Σινάνη Αικατερίνη

Οι άνθρωποι με αυξημένα επίπεδα ενδομυϊκού λίπους, δηλαδή λίπους αποθηκευμένου στο εσωτερικό των μυών, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν ή να νοσηλευτούν εξαιτίας καρδιακής προσβολής ή καρδιακής ανεπάρκειας, ανεξάρτητα από τον Δείκτη Μάζας Σώματος, σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης

Στην έρευνα συμμετείχαν 669 ενήλικες μέσης ηλικίας 63 ετών, που παρακολουθούνταν στο Νοσοκομείο Brigham and Women's για πόνο στο στήθος ή/και δύσπνοια.

Οι συμμετέχοντες δεν είχαν ενδείξεις αποφρακτικής στεφανιαίας νόσου, στην οποία είναι επικίνδυνα φραγμένες οι αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα την καρδιά.

Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε εξετάσεις με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων/αξονική τομογραφία καρδιάς (PET/CT) για να εκτιμηθεί η λειτουργία της καρδιάς τους.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης αξονικές τομογραφίες για να αναλύσουν τη σύσταση του σώματος κάθε ασθενούς, μετρώντας τις ποσότητες και τη θέση του λίπους και των μυών σε τμήμα του κορμού τους.

Για να ποσοτικοποιήσουν το λίπος που αποθηκεύεται μέσα στους μύες, οι ερευνητές υπολόγισαν την αναλογία του ενδομυϊκού λίπους προς το σύνολο των μυών συν το λίπος, μια μέτρηση που ονόμασαν λιπώδες μυϊκό κλάσμα.

Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για περίπου έξι χρόνια και οι ερευνητές κατέγραψαν εάν κάποιοι ασθενείς πέθαναν ή νοσηλεύτηκαν για έμφραγμα ή καρδιακή ανεπάρκεια.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με υψηλότερες ποσότητες λίπους αποθηκευμένου στους μύες τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν βλάβη στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν την καρδιά (στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία - CMD) και ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν ή να νοσηλευτούν για καρδιακή νόσο.

Για κάθε 1% αύξηση του κλάσματος των λιπαρών μυών, καταγράφηκε 2% αύξηση του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας και 7% αυξημένος κίνδυνος μελλοντικής σοβαρής καρδιακής νόσου, ανεξάρτητα από άλλους γνωστούς παράγοντες κινδύνου και τον δείκτη μάζας σώματος.

Τα άτομα που είχαν υψηλά επίπεδα ενδομυϊκού λίπους και ενδείξεις στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας, διέτρεχαν ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο θανάτου, εμφράγματος και καρδιακής ανεπάρκειας.

Αντίθετα, τα άτομα με υψηλότερες ποσότητες άλιπης μυϊκής μάζας είχαν χαμηλότερο κίνδυνο.

Το λίπος που ήταν αποθηκευμένο κάτω από το δέρμα (υποδόριο λίπος) δεν αύξησε τον κίνδυνο.

«Σε σύγκριση με το υποδόριο λίπος, το λίπος που είναι αποθηκευμένο στους μύες μπορεί να συμβάλλει στη φλεγμονή και στην αλλοίωση του μεταβολισμού της γλυκόζης, οδηγώντας σε αντίσταση στην ινσουλίνη και μεταβολικό σύνδρομο. Με τη σειρά τους, αυτές οι χρόνιες προσβολές μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τροφοδοτούν την καρδιά, και στον ίδιο τον καρδιακό μυ. Γνωρίζοντας ότι το ενδομυϊκό λίπος αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, έχουμε ακόμη ένα τρόπο να εντοπίσουμε τα άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, ανεξάρτητα από τον δείκτη μάζας σώματος. Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την κατανόηση των επιπτώσεων στην υγεία της καρδιάς των θεραπειών με βάση τις ινκρετίνες που τροποποιούν το λίπος και τους μυς, συμπεριλαμβανομένης της νέας κατηγορίας αγωνιστών του υποδοχέα του πεπτιδίου-1 που μοιάζει με τη γλυκαγόνη. Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για τα άτομα με λιπώδεις μύες. Για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε πώς οι θεραπείες, όπως οι νέες θεραπείες απώλειας βάρους, επηρεάζουν το λίπος στους μύες σε σχέση με το λίπος σε άλλα σημεία του σώματος, τον άπαχο ιστό και τελικά την καρδιά». λένε οι ερευνητές.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση European Heart Journal.

https://www.onmed.gr/