Όταν ωριμάσεις… θα είμαι στις κούνιες!
GynaikaEimai
Και συναντάς έναν άνθρωπο… κάπως, κάποτε, μπαίνει στη ζωή σου είτε γιατί του άνοιξες την πόρτα, είτε γιατί βρήκε μια χαραμάδα έστω και χωρούσε.
Καλώς ήρθες λοιπόν!
Έχεις τώρα την ευκαιρία σου να με κερδίσεις, μα πρώτα πρέπει και να πειστώ.
Ναι… μου άρεσες πολύ, δεν το αρνούμαι.
Ναι… μοιάζεις θεός στο ερωτικό και με συγκινείς.
Μου ξυπνάς ό,τι κοιμόταν κι αυτό παραδέχομαι πως δεν είναι απλή υπόθεση, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πόσο σπάνια είναι η χημεία μεταξύ των ανθρώπων και πόσο δύσκολη στις επιλογές μου είμαι κι εγώ.
Καλώς ήρθες στη ζωή μου λοιπόν… σου στρώνω και χαλί για να πατήσεις, αλλά αυτό θα είναι το μόνο που θα πατήσεις, στο λέω. Και περιμένω, αναμένω να δω πώς δουλεύει το μυαλό σου θα πω, θεωρώντας δεδομένο ότι έχεις. Και προσδοκώ να συνάδει η ηλικία της ταυτότητάς σου με το πνεύμα σου, με τα έργα σου και τα λεγόμενά σου. Κι εκεί ακριβώς χτυπάει κόκκινος συναγερμός μες στο κεφάλι μου. Κι εκεί με χτυπάει αλύπητα δίχως τύψεις ο εαυτός μου ακόμη μια φορά…
Βρε αγάπη μου χρυσή, γιατί; Γιατί δεν συνειδητοποιείς ότι έχεις μεγαλώσει κι αφήσει την εφηβεία προ πολλού; Γιατί μωρό μου άγεσαι και φέρεσαι από μια παιδικότητα που υπό άλλες συνθήκες, θα φάνταζε ως το σημείο της γοητείας σου; Βρε ψυχή μου, αναγκάζομαι να σου πω πως όταν ωριμάσεις έλα πάλι να με βρεις… θα είμαι στις κούνιες! Πώς εγώ τώρα μπορώ να σου επιτρέψω να μείνεις, όταν θα πρέπει να σε αντιμετωπίζω ως η μαμά και μάλιστα ενός αρκετά κακομαθημένου; Πώς στην οργή να παραβλέψω τέτοια ανωριμότητα όταν αν αφεθώ απλά στο σεξαπίλ σου… κινδυνεύω; Για πόσο δε θα ξενερώσω όταν σκέφτεσαι και ενεργείς τόσο έξω από μένα μα κι από την κοινή λογική;
Καρδούλα μου, έχεις τρόπο να πραγματοποιήσεις μια ανέγερση που απαιτεί γερά θεμέλια; Γιατί δεν το βλέπω, δε νομίζω ότι είναι εφικτό να επενδύσω το παραμικρό.
Δεν ξέρω γιατί είσαι έτσι, θα ήθελα να μάθω, μα ως τότε οφείλω να με διαφυλάξω με όποιο τρόπο. Όμορφη η στιγμούλα μαζί σου, δεν αντιλέγω, απαραίτητες τέτοιες στιγμές στο ταξίδι που λέγεται ζωή, σύμφωνοι, οπωσδήποτε όμως όχι μόνο.
Γι’ αυτό σου λέω μάτια μου συγκλονιστικά, είσαι πολύ χαριτωμένο…παιδάκι!
Μμμ… όταν ωριμάσεις, έλα ξανά να με βρεις… στις κούνιες θα είμαι!
Τα φιλιά μου!
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου