Ηχούν Χριστούγεννα και η αγάπη διάχυτη στον αέρα
Ήταν εκείνα τα Χριστούγεννα που η μοναξιά είχε χτυπήσει την πόρτα μου. Μέρες γιορτινές και η ψυχή μου άδεια από συναισθήματα με μια παγωμένη καρδιά να ζει εντός μου.
Παντού γύρω μου χαρά, χαμόγελα και γέλια παιδικά. Στολισμένες βιτρίνες και σπίτια ζεστά με μυρωδιά κανέλας και πορτοκαλιού.
Στέκομαι στο παράθυρο και νιώθω ένα κενό, αυτό που κλείδωσε μέσα μου με την παντοτινή απουσία σου.
Παντού σκοτάδι μέσα στο σπίτι μου και μόνο μια λάμψη μπαίνει μέσα, είναι ο στολισμός από τα μπαλκόνια των σπιτιών γύρω από το δικό μου.
Τι όμορφα χρώματα στολίζουν τις ζωές τους!
Μα πως εγώ βυθίστηκα τόσο πολύ μέσα στο μαύρο σε μια άβυσσο που δεν αφήνει την χαρά να εισχωρήσει.
Ο θάνατός σου, μου πήρε την χαρά άραγε; Ή μήπως ότι παραιτήθηκα τόσο εύκολα από μια ζωή που θα έπρεπε μόνο αγάπη να θυμίζει;
Πού είναι οι στιγμές που τα δικά μου Χριστούγεννα είχαν μόνο λάμψη και χρώματα πολλά, καμπάνες ηχούσαν εντός μου και ξυπνούσε μέσα μου όλη η γιορτινή διάθεση; Πού πήγαν όλα αυτά;
Στέκομαι στο παραμύθι μου και έξω χιονίζει, αισθάνομαι πιο πολύ το κρύο της ψυχής παρά το κρύο που έξω τσουχτερό θερίζει. Πάνω στο άσπρο που έχει απλωθεί σε όλη την πλάση αντανακλούν τα φωτάκια, ηχούν Χριστούγεννα στα αυτιά μου και αρχίζω να αισθάνομαι μια αγαλλίαση.
Εγώ παιδί αυτής της γιορτής παγιδεύτηκα στα γρανάζια της απαισιοδοξίας, της παραίτησης και της σκοτεινιάς.
Ηχούν Χριστούγεννα κι εγώ επιτέλους το βλέπω καθαρά, η αγάπη υπάρχει παντού και το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοίξεις την ψυχή σου για να την γεμίσεις και πάλι από την αρχή.
Η αρχή γίνεται όταν αρχίσεις και πάλι να ακούς τις καμπάνες των Χριστουγέννων, μια γιορτής που υπάρχει για να σε γεμίσει μόνο φως και αγάπη.
Ξεκινάω και στολίζω το σπίτι μου για να δώσω ελπίδα στην ψυχή μου ότι με τον θάνατο τίποτα δεν τελειώνει, ότι όταν αγαπάς τίποτα δεν πεθαίνει απλά περνάει στην αιωνιότητα.
https://gynaikaeimai.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου