Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024

Είναι στιγμές που η άβυσσος με καταπίνει…

Στιγμές είτε συχνές είτε διαρκούν λίγο, υπάρχουν όμως και άλλους τους καταπίνει το σκοτάδι και άλλοι προσπαθούν να μείνουν πολύ καιρό βυθισμένοι. Προσπαθούν να βρουν έναν λόγο να σηκωθούν και να περπατήσουν προς το φως.
Μια άβυσσος που το σκοτάδι της μπορεί να σε καταπιεί ανά πάσα στιγμή. Ένα μαύρο πέπλο που σε τυλίγει αργά και βασανιστικά μέχρι να φτάσει κοντά στο λαιμό σου και να αρχίζει να σε πνίγει, να χάνεις το οξυγόνο χωρίς να αντιδράς.
Σε μια τέτοια άβυσσο έχω μπλεχτεί. Και είναι τόσο κρύο μέσα σε αυτή και το μαύρο τόσο έντονο, δεν βλέπω, δεν νιώθω τίποτα.

Ίσως χρειάζεται πού και πού να κάνουμε μια βόλτα στην άβυσσο της ψυχής μας, ίσως έτσι κοιτάξουμε βαθιά μέσα και βρούμε τον πραγματικό μας εαυτό που στο φως συνήθως τον κρύβουμε. Μέσα στο σκοτάδι και στην σιωπή είσαι μόνος με τον εαυτό σου, μόνο τότε κάνεις τον απολογισμό σου και βλέπεις καθαρά τι θες να κρατήσεις και τι να πετάξεις.
Μην μείνεις όμως πολύ εκεί μέσα, μην αφήσεις να σε παρασύρει στα άδυτα, γιατί μετά η χαραμάδα του φωτός απομακρύνεται και σβήνει και είναι τόσο δύσκολο να βρεις το μονοπάτι που θα σε φέρει πίσω στο φως και σε μια ζωή που πλέον θα βλέπεις αλλιώς, μια ζωή που ο εαυτός σου θα έχει περισσότερη αξία για σένα και όχι δεν είναι εγωιστικό να κοιτάς πάνω από όλα εσένα, είναι ό,τι πιο σημαντικό πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να φτάσει στην πραγματική ευτυχία, αυτή την ευτυχία που είναι προορισμένη για τον ίδιο.

Λίγοι είναι αυτοί που τολμάνε το ταξίδι στην άβυσσο, λίγοι θα καταλάβουν ότι μόνοι τους ορίζουν την ζωή τους και ποια είναι η πραγματική αξία.
Για να ζεις μέσα στο φως και να δεις την αλήθεια της δικής σου ύπαρξης πρέπει να λυγίσεις. Η ζωή όταν βλέπει ότι είσαι σε λάθος μονοπάτι πρέπει να βρει τρόπο να σε αφυπνίσει, όταν δεν μπορείς να νιώσεις την ψυχή σου και δεν βλέπεις τα σημάδια της αιμορραγίας, τότε έρχεται η στιγμή που εσύ επιτρέπεις στο σκοτάδι να εισβάλει μέσα σου και ίσως για πρώτη φορά να δεις την πραγματικότητα που βιώνεις, αυτή που αντί να σε κάνει να ζεις, σε κάνει να μην νιώθεις την στιγμή, τον έρωτα, την ευτυχία και το μόνο που κάνεις είναι να υπάρχεις σε μια καθημερινότητα που δεν σε αφήνει να απολαμβάνεις.


https://gynaikaeimai.gr/

Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/

Συντάκτης

  • Συγγραφέας Γνωρίστε την ταυτότητά μου από τις λέξεις, τα συναισθήματα, τα άρθρα και τα βιβλία μου

    Ερωτευμένη με την γραφή. Από μικρή έγραφα στίχους, η ζωή με πήγε σε άλλα μονοπάτια και έτσι άφησα το όνειρο. Η ασθένεια όπλισε την πένα μου και μου θύμισε την μεγάλη μου αγάπη την συγγραφή. Τώρα είμαι αρθρογράφος ψυχής και συγγραφέας , έχω εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο και συνεχίζω. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τα όνειρα . Όλα είναι δυνατά. Μεγαλωμένη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα γράφω για να μεταφέρω τον κόσμο στο δικό μου όμορφο ταξίδι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Είναι στιγμές που η άβυσσος με καταπίνει…

Είναι στιγμές που η άβυσσος με καταπίνει… – Άνδρεα Αρβανιτίδου  GynaikaEimai 4 Νοεμβρίου 2024 Στιγμές είτε συχνές είτε διαρκούν λίγο, υπάρχο...