Όσα δεν έχουν θέση στην αληθινή αγάπη
Μιλάμε συχνά για την αγάπη – για την αντοχή της, τη δύναμή της να μας αλλάζει, να μας κάνει καλύτερους. Ίσως όμως πρέπει να μιλάμε και για ό,τι δεν είναι αγάπη. Γιατί όταν παραμένουμε σε σχέσεις που νομίζουμε πως βασίζονται στην αγάπη, αλλά στην ουσία μάς καταρρακώνουν, τότε αρχίζουμε να μπερδεύουμε την αληθινή σύνδεση με κάτι που την παραμορφώνει.
Η αγάπη δεν είναι έλεγχος. Δεν είναι το δικαίωμα που δίνει κάποιος στον εαυτό του να σου καθορίζει κάθε βήμα, να σε ρωτά κάθε ώρα πού είσαι, με ποιον μιλάς, τι σκέφτεσαι. Ο έλεγχος είναι μια πράξη ανασφάλειας που ο άλλος προσπαθεί να σου «φορέσει» σαν να είναι στολή προστασίας – όμως, στο βάθος, είναι μόνο μια φυλακή. Η αγάπη δίνει χώρο, δίνει ελευθερία, γιατί εμπιστεύεται. Όταν σε αγαπούν, σε βλέπουν να ζεις τη ζωή σου ακριβώς όπως επιθυμείς, και στέκονται δίπλα σου, χωρίς να θέλουν να πάρουν τη θέση σου σε αυτό το μονοπάτι.
Δεν είναι λόγια που πληγώνουν. Αν κάποιος λέει ότι αγαπά, αλλά δεν έχει δεύτερη σκέψη πριν πει μια κακία, πριν σου πει πως «δεν αξίζεις», πριν σε υποτιμήσει, τότε τα λόγια αυτά γκρεμίζουν αντί να χτίζουν. Τα άσχημα λόγια, οι φράσεις που υποτιμούν τα όνειρά σου, την εμφάνιση, την αξία σου, δεν είναι απόδειξη αγάπης· είναι μικρές πράξεις διάλυσης που, αργά και ανεπαίσθητα, θέλουν να σε κάνουν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου. Η αληθινή αγάπη δε σου ρίχνει το ηθικό, αλλά σου ανοίγει τον δρόμο για να το υψώσεις.
Δεν είναι ζήλια και φθόνος. Όταν ο άλλος μπερδεύει τη ζήλια με την επιθυμία να σε έχει κοντά του, αυτό δεν είναι αγάπη. Η ζήλια και ο φθόνος αποκαλύπτουν έναν βαθύ εγωισμό που δε δέχεται τη χαρά σου, τα ταλέντα σου, την επιτυχία σου. Η αληθινή αγάπη δεν ζηλεύει – γιατί στηρίζεται στην ευτυχία του άλλου, δε θέλει να σε κρατήσει πίσω. Θέλει να βλέπει τα φτερά σου να ανοίγουν, να σε βλέπει να προοδεύεις, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως εσύ πηγαίνεις μπροστά και δεν είστε πάντα στην ίδια θέση.
Η αγάπη δεν είναι χειρισμός και παιχνίδια εξουσίας. Όταν κάποιος λέει πως σ’ αγαπά, αλλά σου ζητά να αλλάξεις, να προσαρμόσεις τα «θέλω» σου, ή χειρίζεται τα συναισθήματά σου για να σε πείσει να τον συγχωρείς ξανά και ξανά, τότε αυτό δεν είναι αγάπη. Η αγάπη δεν παίζει με τον φόβο ή την αδυναμία του άλλου· αντίθετα, η πραγματική αγάπη στηρίζει και ενδυναμώνει. Αν κάποιος χρησιμοποιεί την σιωπή, σε κάνει να νιώθεις ανασφαλής ή ενοχικός για να ελέγξει την αγάπη σου, τότε το συναίσθημα αυτό είναι μια παραμορφωμένη εκδοχή, σχεδιασμένη να σε κρατά δεσμευμένο και ανικανοποίητο.
Δεν είναι κακία. Όταν κάποιος λέει ότι αγαπά, αλλά δεν νοιάζεται για τις επιπτώσεις των πράξεών του στη ζωή σου, τότε δεν πρόκειται για αγάπη, αλλά για αδιαφορία και μηδενική ενσυναίσθηση. Η αγάπη θέλει να σε βλέπει ασφαλή, ευτυχισμένο, να σε βλέπει να εξελίσσεσαι. Η κακία, ο φθόνος, οι μικρότητες και οι προσβολές δεν έχουν καμία θέση στη σχέση δύο ανθρώπων που αγαπιούνται πραγματικά. Μπορείς να ξεχωρίσεις πότε η συμπεριφορά του άλλου σου προσφέρει παρά μόνο βάρος, και να καταλάβεις ότι καμιά δικαιολογία για κακεντρέχεια δεν είναι άξια μιας αληθινής σχέσης.
Δεν είναι αυτοθυσία χωρίς τέλος. Αγάπη δεν σημαίνει να ξεχάσεις ποιος είσαι για να ευχαριστήσεις τον άλλον. Δεν σημαίνει να αφήσεις τα όνειρά σου, τις επιθυμίες σου, τη ζωή σου για να εξυπηρετήσεις τον άλλον. Η αληθινή αγάπη δεν σε ζηλεύει, δεν σε καταστέλλει, δεν σε βλέπει σαν στήριγμα για να ξεχνάς τα δικά σου θέλω. Η πραγματική αγάπη σε κάνει να νιώθεις άνετος να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι και δεν απαιτεί τίποτα που θα σε απομακρύνει από την προσωπική σου ολοκλήρωση.
Δεν είναι επίδειξη ούτε ιδιοκτησία. Η αληθινή αγάπη δεν λέει «δικός μου», «δική μου»· δεν σε βλέπει σαν τρόπαιο, ούτε επιδεικνύει τις πράξεις της. Δεν είναι μια αντανάκλαση της εικόνας του άλλου και των δικών του επιτευγμάτων. Η αγάπη δεν νοιάζεται να «φαίνεται» αλλά να «είναι». Αν σε αγαπάει κάποιος μόνο για το ποιος είσαι δίπλα του, για το πώς θα φαίνεστε, ή επειδή θέλει να σε κατέχει, τότε αυτή η αγάπη ανήκει στο εγώ του και όχι σε εσένα.
Δεν είναι υποχρέωση, ούτε συνήθεια. Αν κάποιος παραμένει δίπλα σου επειδή πρέπει, ή επειδή απλώς έχει συνηθίσει, αυτό είναι μια μορφή σχέσης, αλλά όχι αγάπης. Η αγάπη θέλει να ανακαλύπτει το καινούργιο, να ξυπνά τη χαρά. Όταν βλέπεις ότι η παρουσία κάποιου δεν φέρνει πια τίποτα, όταν νιώθεις ότι πια δεν υπάρχει αληθινή επικοινωνία, τότε είναι καλό να αναρωτηθείς αν αυτό που νιώθεις είναι όντως αγάπη ή απλώς μια συνήθεια που σιγά σιγά σε κλειδώνει.
Αγάπη είναι η αλήθεια σου, η ελευθερία σου, το πιο όμορφο κομμάτι της ψυχής σου να ενώνεται με το δικό του, δίχως να σε καταπιέζει. Αγάπη είναι να θες να βλέπεις τον άλλον να ανθίζει.
Αν έχεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου που λέει πως σ’ αγαπά, αλλά κάνει κάτι από όλα τα παραπάνω, θυμήσου: αυτό δεν είναι η αγάπη που αξίζεις. Η αληθινή αγάπη δε σε μειώνει, δε σε περιορίζει, δε σου στερεί την ελευθερία ή την ηρεμία σου. Απομακρύνσου από ό,τι σε πληγώνει και άφησε χώρο για ό,τι θα σε κάνει να νιώσεις πραγματικά ελεύθερος και δυνατός.
https://gynaikaeimai.gr/
Ελένη Ισπόγλου – Συγγραφέας
https://linktr.ee/Eleni.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου