Η συγνώμη δεν είναι λέξη, είναι πράξεις…
Δε θα ‘θελα με τίποτα να βρεθώ στη θέση σου και να αναρωτιέμαι, ποιος και τι έφταιξε.
Αυτά τα λόγια είμαστε σε θέση και να τα ακούσουμε, μα και να τα πούμε, καθώς συμμεριζόμαστε ή και θα ‘πρεπε να το κάνουμε, αντικρύζοντας τις αλήθειες όλες μέσα μας.
Δε θα ‘πρεπε να νιώθουμε πάντα ένοχοι, αλλά και να παρέχουμε το δικαίωμα της αντίληψης και της απόλυτης κατανόησης και αποδοχής, καθώς άλλοι θα ‘ναι οι φταίχτες και σε μας θα τους βολεύει να τα “ρίχνουν”.
Στιγμές που όλοι μας, άντρες και γυναίκες, θα ‘πρεπε να αναλογιζόμαστε και να θέτουμε προ των ευθυνών μας, σταθερές και αξίες, ιδανικά και προδιαγραφές, χωρίς να αποτελούν οι άλλοι τον αποδιοπομπαίο τράγο ή και εμείς το δικό τους θύμα, έτοιμο να συγχωρέσει τα πάντα και να οπισθογυρίσει χωρίς την παραμικρή ένδειξη προβληματισμού.
Η συγχώρεση θα πρέπει να δίνεται όταν κι εφόσον την αισθανθούμε εμείς και όχι για να γίνουμε είτε αρεστοί είτε αποδεκτοί από τους άλλους.
Εξάλλου, η ίδια η πράξη θα πρέπει να συνοδεύεται και από αληθινή στάση ζωής και όχι απλά να γίνει για να γίνεται, δίχως αξία, ουσία και το σημαντικότερο, τη μεταμέλειά της.
Συγχώρεση, συγχωροχάρτια, που ίσως και να έδιναν παλιά, αλλά και να είχαν και την ανάλογη αξία και σημασία τους, χωρίς όμως να παραβλέπουμε και την τωρινή τους αξία, θα ‘πρεπε να δίνονται μεν, αλλά παραδίδοντάς τα, να γίνεται αντιληπτή και η αξιολόγηση εκ μέρους των αποστολέων τους, προς τους παραλήπτες τους.
Η πιο σημαντική και αξιόλογη παρουσία στην ανάληψη ευθύνης των λαθών σου, μας, είναι εκείνο το κάτοπτρο, που πάντα μαρτυρά την καθομολογούμενη αλήθειά του, χωρίς την παραμικρή κάλυψη ή εναπόθεση λανθασμένων στοιχείων, για παραπλάνηση ή τυχόν ψευδαίσθησή του.
https://gynaikaeimai.gr/
Άννα Ζανιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου