Συνάντηση με την θεά έμπνευση
Ξαφνική. Μυστηριώδης. Ανατρεπτική. Αιθέρια. Ανεξερεύνητη…
Τι είναι στ’ αλήθεια η έμπνευση;
Μια αόρατη εσωτερική δύναμη που μας ωθεί να δημιουργήσουμε, να σκεφτούμε διαφορετικά ή να εκφραστούμε, αυτό είναι η έμπνευση. Δεν την βλέπεις πώς ήρθε, ούτε πού πηγαίνει. Εάν είσαι καλός παρατηρητής, θα δεις το αποτύπωμα που έχει αφήσει πίσω της.
Μπορεί να προέρχεται από διάφορες πηγές και να εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους.
Ένα έργο τέχνης, ένα γεγονός, ένα συναίσθημα, μια προσωπική στιγμή, μια συνάντηση, ή μια ιστορία, αλλά και η ίδια η αυτογνωσία και η ενδοσκόπηση, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή της.
Η έμπνευση μπορεί να είναι μια στιγμιαία αναλαμπή ή μια διαρκής πηγή ενέργειας που μας κρατά δημιουργικούς και παθιασμένους.
Κάποιες φορές απαιτεί ηρεμία και εσωτερική συγκέντρωση. Άλλες φορές αρκείται με μια χαρτοπετσέτα και ένα στυλό. Η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ, έχει πει ότι η ιδέα για τον Χάρι Πότερ της ήρθε ξαφνικά, ενώ ταξίδευε με τρένο. Η έμπνευση για τον κόσμο της μαγείας και των μαγικών σχολείων, προέκυψε από την αγάπη της για τη φαντασία και τις ιστορίες.
Διαλέγει το κείμενο τον συγγραφέα ή ο συγγραφέας το κείμενο;
Μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι οι ιδέες και οι ιστορίες έρχονται σε αυτούς σαν “κάλεσμα”. Η έμπνευση τους οδηγεί και η ιστορία ξετυλίγεται μόνη της, σαν να έχει τη δική της ζωή. Σε αυτή την περίπτωση, ο συγγραφέας μοιάζει περισσότερο με ένα “κανάλι” ή ένα “εργαλείο” που μεταφέρει την ιστορία, παρά ο δημιουργός της. Άλλοι συγγραφείς προσεγγίζουν τη γραφή με μια πιο δομημένη μέθοδο. Επιλέγουν τα θέματα, τους χαρακτήρες και την πλοκή και δημιουργούν την ιστορία μέσω της σκέψης και της δουλειάς τους, άρα ως συγγραφείς έχουν τον πλήρη έλεγχο και η δημιουργία του κειμένου είναι μια συνειδητή διαδικασία.
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι συγγραφείς βρίσκουν ότι η διαδικασία της γραφής είναι ένας συνδυασμός έμπνευσης και σκληρής δουλειάς. Μερικές φορές η ιστορία τους “οδηγεί”, ενώ άλλες φορές πρέπει να την “οδηγήσουν” οι ίδιοι.
Κάθε δημιουργικό έργο από μόνο του αποτελεί μια ανεξήγητη από τον λογικό νου, υπερβατική εμπειρία. Άλλοτε μας υπενθυμίζει ξεχασμένες πιθανότητες και παράλληλους κόσμους και άλλοτε μας επαναφέρει στο εδώ και τώρα. Άλλοτε μας θυμίζει να παλέψουμε για την ελευθερία, την αγάπη και την ελπίδα και άλλοτε μας παίρνει μακριά από την μουντή πραγματικότητα για να ξεχαστούμε και να ταξιδέψουμε.
Η έμπνευση είναι μια μαγική δύναμη, αλλά χωρίς την πειθαρχία και την εργασία του συγγραφέα, δύσκολα μπορεί να μετατραπεί σε κάτι ολοκληρωμένο. Το κείμενο και ο συγγραφέας έχουν μια συμβιωτική σχέση: η έμπνευση μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία, αλλά η δουλειά και η αφοσίωση του συγγραφέα είναι αυτά που θα την ολοκληρώσουν. Μόνο έτσι η γραφή θα μπορέσει να δημιουργήσει κόσμους, ιδέες, και να αφηγηθεί αλήθειες.
Για άλλους η γραφή είναι μια μορφή θεραπείας, αν λάβουμε υπόψη μας ότι σε περιόδους έντονων εσωτερικών πιέσεων, η έμπνευση μαζί με την δημιουργία αποτελούν μια σημαντική βαλβίδα εκτόνωσης των εσωτερικών εντάσεων ή συγκρούσεων.
Μορφή αυτογνωσίας αποτελεί, καθώς καλλιεργείται μέσα από την παρατήρηση της ανθρώπινης φύσης και της κοινωνίας. Άλλωστε η γραφή που αγγίζει, είναι αυτή που αφηγείται αλήθειες ακόμα κι αν είναι δυσάρεστες.
Ένας συγγραφέας μπορεί να έχει μια ποικιλία και ανησυχιών και πεποιθήσεων που επηρεάζουν τη δημιουργική του διαδικασία, το περιεχόμενο των έργων του και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Αυτές οι πεποιθήσεις και ανησυχίες μπορεί να προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες, φιλοσοφικές ή πολιτικές απόψεις, κοινωνικές επιρροές ή ακόμα και από την ίδια τη φύση της δημιουργικής διαδικασίας.
Εκτός από την πλοκή, τους ήρωες, τις φράσεις και λέξεις, στο μυαλό του στροβιλίζονται ερωτήματα σχετικά με το νόημα της ζωής, της τέχνης και της δημιουργίας. Ανησυχία για το αν το έργο του θα έχει αντίκτυπο ή θα γίνει κατανοητό, αν θα εκτιμηθεί ή θα ερμηνευθεί σωστά. Ο φόβος της κριτικής ή της απόρριψης από τους εκδοτικούς οίκους, το κοινό ή τους κριτικούς. Ο φόβος της έκθεσης προσωπικών πτυχών της ζωής του, αλλά και τους πιθανούς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης που επιβάλλει η κοινωνία. Ή ακόμα και αμφιβολίες σχετικά με το ταλέντο και την διαχρονική αξία του έργου του.
Και όλα αυτά γιατί;
Για να θυμόμαστε όλοι πως δεν είμαστε απλώς χώμα και νερό.
Δεν είμαστε μόνοι σε όσα σκεφτόμαστε και περνάμε.
Επειδή τα βιβλία δεν αλλάζουν τους ανθρώπους.
Οι παράγραφοι το κάνουν.
Μερικές φορές ακόμα και οι προτάσεις.
Αλλά κυρίως επειδή κάθε ιστορία έχει τη δύναμη να αλλάξει μια γωνίτσα του κόσμου (μέσα) μας.
https://gynaikaeimai.gr/
Μαρία Σωμαράκη
www.mariasomaraki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου