά στις εσωτερικές επιπτώσεις σε θέματα ασφάλειας συνεχίζονται. Το ίδιο ισχύει για την άρνηση των αδιαμφισβήτητων δεσμών ανάμεσα στην ενθάρρυνση του κοινοτισμού και την εθνική αποσύνθεση, ανάμεσα στο εξισωτικό τοτέμ και την εμβάθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων,  ανάμεσα στην εξομοίωση εκ των κάτω και την ένδεια του επιπέδου του σχολείου, κ.λπ. Τίποτε δεν μας γλυτώνει. Το πρόβλημα είναι ότι οι κωμικοί δεν αποτελούν πλέον συνταγή. Το θέατρο είναι άδειο και εμείς μόνοι στη σκηνή. Το έργο του κόσμου παίζεται αλλού και χωρίς εμάς.

   Η σημερινή εξουσία κάνει κοινωνική, οικονομική και στρατηγική αρχαιολογία. Σκάβει τα ερείπια ενός μεγαλείου θυσιών βάζοντας βότσαλα σε βάθρα αντί να ασχολείται να διαμορφώσει ένα φιλόδοξο και πλήρες όραμα αυτού που θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αυτό κάνουν κάποιοι, κυρίως ο μεγάλος μας γείτονας, φίλος και σύμμαχος Γερμανός, του οποίου η διαφορά ισχύος σε σχέση με μας βαθαίνει επικίνδυνα σε βάρος μας και ο οποίος στο εξής εκδηλώνει ξεκάθαρα τις φιλοδοξίες του στον τομέα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής. Μόνο το αποφασιστικό θάρρος μιας σφαιρικής στρατηγικής μεταρρύθμισης προς κάθε κατεύθυνση, επώδυνης αλλά ζωτικής, θα μας βγάλει από αυτές τις κινούμενες άμμους. Τελικά, ένα όραμα. Η ισχύς και η επιρροή τρέφονται από τη συνοχή, την εξουσία, την κυριαρχία και την ακεραιότητα: σίγουρα αυτή των συνόρων αλλά και αυτή της απόφασης.

*Διδάκτωρ πολιτικών επιστημών, παρακαλούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Ανώτερων Σπουδών της Εθνικής Αμυνας.  Απόστρατη συνταγματάρχης σήμερα διευθύνει το Σεμινάριο της Σχολής Πολέμου της Γαλλίας και παράλληλα το γραφείο στρατηγικών μελετών PLANETING. Δημοσίευσε, μεταξύ άλλων. το δοκίμιο Μanieres du monde, Maniere du guerre (2013).

**Περιέργως με το που χτύπησα ‘’αντιρωσισμός’’ ο υπολογιστής μου έδειξε κόκκινη κάρτα, πράγμα που δεν έκανε για τον αντιαμερικανισμό…

Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος

Πηγή: http://www.lefigaro.fr/vox/politique/2017/01/12/31001-20170112ARTFIG00319-caroline-galacteros-washington-et-paris-les-faux-amis-du-conservatisme-et-du-progressisme.php

http://www.antibaro.gr/article/16571

ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία

 apenanti oxthi  Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2017  ΑΠΟΨΕΙΣ , ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

Η αυτάρκεια είναι μια λέξη που όσο περνά ο καιρός, τόσο και χάνεται πίσω στον χρόνο και στη λήθη, η σημασία της και η δύναμή της. Η λέξη «αυτάρκεια» παράγεται από το επίθετο «αυτάρκης», το οποίο είναι σύνθετο από την αντωνυμία «αυτός»
και το ρήμα «αρκέω -ῶ». Η ετυμολογία της μας παραπέμπει σε εκείνον που αρκείται σε όσα έχει ο ίδιος, σε εκείνον που ζει άνετα από τα δικά του παραγόμενα αγαθά. Πόσα πράγματα και υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε σήμερα, τα έχουμε πραγματικά ΑΝΑΓΚΗ; Πόσα προϊόντα από αυτά που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ πηγαίνουν «σχεδόν κατευθείαν» στα σκουπίδια, επειδή μας έμαθαν να υπερκαταναλώνουμε. Οι άνθρωποι που ζουν στην επαρχία μπορούν ακόμα και σήμερα να φτιάχνουν πράγματα μόνοι τους, αλλά πόσες ώρες «σκοτώνουν» από δω και κει άσκοπα; Πόσο καλύτερα θα νιώθαμε, εάν δημιουργούσαμε κάτι δικό μας;

Οι προγενέστεροί μας, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν ήταν αυτάρκεις σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έφτιαχναν μόνοι τους τα τρόφιμα της χρονιάς και γνώριζαν τον τρόπο συντήρησής τους, γιατί ρεύμα δεν είχαν, έτσι δεν υπήρχαν ψυγεία, καταψύκτες κ.λ.π. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με την καλλιέργεια, ενώ φρόντιζαν τόσο για τους καρπούς της χρονιάς όσο και για ποικίλα είδη ζώων που συντηρούσαν. Παράλληλα, ζούσαν από κοινού και εναρμονισμένα, επί το πλείστον, με το φυσικό περιβάλλον. Γεγονός, που συνέβαλλε στην αποφυγή των σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των ασθενειών που προσβάλουν τον άνθρωπο της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε στα χέρια μας την τεχνολογία και την επιστήμη που μας δίνουν ένα σωρό «ευκολίες», που όμως υποδουλώνουν. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μας έκανε να χάσουμε την επαφή με τη φύση και οι γνώσεις των προγενέστερων μας κοντεύουν να ξεχαστούν. Όσοι από μας έχουν ζήσει σε χωριά κυρίως, θα γνωρίζουν από πρώτο χέρι για τον δύσκολο αλλά και απλοϊκό τρόπο ζωής των πατεράδων ή και παππούδων μας. Με ελάχιστα ή και χωρίς χρήματα, κατάφερναν να τα βγάζουν πέρα, συντηρώντας πολυμελείς οικογένειες. Αυτήν την γνώση θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεθάψουμε ή να ανακαλύψουμε και πάλι, για να μπορέσουμε να είμαστε ανεξάρτητοι, σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορούμε να το επιτύχουμε.

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, η αρχή του επισιτιστικού προβλήματος, έγινε με την προτροπή πολλών χωρών, οι καλλιέργειες να προσανατολισθούν στην παραγωγή βιοκαυσίμων και όχι στην παραγωγή τροφίμων. Γεγονός, που παραμερίζει σε παγκόσμια κλίμακα τον πρωτογενή τομέα και καθιστά την αγροτική ζωή αποξενωμένη. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι σε λίγα χρόνια δεν θα έχουν ουδεμία επαφή με το φυσικό περιβάλλον, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην αναγνωρίζουν ούτε τα είδη και τις ποικιλίες λαχανικών και ζαρζαβατικών. Επί πλέον, ο προσανατολισμός της βιομηχανικής γεωργίας καθιστά όλο και πιο δύσκολη την ζωή και την εργασία του μικρού αγρότη και των τοπικών προϊόντων.
Ακόμη, μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα καταδεικνύουν με ενδελεχή έρευνα πως οι κάτοικοι των αναπτυσσόμενων χωρών διαθέτουν το 80% των εισοδημάτων τους για να εξασφαλίσουν το καθημερινό τους φαγητό. Έτσι, όταν οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν (λόγω της παραγωγής βιοκαυσίμων) δεν έχουν που αλλού να περικόψουν και κόβουν από το φαγητό. Το αποτέλεσμα είναι να βρεθούν 75 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας. Ο μαστιζόμενος από την πείνα πληθυσμός της γης προσέγγισε στο σύνολο, το ένα δισεκατομμύριο. Σχεδόν 25.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα, όταν θεμελιακές ανθρώπινες άξιες καθορίζονται από διακηρύξεις και πολιτικά νομοθετήματα. Όπως η περίφημη Διακήρυξη της Ρώμης του 1996, οπού η τροφή, μετατράπηκε σε χρηματιστηριακή αξία.

Η επιστροφή σε έναν κόσμο, άρρηκτα εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον, προδιαγράφει το πως να ζουν οι άνθρωποι μαζί χωρίς ιεραρχίες και ανταγωνισμούς. Η βαθιά ριζωμένη μνήμη των ανθρώπων, θα τους οδηγήσει να βάλουν σε πρώτη προτεραιότητα τα ερεθίσματα και το πάθος, πάνω από τους οικονομικούς συμβιβασμούς και την αποξένωση, που δημιουργείται στις σύγχρονες πόλεις. Επίσης, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως οι περισσότεροι άνθρωποι κατάγονται από ανθρώπους της γης, οι οποίοι αποσυνδεθήκανε βίαια από τη φύση.

Έχουμε την δύναμη της μνήμης που δεν μπορεί να σβηστεί και αναδεικνύει την αυτάρκεια, ως αρετή. Ένας αυτάρκης και αυτοτελής άνθρωπος, που δεν στέκεται ανήμπορος απέναντι στα «μίντια», ούτε στις διαφημίσεις που προσπαθούν να τον πείσουν ότι κάτι συνεχώς του λείπει για να το αγοράσει, που δεν περιμένει τα φορτηγά να φέρουν τα τρόφιμα που έχει ανάγκη,άμεσα, στο σούπερ μάρκετ έχει τη δύναμη να επιλέξει το πώς θα ζήσει τη ζωή του και αν θα ενισχύσει τους κυρίαρχους μηχανισμούς, οικονομικούς κατά κύριο λόγο, με τις αγοραστικές του επιλογές.

Αν θέλεις να κυβερνάς τη ζωή σου σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, μάθε πως πραγματικός πλούτος σημαίνει το να αρκούμαστε στα λίγα. Το λίγο ποτέ δε λείπει. Επίκουρος.

Δημοσιεύθηκε από Μ.

Απέναντι Όχθη

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΓΓΟΛΙΑ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

για τη Μογγολία

Η Μογγολία είναι μια μεσόγεια χώρα στην Ανατολική Ασία είναι γνωστή για τις τεράστιες, τραχές εκτάσεις της και τη νομαδική κουλτούρα.

Το επίσημο όνομα της χώρας είναι η Μογγολία .

Οι δύο χώρες που συνορεύουν με τη Μογγολία είναι η Ρωσία στα βόρεια και η Κίνα στα νότια, ανατολικά και δυτικά.

Η επίσημη γλώσσα είναι Μογγολικά. .

Από την 1η Ιανουαρίου 2017, ο πληθυσμός της Μογγολίας εκτιμάται ότι είναι 3.037.393 άτομα .

Στα 1.564.116 τετραγωνικά χιλιόμετρα (603.909 τετραγωνικά μίλια), η Μογγολία είναι η 18η μεγαλύτερη και η πιο αραιοκατοικημένη πλήρως κυρίαρχη χώρα στον κόσμο . Είναι επίσης η δεύτερη μεγαλύτερη περίκλειστη χώρα στον κόσμο μετά  από το Καζακστάν .

Ουλάν Μπατόρ , πρώην Romanized, είναι η πρωτεύουσα της Μογγολίας και η μεγαλύτερη πόλη της . Βρίσκεται στη βόρεια κεντρική Μογγολία σε υψόμετρο περίπου 1.310 μέτρα (4.300 πόδια) σε μια κοιλάδα στον ποταμό Tuul.

Η χώρα περιέχει πολύ λίγη καλλιεργήσιμη γη , καθώς ένα μεγάλο μέρος της περιοχής του καλύπτεται από ποώδη στέπα, με τα βουνά στα βόρεια και δυτικά και την έρημο Γκόμπι στα νότια.

Η Μογγολία είναι μία από τις υψηλότερες χώρες του κόσμου , με μέσο υψόμετρο 1.580 μέτρα (5.180 πόδια).

Το Χούιτεν Πικ είναι το υψηλότερο σημείο στη Μογγολία , στη δυτική πλευρά της χώρας κατά μήκος των συνόρων με την Κίνα. Είναι 4.374 μέτρα (14.350 πόδια) Ύψος και έχει μονίμως χιόνι.

Η Νότια Μογγολία κυριαρχείται από την έρημο Γκόμπι , η οποία είναι η μεγαλύτερη έρημος στην Ασία και είναι η πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο.

Το 17% της συνολικής ξηράς της Μογγολίας τώρα χαρακτηρίζεται ως ένα από τα τέσσερα είδη των "προστατευόμενων περιοχών": Σαν αυστηρά προστατευόμενες περιοχές, εθνικά πάρκα, προστατευόμενες φυσικές περιοχές και φυσικά ιστορικά μνημεία. Υπάρχουν 99 περιοχές συνολικά , με 24 εθνικά πάρκα .

Το Khustain Νουρού Εθνικό Πάρκο ιδρύθηκε το 1993 και είναι περίπου 100 χιλιόμετρα (62 μίλια) νοτιοδυτικά της Ουλάν Μπατόρ. Στα 50620-εκτάρια (12,5080-στρέμματα) της έκτασης του προστατεύει άγριο άλογο της Μογγολίας, το takhi, καθώς και οι στέπες και τα δάση που περιβάλλουν την έκταση. Εκτός από την takhi, υπάρχουν πληθυσμοί Maral (ασιατικά κόκκινα ελάφια), γαζέλες της στέπας, ελάφια , αγριόχοιροι, manul (μικρές άγριες γάτες), λύκοι και λύγκες .

Η Μογγολία έχει 4 μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO .

Η Μονή Erdene Zuu είναι πιθανώς το νεώτερο επιζών βουδιστικό μοναστήρι στη Μογγολία.. Βρίσκεται στην επαρχία Övörkhangai, περίπου 2 χλμ βορειοανατολικά από το κέντρο της Kharkhorin και δίπλα στην αρχαία πόλη του Καρακορούμ, είναι μέρος της Orkhon Valley Πολιτιστικό Τοπίο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η Μονή Gandantegchinlen είναι μια κινεζική στυλ Θιβέτ βουδιστικό μοναστήρι στην πρωτεύουσα της Μογγολίας Ουλάν Μπατόρ, που έχει αποκατασταθεί και να αναζωογονηθεί από το 1990. Το όνομα του στη διάλεκτο του Θιβέτ μεταφράζεται  σαν "Το μεγάλο Παλάτι της απόλυτης χαράς". Το μοναστήρι είναι ένα από τα σημαντικότερα της Μογγολίας, καθώς επίσης και ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα της.

Το Άγαλμα του Τζένγκις Χαν Καβαλάρη , μέρος του συμπλέγματος του Αγάλματος Τζένγκις Χαν είναι 40 μέτρα (130 πόδια) ψηλό παριστάνεται ο Τζένγκις Χαν έφιππος, στην όχθη του ποταμού Tuul στο Tsonjin Boldog (54 χιλιόμετρα (33.55 μίλια) ανατολικά της πρωτεύουσας Ουλάν Μπατόρ), όπου σύμφωνα με το μύθο, βρήκε ένα χρυσό μαστίγιο. Το άγαλμα είναι συμβολικά προσανατολισμένο  ανατολικά προς την γενέτειρα του και είναι το υψηλότερο άγαλμα που αντιπροσωπεύει ένα άτομο σε ένα άλογο στον κόσμο.

Ο Μογγόλος αυτοκράτορας κέρδισε την εξουσία ως Τζένγκις Χαν και με τους γιους του κατέκτησε μεγάλο μέρος της Ασίας και της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα.

Τον 16ο αιώνα, ο θιβετιανός βουδισμός άρχισε να εξαπλώνεται στη Μογγολία. Από τις αρχές του 1900, σχεδόν το ένα τρίτο του ενήλικου ανδρικού πληθυσμού ήταν βουδιστές μοναχοί.

Το νότιο τμήμα της Μογγολίας, που είναι γνωστό ως Εσωτερική Μογγολία, είναι μέρος της Κίνας. Το βόρειο τμήμα έγινε ανεξάρτητο από την Κίνα το 1921 με τη βοήθεια της Ρωσίας. Η Μογγολία έγινε μια κομμουνιστική χώρα το 1924, αλλά το 1990  διεξήχθησαν πολυκομματικές εκλογές από τους κατοίκους

Πολλοί Μογγόλοι εξακολουθούν να ζουν σε ένα παραδοσιακό ger, το οποίο είναι ένα είδος σκηνής . Επίσης γνωστές ως "yurts," αυτές οι φορητές κατοικίες παραδοσιακά χρησιμοποιούνται από νομάδες στις στέπες της Κεντρικής Ασίας ως σπίτια τους.

Περίπου το 30% του πληθυσμού έχουν νομαδικό ή ημι-νομαδικό πολιτισμό και το άλογο είναι ακόμα αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινής ζωής.

Η πλειοψηφία του πληθυσμού της είναι Βουδιστές . Ο μη-θρησκευόμενος πληθυσμός είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα.

Η Μογγολία αναφέρεται ως " Land of the Blue Sky ", επειδή έχει πάνω από 260 ηλιόλουστες ημέρες το χρόνο .

Στη Μογγολία η  θερμοκρασία μπορεί να κυμανθεί ως και 35 βαθμούς σε μια μέρα.

Το ακραίο ηπειρωτικό κλίμα έχει επηρεάσει την παραδοσιακή διατροφή, έτσι ώστε η μογγολική κουζίνα κυρίως να αποτελείται από γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας και ζωικά λίπη. Η χρήση λαχανικών και μπαχαρικών είναι περιορισμένες.

Το Εθνικό πιάτο της Μογγολίας είναι ζυμαρικά γεμισμένα με κρέας (συνήθως βοδινό ή αρνίσιο κρέας)  που μαγειρεύεται στον ατμό και ονομάζεται Buuz .

Εθνικό ποτό της Μογγολίας , είναι γάλα φοράδας που έχει υποστεί ζύμωση  και ονομάζεται airag ή ποτό των τατάρων από οξύγαλα φορβάδος ή καμήλας σε άλλα μέρη της Κεντρικής Ασίας.

Το εθνικό ζώο της Μογγολίας είναι το Przewalski άλογο .

Το εθνικό πτηνό της Μογγολίας είναι το στεπογέρακο .

«Butterfly Μπλε» Scabiosa ονομάστηκε ως το εθνικό λουλούδι της Μογγολίας. Το λουλούδι συμβολίζει το Μογγολικό  τρόπο ζωής σε αρμονία με τη φύση.

Νάανταμ είναι ένα παραδοσιακό φεστιβάλ στην Μογγολία . Τα παιχνίδια είναι μογγολική πάλη, ιπποδρομίες, και τοξοβολία, και πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου. Το 2010,το Νάανταμ  γράφτηκε στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO.

Το μεγαλύτερο τουρνουά πάλης στη Μογγολία που παίρνουν μέρος  6.002 άτομα.. Διοργανώθηκε από την Μογγολική Εθνική Ομοσπονδία Πάλης (Μογγολία) και πραγματοποιήθηκε στο Ουλάν Μπατόρ, Μογγολία, μεταξύ 17 και 25 Σεπτεμβρίου 2011.

Khöömei ή το τραγούδι του λαιμού είναι μια μορφή τραγουδιών με καταγωγή  τη Δυτική Μογγολία, στα βουνά Αλτάι. Ο ερμηνευτής μιμείται τους ήχους της φύσης, και ταυτόχρονα εκπέμπει δύο διακριτούς  φωνητικούς ήχους: μαζί με μια συνεχή αργόσυρτη νότα, ο τραγουδιστής παράγει μια μελωδική  αρμονία..

Η Ουλάν Μπατόρ έχει μια μέση ετήσια θερμοκρασία -0.4 ° C ή 31,3 ° F, καθιστώντας την σαν το πιο κρύο μέρος του κόσμου. .

Το Μογγολικό Χρηματιστήριο είναι το μικρότερο στον κόσμο και στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο κινηματογράφο για παιδιά.

Interesting facts about Mongolia | Just Fun Facts

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ--Octopus Mating | National Geographic

Η αναπαραγωγή είναι βασικό  ένστικτο σε όλα τα ζωντανά πλάσματα...
Το χταπόδι δεν αποτελεί εξαίρεση στο κανόνα.... Μόνο που είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε σε όλο το μεγαλείο της τη διαδικασία του φλερτ με τις απαραίτητες χορευτικές φιγούρες του 
αρσενικού που προσπαθεί να προσελκύσει το θηλυκό και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του...
Ευτυχώς όλα αυτά μας τα προσφέρει το National Geographic με ένα υπέροχο video, με δυνατότητα εμφάνισης ελληνικών υποτίτλων.....

           ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ   ΤΟ.....!!!!!!

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΚΤΙΚΕΣ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

για τις αρκτικές αλεπούδες

Η Αρκτική αλεπού είναι μια μικρή λευκή αλεπού εγγενής στις αρκτικές περιοχές του Βόρειου Ημισφαιρίου.

Η Αρκτική αλεπού είναι επίσης γνωστή ως λευκή αλεπού, πολική αλεπού ή αλεπού του χιονιού.

Η Αρκτική αλεπού βρίσκεται στην Αλάσκα, τον Καναδά , τη Γροιλανδία , τη Σκανδιναβία και τη Ρωσία .

Στο καλοκαίρι , η αρκτική αλεπού ζει στην τούνδρα στην άκρη του δάσους. Το χειμώνα , βρίσκεται σε όγκους πάγου όπου η λευκή της γούνα χρησιμεύει ως καμουφλάζ.

Η Αρκτική αλεπού είναι καλά προσαρμοσμένη για να ζει σε ψυχρά περιβάλλοντα .

Έχει γούνινα πέλματα, μικρά αυτιά και ένα κοντό ρύγχος , όλα αυτά είναι σημαντικές προσαρμογές για το ψυχρό κλίμα.

Η αρκτική αλεπού έχει μια παχιά, πολυεπίπεδη γούνα που παρέχει άριστη μόνωση από το κρύο.

Όπως και σε μια γάτα, η παχιά ουρά της αλεπούς βοηθά την ισορροπία της. Αλλά για μια αρκτική αλεπού η ουρά είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σαν ζεστό κάλυμμα στο κρύο . Χρησιμοποιούν τη παχιά θαμνώδη ουρά τους για να τη τυλίξουν γύρω από τον εαυτό τους.

Η γούνα  της αρκτικής αλεπούς είναι σκούρα γκρι με καφέ έως μπλε-καφέ το καλοκαίρι. Το χειμώνα, η γούνα της είναι λευκή ή κρεμ.

Η διάρκεια ζωής της Αρκτικής αλεπούς είναι από 3 μέχρι 6 χρόνια στην άγρια φύση και μέχρι 14 χρόνια σε αιχμαλωσία .

Το μήκος της κεφαλής και του σώματος του αρσενικού είναι από 46 ως 68 εκατοστά (18 έως 27 ίντσες), ενώ το θηλυκό είναι από 41 ως 55 εκατοστά (16 έως 22 ίντσες). Η ουρά είναι περίπου 30 εκατοστά (12 ίντσες) σε μήκος και στα δύο φύλα.

Το ύψος στο ύψος του ώμου είναι 25 με 30 εκατοστά (9.8 έως 11.8 ίντσες).

Το βάρος για τα αρσενικά είναι από 3,2 να 9,4 κιλά (7,1 ως 20,7 λίβρες), ενώ στα θηλυκά το βάρος είναι  από 1,4 ως 3,2 κιλά  (3.1 έως 7,1 λίβρες).

Αρκτικές αλεπούδες δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη και είναι ενεργές όλο το χρόνο.

Μαζεύουν  αποθέματα λίπους το φθινόπωρο . Μερικές φορές η αύξηση του σωματικού βάρους τους είναι  περισσότερο από το 50%. Αυτό παρέχει μεγαλύτερη μόνωση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και μια πηγή ενέργειας, όταν τα τρόφιμα είναι λιγοστά.

Οι Αρκτικές αλεπούδες έχουν μεγάλη αίσθηση της όσφρησης και εξαιρετική ακοή . Με τα μικρά, μυτερά αυτιά τους μπορούν να ακούσουν τη λεία τους που διακινείται γύρω στις υπόγειες σήραγγες. Όταν μια αρκτική αλεπού ακούει το επόμενο γεύμα του να κινείται κάτω από το χιόνι, που πηδά στον αέρα και  βουτά μέσα από το στρώμα του χιονιού επιδέξια πάνω στο θήραμα που κινείται από κάτω.

Είναι πρωτίστως  σαρκοφάγο και η διατροφή τους ποικίλλει από το ένα μέρος του φάσματος στο άλλο.

Οι Αρκτικές αλεπούδες τρώνε γενικά οποιοδήποτε μικρό ζώο μπορούν να βρουν , συμπεριλαμβανομένων των Lemmings , voles, άλλα και τρωκτικά, λαγούς, πουλιά, αυγά, ψάρια, και ψοφίμια.

Οι Αρκτικές αλεπούδες ζουν σε μεγάλα κρησφύγετα . Αυτά είναι πολύπλοκα συστήματα σηράγγων που καλύπτουν μέχρι και 1.000 τετραγωνικά μέτρα (10.750 τετραγωνικά πόδια). Έχουν πολλαπλές εισόδους και μπορεί να υπάρξουν για πολλές δεκαετίες και που χρησιμοποιούνται από πολλές γενιές  αλεπούδων.

Οι Αρκτικές αλεπούδες ζουν μια κοινόχρηστη και νομαδική ζωή , συχνά σχηματίζοντας μικρές ομάδες  σαρώνουν για τα τρόφιμα.

Χρησιμοποιούν τους φωνή πιο συχνά κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής, αλλά θα κραυγάζουν και σαν προειδοποιήσει για τους νέους όταν υπάρχει κίνδυνος. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν ένα, κυματιστό  ήχο σαν  κλαψούρισμα  όταν αμφισβητείται το έδαφος της από τις γειτονικές αλεπούδες.

Οι Αρκτικές αλεπούδες έχουν την τάση να σχηματίζουν μονογαμικά ζεύγη κατά την περίοδο αναπαραγωγής και να διατηρούν μια περιοχή γύρω από το κρησφύγετο. Η Αναπαραγωγή συνήθως λαμβάνει χώρα τον Απρίλιο και τον Μάιο, και η περίοδος κύησης είναι περίπου 52 ημέρες . Γεννούν κατά μέσο όρο 5-8 αλεπουδάκια, αλλά κατ 'εξαίρεση μπορεί να φτάσει ως τα 25 (το μεγαλύτερο μέγεθος της γέννας στα σαρκοφάγα ζώα).

 Η μητέρα και ο πατέρας  βοηθούν στο μεγάλωμα τα μικρά  που προκύπτουν στο κρησφύγετο όταν είναι ηλικίας 3 έως 4 εβδομάδων και απογαλακτίζονται από ηλικίας 9 εβδομάδων. Αφήνουν το κρησφύγετο σε 14-15 εβδομάδες. Οι νέες αλεπούδες φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα μόλις σε 10 μήνες..

Οι  φυσικοί θηρευτές των ενηλίκων αρκτικών αλεπούδων είναι οι άνθρωποι, οι πολικές αρκούδες και οι λύκοι . Τα αρκτικά αλεπουδάκια είναι πιο ευάλωτα και τους φυσικούς εχθρούς που περιλαμβάνουν τα μεγάλα αρπακτικά πουλιά που ζουν στο ίδιο ενδιαίτημα, όπως οι κουκουβάγιες του χιονιού'

Μερικές φορές για να βρεί φαγητό μια αρκτική αλεπού θα ακολουθήσει μια πολική αρκούδα και θα φάει  τα περισσεύματα.

Όταν τα όρια τους επικαλύπτονται, η κόκκινη αλεπού θα ανταγωνιστεί με την Αρκτική αλεπού για τα όρια της φωλιάς τους που οδηγούν  ακόμα και έξω από την περιοχή.

Μια Αρκτική αλεπού μπορεί να επιβιώσει σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, μερικές φορές φτάνουν τόσο χαμηλά όσο -50 ° C (-58 ° F)!

Η Αρκτική αλεπού μπορεί να τρέξει με ταχύτητα περίπου 48 χιλιόμετρα (30 μίλια) την ώρα .

Η Αρκτική αλεπού είναι το μόνο θηλαστικό της γης που κατάγεται από την Ισλανδία. Κατέληξε στο απομονωμένο νησί του Βορείου Ατλαντικού, στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων,περνώντας με τα πόδια πάνω από την παγωμένη θάλασσα.

Η Αρκτική αλεπού επηρεάστηκε δραματικά από το εμπόριο γούνας, λόγω της εξαιρετικά υψηλής ποιότητας του δέρματος της. 
Ακόμα και τώρα θηρεύονται για τη γούνα τους, ιδιαίτερα από τους αυτόχθονες πληθυσμούς που ζουν κοντά σε αυτά τα μέρη. Το εμπόριο γούνας έχει μειωθεί δραματικά και η Αρκτική αλεπού δεν είναι τόσο ευάλωτη στην υπερεκμετάλλευση  όπως ήταν κάποτε.

Interesting facts about Arctic foxes | Just Fun Facts