Ξενύχτησα με τη σκέψη σου κι απόψε!
GynaikaEima
Είχα πει δε θα αφήσω πάλι τον εαυτό μου να κάνει τέτοια βουτιά. Ώσπου είδα αυτά τα μάτια… τα μάτια σου. Κι έκανα τη βουτιά του θανάτου. Είχα πει δεν θα αφεθώ να μου γίνει απαραίτητη μια παρουσία. Να πηγαίνω στον παράδεισο μέσα σε μια αγκαλιά, να γεννιέμαι πάλι και πάλι με ένα φιλί, να ξεχνάω τα πάντα με ένα χαμόγελο… Κυρίως είχα αποφύγει να σκέφτομαι τον όποιον συνέχεια, να μη μπορώ να αποσπάσω το μυαλό μου από αυτόν. Και δες τι έπαθα πάλι… όχι Θεέ μου, όχι!
Νυστάζω κι όμως δε με καταδέχεται ο Μορφέας. Αντί αυτού… έρχεται εμπρός μου το πρόσωπό σου και ξενυχτώ. Ξενυχτώ προσπαθώντας να ηρεμήσω τους χτύπους της καρδιάς μου. Δεν κοιμάμαι… μονοπωλείς τη σκέψη μου και παλεύω να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Θυμάμαι… αναπολώ κι αναμασώ λόγια και πράξεις που έλαβαν χώρα αιφνίδια. Ζω και ξαναζώ το άγγιγμα, το βλέμμα, το στεναγμό. Να πάρει… ξενύχτησα με τη σκέψη σου κι απόψε. Ακόμη ένα βράδυ που είμαι τρελή. Ακόμη μια φορά που χάνω τον έλεγχο εκτός από τον ύπνο.
Τώρα τι; Άσε με σε παρακαλώ… φύγε από το μυαλό μου… Δε θέλω να ξοδεύω και να ξοδεύομαι. Δε θέλω να μείνω ξύπνια και να με τυραννάς με τη μορφή σου. Δεν αντέχω να σε σκέφτομαι, να σε λαχταρώ, να ονειρεύομαι δίχως να κοιμάμαι. Όχι… όχι και χίλιες φορές όχι! Φύγε από μέσα μου! Φύγε να κοιμηθώ να βρω γαλήνη. Να κοιμηθώ να λείψω από δω, να μην βλέπω τα μάτια σου γιατί με χάνω. Με κλέβεις και δεν είναι διαχειρίσιμο.
Είναι υπέροχο… είναι που τρομάζω… είναι που ό,τι κι αν σκεφτώ άλλο, δεν σε νικά παρά δευτερόλεπτα. Γιατί; Δεκάδες φόβοι κι ερωτήματα κατακλύζουν κάθε μου μόριο και τα λεπτά περνούν… οι ώρες περνούν κι εγώ δεν κοιμάμαι. Τι διάολο έπαθα; Τι θέλεις;
Θέλω απλά να κοιμηθώ και δε θέλω να έρθεις μήτε στα όνειρά μου, μ’ ακούς; Σε βιώνω σαν κάποιον εθισμό και δε θέλω. Από την άλλη όσο κι αν αντιστέκομαι, δε γίνεται να μην παραδεχτώ πόσο υπέροχο είναι να σε σκέφτομαι. Δε μπορώ να μην δεχτώ ότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το πολεμώ τόσο πολύ.
Ναι, είναι όμορφο να ξενυχτώ και πάλι με τέτοιες σκέψεις. Νιώθω ζωντανή αν μη τι άλλο. Δε δίνω δεκάρα τι θα συμβεί… προς το παρόν κάνω ένα ξενύχτι που γουστάρω! Ναι… το απόψε σου ανήκει! Η σκέψη μου δική σου και χαλάλι η αϋπνία! Έλα αύριο ωστόσο για να διαπιστώσω γιατί ξενύχτησα…
https://gynaikaeimai.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου