Φτερούγισμα με φτερά ραγισμένα!
Φτερούγισμα με φτερά ραγισμένα
GynaikaEimai
Δε θα σκεφτώ μήτε θα πω κουβέντα για το πώς, το ποιος και γιατί, μα η αλήθεια είναι πως έχω κάτι ραγισματάκια στα φτερά μου.
Τα φτερά μου τα μεγάλα που με κόπο έφτιαξα.
Τα φτερά μου τα όμορφα που νόμιζα πως αρμόζουν στους ουρανούς που θα πετούσα.
Τα φτερά μου τα δυνατά που πήγαν κόντρα σε δυνατούς εξίσου ανέμους.
Κι ήρθε στιγμή που είπα κι αποφάσισα -και το εννοούσα- πως δε μπορώ άλλο, ούτε και θέλω να πετάξω. Κι αυτά τα φτερά τα κράτησα λίγο μαζεμένα κι ας μούδιαζαν. Κι εμένα με κράτησα πιο πολύ κι ας μούδιαζα ολάκερη. Κι όσο γινόταν αυτό, τόσο πείσμωνα κι εγώ και τα φτερά μου. Πρώτα αυτά άρχισαν το φτερούγισμα… αργά, δειλά, μα σίγουρα αποφασιστικά. Πού βρήκαν θάρρος και δύναμη; Πού βρήκαν διάθεση; Δεν ξέρω… ξέρω μόνο πως υπάρχει επιβεβαιωμένο φτερούγισμα με φτερά ραγισμένα. Επιβεβαιωμένη κινητοποίηση που δεν ξέρω που θα βγάλει, μα ω Θεέ… δεν είναι θαύμα; Δεν είναι απίστευτο κι υπέροχο συνάμα;
Νιώθω σαν την πρώτη φορά που θα πετάξω. Τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια άγνοια κινδύνου κι ακριβώς τη δυναμική που χρειάζομαι.
Όχι… δε θα κάνω πίσω… ο άνεμος να κάνει το χατήρι μου.
Όχι… δε θα περιορίσω τα φτερά μου κι αρνούμαι να υποταχτώ ή να οπισθοχωρήσω. Δε με νοιάζει απλά τίποτα. Να φοβηθώ πια είναι μονάχα αστείο.
Ναι… φτερούγισμα με φτερά ραγισμένα. Ποιος θα με σταματήσει άλλωστε;
Ετοιμάζομαι για την πτήση που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε και τιμή μου να έχω ραγίσματα. Θέλω να δω πόσο θα αντέξω… πόσο ακόμα θα ραγίσω… πόσο καλά κόλλησα μόνη μου τα φτερά μου. Θέλω να δω ποιους ουρανούς θα κατακτήσω και τι προσγείωση θα επακολουθήσει.
Ναι… όσες φορές χρειαστεί… φτερούγισμα με ραγισμένα φτερά… πέταγμα με όνειρα πάλι… και πάλι… και πάλι.
Χτυπά η καρδιά μου σε απόλυτο συγχρονισμό με τις φτερούγες μου.
Ανυπομονώ. Παλεύω ακόμη με κάθε δαίμονα, αλλά θα αγωνιστώ πιο σκληρά από ποτέ κι ας μη νικήσω.
Θα πετάξουν τα τραυματισμένα μου φτερά… για το γαμώτο!
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου