Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Διαπιστώσεις διακοπών




Αυτό το καλοκαίρι είχα την τύχη να περάσω ένα εικοσαήμερο διακοπών στη πόλη που μεγάλωσα, τα Χανιά και καθημερινά κινούμουν μεταξύ Πλατανιά και της πόλης των Χανίων.
Καθ όλη την διάρκεια των ημερών αυτών, δύο πράγματα  μου προξένησαν ιδιαίτερη εντύπωση:
Πρώτον, η απουσία οργάνων της τάξεως από τους δρόμους δηλ. αστυφύλακες και τροχονόμους, με εξαίρεση τους μοτοσικλετιστές της αστυνομίας (ΔΙΑΣ), και
Δεύτερον η τεράστια και εγκληματική ανοησία οδηγών μοτοποδηλάτων, αντρών και γυναικών, ειδικά γυναικών, που οδηγούσαν χωρίς να φορούν κράνος που να προστατεύει το ξεροκέφαλό τους και που έκαναν τη εγκληματική ενέργεια να έχουν καθισμένο μπροστά τους το νήπιο τους, τελείως απροστάτευτο και εκτεθειμένο σε θανάσιμο κίνδυνο.
Προφανώς μέσα τους να ένοιωθαν και ολίγον υπερήφανοι που το «σπλάχνο» τους είχε τη «τύχη» να καμαρώνει τη θέα εποχούμενο σε «πρώτη θέση» και έτσι η μύηση του θα γίνει ολοκληρωμένη μέχρι να έρθει η ώρα του (αν έρθει) να αποκτήσει και εκείνο με τη σειρά του το πολυπόθητο «μηχανάκι» για τις μετακινήσεις και τις φιγούρες του.
Επειδή λοιπόν η ενέργεια αυτών των ηλιθίων οδηγών ή (και) γονιών τιμωρείται αυστηρά, (αλλά που τροχονόμος να επιληφθεί), υπενθυμίζουμε το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα για να το έχουν υπόψη τους οι εν δυνάμει εγκληματίες:

Ποινικός Κώδικας – Άρθρο 306
Έκθεση
  1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και  όποιος  με  πρόθεση  αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του  ή  που  έχει  υποχρέωση  να  το  διατρέφει  και  να  το περιθάλπει  ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. 
  2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα:  
α) βαριά  βλάβη  στην υγεία  του,  επιβάλλεται  κάθειρξη  μέχρι  δέκα ετών 
β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ


ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΒΑΤΡΑΧΙΑ
βάτραχος
Οι βάτραχοι ανήκουν σε μια ομάδα ζώων που ονομάζεται αμφιβίων.
Είναι γνωστή για τους ικανότητες άλματα, croaking ήχους, διογκώνοντας μάτια και γλοιώδες δέρμα .
Υπάρχουν περίπου 4.800 είδη βατράχων γύρω από ολόκληρο τον κόσμο.
Οι βάτραχοι ζουν σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική .
Βάτραχοι συνήθως ζουν σε δασικές και υγροτόπων περιοχές. Ζουν σε νερό, μέσα εδαφοκάλυψης, στα δέντρα και
μερικές φορές σε λιβάδια, καθώς και ερήμους.
Η διάρκεια ζωής ενός βατράχου είναι 1 για να 30 χρόνια . Το ακριβές χρονικό διάστημα εξαρτάται από το είδος του βατράχου.
Οι βάτραχοι έρχονται σε πολλά μεγέθη και χρώματα .
Ο βάτραχος Γολιάθ ( Conraua Γολιάθ ) είναι ο μεγαλύτερος βάτραχος που ζουν στη Γη . Τα δείγματα μπορεί να αυξηθεί έως και 32 εκατοστά (12,6 ίντσες) σε μήκος από το ρύγχος μέχρι την εξαερισμού, και ζυγίζουν έως 3,25 κιλό (7,17 λίρες).
Γολιάθ βάτραχος
Το μικρότερο βάτραχος είναι ο χρυσός βάτραχος ( Psyllophryne didactyla ), το οποίο είναι ένα μικροσκοπικό 1 εκατοστό (0,39 ίντσες) και μόνο περίπου 1 γραμμάριο (0,035 ουγκιά).
χρυσός βάτραχος
Ενηλίκων βατράχια έχουν δύο κύριους συνδυασμούς χρωμάτων . Κάθε ένα σηματοδοτεί μια διαφορετική τεχνική επιβίωσης. Εκείνοι με φωτεινά χρώματα (όπως βατράχια δηλητήριο) διαφημίζουν την παρουσία τους και προειδοποιούν πιθανούς θηρευτές ότι το δέρμα τους είναι τοξικό.Εκείνοι με στίγματα πράσινο ή καφέ χρώμα είναι καμουφλαρισμένη τόσο αρπακτικά έχουν έναν σκληρό χρόνο βρίσκοντας τους.
Τα περισσότερα είδη βατράχων είναι νυκτόβια, αλλά και πολλοί άλλοι είναι ημερήσιοι .
Οι βάτραχοι είναι μοναχικά ζώα , αν και δεν είναι ιδιαίτερα εδαφικά , εκτός κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής.
βάτραχος-2
Οι βάτραχοι έχουν ένα υγρό και διαπερατό στρώμα του δέρματος που καλύπτεται με βλεννογόνους αδένες ? Αυτό τους επιτρέπει να αναπνέουν μέσω του δέρματός τους, εκτός από τους πνεύμονές τους. Η υγρασία στο δέρμα διαλύει οξυγόνο από τον αέρα και το νερό που περιβάλλει το βάτραχο και τον μεταδίδει στο αίμα.
Κατά τη διάρκεια του χρόνου μένουν βυθιστεί κάτω από το νερό ή να θάβονται στο έδαφος (όπως κατά τη διάρκεια χειμερία νάρκη) Το μόνο που αναπνέουν μέσω του δέρματός τους.
Βάτραχος δέρμα είναι permiable νερό , αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αφήσει το νερό μέσα και έξω. Οι βάτραχοι δεν πίνουν συχνά με το στόμα τους, απορροφούν νερό μέσω του δέρματός τους . Έχουν μια «θήκη του καθίσματος», μια περιοχή στις κοιλιές τους, η οποία έχει σχεδιαστεί για την απορρόφηση του νερού. Απορροφούν μέσω τριχοειδούς δράσης από το νερό ή ένα υγρό επιφάνεια.
Οι βάτραχοι είναι σαρκοφάγα που τρώνε ζωντανά θηράματα και δεν τρέφονται με φυτά ή ψοφίμια.Μικρού και μεσαίου μεγέθους βατράχια τρώνε έντομα όπως μύγες, κουνούπια, λεπιδόπτερα και λιβελλούλες. Μεγαλύτερες βατράχια θα φάνε μεγαλύτερα έντομα όπως ακρίδες και σκουλήκια.Ορισμένες μεγάλες βατράχια θα φάνε ακόμα και μικρά φίδια, ποντίκια, χελώνες μωρό, μικρά ψάρια, ακόμη και άλλα μικρότερα βατράχια!
βάτραχος και θήραμα
Οι βάτραχοι χρησιμοποιούν τους κολλώδη, μυϊκή γλώσσα για να πιάσει και να καταπιεί τα τρόφιμα.Αντίθετα με τους ανθρώπους, η γλώσσα τους δεν είναι συνδεμένο με το πίσω μέρος του στόματος του. Αντ 'αυτού, είναι προσαρτημένη στο μέτωπο, επιτρέποντας το βάτραχο να κολλήσει τη γλώσσα του έξω πολύ περισσότερο.
Οι περισσότεροι βατράχια δεν κυνηγούν, αλλά περιμένουν το θήραμά τους να έρθουν αρκετά κοντά για να επιτεθεί? Δεν μπορούν να μασούν την τροφή τους και πρέπει να το καταπίνετε ολόκληρο.
Επειδή είναι ψυχρόαιμα , δεν χρειάζεται να τροφοδοτήσει πολύ συχνά για να υποστηρίξει τον μεταβολισμό τους.
Κατά τη διάρκεια ακραίες συνθήκες, μερικοί βάτραχοι εισέρχονται σε κατάσταση νάρκη (κατάσταση μειωμένης φυσιολογική δραστηριότητα) και παραμένουν ανενεργά για μήνες. Σε ψυχρότερες περιοχές, πολλά είδη βατράχων αδρανοποίησης το χειμώνα.
Μερικά είδη βατράχων μπορεί να πηδήσει αποστάσεις έως και 20 φορές το δικό τους το μήκος του σώματος σε ένα μόνο άλμα . Όταν διαταραχθεί, βατράχια συχνά άλμα σε μια λακκούβα ή λίμνη, όπου μπορούν να κρύψουν κάτω από το νερό. Ακανόνιστη ζιγκ-ζαγκ άλματα τους στην ξηρά χρησιμεύει επίσης για να συγχύσει τους πιθανούς θηρευτές.
βάτραχος άλμα
Οι βάτραχοι μπορεί να δει προς τα εμπρός, προς τα πλάγια και προς τα πάνω όλα την ίδια στιγμή .Ποτέ δεν κλείνουν τα μάτια τους, ακόμα και όταν κοιμούνται. Βάτραχοι, ωστόσο, έχουν βλέφαρα που αναβοσβήνουν για να προστατεύουν τα μάτια τους από το βρώμικο υπόλειμμα και να διατηρήσει την υγρασία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, βάτραχοι χρησιμοποιούν πραγματικά τα μάτια τους για να τους βοηθήσουν να καταπιούν τα τρόφιμα . Όταν κατάποση μια μεγάλη μπουκιά τροφής, ένας βάτραχος αναβοσβήνει τα μάτια του. Η ένδειξη αναβοσβήνει ωθεί τα βατράχια τεράστια μάτια προς τα κάτω πάνω από το στόμα της. Αυτό βοηθά αποσπάσουν το φαγητό στο στόμα του στο λαιμό της.
Βάτραχος αυτιά καλούνται tympanums και μοιάζουν περισσότερο με μια επίπεδη, σε σχήμα δίσκου μπάλωμα του δέρματος σε άμεση γειτνίαση με κάθε μάτι.
Στα περισσότερα είδη βατράχων μόνο τα αρσενικά γκρινιάζω . Θα γκρινιάζω για την προσέλκυση βατράχων θηλυκό για αναπαραγωγή, και να προειδοποιήσει μακριά άλλα αρσενικά βατράχια από το έδαφός τους. Πολλά είδη βατράχων ίδιοι φουσκώνει πάρα πολύ με τον αέρα όταν γκρινιάζω.
βάτραχος-3
Βάτραχοι γίνει ώριμη μεταξύ δύο μήνες για 3 ετών . Μετά από ένα θηλυκό βάτραχος γίνεται ώριμο, μπορεί να θέσει από δύο έως περισσότερα από 50.000 αυγά με τη μία , ανάλογα με τα είδη. Τα αυγά θαεπωαστούν για 48 ώρα έως 23 ημέρας , βυθισμένη στο νερό. Κατά τη διάρκεια της επώασης, το αρσενικό βάτραχος προστατεύει συνήθως τα αυγά.
Μόλις ένα αυγό εκκολάπτεται, ένα μικρό, χωρίς πόδια, τα ψάρια-όπως πλάσμα αναδύεται . Αυτό βάτραχος απογόνους ονομάζεται γυρίνος . Γυρίνους σταδιακά μεγαλώνουν τα πόδια, απορροφούν τις ουρές τους, χάνουν τα βράγχια τους, και να μετατραπεί σε βατράχων και φρύνων που να αρχίσει να αναπνέει αέρα και hopping. Όλη αυτή η μεταμόρφωση ονομάζεται μεταμόρφωση .
βάτραχος κύκλου ζωής
Οι βάτραχοι έχουν πολλά αρπακτικά ζώα . Θηρευτές των ζώων περιλαμβάνει τα φίδια , σαύρες , πουλιά, shrews, ρακούν , αλεπούδες , βίδρες και νυφίτσες . Ακόμα και κάτω από το νερό βατράχια δεν είναι ασφαλείς από τους πεινασμένους ψάρια, χελώνες και πτηνά.
Αφρικανική βατράχια είναι οι καλύτεροι άλτες του κόσμου βάτραχος . Μπορούν να hop 4,2 μέτρα (14 πόδια) σε ένα μόνο δεσμεύεται.
Κηρώδη δέντρο βατράχια δεν hop, αλλά περπατούν σαν χαμαιλέοντας , χρησιμοποιώντας κοντράρουμε πρώτα δάχτυλα χεριών και των ποδιών στα υποκαταστήματα πρόσφυση.
Frog πόδια τρώγονται από τους ανθρώπους σε πολλές περιοχές του κόσμου. Γαλλικά cuisses de Grenouille ή βατραχοπόδαρα πιάτο είναι ένα παραδοσιακό πιάτο ιδιαίτερα σερβίρονται στην περιοχή της Dombes (του νομού Ain).
βατραχοπόδαρα
Στην Αίγυπτο ο βάτραχος είναι το σύμβολο της ζωής και της γονιμότητας , και στην αιγυπτιακή μυθολογία Heget είναι ένας βάτραχος-θεά που αντιπροσωπεύει τη γονιμότητα.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι που σχετίζονται βατράχια με τη γονιμότητα και την αρμονία , και με την ακολασία σε συνδυασμό με την Αφροδίτη.
Στη μεσαιωνική Ευρώπη ο βάτραχος ήταν ένα σύμβολο του διαβόλου , όπως η καθολική εκκλησία είναι που σχετίζονται με τη μαγεία ως ένα οικείο πνεύμα.
Βάτραχοι κατέχει εξέχουσα θέση στη λαογραφία, παραμύθια, και του λαϊκού πολιτισμού . Έχουν την τάση να παρουσιάζεται ως καλοήθη, άσχημο, και αδέξια, αλλά με κρυμμένα ταλέντα. Παραδείγματα περιλαμβάνουν Μίτσιγκαν J. Βάτραχος, "The Frog Πρίγκιπα», και Κέρμιτ ο βάτραχος

.
Interesting facts about frogs | Just Fun Facts

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΣ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ

Αποτέλεσμα εικόνας για φερετρον



Γιώργος Χατζηκυπραίος

Κοινόχρηστο δημόσια  -  Χθες 6:10 μ.μ.
Ας γελάσουμε και λίγο... βρε αδερφέ!             Το κοράκι !!!!!!!!

Απερίγραπτος ο Αλέκος. Με το που τον συναντούσες στο δρόμο, σου έρχονταν στο νου όλα τα έργα, b movies με βρικόλακες, που έχεις δει σαν πιτσιρικάς. Μόνο η μπέρτα του ‘λειπε για να τον παρακαλούν γονυπετείς όλοι οι σκηνοθέτες, που ψάχνουν εναγωνίως έναν πειστικό διάδοχο του Κρίστοφερ Λη.
Ψηλός κι αδύνατος, με κορακάτο μαύρο μαλλί, μόνιμα λαδωμένο και ένα ύφος πένθιμο σαν την μεγάλη σαρακοστή. Θα μου πεις, ήταν και το επάγγελμά του τέτοιο. Βλέπεις, ο Αλέκος, είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του το γραφείο τελετών «Η Μακρά Ανάπαυσις»
Παλιός στην πιάτσα ο πατέρας του, ο κυρ-Στέλιος, ήταν ο πρώτος εμπνευστής του μόνιμα πένθιμου ύφους, ¨ως επαγγελματικό εργαλείο, βρε αδερφέ¨…
Γνωστός στην πιάτσα και καλά μπασμένος στα κόλπα, δεν του ξέφευγε μακαρίτης για μακαρίτης.
Σχεδόν πριν εκβάλει την τελευταία πνοή ο ετοιμοθάνατος ερίφης, ο Αλέκος ήταν κάπου εκεί κοντά και προσέγγιζε τους συγγενείς με το πένθιμο ύφος του και την κάρτα του γραφείου τελετών «Η Μακρά Ανάπαυσης»
-Ζωή σε λόγου σας, κυρία μου. Ο Κύριος ν’ αναπαύσει την ψυχή του και σεις να έχετε υγεία να τον θυμόσαστε.
Ταυτόχρονα γυρνούσε στον Μάκη, τον βοηθό του και του έλεγε ψιθυριστά:
-Γράψε: Ένα κι εβδομήντα έξι, γύρω στα ογδόντα επτά κιλά.
Ο Αλέκος δεν χρειάζονταν μεζούρες και τέτοιες αηδίες. ¨Έκοβε¨ με το μάτι τον μακαρίτη και είχε σχεδιάσει και το είδος της κηδείας που θα ζητούσαν οι συγγενείς. Κάτι από τα ρούχα, κάτι από τον τρόπο που του έδιναν το χέρι έβγαζε τα συμπεράσματά του. Ήξερε αυτός, δεν ήταν δα και χτεσινός..
Εξηγούσε και στον Μάκη τα κόλπα της δουλειάς. Τον είχε συνέχεια μαζί του και τον ετοίμαζε για διάδοχό του. Δεν κατάφερε να κάνει κανένα αγόρι. Τρία παιδιά έκανε και τα τρία κορίτσια, έτσι όταν εμφανίστηκε ο Μάκης για δουλειά και τον είδε ότι ήταν ατσίδας, τον έβαλε στο μάτι για διάδοχη κατάσταση στην «Μακρά Ανάπαυση» και γαμπρό του στην μεγάλη θυγατέρα, που όσο και να πεις τον καλόβλεπε…
Ο Μάκης είχε καταλάβει τις προοπτικές του επαγγέλματος και περίπου είχε μυριστεί τις προθέσεις του αφεντικού του, που καθόλου δεν τον χάλαγαν. Μια χαρά επιχείρηση ήταν το γραφείο τελετών και το πελατολόγιο του κυρ- Αλέκου απέραντο.
Ολόκληρα σόγια είχε θάψει ο κόρακας, π’ ανάθεμά τον…
Καλό κορίτσι κι η Στελίτσα, που της είχαν δώσει το όνομα του παππού της και προ πάντων ήταν η χαρά της ζωής. Καμία σχέση με το μόνιμο πένθος που φορούσε στην μάπα του ο κυρ-Αλέκος.
Ήταν πρωί ακόμα όταν δέχτηκαν το επείγον τηλεφώνημα από το νοσοκομείο. Είχαν εκεί ένα δικό τους άνθρωπο που τους ειδοποιούσε όποτε έρχονταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ να απαλλάξει κάποιον συνάνθρωπο από το άχθος της ζωής.
Ο μεν θανών όδευε προς τας αιωνίους μονάς, ο δε, κυρ-Αλέκος, έσπευδε να απαλλάξει τους συγγενείς από τις δυσάρεστες λεπτομέρειες της νεκρώσιμης τελετής.
Έφτασαν πάνω στην στιγμή που ο γιατρός είχε αναγγείλει τον θάνατο του προσφιλούς πατρός μιας θεογκόμενας που την είδε ο Αλέκος και του τρέξανε τα σάλια μέχρι τα γόνατα. Παρά την ταραχή του προχώρησε ψύχραιμα και της έδωσε το χέρι του διατηρώντας το σταθερά πένθιμο ύφος, που άρμοζε στον σπαραγμό του κορίτσαρου.
-Ζωή σε λόγου σας, δεσποινίς μου, ο Κύριος να φροντίσει την ψυχούλα του μπαμπά σας
Και της πασάρισε την κάρτα του γραφείου. Ταυτόχρονα γυρνώντας προς τον Μάκη είπε:
-Γύρω στο ένα και ογδόντα δύο και εβδομήντα δύο κιλά.
Όχι, ο μακαρίτης δεν ήταν αυτών των διαστάσεων. Ο Αλέκος περιέγραφε τον τσολιά που είχε μπροστά του. Ούτε και ο Μάκης έγραψε τίποτα. Είχε κι αυτός αποσβολωθεί και χάζευε το μανούλι που σπάραζε από τον χαμό του μπαμπά της. Έβγαλε στα γρήγορα τα χαρτομάντιλα με την φίρμα της «Μακράς Ανάπαυσης» και της τα έβαλε στο χέρι.
Η Καρυάτιδα, ανάμεσα στα κλάματά της, του είπε ότι θα περνούσε το απόγευμα από το γραφείο για να κανονίσουν τα της κηδείας, με τον κυρ-Αλέκο να της υπόσχεται ότι θα έχουν να λένε όλοι με την πολυτέλεια της τελετής.
Συνεννοήθηκε και με τον Μάκη να είναι εκεί το απόγευμα να την υποδεχτεί, έτσι που να προλάβει ο ίδιος να πάει στο σπίτι ν’ αλλάξει κουστούμι και γραβάτα, να παρφουμαριστεί για να εντυπωσιάσει την κουκλάρα.
Το παράκανε στις ετοιμασίες και τον πήρε η ώρα. Είχε φτάσει αργά το απόγευμα όταν ξεκίνησε για το γραφείο και χρειάστηκε να κάνει και μερικές σφήνες με την πολυτελή νεκροφόρα που σκόπευε να χρησιμοποιήσει για να μεταφέρει με μεγαλοπρέπεια τον προσφιλή μπαμπά της.
Μπήκε φουριόζος στο γραφείο αλλά δεν είδε κανέναν μέσα. Τον παραξένεψε και έμεινε μετέωρος για κάποια δευτερόλεπτα. Ύστερα άκουσε κάποιους περίεργους ήχους από το διπλανό δωμάτιο που είχαν τα διάφορα φέρετρα, «προς επίδειξην εις τους πελάτας». Τράβηξε την βαριά κουρτίνα που χώριζε τον χώρο στα δύο και έμεινε με το μισό κομμάτι στα χέρια και την κάτω γνάθο να αιωρείται σ’ ένα πελώριο ¨Α¨!!!
Ο Μάκης είχε βρει τον καλύτερο τρόπο να παρηγορήσει την πελάτισσα. Είχε βγάλει όλη την στρώση από το καλύτερο μοντέλο τους (γνήσια καρυδιά και χωρίς κανένα ρόζο) την είχε απλώσει πάνω στο νεκροκρέβατο που στόλιζαν τους νεκρούς και ο καταφερτζής, βοηθούσε την ορφανή κόρη να ξεπεράσει τον χαμό του μπαμπά της…
Γ. Χ.

ΤΟ ΚΑΜΑΚΙ...Εύθυμο διήγημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΑΙΟΥ








Γιώργος Χατζηκυπραίος

Κοινόχρηστο δημόσια  -  7:34 μ.μ.
Ελαφρύ ανάγνωσμα για το βραδάκι

Το Καμάκι

Μάστορας στο τιμόνι ο Κωστής. Αλλά και καλός στο ψάρεμα. Δεν άφηνε να του ξεφύγει ούτε θηλυκιά γάτα. Πως τα κατάφερνε; Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει.
Από λεβεντιά δεν έλεγε και πολλά αλλά κυκλοφορούσε με κάτι θεές, που τις έβλεπε η πιάτσα και της έτρεχαν τα σάλια. Αυτός όμως είχε ένα αλάνθαστο σύστημα να βρίσκει ξενόγλωσσα μανούλια. Όταν σχόλαγε από την βάρδια έπιανε στασίδι στους αρχαιολογικούς χώρους. Έβλεπε από μακριά να έρχεται το γκρουπ με τους τουρίστες και καμώνονταν ότι κοιτάει έναν χάρτη με τις αρχαιότητες. Με κλεφτές ματιές ξεχώριζε τις ζουμπουρλούδικες και περίμενε να τελειώσει ο ξεναγός τα πατερημά του. Ύστερα, όταν αμολιόνταν το κοπάδι προς άγρα φωτογραφιών, σήκωνε πανιά και πλεύριζε τις φρεγάτες για ρεσάλτο. Από την πολύ τριβή είχε μάθει να μιλάει Αγγλικά και με καλή προφορά.
-Μις, δεν σας τα λένε όλα και προ πάντων δεν σας τα δείχνουν. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα για να δει ένας ξένος.
-Δηλαδή;
-Σας έδειξαν τα Ρωμαϊκά λουτρά, το θησείο του Αδριανού, τον ναό του Ηφαίστου;
-Νόου..! Το Αγγλάκι, Σουηδάκι, Δανάκι. (Δε βαριέσαι… ο καλός ο μύλος όλα τ’ αλέθει)
-Κρίμα!! Αλλά εμένα ο δρόμος μου είναι από κει και μια και μου περισσεύει χρόνος, αν θέλετε, μπορώ να σας δείξω αυτές τις αρχαιότητες και ύστερα σας αφήνω στο ξενοδοχείο σας.
Όταν τα έλεγε αυτά, το βλέμμα του έσταζε ειλικρίνεια και αγνές προθέσεις. Το ξενόφερτο μανούλι, έβλεπε έναν ένθερμο Έλληνα που ήθελε να της διδάξει όλες τις ομορφιές της χώρας του.
Ως εκεί γιατί, ο Κωστής, το καμάκι το είχε καλά κρυμμένο. Όταν το εκτόξευε, δεν υπήρχε περίπτωση να του γλυτώσει από ζαργάνα μέχρι φάλαινα. Αρκεί να του κάθονταν καλά στο μάτι. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα.. διαδικασίας.
Έτσι όπως ήταν ταλαιπωρημένες από την ξενάγηση τις σεργιάνιζε μια καλή βόλτα στις ανηφόρες της Πλάκας και τις έκανε ράκος. Ύστερα τους πρότεινε καφεδάκι μπροστά στον ναό του Ηφαίστου και σε κατάλληλη ώρα που να βγαίνει το φεγγάρι. Το καφεδάκι γίνονταν κάμποσα ποτά και κει που γλάρωναν τα μάτια της φρεγάτας, τον ¨έπιανε ο οίστρος¨ και αράδιαζε κάμποσες αρχαίες λέξεις που είχε μάθει παπαγαλία.
Καταεντυπωσιάζονταν το τέκνο της Εσπερίας. Κοίταζε με θαυμασμό τον νέο Ευριπίδη και μεταφέρονταν στην αρχαία Ελλάδα, ζώντας κι αυτή ¨τον μύθο της¨
Εκεί, ο Κωστής έβγαζε το καμάκι και στόχευε το μπαρμπούνι (τι την κάνουν τόση ηλιοθεραπεία;) κατάστηθα.
-Έτσι όπως με κοιτάζετε μις, τα μάτια σας μου θυμίζουν την θεά Αφροδίτη και το ηλιοκαμένο σώμα σας την θεά Άρτεμη. Είστε σίγουρη πως δεν ήλθατε απ’ τον Όλυμπο;
Χι χι χι. Το γλαρωμένο μανούλι, κατέβαζε κάνα δυο ακόμα ποτά και έβλεπε τον ηλεκτρικό για τέθριππο άρμα και τον Κωστή για μαχητή των Θερμοπυλών. Από κει και πέρα, ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Την άρχιζε στις γρήγορες πριν προλάβει να συνέλθει. Τι για Μαραθώνες, έλεγε, τι για Σαλαμίνες, Ό,τι του έρχονταν στο κεφάλι το αράδιαζε, μπερδεύοντας τον Περικλή με τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο και τον Λεωνίδα με τον Νικηφόρο Φωκά. Αλλά δεν είχε και μεγάλη σημασία. Το μανούλι με το σώμα της Άρτεμης και τα μάτια της Αφροδίτης είχε κάνει κέλτικο μεθύσι.
Ύστερα την έπαιρνε και την πήγαινε στο ξενοδοχείο της για μια νύχτα γεμάτη αρχαία Ελλάδα και ενίοτε… χορό της κοιλιάς!
Το πρωί η φρεγάτα κοίταζε στο πλάι της να δει ποιος ήταν αυτός που την είχε κουρσέψει και κει που περίμενε να δει τον Λεωνίδα, έβλεπε τον… Κωστή..! Όταν της περνούσε το πρώτο σοκ αξιολογούσε τα υπέρ και τα κατά της κατάστασης, με σαφώς τα υπέρ να είναι με το μέρος του Κωστή.
Ύστερα, όταν διηγείται, τις περιπέτειές της στις φίλες της δεν είναι ανάγκη να τα πει όλα… Μια χαρά ήταν ο Κωστής. Στο μάτι σβίγκος αλλά στο κρεβάτι… Αχιλλέας!

Γ.Χ.

Ο ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Αφελληνίζουν τη νεολαία!

791879Σαν σήμερα πριν από 15 χρόνια στις ΗΠΑ συνέβη κάτι που άλλαξε τον κόσμο – προς το χειρότερο. Το τρομοκρατικό πλήγμα στους Δίδυμους Πύργους προκάλεσε ντόμινο εξελίξεων, οι οποίες ουδέν καλό άφησαν πίσω τους. Από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι σήμερα, το αιματοκύλισμα είναι καθημερινότητα, οι χώρες διαλύονται η μία μετά την άλλη, η τρομοκρατία εξαπλώνεται και η ισλαμική απειλή εκδηλώνεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα.
Ο δυτικός πολιτισμός έχει υποχρεωθεί να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να επαναπροσδιορίσει τη ρότα του στον ωκεανό του χρόνου. Αφού εγκατέλειψε όσα πίστευε και αμφισβήτησε όσα τον διατηρούσαν ζωντανό και ακμαίο (κυρίως τον χριστιανισμό και την ελληνική φιλοσοφία), αναγκάστηκε από το Ισλαμικό Κράτος και το μπαράζ των τρομοκρατικών ενεργειών που πλήττουν κάθε γωνιά του πλανήτη να αναθεωρήσει. Η αναζήτηση της ταυτότητας και η τάση της επιστροφής στις δοκιμασμένες στον χρόνο αξίες είναι το κυρίαρχο θέμα της πολιτικής και της διανόησης στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, που πολλά πράγματα γίνονται με διαφορά φάσεως, ορισμένοι ταγοί συμπεριφέρονται με την ευήθεια, την αλαζονεία και την απρονοησία της εποχής της… αφέλειας. Ασπάζονται σήμερα και προσπαθούν φανατικά να επιβάλουν τη χρεοκοπημένη και πολλάκις αποτυχημένη συνταγή μιας νεφελώδους και αμοραλιστικής νεωτερικότητας.
Επειδή οι ίδιοι έχουν πρόβλημα αποδοχής της δικής τους ταυτότητας, επιθυμούν να την αφαιρέσουν από το σύνολο των πολιτών. Αντί να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, το πολεμούν λυσσωδώς, λες και βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Πρώτο μέλημά τους, ο αφελληνισμός της Παιδείας και ο υποβιβασμός των μαθημάτων που βοηθούν τον μαθητή να αντιληφθεί την ουσία της εθνικής ταυτότητας. Μία από τις πολλές πρωτοβουλίες για την επίτευξη του εθνικού αποχρωματισμού είναι η κατάργηση των εξετάσεων στο Γυμνάσιο για τα μαθήματα των Αρχαίων Ελληνικών και των Θρησκευτικών.
Οι δύο πυλώνες της Ελλάδας είναι η αρχαία ελληνική σκέψη και ο χριστιανισμός. Αμφότερα βρίσκονται στο στόχαστρο του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη και όσων υπαγορεύουν τις αποφάσεις του. Ολοι όσοι έχουν περάσει από τα σχολικά θρανία αντιλαμβάνονται ότι τα μαθήματα στα οποία οι μαθητές δεν πρόκειται να περάσουν τη διαδικασία των εξετάσεων θεωρούνται «β’ κατηγορίας». Αυτή, φυσικά, δεν είναι μια υγιής νοοτροπία, αλλά κυριαρχεί και οι κρατούντες πρέπει να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με βάση τα πραγματικά δεδομένα.
Τα Αρχαία Ελληνικά και τα Θρησκευτικά δεν είναι ζητήματα ήσσονος σημασίας, ούτε «πολυτέλειες». Είναι τα πιο ισχυρά όπλα που μπορεί να δώσει το κράτος στη νέα γενιά. Αποτελούν ιδεολογικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς προμαχώνες, από τους οποίους δεν επιτρέπεται ούτε χιλιοστό υποχωρήσεως. Πηγή

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Παραμύθι χωρίς τέλος: Οι διαστάσεις του ευρωπαϊσμού ανά τους αιώνες

by selana019

Παραμύθι χωρίς τέλος: Οι διαστάσεις του ευρωπαϊσμού ανά τους αιώνες

Ποιές είναι οι διαστάσεις, που συνθέτουν τη σύγχρονη Ευρώπη; Ποιες συνθήκες του παρελθόντος την ανήγαγαν σε ιστορική αναγκαιότητα; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι δυνατό να εξαντληθούν σε ένα σύντομο κείμενο σαν αυτό. Ωστόσο, μπορούμε να θίξουμε έστω κάποιες βασικές παραμέτρους, που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την σύγχρονη αντίληψη για την Ευρώπη.
Η έννοιά της είναι ετεροκαθοριζόμενη, καθώς προέκυψε κυρίως ως σχέση με τον ισλαμικό κόσμο. Εμφανίζεται ουσιαστικά τον 7ο αι., ταυτόχρονα με την εμφάνιση, δηλαδή, του Ισλάμ ως ενοποιητικής δύναμης της Ανατολής. Οπότε, η Ευρώπη προσδιορίζεται ως Δύση. Αντίστοιχες δυνάμεις, βέβαια, είχαν προκύψει ήδη στην αρχαιότητα (με τους περσικούς πολέμους για παράδειγμα), αλλά η γεωγραφική και νοηματική της διάσταση, όπως νοείται σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι γεννιέται με το αντίβαρο της Ανατολής. Στην αρχαιότητα, μάλιστα, ως τα ρωμαϊκά χρόνια, υπήρχε κυρίως ο διαχωρισμός στον άξονα Βορρά-Νότου. Η θρησκεία και κυρίως τα πολιτιστικά στοιχεία διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή ιδέα από τον Μεσαίωνα και δώθε.
Ακριβώς επειδή αυτά τα στοιχεία θα έπρεπε να ενδυναμωθούν, καθώς ο γεωγραφικός χώρος που σήμερα ονομάζουμε Ευρώπη ήταν εξαιρετικά ετερόκλητος, έγινε προσπάθεια να εντοπιστούν εκείνα που θα της προσέδιδαν χαρακτήρα υπεροχής σε σχέση με την ισλαμική Ανατολή. Κυρίαρχα, λοιπόν, ενωτικά υλικά ήταν ο χριστιανισμός, ο οικουμενισμός και τα υπόλοιπα πολιτιστικά στοιχεία. Πυρήνας και καρδιά του χώρου αυτού είναι αρχικά η Μεσόγειος. Σταδιακά, όμως, κυρίως Ευρώπη θα θεωρείται η δυτική ήπειρος.
Με την εμφάνιση των βασιλείων, κατά τον 9ο αι., η έννοια της Ευρώπης ως συνόλου θα υποχωρήσει προσωρινά. Τον 10ο-11ο αι., την περίοδο της γερμανικής αυτοκρατορίας,[1] η ευρωπαϊκή ιδέα παίρνει θρησκευτικά στοιχεία και συνδέεται με τον ιδεολογικό μετασχηματισμό της Ρώμης σε Ευρώπη κι αυτής με τη σειρά της σε Χριστιανοσύνη. Ο πόλεμος των δύο εκκλησιών, καθολικής και ορθόδοξης, κάνει το ζήτημα της θρησκείας κυρίαρχο, σε βαθμό που απορροφά την έννοια της Ευρώπης. Επί πλέον, οι πληθυσμοί της βόρειας ηπείρου εκχριστιανίζονται. Ο 12ος αι., που επισφραγίζεται απ’ τις σταυροφορίες (οι οποίες είχαν ξεκινήσει ήδη τον 11ο αι.) έρχεται να καθιερώσει το ιδεολόγημα της χριστιανικής κοινότητας. Ωστόσο, για την δυτική Ευρώπη εμφανίζεται το ζήτημα του διαχωρισμού κράτους και θρησκείας, που το Βυζάντιο είχε αποσοβήσει.
Ο διαχωρισμός αυτός, που συνδέεται με αντιδράσεις στο φεουδαρχικό σύστημα της Δύσης, έφερε τις πρώτες πόλεις που οργανώνονται ως νέου τύπου αστικά κέντρα κατά τον 13ο-14ο αι. και δημιουργούν νέες οικονομικές δυνάμεις, όπως αυτές των εμπόρων και των τραπεζιτών. Το διάστημα αυτό προετοιμάζει την λεγόμενη Αναγέννηση. Έτσι, ενώ στην αρχαιότητα η Ευρώπη είχε γεωγραφικό χαρακτήρα, κατά το Μεσαίωνα πήρε τη μορφή πολιτισμικού ιδεολογήματος και πολιτικής χρησιμότητας, ενώ στην Αναγέννηση και τους νεότερους χρόνους κατέληξε να εκφράζει την «ενιαία ευρωπαϊκή ταυτότητα».
Η νεώτερη Ευρώπη, δεν μένει στραμμένη στον εαυτό της, αλλά θέλει πλέον να επεκταθεί παντού· μεταμορφώνεται σε επιθετική δύναμη, που επιδιώκει να κατακτήσει όλον τον κόσμο, προκειμένου να τροφοδοτηθεί. Όπως αναφέρουν οι Μορέν-Κερν: Η Γη έπαψε να είναι το κέντρο του κόσμου και η Ευρώπη έπαψε να είναι το κέντρο της Γης.
Πλέον, η ιδέα της Ευρώπης αναπτύσσεται και αυτονομείται. Οι πόλεμοί της δεν γίνονται από πιστούς ενάντια σε απίστους, αλλά από πολιτισμένους ενάντια στους άγριους του λεγόμενου Νέου Κόσμου που «ανακαλύφθηκε». Παίρνει τη μορφή της επικράτησης του πολιτισμού ενάντια στη φύση. Όλες οι επιστημονικές εφευρέσεις και οι τεχνολογικές καινοτομίες εξυπηρέτησαν την κατακρεούργηση κάθε φυσικού και άγριου μέρους του πλανήτη. Το ξύπνημα αυτής της νέας Ευρώπης υπήρξε συνώνυμο της εκμετάλλευσης και της καταστροφής. Οι κανόνες του εμπορίου, των νέων αγορών και των τραπεζικών κολοσσών ορίζουν το τί είναι ηθικό στον «Νέο Κόσμο». Οι άγριοι γνωρίζουν νέους τρόπους θανάτου: νέες ασθένειες, νέες μορφές πολέμου και εξουσιαστικές δομές καταπίεσης και εξευτελισμού. Οι πιο πολυχρησιμοποιημένες λέξεις απ’ τα λεξικά της Ευρώπης είναι ιμπεριαλισμός και αποικιοκρατία. Πλέον, αποτελεί ένα πολιτιστικό μοντέλο· τον νεωτερικό τρόπο ζωής.
Από την Αναγέννηση ως τον 19ο αι. κυριαρχεί η τάση να ενοποιηθεί πια πολιτικά η Ευρώπη. Γίνεται, πλέον, ένα σκιώδες όραμα. Στην περίοδο του λεγόμενου Διαφωτισμού το όραμα αυτό εκφράζεται πολιτικά, όχι πλέον μέσω των βασιλείων, αλλά των δημοκρατιών, όχι μέσω των αυτοκρατοριών, αλλά μέσα από τα εθνικά κράτη. Νέες έννοιες εμφανίζονται: οικουμενικότητα, ομοσπονδία, κοσμοπολιτισμός και διεθνισμός, που δίνουν άλλη βαρύτητα στην ευρωπαϊκή σκακιέρα, πέφτοντας, ωστόσο πάνω σε φαινομενικά αντίθετες έννοιες, όπως εθνικισμός και ρομαντισμός.
Οι αντικρουόμενες δυνάμεις που εμπεριέχει θα πρέπει να βρουν τρόπο να συνυπάρξουν. Καλλιεργούνται έτσι οι γνωστοί μύθοι για την κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά. Η γαλλική επανάσταση και ο Διαφωτισμός παρείχαν τα στιβαρά θεμέλια αυτής της νέας Ευρώπης: τη λογική, τον ανθρωπισμό, την πρόοδο και την επιστήμη. Δεν ήταν μικρή και η συμβολή του προτεσταντισμού. Τα αιτήματα για ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα σαρώνονται απ’ τους ναπολεόντειους πολέμους. Στις αρχές του 19ου αι. με την ήττα του Ναπολέοντα, αναδύονται οι Μεγάλες Δυνάμεις, που αρχίζουν να θέτουν τα θεμέλια της ομοσπονδιακής Ευρώπης που τους ταιριάζει. Στα μέσα του αιώνα, κυριαρχεί η πολιτική που θέλει να καταπνίξει κάθε επανάσταση, πλην της λεγομένης βιομηχανικής και η επικράτηση του φιλελευθερισμού. Τα εθνικά κράτη αναζητούν τρόπους να συνυπάρξουν με την ευρωπαϊκή ιδέα. Η εθνικιστική ιδεολογία κυριαρχεί στον 19ο αι., αλλά παράλληλα διαμορφώνεται και το πολιτισμικό ιδεώδες που εκφράζει ο ευρωκεντρισμός. Ο λευκός ευρωπαίος έρχεται να κατακτήσει, να «εξανθρωπίσει» και να εκπολιτίσει τον κόσμο. Σ’ αυτή τη βάση αναπτύχθηκαν και η Κοινωνιολογία και η Ανθρωπολογία. Η Ευρώπη απέκτησε στον 19ο αι. ιστορική διάσταση. Η ευρωπαϊκή παράδοση εφευρέθηκε αναδρομικά, απλώνοντας τις ρίζες της ως την αθηναϊκή δημοκρατία.
Ωστόσο, ο 20ος αι. ήρθε, για να σαρώσει τις παλιές βεβαιότητες –την αποικιοκρατία και τις αυτοκρατορίες–, ισχυροποιώντας τα εθνικά κράτη. Οι νέες αντιπαλότητες γέννησαν τις παγκόσμιες ανθρωποσφαγές μέσα στα σύνορα της Ευρώπης, που έμειναν στην ιστορία ως δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Νέες αντιπαλότητες και νέα μπλοκ εξουσίας προέκυψαν. Η ευρωπαϊκή ιδέα ξέπεσε μπροστά στα τρόπαια που έστηναν οι εθνικισμοί, προσπαθώντας να εξομοιώσουν τελείως διαφορετικούς πληθυσμούς. Η ιδέα της Ευρώπης κατέληξε να εκφράζεται μέσα από τον φασισμό και τον αντισημιτισμό, που επιδίωκαν την ανάδειξη ενός υπέρτερου πολιτισμού με παγκόσμια ιστορική αποστολή. Η ιδέα του ξεχωριστού λαού, που θα επέβαλε σε όλο τον κόσμο την ανωτερότητά του, δεν ήταν απαραιτήτως αντίθετη με την ευρωπαϊκή.
Μετά το τέλος και της δεύτερης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, η ιδέα του ευρωπαϊσμού επανήλθε ως αντίβαρο στην εθνική ιδεολογία και εξέφρασε την ανάγκη συνεργασίας σε διεθνές επίπεδο. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ο αμερικάνικος πολιτισμός αποτέλεσε τη βάση και για τον ευρωπαϊκό και η γηραιά ήπειρος χωρίστηκε με νέο τρόπο σε Ανατολή και Δύση. Η Ευρώπη ήταν πλέον ένα νέο οικονομικό εγχείρημα συνένωσης, με πρωταγωνιστές πολιτικούς, βιομήχανους, τραπεζίτες και στρατιωτικούς, που δεν απέβλεπε αρχικά στην χάραξη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Μέσα από σύμβολα και θεσμούς απέκτησε σταδιακά πολλαπλές διαστάσεις, κοινωνικές και πολιτικές. Εμφανίζονται όροι, όπως ενοποίηση, ολοκλήρωση και κοινότητα. Με το τέλος του 20ου αι. και τις αρχές του 21ου, η ιδέα της Ευρώπης περιλαμβάνει ένα μείγμα κοσμοπολιτισμού και τεχνοκρατισμού. Ο ευρωπαίος πολίτης συμπυκνώνει εθνικιστικά, σε συνδυασμό με οικουμενικά στοιχεία.
Το αίνιγμα, που τους προηγούμενους αιώνες έφερε τις μεγάλες ανθρωποσφαγές στην Ευρώπη και αιματοκύλησε τον πλανήτη, φαίνεται τώρα να λύνεται με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο, που εφήρμοζαν οι παλιές αυτοκρατορίες: δημιουργία μιας συγκεντρωτικής και απολυταρχικής ευρωπαϊκής ένωσης, που θα διατηρεί υπό την σκέπη της πολλά μικρά και ανίσχυρα ευρωπαϊκά κράτη. Η άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών παρατάξεων, που ξεφυτρώνουν μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες, έρχεται να επιβεβαιώσει τον αληθινό χαρακτήρα της Ευρώπης, που θάφτηκε άρον-άρον κάτω απ’ το χαλί, μετά την πτώση του Χίτλερ. Το ζήτημα για τους εξουσιαστές είναι ποιος θα είναι ο κεντρικός μπαμπούλας-κράτος, ποια θα είναι η καρδιά και το μυαλό της, που θα κινεί τα μικρά ανίσχυρα κρατίδια-επαρχίες, από τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη δεν είναι προ πολλού ο ρυθμιστής του κόσμου.
Για μας βέβαια, όλα τα παραπάνω δείχνουν τα πολλά πρόσωπα που φέρει η κυριαρχία, η οποία αναδιπλώνεται και συνεχίζει με νέες δυνάμεις την πορεία του ολοκληρωτισμού. Τα σχέδια της παγκόσμιας διακυβέρνησης, όσο κι αν μεταμορφώνονται, μένουν στα ίδια ζητούμενα. Οι εκλογές του 2014 ανέδειξαν την εκ νέου άνοδο της ακροδεξιάς στον ευρωπαϊκό χώρο. Ωστόσο, θα τολμήσουμε να κάνουμε μια παρατήρηση άλλου τύπου από τις ρητορείες περί δημοκρατικού ελλείμματος.
Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά μεταλλάσσεται· δεν εκφράζει πλέον τον ακραίο εθνικισμό που αντίκειται στους εθνικισμούς των υπολοίπων κρατών, αλλά ενοποιείται. Μοιάζει να συνδυάζει τον ευρωπαϊσμό με τον εθνικισμό σε ένα νέο μείγμα, όπου όποιος δεν είναι ευρωπαίος θα μπορούσε να θεωρηθεί «βάρβαρος» (κατά το πας μη Έλλην βάρβαρος) και άρα εχθρικός προς την ευρωπαϊκή ιδέα. Επομένως, δύο έννοιες φαινομενικά και ιστορικά ενδεχομένως αντιφατικές θα μπορούσαν να συνταιριάσουν, προκειμένου να δώσουν μια άλλη διάσταση στο σκληρό πρόσωπο της κυριαρχίας.
Οι πόλεμοι που γίνονται για τα ευρωπαϊκά σύνορα (όπως αυτός της Ουκραϊνίας), ο ευρωπαϊκός στρατός, η κοινή ευρωπαϊκή οικονομία και νομοθεσία, που πάση θυσία επιδιώκει να ομογενοποιήσει ο,τιδήποτε διαφορετικό εκφράστηκε και αναπτύχθηκε για αιώνες στον γεωγραφικό αυτό χώρο, συντείνουν να αναδείξουν μια τέτοια διάσταση. Την βίαιη, δηλαδή, ισοπέδωση στο εσωτερικό της από τη μια και την επιθετική καταστροφική πολιτική της απέναντι σε οποιαδήποτε διαφορετική νοοτροπία από την άλλη. Η βίαιη απώθηση των ανθρώπων, που χαρακτηρίζονται λαθρομετανάστες και εντάσσονται αμέσως-αμέσως στην κατηγορία του αριθμού, την έχει αναδείξει ουκ ολίγες φορές, με τραγικά αποτελέσματα. Τα πολύνεκρα ναυάγια το επιβεβαιώνουν.
Όλα αυτά τα τεχνητά σύνορα και οι κατασκευασμένες ιδέες ενοποίησαν τους τελευταίους αιώνες τον χώρο που σήμερα ονομάζεται Ευρώπη, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός κοινού παρελθόντος. Το αντίθετό της, βέβαια, από την άλλη, δεν είναι τα εθνικά κράτη, καθώς αυτά αποτελούν το κύτταρο του ευρωπαϊκού σώματος. Ως πραγματικά αντίπαλη ιδέα μπορεί να λειτουργήσει η παντελής έλλειψη κάθε εξουσίας, κάθε κράτους και η θέαση του κόσμου ούτε σαν τραγωδία ούτε σαν φάρσα, που επαναλαμβάνεται, αλλά ως μια φυσική εναλλαγή, όπου η ελευθερία καταργεί τον χρόνο και φέρνει μπροστά μας τη γη ως ένα αέναο σύνολο, που μεταμορφώνεται, συμπυκνώνεται και ξεσπάει σε νέα παιγνίδια.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
James Joll, Η Ευρώπη, 1870-1970
Σταμάτης Παντίδης & Γιώργος Κων. Πασιάς. Ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση- όψεις, θεωρήσεις, προβληματισμοί.
Marc Mazower, Σκοτεινή ήπειρος, ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας.

_________________

  1. Ο πρώτος αυτοκράτορας της δυτικής Ευρώπης μετά τους Ρωμαίους, ο Καρλομάγνος, δημιούργησε το Βασίλειο των Φράγκων, που επιδιώκει από το 800 και μετά να γίνει πρώτη ευρωπαϊκή δύναμη. Το βασίλειό του, όμως, χωρίστηκε από τους διαδόχους του στο γαλλόφωνο Δυτικό Βασίλειο των Φράγκων και το γερμανόφωνο Ανατολικό Βασίλειο των Φράγκων. Στις 2 Φεβρουαρίου του 962 ο Όθων Α΄ στέφεται στη Ρώμη πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους.
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 140, Iούλιος-Αύγουστος 2014
πηγή:

ΠΩΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ--World's Weirdest - Underwater Love Chain



Ένα πολύ καλογυρισμένο video του National Geographic, Με δυνατότητα εμφάνισης Ελληνικών υποτίτλων, μας ξεναγεί στα βάθη της θάλασσας, για να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία αναπαραγωγής του ερμαφρόδιτου σαλιγκαριού που λέγεται θαλάσσιος λαγός από το σχήμα που έχουν τα πτερύγια του.... 
Το επέλεξα για τη θεαματικότητά του, που πραγματικά με εντυπωσίασε....

                     
                    ΔΙΚΟ   ΣΑΣ....!!!!!!!!!!!

Steven Brill – Ο Θάνατος της Αλήθειας

  Steven Brill   Ο Θάνατος της Αλήθειας Αντικλείδι Ο Θάνατος της Αλήθειας : Το βιβλίο του  Steven Brill  για την παραπληροφόρηση στα social ...