ΤΟ ΚΑΜΑΚΙ...Εύθυμο διήγημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΑΙΟΥ

Γιώργος Χατζηκυπραίος

Κοινόχρηστο δημόσια  -  7:34 μ.μ.

Ελαφρύ ανάγνωσμα για το βραδάκι

Το Καμάκι
Μάστορας στο τιμόνι ο Κωστής. Αλλά και καλός στο ψάρεμα. Δεν άφηνε να του ξεφύγει ούτε θηλυκιά γάτα. Πως τα κατάφερνε; Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει.
Από λεβεντιά δεν έλεγε και πολλά αλλά κυκλοφορούσε με κάτι θεές, που τις έβλεπε η πιάτσα και της έτρεχαν τα σάλια. Αυτός όμως είχε ένα αλάνθαστο σύστημα να βρίσκει ξενόγλωσσα μανούλια. Όταν σχόλαγε από την βάρδια έπιανε στασίδι στους αρχαιολογικούς χώρους. Έβλεπε από μακριά να έρχεται το γκρουπ με τους τουρίστες και καμώνονταν ότι κοιτάει έναν χάρτη με τις αρχαιότητες. Με κλεφτές ματιές ξεχώριζε τις ζουμπουρλούδικες και περίμενε να τελειώσει ο ξεναγός τα πατερημά του. Ύστερα, όταν αμολιόνταν το κοπάδι προς άγρα φωτογραφιών, σήκωνε πανιά και πλεύριζε τις φρεγάτες για ρεσάλτο. Από την πολύ τριβή είχε μάθει να μιλάει Αγγλικά και με καλή προφορά.

-Μις, δεν σας τα λένε όλα και προ πάντων δεν σας τα δείχνουν. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα για να δει ένας ξένος.

-Δηλαδή;

-Σας έδειξαν τα Ρωμαϊκά λουτρά, το θησείο του Αδριανού, τον ναό του Ηφαίστου;

-Νόου..! Το Αγγλάκι, Σουηδάκι, Δανάκι. (Δε βαριέσαι… ο καλός ο μύλος όλα τ’ αλέθει)

-Κρίμα!! Αλλά εμένα ο δρόμος μου είναι από κει και μια και μου περισσεύει χρόνος, αν θέλετε, μπορώ να σας δείξω αυτές τις αρχαιότητες και ύστερα σας αφήνω στο ξενοδοχείο σας.

Όταν τα έλεγε αυτά, το βλέμμα του έσταζε ειλικρίνεια και αγνές προθέσεις. Το ξενόφερτο μανούλι, έβλεπε έναν ένθερμο Έλληνα που ήθελε να της διδάξει όλες τις ομορφιές της χώρας του.

Ως εκεί γιατί, ο Κωστής, το καμάκι το είχε καλά κρυμμένο. Όταν το εκτόξευε, δεν υπήρχε περίπτωση να του γλυτώσει από ζαργάνα μέχρι φάλαινα. Αρκεί να του κάθονταν καλά στο μάτι. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα.. διαδικασίας.

Έτσι όπως ήταν ταλαιπωρημένες από την ξενάγηση τις σεργιάνιζε μια καλή βόλτα στις ανηφόρες της Πλάκας και τις έκανε ράκος. Ύστερα τους πρότεινε καφεδάκι μπροστά στον ναό του Ηφαίστου και σε κατάλληλη ώρα που να βγαίνει το φεγγάρι. Το καφεδάκι γίνονταν κάμποσα ποτά και κει που γλάρωναν τα μάτια της φρεγάτας, τον ¨έπιανε ο οίστρος¨ και αράδιαζε κάμποσες αρχαίες λέξεις που είχε μάθει παπαγαλία.

Καταεντυπωσιάζονταν το τέκνο της Εσπερίας. Κοίταζε με θαυμασμό τον νέο Ευριπίδη και μεταφέρονταν στην αρχαία Ελλάδα, ζώντας κι αυτή ¨τον μύθο της¨

Εκεί, ο Κωστής έβγαζε το καμάκι και στόχευε το μπαρμπούνι (τι την κάνουν τόση ηλιοθεραπεία;) κατάστηθα.

-Έτσι όπως με κοιτάζετε μις, τα μάτια σας μου θυμίζουν την θεά Αφροδίτη και το ηλιοκαμένο σώμα σας την θεά Άρτεμη. Είστε σίγουρη πως δεν ήλθατε απ’ τον Όλυμπο;

Χι χι χι. Το γλαρωμένο μανούλι, κατέβαζε κάνα δυο ακόμα ποτά και έβλεπε τον ηλεκτρικό για τέθριππο άρμα και τον Κωστή για μαχητή των Θερμοπυλών. Από κει και πέρα, ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Την άρχιζε στις γρήγορες πριν προλάβει να συνέλθει. Τι για Μαραθώνες, έλεγε, τι για Σαλαμίνες, Ό,τι του έρχονταν στο κεφάλι το αράδιαζε, μπερδεύοντας τον Περικλή με τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο και τον Λεωνίδα με τον Νικηφόρο Φωκά. Αλλά δεν είχε και μεγάλη σημασία. Το μανούλι με το σώμα της Άρτεμης και τα μάτια της Αφροδίτης είχε κάνει κέλτικο μεθύσι.

Ύστερα την έπαιρνε και την πήγαινε στο ξενοδοχείο της για μια νύχτα γεμάτη αρχαία Ελλάδα και ενίοτε… χορό της κοιλιάς!

Το πρωί η φρεγάτα κοίταζε στο πλάι της να δει ποιος ήταν αυτός που την είχε κουρσέψει και κει που περίμενε να δει τον Λεωνίδα, έβλεπε τον… Κωστή..! Όταν της περνούσε το πρώτο σοκ αξιολογούσε τα υπέρ και τα κατά της κατάστασης, με σαφώς τα υπέρ να είναι με το μέρος του Κωστή.

Ύστερα, όταν διηγείται, τις περιπέτειές της στις φίλες της δεν είναι ανάγκη να τα πει όλα… Μια χαρά ήταν ο Κωστής. Στο μάτι σβίγκος αλλά στο κρεβάτι… Αχιλλέας!

Γ.Χ.