Του Στέφανου Μίλεση
Όπως ο ίδιος κατέγραψε σε αναφορά του (F1), δεν δόθηκε άλλη προσοχή στο οίκημα, καθώς έκρινε ότι δεν παρουσίαζε μεγάλη αρχαιολογική αξία. Για τον σκοπό αυτό ενέκρινε και την συνέχιση των εργασιών λήψης χώματος από το σημείο.
Αμέσως και οι τρεις άνδρες μαζί επισκέφτηκαν ξανά το σημείο, συγκινήθηκαν πολύ, καθώς αντίκριζαν την κεφαλή μια πτερωτής μέδουσας «αγρίας καλλονής» όπως οι ίδιοι χαρακτήρισαν (F2). Για κάποιες στιγμές και οι τρεις έμειναν άφωνοι, καθώς η Μέδουσα τους είχε δεσμεύσει τις γλώσσες και επικοινωνούσαν μόνο δια των βλεμμάτων τους (F3).
Ωστόσο στις 14 Μαρτίου 1892, λίγο δηλαδή καιρό μετά την ανακάλυψη του ψηφιδωτού ο τύπος καταγγέλλει την κακοποίηση που παθαίνει καθημερινά η «Μέδουσα» από τα παιδιά της γειτονιάς! «Αφού διαφυλάχθηκε» γράφει η εφημερίδα (F4) «επί τόσους αιώνες σώο και αβλαβές, καταστρέφεται τώρα που ανακαλύφθηκε! Τα παιδιά αφαίρεσαν ήδη πολλά πετράδια από το πρόσωπο, άλλα το τρίβουν δυνατά με τα πόδια τους, άλλα το πλένουν με νερό, ενώ κάποια παιδιά το σκαλίζουν δυνατά για να δουν από τι ύλη αποτελούνται αυτά τα «πετράδια». Η εφημερίδα συμβουλεύει μάλιστα τον Δραγάτση να επικαλύψει ξανά με χώματα το ψηφιδωτό, ώστε να αξιοποιηθεί στο μέλλον, καθώς η διάσωσή του τότε ήταν αδύνατη.
Το παλιό κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιώς
Τότε σε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Δραγάτση (με αφορμή τα 160 χρόνια από τη γέννησή του), είχαμε παρουσιάσει εκτενώς το θέμα της περιπέτειας της «Μέδουσας» όσο και του επαναπατρισμού των πειραϊκών αρχαιοτήτων εκεί όπου ανήκουν δηλαδή στο Μουσείο Πειραιώς.
Πηγές: F1: Έντυπο «Αρχαιολογικά» τεύχος Μαρτίου 1892, σελ. 190 με τίτλο «Κεφαλή Μεδούσης». F2: Εφημερίδα «ΤΟ ΑΣΤΥ», φ. 456, 8 Μαρτίου 1892. F3: Από την αναφορά του Ι. Δραγάτση προς το περιοδικό «Αρχαιολογικά», 10 Μαρτίου 1892. F4: «Εφημερίς» φ. 74, 14.3.1892. F5: «Εφημερίς» φ. 75, 15.3.1892. F6: Παρατήρηση Δραγάτση στο έντυπο «Αρχαιολογικά», άρθρο με τίτλο «Αρχαίας οικίας λείψανα» 31 Μαρτίου 1892. F7:Εφημερίδα «Το Άστυ» φ. 1347, 23.8.1894 άρθρο με τίτλο «Η κεφαλή της Μέδουσας στο Εθνικό Μουσείο». Πηγή
Το δεξί χέρι και το δεξί φτερό της Νίκης της Σαμοθράκης που βρέθηκε στο νησί της Σαμοθράκης το 1863 και από το 1884 βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, θα αποκατασταθεί. Το εκπληκτικό έργο, που χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ., έχει ύψος 2,75 μ. μαζί με τα φτερά ή 5,58 μ. μαζί με τη μαρμάρινη πλώρη πλοίου όπου είναι στερεωμένο.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν βρήκαν την ευκαιρία μόνο οι Βρετανοί για να αρπάξουν από την υποδουλωμένη Ελλάδα αρχαιολογικούς θησαυρούς, αλλά και οι Γάλλοι. Το διάσημο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, που κοσμεί σήμερα το Μουσείο του Λούβρου, το άρπαξαν από το νησί Γάλλοι αξιωματούχοι το 1821. Εικοσιτέσσερις μέρες πριν από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης παρουσίαζαν το απόκτημα τους με καμάρι στα Ηλύσια Πεδία. Ήταν το δώρο του πρεσβευτή της Γαλλίας στην Πόλη, Μαρκησίου Ντε Ριβιέρ, στο βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΗ.
Η ανασκαφή του αγάλματος
Α ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ εἶχαν τόση ἀπήχηση ὥστε ἡ ἀποστολή του ἀπέτυχε: ἡ προφητεία ἀκούστηκε μὲ προσοχὴ καὶ λήφθηκε ὑπόψη. Οἱ ἄνθρωποι ἄλλαξαν τὸν ἁμαρτωλὸ τρόπο ζωῆς καὶ κατὰ συνέπεια δὲν ρίχτηκε πῦρ καὶ θειάφι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ οὔτε ἔπεσε πάνω τους τρόμος καὶ πανικός. Ἡ βροχὴ τοῦ θανάτου δὲν ἔπνιξε τὸν κόσμο ὅλον. Ἔτσι, λοιπόν, μιᾶς καὶ δὲν ἔγινε ὁ κατακλυσμός, αὐτὸς δὲν κατάφερε ποτὲ νὰ φτάσει τὸ βαθμὸ τοῦ προφήτη καὶ ὁ Θεὸς δὲν μπόρεσε νὰ ἐπιδείξει τὴν παντοδυναμία του. Ἀπὸ τότε, ὁ Θεὸς στέλνει μόνο προφῆτες ἀνιαροὺς ἢ κεκέδες, ποὺ δὲν κατέχουν τὴν τέχνη τῆς ρητορικῆς, μεγάλη ἡ χάρη τους!
Και μια μεγάλη αλήθεια… οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν – Joanna Sou – GynaikaEimai 15 Ιανουαρίου 2025 «Αν δεν φτιάξεις αυτά τα δύο πρ...
