Μην μου ζητάς να απολογηθώ για ό,τι δεν ένιωσα…
Προσπάθησα… αλήθεια προσπάθησα να βάλω την καρδιά στην άκρη και ν’ αφήσω τα ηνία στο μυαλό. Αλήθεια προσπάθησα να με πείσω, πως μετά απ’ όσες κακές επιλογές άφησα να μπουν στο δρόμο μου, αυτό που έπρεπε να κάνω, ήταν να δώσω στη λογική το τιμόνι. Πως έπρεπε να αρκεστώ στα ασφαλή, στα σίγουρα και στα βατά. Να αρκεστώ… πόσο μίζερη ακούγεται αυτή η λέξη σε ζητήματα καρδιάς…
Και μετά ήρθες εσύ. Κι ήσουν καλόψυχος και με σεβόσουν, ήσουν ειλικρινής και με διεκδικούσες. Κι όλα έμοιαζαν “μαθηματικά” σωστά. Μα δεν είναι μαθηματικά ο έρωτας κι όσο κι αν η λογική είχε τικάρει όλα τα “σωστά” κουτάκια, η καρδιά αρνούνταν τη συναίνεση, αρνούνταν να υπογράψει στο κάτω κάτω μέρος την αποδοχή.
Μερόνυχτα μονομαχούσε η καρδιά με το μυαλό. Κι όσο η καρδιά αντιδρούσε, τόσα επιχειρήματα αντέτασσε το μυαλό. Μα όσο κι αν έμοιαζε λογικό να την πείσει, εκείνη σαν ατίθασο, κακομαθημένο παιδί στήλωνε τα πόδια κι αρνιόταν να κάνει έστω ένα βήμα.
Προσπάθησα… αλήθεια προσπάθησα να βάλω την καρδιά στην άκρη και να αφήσω τα ηνία στο μυαλό. Μα όσο κι αν “μαθηματικά” σωστά έμοιαζαν όλα, τίποτα δεν κούμπωνε σωστά. Γιατί ο έρωτας μάτια μου δεν είναι μαθηματικά, είναι χημεία κι αυτή τη χημεία μεταξύ μας δεν την ένιωσα ποτέ.
Δεν φταις. Με ανοιχτά χαρτιά στάθηκες μπροστά μου κι άφοβα δήλωσες κάθε θέλω σου, μα δυστυχώς δεν είναι εφικτό ν’ αγαπιόμαστε όπου αγαπάμε.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να νιώσω όπως ένιωσες, μα η καρδιά δεν υπακούει σε μαθηματικούς κανόνες και λογικά συμπεράσματα.
Λυπάμαι, μα δεν απολογούμαι, γιατί τα συναισθήματα δεν ορίζονται απ’ το μυαλό. Τυφλά και παράλογα λειτουργούν κι ας ξέρουν πως πολλές φορές το τίμημα θα είναι ακριβό.
Λυπάμαι, προσπάθησα να νιώσω μα δεν τα κατάφερα.
Εύχομαι κάποτε να αγαπηθείς όπως και όσο αξίζεις. Κι εκείνη τη φορά, μακάρι να είναι αμοιβαίο…
https://gynaikaeimai.gr/
Λένα Χρυσάφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου