Οι μόνες-μάνες που παλεύουν τη ζωή “αντρίκια”
Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί. Ακόμη δυσκολότερο να μεγαλώνεις δύο ή περισσότερα. Να ξυπνάς απ’ τα χαράματα, να το ετοιμάσεις για το σχολείο πριν φύγεις για τη δουλειά, να κάθεσαι στο πλάι του κάθε μέρα να το βοηθάς με τα μαθήματα, να το πηγαινοφέρνεις στις δραστηριότητες. Να ξενυχτάς στο πλευρό του όταν είναι άρρωστο, να αγωνιείς για κάθε προσπάθειά του. Να το φροντίζεις, να το συμβουλεύεις, να το επιπλήττεις όταν χρειάζεται. Να κάνεις τη μέρα 25 ώρες για να προλάβεις -όλη μέρα τρέχεις κάτι να προλάβεις… Σκέψου τώρα, όλα αυτά να μην μπορείς να τα μοιραστείς με κανέναν. Σκέψου όλα τα παραπάνω να τα έχεις επωμιστεί μόνο στη δική σου πλάτη. Φαντάσου πόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι. Προσπάθησε να φανταστείς, γιατί αν δεν το έχεις ζήσει στο πετσί σου, δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς.
Και μη μου πεις πως το επέλεξαν -δεν το επέλεξαν όλες.
Μη μου πεις πως από επιλογή κρατούν τον πατέρα μακριά -δεν το κάνουν όλες.
Μη μου πεις πως βολεύονται σ’ αυτή την κατάσταση -δεν βολεύονται όλες.
Μη μου πεις πως το διάλεξαν για να κάνουν τη ζωή τους -δεν το διάλεξαν γι’ αυτό όλες.
Γι’ αυτές τις άλλες σου μιλάω, εκείνες τις μόνες-μάνες, αυτές που με τόση ευκολία κρίνεις, που παλεύουν τη ζωή “αντρίκια”. Εκείνες που επέλεξαν να μην το βάλουν κάτω όταν οι λάθος επιλογές τους ή η ζωή η ίδια τις έφερε σ’ αυτή τη θέση. Εκείνες που επέλεξαν να μην κρυφτούν απ’ τις διπλές ευθύνες, απ’ τα διπλά ζόρια, απ’ τις διπλές δυσκολίες. Που στάθηκαν όρθιες όσες φορές κι αν γονάτισαν, όσες φορές κι αν τις γονάτισαν. Που μπόρεσαν όλα τα “δεν μπορώ” τους. Που κόντρα στα δύσκολα και στα άβατα, συνέχισαν να περπατούν με το κεφάλι ψηλά. Που μέσα σ’ όλα, πάνω απ’ όλα ήταν, είναι και θα είναι το παιδί τους.
Γι’ αυτές τις άλλες σου μιλάω… γι’ αυτές τις μόνες-μάνες που τόσο σκληρά κατακρίνεις!
Γι’ αυτές τις άλλες σου μιλάω… που τις κρίνεις παριστάνοντας πως τα ξέρεις όλα για τη ζωή και τις επιλογές τους κι ας μην ξέρεις τίποτα!
Γι’ αυτές τις άλλες σου μιλάω… γι’ αυτές τις μόνες μάνες που παλεύουν τη ζωή “αντρίκια”.
https://gynaikaeimai.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου