Δεν πιστεύω σε πρίγκιπες και σε ροζ σύννεφα
Όταν είσαι έφηβη, πολλές φορές όταν γνωρίζεις ένα αγόρι νομίζεις ότι είναι το ιδανικό ταίρι.
Λίγο το νεαρό της ηλικίας, λίγο η πριγκιπική αντιμετώπιση λόγων παραμυθιών ως παιδί, σε φέρνουν αντιμέτωπη σε κάτι τελείως σκληρό και όχι τόσο ουτοπικό όπως πίστευες παιδί.
Μεγαλώνοντας, ένα κορίτσι αναζητά τον “πρίγκιπά της” όπως τον έχει πλάσει μέσα στο μυαλό της.
Κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ.
Κάπως έτσι έψαχνα καιρό να βρω κάτι που θα με συναρπάζει με το ίδιο σθένος των πρώτων στιγμών.
Εκείνων των στιγμών που νιώθεις ερωτευμένη…
Πόσο διαρκεί ο έρωτας;
Πόσο διαρκεί το “σε θέλω”;
Πόσο διαρκεί το “για πάντα”;
Όταν τα στόματα που το λένε δεν το εννοούν, αυτό αυτόματα πληγώνει.
Κι εσύ…
Κι εσύ με πλήγωσες όσο κανένας.
Δεν ήσουν ο καλύτερος πρίγκιπας.
Δεν ήσουν ο καλύτερος εραστής.
Δεν είχες τον καλύτερο τρόπο για να με προσεγγίσεις.
Όχι. Δεν ήσουν ο πρίγκιπας που περίμενα χρόνια.
Γέμισες την ψυχή μου με αγκάθια.
Σου έδωσα αγάπη.
Ενδιαφέρον.
Σε στήριξα.
Σου παραδόθηκα άνευ όρων.
Κι εσύ τίποτα.
Περαστικός σαν τα λεωφορεία.
Σαν τα λεωφορεία που στέκονται λίγο στην στάση μέχρι να επιβιβαστούν οι άνθρωποι και να αποβιβαστούν από αυτό και μέσα σε αυτό.
Ξέρεις κάτι; Ένας σταθμός ήσουν για μένα.
Όχι το τέρμα.
Κι εγώ μεγάλωσα αρκετά για πιστεύω σε πρίγκιπες και ροζ σύννεφα.
https://gynaikaeimai.gr/
Χρυσάνθη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου