Charles Baudelaire – Η ιδιοφυΐα της παιδικήςηλικίας και ο μεγάλος καλλιτέχνης
Τα παιδιά είναι οι πιο προσεκτικοί, περίεργοι, πρόθυμοι, παρατηρητικοί, ευαίσθητοι, γρήγοροι και γενικά φιλικοί αναγνώστες στη γη
Αυτή η υπεροχή της ευαισθησίας, έγραφε ο E.B. White, οφείλεται στην αδηφάγο και αδιακρίτως περίεργη φύση του παιδιού, που προσφέρει μια αριστοτεχνία στην τέχνη της παρατήρησης, ανώτερη από αυτή των ενηλίκων.
Οι προικισμένοι άνθρωποι με οποιοδήποτε είδος μεγαλοφυΐας είναι εκείνοι που κατάφεραν να διατηρήσουν την επαφή με «την ψυχή της παιδικής τους ηλικίας
Ben Hecht
Την ιδιοφυΐα της παιδικής ηλικίας εξέτασε και ο Charles Baudelaire, στο έργο του Ο Ζωγράφος της Μοντέρνας Ζωής όπου αναφέρει πως το παιδί βλέπει τα πάντα σε μια κατάσταση νεότητας· είναι πάντοτε μεθυσμένο. Τίποτα δεν μοιάζει περισσότερο με αυτό που ονομάζουμε έμπνευση από τη χαρά με την οποία ένα μικρό παιδί απορροφά τη μορφή και το χρώμα.
Συνεχίζει λέγοντάς πως η έμπνευση έχει κάτι κοινό με μια σύσπαση, και κάθε υπέροχη σκέψη συνοδεύεται από ένα λίγο-πολύ βίαιο νευρικό σοκ, το οποίο έχει τις επιπτώσεις του στην καρδιά του εγκεφάλου. Ο άνθρωπος της ιδιοφυΐας έχει υγιή νεύρα, ενώ εκείνα ενός παιδιού είναι αδύναμα. Στον έναν, η Λογική έχει αναλάβει σημαντική θέση· στον άλλον, η Ευαισθησία είναι σχεδόν ολόκληρη η ύπαρξη. Αλλά η ιδιοφυΐα δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την παιδικότητα ανακτημένη κατά βούληση — μια παιδικότητα εξοπλισμένη πλέον με τις ικανότητες της ενηλικίωσης και μια δύναμη ανάλυσης που της επιτρέπει να τακτοποιεί τη μάζα των ανεπεξέργαστων υλικών που έχει συσσωρεύσει ακούσια.
Και απ’ αυτό καταλήγει πως μεγάλος καλλιτέχνης είναι αυτός που ποτέ ούτε για μια στιγμή δεν είναι χωρίς τη μεγαλοφυΐα της παιδικότητας, μια ιδιοφυΐα για την οποία κανένα στοιχείο της ζωής του δεν μπαγιάτεψε, δάσκαλος αυτής της δύσκολης τέχνης, οι ευαίσθητες ψυχές θα με καταλάβουν, το να είναι κανείς ειλικρινής χωρίς να είναι γελοίος.
Φωτογραφία: Étienne Carjat, 1863
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου