Σπανακόπιτα με παραδοσιακό χειροποίητο φύλλο

Σπανακόπιτα με παραδοσιακό χειροποίητο φύλλο 

Κάθε περιοχή έχει και την δική της συνταγή χορτόπιτας, μια και στην Ελλάδα την αγαπάμε πολύ. Κάθε μια είναι ιδιαίτερη και με διαφορετικό φύλλο.

Μια χορτόπιτα γεμάτη με πολλά αρωματικά χόρτα και φυσικά τυρί φέτα θρυμματισμένη μέσα της, που εμφανίζεται όταν σπάσει το τραγανό φύλλο που την περιέχει.

Το φύλλο είναι χειροποίητο αλλά μην το φοβηθείτε γίνεται γρήγορα και είναι εύκολο στο ζύμωμα και στο χειρισμό του.

Μπορούμε να έχουμε προετοιμάσει νωρίτερα τα χόρτα και να τα διατηρήσουμε την κατάψυξή ώστε όταν θελήσουμε να την κάνουμε να φτιάξουμε μόνο τη ζύμη της.

Αποτελεί εξαιρετικό δεκατιανό και τόσο τα παιδιά στο σχολείο όσο κι εμείς στην δουλειά, εύκολα μπορούμε να έχουμε μαζί μας ένα κομμάτι.

ΥΛΙΚΑ

• 800 γρ. φρέσκο σπανάκι καλά πλυμένο και καθαρισμένο
• 2 πράσα
• 1 ματσάκι άνηθο
• 1 ματσάκι μαϊντανό
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 250 γρ. φέτα
• 2 – 3 ΚΣ ελαιόλαδο
• αλάτι
• ½ κγ πιπέρι
• 1 ½ κγ κάρυ
• 2 μεγάλα ή 3 μέτρια αυγά
• σησάμι ή λιναρόσπορο ή παπαρουνόσπορο για πασπάλισμα (προαιρετικό)

Για τη ζύμη:

• 180 ml ελαιόλαδο
• 240 ml νερό
• 1 πρέζα μεγάλη αλάτι
• 1 κγ μπέικιν πάουντερ
• 550 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

ΟΔΗΓΙΕΣ

 

• Πλένω και στραγγίζω καλά όλα τα λαχανικά.
• Καθαρίζω και χοντροκόβω το σπανάκι. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βάζω 3 εκ. νερό και μόλις βράσει, ζεματάω σε αυτό το σπανάκι. Κλείνω το καπάκι της κατσαρόλας για να «κάτσει» το σπανάκι με τους ατμούς, ανακατεύω μια φορά και σε 3 λεπτά το στραγγίζω καλά και το τοποθετώ σε ένα σουρωτήρι για φύγουν τα περισσότερα υγρά του.
• Καθαρίζω και τεμαχίζω τα υπόλοιπα χορταρικά – μυρωδικά και κόβω σε κύβους το κρεμμύδι.
• Σε μια άλλη κατσαρόλα ρίχνω 2 -3 κ. σ. ελαιόλαδο και σοτάρω το κρεμμύδι για 2 λεπτά προσθέτω τα πράσα που τα ψήνω για 3 λεπτά. Ρίχνω και το στραγγιγμένο καλά σπανάκι και αφήνω για 3 λεπτά ή μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά των χορταρικών. Συνεχίζω με το μαϊντανό, το άνηθο, αλάτι , πιπέρι για 2 λεπτά και κατεβάζω την κατσαρόλα από την εστία.
• Απλώνω το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα μεγάλο ταψί για να κρυώσει.
• Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνω το λάδι, το νερό, το αλάτι, το μπέικιν πάουντερ και ανακατεύω με μια ξύλινη κουτάλα ή με το χέρι μου. Προσθέτω σταδιακά το αλεύρι μέχρι να γίνει ζυμάρι που να μπορεί να πλαστεί χωρίς να κολλάει στα χέρια.
• Το σκεπάζω με μεμβράνη και το αφήνω 10 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου να ξεκουραστεί.
• Το πλάθω σε λουκάνικο και το χωρίζω σε δύο μέρη ένα μεγαλύτερο (60% του συνολικού μήκους του) και ένα μικρότερο ( το υπόλοιπο 40%). Καλύπτω με μεμβράνη πάλι το μικρότερο κομμάτι ενώ το μεγαλύτερο το ανοίγω σε στρογγυλό φύλλο με τον πλάστη, πάνω σε καλά αλευρωμένη επιφάνεια. Η διάμετρος του πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερη από εκείνη του ταψιού.
• Λαδώνω το ταψί και μεταφέρω το ανοιγμένο φύλλο πάνω του. Με ένα ψαλίδι κουζίνας ή μαχαίρι κοφτερό, κόβω μισό εκατοστό έξω από τα χείλη του ταψιού. Με τη βοήθεια του πιρουνιού τρυπάω την επιφάνεια της ζύμης.
• Χτυπάω σε ένα μικρό μπολ τα αυγά και τα ρίχνω (αφήνοντας λίγο από το μείγμα για να αλείψω από πάνω την πίτα) μέσα στα χόρτα μαζί με το κάρυ. Με τα χέρια μαδάω τη μισή ποσότητα της φέτας μέσα και ανακατεύω. Ρίχνω τη γέμιση πάνω από το φύλλο, στο ταψί και ισιώνω την επιφάνεια της. Κόβω την υπόλοιπη φέτα σε κυβάκια και την ραντίζω από πάνω. Με ένα πιρούνι ή μαχαίρι πιέζω τα κομμάτια της φέτας για να μην εξέχουν.
• Ανοίγω την υπόλοιπη ζύμη πάλι σε στρογγυλό σχήμα περίπου όση η διάμετρος του ταψιού. Με τη βοήθεια του πλάστη μεταφέρω τη ζύμη από πάνω σκεπάζοντας τη γέμιση. Κόβω την ζύμη που προεξέχει από τα χείλη του ταψιού.
• Με τα χέρια πιάνω περιμετρικά τις άκρες των δύο φύλων και τις στρουφίζω απαλά να ενωθούν και να κλείσουν μέσα τους τη γέμιση και χαρακώνω το πάνω φύλλο σταυρωτά για να φεύγει ο ατμός.
• Αλείφω το υπόλοιπο αυγό πάνω στο φύλλο και ραντίζω με σουσάμι.
• Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200*C, τοποθετώντας το ταψί στην κατώτερη σχάρα του για 30 λεπτά. Μεταφέρω το ταψί στη μεσαία σχάρα και συνεχίζω το ψήσιμο για άλλα 30 λεπτά. Αφού περάσει αυτό το διάστημα βάζω αέρα και αφήνω για άλλα 10 – 15 λεπτά. Μόλις ροδίσει κι από πάνω είναι έτοιμη.
• Βγάζω από το φούρνο, αφήνω 15 λεπτά να κρυώσει και τη σερβίρω ζεστή ή κρύα.

ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ!

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Θερμίδες: 417kcal | Υδατάνθρακες: 42γρ | Πρωτεΐνη: 11γρ | Λιπαρά: 23γρ | Κορεσμένα λιπαρά: 6γρ | Χοληστερόλη: 46mg | Νάτριο: 308mg | Κάλιο: 556mg | Φυτικές ίνες: 3γρ | Σάκχαρα: 2γρ | Βιταμίνη A: 7033IU | Βιταμίνη C: 28mg | Ασβέστιο: 216mg | Σίδηρο: 5mg

https://paxxi.gr/

Κνωσός: Το ανάκτορο του Μίνωα

 Κνωσός: Το ανάκτορο του Μίνωα

Posted on 29 Μαρτίου, 2021 by ellas

Κνωσός, ένας αρχαιολογικός χώρος με παγκόσμια ακτινοβολία (πηγή: Περιφέρεια Κρήτης)

Γράφει ο Βαγγέλης Στεργιόπουλος

Στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων νοτιοανατολικά από την πόλη του Ηρακλείου, βρίσκεται ένας αρχαιολογικός χώρος με παγκόσμια ακτινοβολία, η Κνωσός, ο τόπος με το φημισμένο μινωικό ανάκτορο.

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, η Κνωσός αποτέλεσε την έδρα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, γιου του Δία και της Ευρώπης, που υπήρξε άριστος ηγεμόνας και θεμελιωτής της θαλασσοκρατορίας των Κρητών.

Είναι γνωστή, εξάλλου, η μυθολογική σύνδεση του Λαβύρινθου της Κνωσού με τον Μινώταυρο, τον Θησέα, τον Ίκαρο και τον Δαίδαλο.

Η περιοχή της Kνωσού κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τα τέλη της 7ης χιλιετίας π.Χ. έως τους Ρωμαϊκούς Χρόνους, γνώρισε δε την ύψιστη ακμή της κατά τη Μινωική Περίοδο (2000-1350 π.Χ.), όταν η πόλη της Κνωσού αποτέλεσε το σημαντικότερο κέντρο του μινωικού πολιτισμού, αλλά και το πολυπληθέστερο οικιστικό κέντρο της μεγαλονήσου.

Οι οικιστικές φάσεις της Νεολιθικής Εποχής εντοπίστηκαν σε μεγάλο βάθος κάτω από την κεντρική αυλή του μινωικού ανακτόρου.

Η σταδιακή οικονομική και πολιτική εξέλιξη που σημειώθηκε στην Κνωσό κατά την Εποχή του Χαλκού οδήγησε στην ίδρυση του πρώτου ανακτόρου περί το 2000 π.Χ.

Το πρώτο αυτό ανάκτορο της Kνωσού (τα λεγόμενα Παλαιά Ανάκτορα) καταστράφηκε γύρω στο 1700 π.X. συνεπεία πιθανώς ενός μεγάλου σεισμού.

Ακολούθησε η οικοδόμηση του δεύτερου ανακτόρου (τα λεγόμενα Nέα Aνάκτορα), που κι αυτό καταστράφηκε με τη σειρά του γύρω στο 1450 π.X.

Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ό,τι σώζεται σήμερα ανήκει στη Nεοανακτορική Περίοδο, δηλαδή στο ανάκτορο που χτίστηκε ύστερα από την καταστροφή του 1700 π.X.

Πέραν του πολύπλοκου, πολυώροφου και δαιδαλώδους ανακτόρου, κατά τους Μινωικούς Χρόνους κατασκευάστηκαν στην Κνωσό πολυτελείς ιδιωτικές οικίες και έργα υποδομής, ενώ αναπτύχθηκαν μεγάλα οικιστικά κέντρα, που παρέμειναν ατείχιστα (όπως και τα ανάκτορα).

Ύστερα από τη μερική καταστροφή της Κνωσού, το 1450 π.Χ., εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μυκηναίοι, οι οποίοι όμως δεν προέβησαν στην ανοικοδόμηση των ανακτόρων.

Αξιόλογα κτιριακά συγκροτήματα της Κνωσού των Μινωικών Χρόνων αποτελούν, επίσης, το «Μικρό Ανάκτορο» (17ος-15ος αιώνας π.X.), η «Βασιλική Έπαυλη» (14ος αιώνας π.X.), η «Οικία των Τοιχογραφιών», η «Ανεξερεύνητη Οικία», η «Οικία του Αρχιερέα», η «Νότια Οικία», ο «Βασιλικός Τάφος-Ιερό» και το «Καραβάν Σεράι» (Ξενώνας).

Η Kνωσός διαδραμάτισε αξιοσημείωτο ρόλο και κατά τους Iστορικούς Xρόνους, προπάντων κατά την Ελληνιστική Περίοδο.

Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση ιδρύθηκε μεν στην Κνωσό ρωμαϊκή αποικία, αλλά η αίγλη της πόλης περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό, καθώς τα πρωτεία δόθηκαν από τους Pωμαίους στη Γόρτυνα.

Από την Κνωσό των Ρωμαϊκών Χρόνων ξεχωρίζει η «Έπαυλη του Διονύσου» (2ος αιώνας μ.X.), ιδιωτική οικία με ψηφιδωτά δάπεδα που εικονίζουν τον Διόνυσο.

Κατά τους Πρώιμους Βυζαντινούς Χρόνους η Κνωσός αποτέλεσε έδρα επισκόπου, αλλά στη συνέχεια περιέπεσε σε αφάνεια και το όνομά της ξεχάστηκε.

Οι πρώτες ανασκαφικές έρευνες στην περιοχή της Κνωσού πραγματοποιήθηκαν το 1878 από τον αρχαιόφιλο Mίνωα Kαλοκαιρινό, αλλά εκείνος που είχε την τύχη να ανακαλύψει το φημισμένο ανάκτορο, ένα μεγάλο τμήμα της μινωικής πόλης και νεκροταφεία διαφόρων περιόδων ήταν ο άγγλος αρχαιολόγος Άρθουρ Έβανς (1851-1941), που διενήργησε συστηματικές ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο από το 1900 έως το 1931. 

Πηγή

https://ellas2.wordpress.com/

το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/

Tasos Livaditis-Selected Poems μετάφραση by vequinox (Manolis Aligizakis)

 

Tasos Livaditis-Selected Poems

03/28/2021vequinox

ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΜΑΡΑ

     Ανέβαινα απ’ ώρα τη σκάλα, μου άνοιξε μια γριά με μια μαύρη

σκούφια, “εδώ έχουν πεθάνει πολλοί” μου λέει “γι αυτό ό,τι κι αν

πεις δεν ακούγεται”, τότε είδα κάποιον που σερνόταν κάτω απ’ τον

καναπέ, “τί ψάχνει;” ρώτησα, “ο Χριστός” μου λέει “θα `ρθει κι

άλλες φορές”, η γυναίκα έριχνε τα χαρτιά, τρόμαξα καθώς είδα το

χέρι της ν’ ανεβαίνει, “θα χάσεις πολλές φορές το δρόμο” μου λέει,

“μα πώς θα τον χάσω” της λέω “εγώ είμαι ανήπηρος και δεν περ-

πατάω, άλλος σέρνει το καροτσάκι”, “κι όμως θα τον χάσεις” μου

λέει, “είσαι μια πουτάνα” της λέω “να με ταράζεις άγιον άνθρωπο

—κι εσύ, αφού κανένας δε σε θέλει, γιατί κουνιέσαι;”, “δεν κουνιέ-

μαι εγώ” μου λέει “το καντήλι τρέμει”, την λυπήθηκα, “σε ξέρω”

τής λέω “δέν αποκλείεται, μάλιστα, να `χουμε ζήσει πολύν καιρό

μαζί”, η ώρα ήταν επτά ακριβώς, κοίταξα το ρολόι μου κι έδειχνε

κι εκείνο το ίδιο, “τώρα αρχίζει” σκέφτηκα με απόγνωση, κι η

γριά με συρτά βήματα πήγε και μαντάλωσε την πόρτα.

AT THE BROTHEL

     I was going up the stairs for a while when an old woman

with a black  hood opened the door “everyone has died here”

she says to me “whatever you say isn’t heard”; then I saw

someone crawling under the sofa “what is he looking for?”

I asked “Christ” she says to me “will come a few more times”;

the woman started to read the cards; I was scared when I saw

her hand pointing at me “you will lose your way many a time”

she says to me “how can I lose it” I say “I’m crippled,

I don’t walk, someone else pulls the cart”, “you will still

lose it”, “you are a whore” I say to her “and you disturb me,

a holy man — and you, if no one wants you why do you

tease me?”, “I don’t tease you, it’s the candle that flickers”;

I felt sorry for her. “I know you” I say to her “in fact it’s possible

that we lived together long time ago” the time was exactly

 seven o’clock; I looked at my watch and it showed the same

time “now she’ll start again” I thought in despair and

the old woman with slow steps went and locked the door.

https://vequinox.wordpress.com/

Το bitcoin, οι τουλίπες και ο... Οβελίξ

 Το bitcoin, οι τουλίπες και ο... Οβελίξ

Τετάρτη, 31 Μαρτίου 2021 

EPA/SASCHA STEINBACH

Από την έντυπη έκδοση

Του Μιχάλη Γκλεζάκου, 
καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς\

Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για το bitcoin, το κρυπτονόμισμα που δημιουργήθηκε το 2009 με αξία λίγα σεντς, έφτασε το 2017 στα 16.000 δολάρια και αναρριχήθηκε στα 48.000 δολάρια στις αρχές του χρόνου. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Έλτον Μασκ, που δήλωσε ότι εμπιστεύεται το bitcoin και ότι η επιχείρησή του (Tesla) επένδυσε σε αυτό 1,5 δισ. δολάρια. Φαίνεται ότι τα λόγια του είχαν μεγάλη απήχηση στους αναρίθμητους θαυμαστές του ανά τον κόσμο, γιατί ακολούθησε ένα ακόμη μεγάλο άλμα, από τα 48.000 δολάρια στα 60.000 δολάρια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μη φυσιολογική κατάσταση. Όχι μόνο γιατί η αύξηση της τιμής αυτού του κρυπτονομίσματος είναι υπερβολική, αλλά κυρίως γιατί το bitcoin, δεν έχει ουσιαστικά καμία χρησιμότητα και καμία εσωτερική αξία. 

Δεν είμαι ο μόνος που ανησυχεί για την κατάσταση αυτή. Πολλοί είναι εκείνοι που εκφράζουν αντίστοιχες ανησυχίες και ακόμη περισσότεροι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι «κάτι δεν πάει καλά». Μεταξύ αυτών, ο Μπιλ Γκέιτς, ο Γουόρεν Μπάφετ, η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν κ.λπ. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει ακόμη αντίδραση από τους μηχανισμούς προστασίας των επενδυτών. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αργήσει, γιατί το κρυπτονόμισμα αυτό έχει εγκλωβίσει πολύ κόσμο και αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα, που διογκώνεται διαρκώς με το πέρασμα του χρόνου. 

Δεν μπορεί να λειτουργήσει ως νόμισμα

Το bitcoin πλασάρεται ως το ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα του μέλλοντος. Αυτό είναι το βασικό αφήγημα που τροφοδοτεί την ξέφρενη πορεία του. Κι όμως, αυτό το αφήγημα δεν έχει καμία βάση, γιατί το bitcoin είναι ακατάλληλο για έναν τέτοιο ρόλο. Πρώτα απ’ όλα, ένα νόμισμα πρέπει να βρίσκεται σε αντιστοιχία με την οικονομία που εκπροσωπεί και γι’ αυτό κυκλοφορεί σε μια ποσότητα που προσδιορίζεται από το ΑΕΠ και τα άλλα χαρακτηριστικά της οικονομίας αυτής. Γι’ αυτό υποτιμάται ή ανατιμάται όταν διαφοροποιείται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, όταν αλλάζουν ο πληθωρισμός, τα επιτόκια, οι ρυθμοί ανάπτυξης κ.λπ. Αυτός είναι ο λόγος πού έχουμε, π.χ., μηδενικά ως αρνητικά επιτόκια στο ευρώ και 19% στην τουρκική λίρα (αντίστοιχα, πληθωρισμό 1% έναντι 15%). Το νόμισμα δηλαδή παίρνει ζωή από την οικονομία που εκπροσωπεί και αποδίδει ως παλμογράφος την κατάσταση της. Γι’ αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο αποκατάστασης της ισορροπίας στις σχέσεις της οικονομίας με άλλες οικονομίες. 

Το bitcoin δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αποκτήσει τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, γι’ αυτό αν καθιερωνόταν ως ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα (όπως λέει το αφήγημα των κερδοσκόπων), θα ήταν εντελώς αποξενωμένο από κάθε οικονομία. Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι σύμφωνα με τις ιδρυτικές αρχές του, θα σταματήσει η παραγωγή του σε λίγα χρόνια και θα παραμείνει σταθερή η ποσότητά του στο διηνεκές. Αυτός ο περιορισμός θα οδηγούσε στη διαρκή ανατίμησή του, όχι γιατί έχει κάποια εσωτερική αξία (όπως π.χ. τα χρυσά νομίσματα), αλλά από μόνο το γεγονός ότι θα ήταν εργαλείο συναλλαγών. Έτσι, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ως νόμισμα με την έννοια που αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και θα εγκλώβιζε την παγκόσμια οικονομία σε αποπληθωρισμό και μέσω αυτού σε μακροχρόνια ύφεση. Παράλληλα, θα αφαιρούσε κάθε εργαλείο νομισματικής πολιτικής για τη διόρθωση των ανισορροπιών της οποιασδήποτε οικονομίας (π.χ. υποτίμηση για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας) και θα καθιστούσε αδύνατη την ποσοτική χαλάρωση για την αντιμετώπιση έκτακτων κινδύνων (όπως π.χ. έγινε για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008 και της πανδημίας).

Όταν η «φύρα» βαφτίζεται «e-χρυσός»... 

Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Ένα οποιοδήποτε αγαθό έχει αξία όταν είναι χρήσιμο, όταν δηλαδή καλύπτει ανάγκες. Επίσης, μακροπρόθεσμα, η αξία του είναι πάντοτε μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής του, αλλιώς θα προκαλούσε σπατάλη πόρων για την κοινωνία. Ποια όμως είναι η χρησιμότητα του bitcoin; Προφανώς καμία, διότι δεν καλύπτει καμία ανάγκη (ας μην το συγχέουμε με την τεχνολογία BlockChain που χρησιμοποιείται για τη διαχείρισή του). Αντίθετα, διευκολύνει τις παράνομες συναλλαγές από τους παρασιτικούς μηχανισμούς που λειτουργούν ενάντια στο συμφέρον της κοινωνίας. 

Ενώ όμως το bitcoin δεν έχει χρησιμότητα, έχει κόστος. Για την παραγωγή του απαιτείται η χρήση απαιτητικού hardware, προχωρημένου software, η απασχόληση πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού υψηλής κατάρτισης και η ανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικού ρεύματος. Εκτιμάται ότι σήμερα για την παραγωγή («εξόρυξη») ενός bitcoin αναλώνεται ρεύμα μέσου κόστους 8.000 δολαρίων (πηγή: Fundstrat Global Advisors - Νέα Υόρκη). Για την παραγωγή του ρεύματος που καταναλώνουν όλοι μαζί οι υπολογιστές που είναι αφιερωμένοι στην παραγωγή του bitcoin, εκτιμάται ότι εκλύονται στην ατμόσφαιρα 37 εκατομμύρια CO2 ετησίως. Αυτή η ποσότητα τείνει να αυξηθεί ως αποτέλεσμα των ακόλουθων δύο παράλληλων εξελίξεων: 

(α) Όσο προχωρεί η παραγωγή bitcoin, τόσο αυξάνεται η πολυπλοκότητα των συναρτήσεων που πρέπει να λυθούν, οπότε επιστρατεύεται όλο και μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύς (το 2021 έφτασε τα 166 terahash το δευτερόλεπτο, από 95 που ήταν το 2020), με αποτέλεσμα να αυξάνεται αδιάκοπα η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος (πηγή: Blockchain.com). Ενδεικτικά, κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος από τους παραγωγούς bitcoin έχει οκταπλασιαστεί και πλέον έχει ξεπεράσει το 50% της κατανάλωσης των κέντρων δεδομένων (data centers) όλου του κόσμου (πηγή: Alex de Vries - digicomist.net). 

(β) Σχεδόν το 70% της εξόρυξης bitcoin γίνεται στην Κίνα και ειδικότερα στην περιοχή Xinjiang, όπου χρησιμοποιείται, σε μεγάλη κλίμακα, ο άνθρακας ως ενεργειακό υλικό. Η δεύτερη χώρα σε παραγωγή bitcoin είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι Νο 2 στον κόσμο σε εκπομπή CO2.

Ρύπανση λοιπόν και σπατάλη ενέργειας είναι η συνέπεια της παραγωγής του bitcoin, χωρίς κανένα όφελος. Μόνο κόστος! Όσοι έχετε διαβάσει «Αστερίξ» θα έχετε αναρωτηθεί γιατί ο Οβελίξ παράγει συνέχεια μενίρ, που είναι μεγάλες ωοειδείς πέτρες, χωρίς καμία χρησιμότητα. Ε λοιπόν ακόμη και τα μενίρ, αν υπήρχαν στον πραγματικό κόσμο, θα ήταν καλύτερα από τα bitcoin, γιατί θα είχαν πολύ μικρότερο κόστος παραγωγής, δεν θα επιβάρυναν το περιβάλλον και τέλος πάντων θα είχαν κάποια χρησιμότητα ως πρωτογενές υλικό. 

Μια πυραμίδα αλλιώτικη από τις άλλες...

Η πυραμίδα είναι ένας μηχανισμός-παγίδα, ο οποίος έχει στόχο να πείσει όσο το δυνατόν περισσότερους εύπιστους και άπληστους «επενδυτές» να αγοράσουν κάποια περιουσιακά στοιχεία (π.χ. μετοχές μιας άγνωστης επιχείρησης), παρουσιάζοντας πλασματικά «δεδομένα» και υποσχόμενη τεράστια κέρδη. Όταν αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των θυμάτων και πολλαπλασιαστούν οι εισροές, οι απατεώνες χρησιμοποιούν ένα μέρος των εισπράξεων για να μοιράσουν κέρδη στους παλαιότερους. Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες των αφελών ότι έχουν «χτυπήσει φλέβα χρυσού» και τους παρακινούν να «επενδύσουν» κι άλλα χρήματα και να συστήσουν την επένδυση στον κοινωνικό τους περίγυρο. Αυτή η παραπλάνηση συνεχίζεται μέχρι να συγκεντρωθεί ένα πολύ μεγάλο ποσό χρημάτων στα χέρια των απατεώνων, οπότε τα οικειοποιούνται και εξαφανίζονται.

Η «χρηματοοικονομική ιστορία» είναι γεμάτη «πυραμίδες». Κλασικό παράδειγμα η «φούσκα της τουλίπας», που παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με όσα συμβαίνουν σήμερα: Τον χειμώνα 1636-1637, ένας βολβός έφτασε να πωλείται σε τιμή ίση με τους μισθούς 10 ετών ενός εξειδικευμένου εργάτη. Ο κόσμος πουλούσε περιουσίες για την απόκτηση ενός βολβού, με την προσδοκία ότι θα τον πουλήσει ψηλότερα. Η φούσκα έσκασε κάποια στιγμή και η κατάρρευση ολοκληρώθηκε σε λίγες ημέρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη η φούσκα δημιουργήθηκε έπειτα από μια μακρά περίοδο «ποσοτικής χαλάρωσης» στην Ολλανδία, που αύξησε υπέρμετρα τη ρευστότητα της οικονομίας. Όπως τώρα δηλαδή, που οι κεντρικές τράπεζες έχουν εκδώσει κάπου 20 τρισ. δολάρια ακάλυπτο χρήμα, για να αντιμετωπίσουν τη χρηματοοικονομική κρίση και την πανδημία.

Το bitcoin λοιπόν θυμίζει πυραμίδα και μάλιστα γιγαντιαίων διαστάσεων, η οποία λειτουργεί πλέον σε σημαντικό βαθμό αυτόνομα.

Δεν έχει σημασία αν ξεκίνησε ως πείραμα ή παιχνίδι ή ρομαντικός στοχασμός. Σήμερα, εκατομμύρια «επενδυτές» σε όλο τον κόσμο έχουν τοποθετήσει τις οικονομίες τους σε αυτό και το συστήνουν ένθερμα σε άλλους τόσους. Τα διαστημικά άλματα που κάνει η τιμή του (π.χ. από τα 416 δολάρια του 2016 στα 19.346 δολάρια του 2017 ή από τα 3.229 δολάρια του Δεκεμβρίου 2018 στα 61.195 δολάρια του Φεβρουαρίου 2021), εδραιώνουν την πεποίθηση των αφελών ότι όσο ακριβά κι αν αγοράσουν θα βγουν κερδισμένοι, αρκεί να περιμένουν το επόμενο μεγάλο άλμα. Ακόμη και η κατάρρευση του 2018 (από τα 19.346 δολάρια στα 3.229 δολάρια σε ένα έτος), δεν τους αποθαρρύνει γιατί ήταν μια παρένθεση στη φρενήρη πορεία του από τα 416 δολάρια στα 61.195 δολάρια σε 4 μόλις χρόνια. 

Αυτή η κερδοσκοπική μανία δημιουργεί μια διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση, που είναι ικανή να υπερκαλύψει την αντίστοιχη προσφορά και να ωθήσει την τιμή ακόμη ψηλότερα, δημιουργώντας ένα «παραδεισένιο τοπίο» για τους κερδοσκόπους που έχουν «στοκάρει» bitcoin. Αύριο μεθαύριο, θα ξεφορτώσουν στα καινούργια υψηλά, θα ρίξουν την τιμή με κάποιες φήμες, θα «ξαναφορτώσουν» σε χαμηλότερες τιμές και θα συνεχίσουν για πολύ ακόμη τη χρυσοφόρο δραστηριότητά τους. Σκεφθείτε κάποιον από εκείνους που χειραγωγούν το bitcoin. Θα μπορούσε να αγοράσει 100.000 «κομμάτια» το 2016 (κόστος 40 εκατ. δολάρια), να τα πουλήσει το 2017 κοντά στα 2 δισ. δολάρια, να τα ξανα-αγοράσει το 2018 με 300 εκατ. δολάρια και να τα «ξεφορτώσει» τον περασμένο Φεβρουάριο έναντι 6 δισ. δολ., κερδίζοντας κάπου 7,5 δισ. δολ. σε 4 χρόνια, με μια επένδυση 40 εκατ. δολ. (απόδοση 18.750%).

Όμως, αυτή η αυτοτροφοδοτούμενη πυραμίδα, που αποτελεί χρυσοφόρο μηχανισμό για τους λίγους, είναι ταυτόχρονα καταστροφική για τους πολλούς. Διότι θα συνεχίσει να διογκώνεται και να εγκλωβίζει τις περιουσίες όλο και περισσότερων αποταμιευτών. Σήμερα η κεφαλαιοποίησή του έχει φτάσει τα 1.000 δισ. δολάρια και είναι προφανές ότι υπάρχει προοπτική να μεγαλώσει κι άλλο. Π.χ. η ζήτηση του στην Ινδία των 1.350 εκατομμυρίων ανθρώπων τώρα ξεκίνησε, ενώ εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ έχουν δηλώσει ότι θα «επενδύσουν» μέρος των χρημάτων από το «πακέτο Μπάιντεν» σε bitcoin. Αυτή η κατάσταση μοιάζει με μια γιγάντια χιονοστιβάδα που έχει ήδη ισοπεδώσει χωριά και κωμοπόλεις στο πέρασμά της και συνεχίζει (μεγαλώνοντας διαρκώς) για την πρωτεύουσα. Κάποιος πρέπει να τη σταματήσει όσο είναι καιρός, αλλιώς η καταστροφή θα είναι μεγάλη. 

Επίλογος

Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το bitcoin δοκιμάζει τη λογική μας. Ένα άχρηστο προϊόν πουλιέται πανάκριβα, μέσα από μια διαδικασία που θυμίζει πυραμίδα. Κάποιοι αποκομίζουν μεγάλα κέρδη γιατί οργανώνουν και στηρίζουν αυτή την απάτη. Κάποιοι άλλοι επωφελούνται γιατί έτυχε να βρίσκονται στο «τρένο» την κατάλληλη στιγμή. Όλα αυτά τα πληρώνουν οι στρατιές των εύπιστων «επενδυτών» οι οποίοι έχουν τυφλωθεί από την προσδοκία του εύκολου κέρδους. 

Οι ρυθμιστικές αρχές αδρανούν, λες και όλα κυλούν ομαλά. Το σκηνικό θυμίζει τον «Γυμνό Βασιλιά» του Hans Christian Andersen: Όλοι υποκρίνονταν ότι έβλεπαν τον βασιλιά να φοράει υπέροχα ρούχα (ή μήπως το πίστευαν;) ενώ αυτός ήταν γυμνός.

Τώρα, πολλοί βλέπουν «ψηφιακό χρυσό» σε ένα κρυπτονόμισμα που δεν έχει καμία χρησιμότητα. Θα ήταν ένα κωμικό θέαμα εάν αθώοι άνθρωποι δεν διέτρεχαν τον κίνδυνο να χάσουν κόπους μιας ζωής.

Όμως, ο τζίρος γύρω από το bitcoin και τα άλλα κρυπτονομίσματα μεγάλωσε επικίνδυνα και διογκώνεται διαρκώς. Η κατάσταση έχει ξεφύγει σε σημαντικό βαθμό. Ανεξάρτητα αν κάποιοι «αγκάλιασαν» αυτή την κατάσταση σπεύδοντας να επωφεληθούν (Έλον Μασκ / Tesla, PayPal, Visa, MasterCard), κάποιοι άλλοι χτύπησαν -έστω διακριτικά- το καμπανάκι του κινδύνου (π.χ., Μπιλ Γκέιτς, Γουόρεν Μπάφετ, Τζάνετ Γέλεν). Οι ρυθμιστικές αρχές πρέπει να πατήσουν το φρένο, έστω και τώρα, για να προστατεύσουν τους εύπιστους «επενδυτές» από τα δίχτυα των επιτηδείων, που έχουν απλωθεί πάνω από τα «χρηματιστήρια» κρυπτονομισμάτων. Η κεφαλαιοποίηση του bitcoin ξεπερνά πλέον τα 1.000 δισ. δολάρια. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. 

https://www.naftemporiki.gr/

Αποκαλύπτοντας το τέρας του ναζισμού «Ο εθελοντής» || εκδόσεις Gutenberg

 Αποκαλύπτοντας το τέρας του ναζισμού

«Ο εθελοντής» || εκδόσεις Gutenberg

Πέμπτη, 01 Απριλίου 2021 

«Ο εθελοντής: Η αληθινή ιστορία του ήρωα της αντίστασης που διείσδυσε στο Άουσβιτς» του Jack Fairweather κυκλοφορεί από τη νέα σειρά Ιστορίας των εκδόσεων Gutenberg, σε μετάφραση Θεοδώρας Δαρβίρη.

Πρόκειται για την  αληθινή ιστορία ενός αφανή ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του Βίτολντ Πιλέτσκι. Ενός γενναίου αξιωματικού του πολωνικού στρατού και μέλους της αντίστασης της Βαρσοβίας, ο οποίος το φθινόπωρο του 1940 και ενώ οι Ναζί έχουν καταλάβει την Πολωνία διεισδύει εθελοντικά στο Άουσβιτς, συγκροτεί αντιστασιακό πυρήνα και συντάσσει αναφορές για τις ναζιστικές φρικαλεότητες. Επί τρία χρόνια περίπου βιώνει τον εφιάλτη και βλέπει το στρατόπεδο συγκέντρωσης να μετατρέπεται σε εργοστάσιο θανάτου.

«Ο Βίτολντ φύλαγε τη δύναμή του εβδομάδες ολόκληρες πλέον, όμως τα αποθέματά του τελείωναν.
[…] Ακόμη κι όταν ξεκουραζόταν, το σώμα του πονούσε. Το δέρμα ήταν γυαλιστερό, διάφανο και ευαίσθητο στο άγγιγμα· τα δάχτυλά του, τα αυτιά του και η μύτη του είχαν μελανιάσει λόγω της κακής κυκλοφορίας του αίματος. Ενδεικτικό της αποστέωσής του ήταν το πρήξιμο στα πόδια του, γιατί είχε κατακράτηση υγρών, ενώ το λίπος και ο μυϊκός ιστός του σώματος ελαττώνονταν πιο γρήγορα. Του ήταν σχεδόν αδύνατον να φορέσει το παντελόνι και τα ξυλοπάπουτσά του το πρωί. Έχωνε τον αντίχειρά του στα πόδια του και βούλιαζε σαν να ήταν καμωμένα από ζύμη.    
        

Οι σκέψεις του ήταν μπερδεμένες και ασυνάρτητες, και ορισμένες φορές λιποθυμούσε όπως επέστρεφε στο στρατόπεδο τα απογεύματα· ωστόσο, κατάφερνε να επιβιώσει με κάποιον τρόπο. Τότε το μυαλό του επανερχόταν, σιγά-σιγά στην αρχή, κι ύστερα, ξαφνικά, συνειδητοποιούσε πόσο λίγο απείχε από την κατάρρευση και απαιτούσε από τον εαυτό του να συνέλθει· “Δεν θα εγκαταλείψεις την προσπάθεια για τίποτα στον κόσμο”. Τότε γύριζε το βλέμμα στο κρεματόριο, στην καμινάδα με τον καπνό που ξετυλιγόταν πάνω στο φόντο του ουρανού, καταλαβαίνοντας τελικά την αληθινή σημασία εκείνων των σιδερένιων γραμμάτων στην πύλη του στρατοπέδου. Η εργασία απελευθερώνει· με άλλα λόγια, “απελευθερώνει την ψυχή από το σώμα… στέλνει το σώμα… στο κρεματόριο”.       
Τότε χανόταν και πάλι. […]

Έρχονταν λοιπόν στιγμές που ο Βίτολντ, με το στομάχι αδειανό, το κρύο να παγώνει το κορμί του και τις ψείρες να ροκανίζουν τη σάρκα του, ανακάλυπτε πως το μυαλό του μπορούσε να αποσπαστεί από το μαρτύριο που βίωνε. Η ψυχή του έβγαινε από το σώμα του και το κοιτούσε από ψηλά με οίκτο, όπως έναν ζητιάνο στον δρόμο. “Κι ενώ το κορμί περνούσε βασανιστήρια, ψυχικά μπορούσες να νιώσεις υπέροχα”, θυμόταν».

Το βιβλίο του Jack Fairweather, «Ο εθελοντής», περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και γραπτά τεκμήρια. Τιμήθηκε με το βραβείο Costa.

Κι όμως, όταν τελειώνει ο πόλεμος και οι Σοβιετικοί γίνονται οι νέοι κύριοι της αγαπημένης του πατρίδας, ο Βίτολντ Πιλέτσκι καταδικάζεται για εσχάτη προδοσία και εκτελείται έπειτα από μια παρωδία δίκης.

Jack Fairweather

Οι ηρωικές του προσπάθειες να ενημερώσει τις συμμαχικές δυνάμεις για την κόλαση του Άουσβιτς και να τις πιέσει να αντιδράσουν αποκαλύφθηκαν δεκαετίες αργότερα, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το άνοιγμα των πολωνικών κρατικών αρχείων. Ο Βίτολντ Πιλέτσκι έφυγε από τη ζωή νομίζοντας πως είχε αποτύχει. Η φωνή του, καθαρή και αισιόδοξη στην αρχή, στο τέλος έγινε ψίθυρος, έσβησε εξαντλημένη και απογοητευμένη. Κι όμως, η συνεισφορά του στην αποκάλυψη της αλήθειας για το τέρας του ναζισμού θεωρείται πλέον ανυπολόγιστη.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
gkoul@naftemporiki.gr

https://www.naftemporiki.gr/

ΣΤΟ ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ ΜΠΙΦΤΕΚΙΑ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ – ΑΠΛΑ ΘΕΪΚΑ!

Νηστίσιμα Μπιφτέκια Λαχανικών στο φούρνο – Απλά θεϊκά!

Σίγουρα εκτός από μία οικονομική συνταγή είναι και μία εύκολη συνταγή.

Επίσης το μόνο βέβαιο είναι ότι τα μπιφτέκια αυτά είναι τα πιο αρωματικά και νόστιμα!  

Φτιάξτε τα, είτε τηρείτε τη νηστεία της Σαρακοστής, είτε όχι και θα μείνετε ενθουσιασμένοι από την γεύση τους!

Τα πιο νόστιμα μπιφτέκια λαχανικών για όλη την οικογένεια.

Μία συνταγή της Ομάδας Live Kitchen και του Πάνου Παπαδάκη.

Υλικά:

• 3 πατάτες (800 γρ.)
• 1 μέτρια μελιτζάνα
• 1 κόκκινη πιπεριά
• 1 πράσινη πιπέρια
• 1 μέτριο  κρεμμύδι
• 2 καρότα
• Μαϊντανό
• 30 γρ. ελαιόλαδο
• 1/4 κτγ κύμινο
• 2 κτγ αλάτι
• 1/2 κτγ ρίγανη
• 125 γρ. φρυγανιά
• Ελαιόλαδο
• 18 κομμάτια

Εκτέλεση:

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν τις πατάτες και τα καρότα.

Τρυπάμε με ένα πιρούνι την μελιτζάνα και την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να μαλακώσει.

Κόβουμε σε μικρά κομμάτια την πράσινη την κόκκινη πιπεριά , το κρεμμύδι και τον μαϊντανό.

Αφού έχουν βράσει και έχουν μαλακώσει οι πατάτες και τα καρότα τις ξεφλουδίζουμε και τις ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ.

Προσθέτουμε και τα βρασμένα καρότα.

Καθαρίζουμε την μελιτζάνα από την φλούδα και την ρίχνουμε μέσα στο μπολ.

Προσθέτουμε το κρεμμύδι, τις πιπεριές, τον μαιντανό, το αλάτι, το κύμινο, την ρίγανη και το ελαιόλαδο και τα πολτοποιούμε όλα μαζί τα υλικά πολύ καλά.

Ρίχνουμε και τη φρυγανιά και το μείγμα είναι έτοιμο.

Πλάθουμε ένα – ένα τα μπιφτέκια λαχανικών βουτώντας τα χέρια μας μέσα σε λίγο ελαιόλαδο.

Τα βάζουμε σε ένα ταψί με μια λαδόκολλα και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα για 15 λεπτά στους 200 oC.

Τα νηστίσιμα μπιφτέκια λαχανικών είναι έτοιμα να τα απολαύσουμε και να τα συνοδεύσουμε με σάλτσα ντομάτας ή με ότι άλλο μας αρέσει.

ΠΗΓΗ : https://www.neakriti.gr/

https://georgepelagia.wordpress.com/

 31 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2021         GEOPELA

ΣΤΟ BLACK OUT (1998)

Black Out (1998)

Ο Χρήστος πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, χάνεται με το αεροσκάφος του στα νερά του Αιγαίου, εξαιτίας ενός black out. Στο μεταξύ, μυστηριώδεις μαγνητοταινίες με τη φωνή του πιλότου, θα αρχίσουν να φτάνουν στη Μαρία, φωτομοντέλο, περιγράφοντας τη θυελλώδη ερωτική τους ιστορία. Ο παλιός εραστής της Μαρίας, ο Σταύρος, επιστρέφει και της συμπαραστέκεται. Συγχρόνως, όμως, είναι και ο αποστολέας των ταινιών. Η υπονομευτική του δράση στη ζωή του ζευγαριού είχε δημιουργήσει μία σοβαρή κρίση, προκαλώντας τη ζήλια του Χρήστου και τη φυγή της Μαρίας. Τέλος εκμεταλλεύτηκε την απόγνωση του μετανιωμένου Χρήστου, τον έπεισε για τον επιπόλαιο χαρακτήρα της Μαρίας και τον ώθησε στη λύση μίας εξαφάνισης. Έτσι, από τη μία μεριά ελέγχει τη «μετά θάνατον» ζωή του νεκρού πιλότου, και από την άλλη εξουσιάζει πλήρως και τη ζωή της Μαρίας. Από δω και πέρα, κανείς δεν μπορεί να συμμαχήσει με κανέναν

Πηγή: Black Out (1998)

27 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2021      GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/