Ἀγ­γε­λι­κὴ Εὐ­στα­θί­ου: Ποί­η­μα ἐρή­μην

 

Ἀγ­γε­λι­κὴ Εὐ­στα­θί­ου: Ποί­η­μα ἐρή­μην

Posted on 18 Ἰανουάριος 2025 by planodion

Ἀγ­γε­λι­κὴ Εὐ­στα­θί­ου

Ποί­η­μα ἐρή­μην

ὸ ποί­η­μα κά­θι­σε δί­πλα μου στὸ παγ­κά­κι. Ἥσυ­χα. Δὲν τοῦ ζή­τη­σα νὰ ἔρ­θει. Εἶ­πε πὼς ἄφη­σε μή­νυ­μα γιὰ τὴν ἄφι­ξή του μὲ τὶς στα­γό­νες τῆς χθε­σι­νῆς βρο­χῆς στὰ μαλ­λιά μου. Δὲν τὸ πί­στε­ψα. Τὰ ποι­ή­μα­τα πάν­τα ἐφευ­ρί­σκουν τις πιὸ ἀπί­θα­νες δι­καιο­λο­γί­ες γιὰ νὰ ἐμ­φα­νι­στοῦν μπρο­στά μας. Ἀπέ­φυ­γα νὰ τὸ κοι­τά­ξω. Ἤξε­ρα πὼς ἀπὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ θὰ ἔστρε­φα τὸ βλέμ­μα μου πά­νω του, οἱ λέ­ξεις του θὰ διερ­ρή­γνυαν τὸ τεῖ­χος τῶν μα­τιῶν μου καὶ θὰ εἰ­σέ­βα­λαν μέ­σα μου μὲ ὁρ­μή, νὰ διεκ­δι­κή­σουν τὸ κομ­μά­τι ἀλή­θειας ποὺ τοὺς ἀνα­λο­γεῖ. Δὲν μοῦ ἔχει ἀπο­μεί­νει καὶ πολ­λὴ ἀλή­θεια ἐδῶ ποὺ τὰ λέ­με καὶ εἶ­μαι ἰδιαί­τε­ρα δι­στα­κτι­κὴ στὸ νὰ τὴν μοι­ρα­στῶ μὲ κά­ποιον. Μὲ ὁποιον­δή­πο­τε. Πό­σο μᾶλ­λον μὲ ἕνα ποί­η­μα! Κα­τα­λα­βαί­νει ἀμέ­σως τὸν δι­σταγ­μό μου. Τὸ ἔχουν αὐ­τὸ τὰ ποι­ή­μα­τα. Ὀσμί­ζον­ται τὸν φό­βο μας ἀπὸ μα­κριά. Ἴσως καὶ νά ‘ναι αὐ­τὸ ποὺ τὰ φέρ­νει κον­τά μας. Κά­νει μιὰ προ­σπά­θεια νὰ μὲ δε­λε­ά­σει, πε­τῶν­τας στὸν ἀέ­ρα δύο λέ­ξεις βεγ­γα­λι­κά. Κά­τι πε­ρα­στι­κὰ που­λιὰ τὶς ἁρ­πά­ζουν στὸ ράμ­φος τους, πρὶν προ­λά­βουν νὰ ἐκρα­γοῦν. Χα­μο­γε­λῶ εἰ­ρω­νι­κά. Χα­μο­γε­λᾶ μὲ συγ­κα­τά­βα­ση. Ση­κώ­νε­ται. Μὲ ἤρε­μες κι­νή­σεις τα­ΐ­ζει μία-μία τὶς λέ­ξεις του στὰ που­λιά. Στὸ τέ­λος δὲν ἀπο­μέ­νουν πα­ρὰ δυὸ λέ­ξεις καῦ­τρες ποὺ εἶ­ναι τὰ μά­τια του. Ση­κώ­νο­μαι. Τὶς πα­τῶ καὶ τὶς σβή­νω, κοι­τά­ζον­τας ἀδιά­φο­ρα τὸν ὁρί­ζον­τα. Κα­νεὶς δὲν κα­τά­λα­βε τί­πο­τα.

       Παίρ­νω τὸ δρό­μο γιὰ τὸ σπί­τι. Αὐ­τὸ τὸ ποί­η­μα δὲν ὑπῆρ­ξε πο­τέ.

       Τὸ πρωὶ ποὺ ξυ­πνῶ, ἕνα ἄγριο που­λὶ μὲ μά­τια καῦ­τρες ἔχει φτιά­ξει τὴ φω­λιά του στὴν αἴ­θου­σα τοῦ αὐ­τιοῦ μου. Τὸ ἀκούω νὰ φτε­ρου­γί­ζει μὲ μα­νία, ψά­χνον­τας τὴ λεία του στοὺς γκρε­μοὺς τῆς σκέ­ψης μου.

       Εἶ­ναι ἀδύ­να­το νὰ τοῦ ἀπο­σπά­σω τὶς λέ­ξεις ποὺ ἐκ­κο­λά­πτει.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Ἀγ­γε­λι­κὴ Εὐ­στα­θί­ου. Γεν­νή­θη­κε στὸν Πει­ραιᾶ. Σπού­δα­σε Θε­ο­λο­γία στὸ ΕΚ­ΠΑ καὶ Διοί­κη­ση Του­ρι­στι­κῶν ἐπιχ/σε­ων στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Huddersfield. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώ­βριο τοῦ 2022 φοι­τᾶ στὸ Με­τα­πτυ­χια­κὸ τμῆ­μα Δη­μιουρ­γι­κῆς Γρα­φῆς τοῦ Πανεπιστημί­ου Δυ­τι­κῆς Μα­κε­δο­νί­ας. Δια­τη­ρεῖ τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ blog Ἀγα­πη­μέ­να Παι­δι­κὰ βι­βλία καὶ τὸ Θε­α­τρoφι­λι­κὸ blog Μί­μη­ση Πρά­ξε­ως. Κεί­με­νά της ἔχουν δη­μο­σιευ­θεῖ σὲ ἠλε­κτρο­νι­κὰ πε­ριο­δι­κὰ καὶ ἱστό­το­πους.

Filed under: Διδακτισμός,Ευσταθίου Αγγελική,Ελληνικά,Μονόλογος,Τέχνη,Φανταστικό | Tagged: Αγγελική Ευσταθίου,

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/