Να σου ζητήσω μόνο μια τελευταία χάρη;
Εμείς τελειώσαμε, το ξέρω. Αναρωτιέμαι άραγε αν αρχίσαμε και ποτέ. Μια σχέση που θα ήταν αδιέξοδη ό,τι και αν κάναμε.
Με κανέναν τρόπο εσύ και ‘γώ δεν έπρεπε να είμαστε μαζί. Ποιος είναι αυτός όμως που θα βάλει “πρέπει” στα συναισθήματα; Τι είναι αυτό που θα σε εμποδίσει να θέλεις;
Το μυαλό και η καρδιά δεν ακούν σε “πρέπει”, το μυαλό κάνει σκέψεις και η καρδιά σπάει σε κομμάτια όταν πληγώνεται. Έρχεται η συνείδηση, σου βάζει τα “πρέπει”, σου βάζει τα “μη”, αλλά δεν μπορείς να μην σκέφτεσαι, δεν μπορείς να μην πονάς. Συνηθίζεις αυτόν τον πόνο, ζεις με την απουσία. Κάνεις αυτό που πρέπει στο τέλος, θάβοντας το θέλω σου.
Ξέρω πως δεν πρέπει, αλλά να σου ζητήσω μόνο μια τελευταία χάρη; Μην μου την αρνηθείς σε παρακαλώ… Θέλω να έρθεις απόψε, να μπούμε στο αυτοκίνητο, να πάμε κάπου ψηλά, να βλέπω τα αστέρια, το φεγγάρι και το πρόσωπό σου. Θέλω μια μπύρα στο χέρι από το περίπτερο και να καπνίσουμε το ίδιο τσιγάρο. Θέλω ένα βράδυ να ζήσουμε αυτά που δεν πρέπει, να σε φιλώ στα χείλη, στο λαιμό, να με σφίξεις πάνω σου και να σου λέω πόσο σε αγαπώ. Θέλω να νιώσω πάλι την ανάσα σου στον λαιμό μου, να με δροσίσουν τα φιλιά σου, να χωθείς σαν μωρό πάνω μου, να μου πεις πόσο με θες, πως τίποτα δεν έχει σημασία αν δυο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί, ότι θα το πάρεις όλο το φταίξιμο πάνω σου και ας σου λέω φοβάμαι… Μετά να ξαπλώσω στο στήθος σου ακούγοντας τον χτύπο της καρδιάς σου και μπλέκοντας τα χέρια μου στα μαλλιά σου, όσο νιώθω τα χάδια σου πάνω μου. Κάνε μου αυτή τη χάρη και μετά φύγε για πάντα, αγάπα με απόψε και αύριο ας κάνουμε αυτό που πρέπει…
https://gynaikaeimai.gr/
Mary R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου