Υπομονή… ένα άχαστο χαρτί!
GynaikaEimai
Όχι… δε φημιζόμουν ποτέ για υπομονή. Όχι… δεν την καταλάβαινα, μήτε ήθελα να είμαστε κολλητές. Ούτε καταλάβαινα ποτέ αυτούς που μπορούσαν να κάνουν υπομονή και να είναι κι άνετοι κιόλας. Ενίοτε ζήλευα όμως κι ήθελα να μπορώ κι εγώ, γιατί έβλεπα κι ένιωθα πως είναι αρετή και χαρτί άχαστο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις όφελος στο τέλος, κάνοντας και δείχνοντας υπομονή. Είναι πολύ δύσκολο ωστόσο, για να λέμε αλήθειες. Παλεύεις με πολλούς δαίμονες ώσπου να φτάσεις να τη διαθέτεις με ψυχραιμία ή γαλήνη. Το έφερε όμως και έστω με το ζόρι… συστηθήκαμε με την κυρία, διότι αποτέλεσε αναγκαίο κακό και μονόδρομο κάποια στιγμή. Μου την δίδαξαν κάπως και κάποιοι σε συνδυασμό με τις καταστάσεις κι όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Τελικά ναι… ποτέ δεν είναι αργά για οτιδήποτε.
Δε νομίζω ότι θα πάρω κανένα master στην υπομονή, αλλά σίγουρα πια δε θα μένω μετεξεταστέα. Σίγουρα θα συνεχίσω να δουλεύω με αυτήν την κυρία, ελπίζοντας να με αγαπήσει κι αυτή… να την αγαπήσω κι εγώ. Κάνω υπομονή όσο μπορώ πια σε όλους τους τομείς, για όλα όσα υπάρχουν, αλλά κι όσα ευελπιστώ να έρθουν. Πορεύομαι πλέον όσο μπορώ με αυτήν και όλο το συγγενολόι της… την ελπίδα, τη θετική σκέψη, την αισιοδοξία… περιμένω, όσο κι αν η ανυπόμονη φύση μου επαναστατεί. Αναμένω όσο κι αν τα νεύρα μου φτιάχνουν κόμπους που εγώ λύνω κι αυτά υποχωρούν έστω λίγο ή για λίγο.
Υπομονή… ένα άχαστο χαρτί! Προσπαθώ να το έχω συνέχεια στο μυαλό μου, ώστε να παίρνω κουράγιο και δύναμη να αντέχω. Πιστεύω θα δικαιωθώ, γιατί είναι η μεγαλύτερη πρόκληση και δοκιμασία για μένα. Πέρα από το χαρακτήρα, και μόνο από συνήθεια, είναι τεράστιος ο κόπος. Υπάρχουν φορές που κουράζομαι, που δε βλέπω νόημα, που δειλιάζω… Υπάρχουν φορές που χάνω κάθε πίστη κι επαφή με την υπομονή μου και άλλοτε μπαίνω σε πειρασμό να παίξω και με των άλλων. Δε θα τη χαρίσω εύκολα πάντως… Αυτό είναι στανταράκι!
https://gynaikaeimai.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου