Μόνο εσύ άγγιξες τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου!

Μόνο εσύ άγγιξες τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου!

– Άνδρεα Αρβανιτίδου –

GynaikaEimai

11 Δεκεμβρίου 2024

Σε έψαχνα στα όνειρά μου για χρόνια, σε αναζητούσα σε κάθε στιγμή μοναξιάς. Κάθε ρανίδα του κορμιού μου σε λαχταρούσε πριν καν σε γνωρίσει. Με την θολή σου μορφή ξενυχτούσα στο παιδικό μου κρεβάτι.
Ώσπου τα χρόνια πέρασαν και δεν ερχόσουν, η απογοήτευση φώλιασε μέσα μου, ανούσιες σχέσεις και ψεύτικες αγάπες με πολιορκούσαν χωρίς ουσία, χωρίς αυτό το μαγικό σκίρτημα της καρδιάς. Μόνο πάθος της στιγμής και φόβος για την μοναξιά.
Μα κάθε βράδυ η σκέψη μου επέστρεφε και πάλι σε αυτή την θολή μορφή σου και σε περίμενα, μόνο ο Θεός ξέρει πόσα βράδια ξάγρυπνη σε περίμενα να έρθεις, να σε νιώσω και μετά ας πέθαινα.

Και εκεί που τίποτα δεν είχα να περιμένω, ήρθες και η μορφή σου έγινε ζωντανή, σε είχα απέναντί μου να με κοιτάζεις με το βλέμμα της αγάπης. Τα μάτια σου έκρυβαν μέσα τους έναν έρωτα απόλυτο, αληθινό, γεμάτο αλήθεια, γεμάτο πάθος που έκαιγε τον οποιονδήποτε βρισκόταν κοντά μας.
Και τότε ήρθε το πρώτο φιλί, τόσο διαφορετικά μοναδικό, ένα φιλί που έλεγε σ’ αγαπώ χωρίς λόγια, ένα φιλί που ήταν μόνο για μένα, σαν από χρόνια τα χείλη μας να περίμεναν αυτή την ένωση που φώναζε σε βρήκα. Σε βρήκα και τώρα γεύομαι επιτέλους την αληθινή ζωή.
Τότε κατάλαβα ότι μόνο εσύ ήξερες να αγγίζεις τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου, να κάνεις το κορμί μου να παραλύει. Τα χείλη μου να μουδιάζουν και την καρδιά μου να φτερουγίζει λες και θα πετάξει μακριά.

Εσύ έκανες αυτό το φιλί, αυτή την αγκαλιά να μοιάζει με μια ξεχωριστή μελωδία που είχε τον δικό της ρυθμό. Έναν ρυθμό μόνο για σένα και για μένα.
Χορδές μιας κιθάρας που μόνο εσύ ήξερες να χειρίζεσαι ώστε η μουσική που βγάζει να απλώνει μια αιώνια αγάπη σε όλη την πλάση.
Αυτή την μουσική που πλανάται στον αέρα δεν μπόρεσες να την πάρεις μακριά, ακόμα κι αν ο ουρανός πλέον σε έκανε δικό του. Αυτή η χορδή έμεινε να θυμίζει ότι ήρθες, αγάπησες και αγαπήθηκες όπως σου άξιζε, όπως το ονειρεύτηκες και το ονειρεύτηκα. Μια μελωδία που κούμπωσε με το ρυθμό, όπως κούμπωσαν τα δύο μας χείλη σε αυτό το πρώτο φιλί που θύμιζε καταιγίδα και φωτιά μαζί.
Ακόμα και από μακριά μόνο εσύ θα γνωρίζεις αυτή την ευαίσθητη χορδή μου, όχι γιατί την έψαξες, αλλά γιατί την ήξερες πριν καν με συναντήσεις.

https://gynaikaeimai.gr/

Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/

Συντάκτης

• 
  Άνδρεα Αρβανιτίδου

  Ερωτευμένη με την γραφή. Από μικρή έγραφα στίχους, η ζωή με πήγε σε άλλα μονοπάτια και έτσι άφησα το όνειρο. Η ασθένεια όπλισε την πένα μου και μου θύμισε την μεγάλη μου αγάπη την συγγραφή. Τώρα είμαι αρθρογράφος ψυχής και συγγραφέας , έχω εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο και συνεχίζω. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τα όνειρα . Όλα είναι δυνατά. Μεγαλωμένη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα γράφω για να μεταφέρω τον κόσμο στο δικό μου όμορφο ταξίδι