Κάθε δρόμος για μας, οδηγούσε σε αδιέξοδο
Έρχομαι στο σημείο που σε γνώρισα. Δεν υπάρχει πια.
Οδηγώ τους δρόμους που ταξιδεύαμε μαζί, αλλά έχει μπει νέα άσφαλτος.
Πίνω τα ποτά μας, αλλά δεν έχουν την ίδια γεύση πια.
Κάθομαι και σκέφτομαι τι πήγε σωστά. Τι πήγε λάθος.
Αναλύω ξανά και ξανά τις κινήσεις μου για να καταλάβω το λάθος μου.
Το παλέψαμε πολύ. Εσύ με τον τρόπο σου κι εγώ με τον δικό μου.
Λάθος προσεγμένο όλο ήταν απ’ την αρχή.
Κι ο έρωτας που ζήσαμε;
Όλα ήταν της φαντασίας μας;
Τίποτα δεν συνέβη ποτέ;
Και τα βράδια γεμάτα ηδονή, ούτε κι αυτά ήμασταν εκεί;
Περπάτησα πολλούς δρόμους και οδήγησα άλλους τόσους.
Μόνο ο δρόμος για την καρδιά σου οδηγούσε σε αδιέξοδο.
Αδιέξοδο, ναι.
Ένα αδιέξοδο που μπροστά υπήρχε ένας τοίχος από πλίνθους.
Αστείο έτσι;
Αστείο να προσπαθεί μόνο ο ένας.
Αστείο να προσπαθεί να καταλάβει την ψυχή σου.
Αστείο να καίγεται κι εσύ να αδιαφορείς.
Αδιόρθωτοι είμαστε τελικά και οι δύο. Αδιόρθωτοι.
Κάναμε τόσα λάθη.
Ρίξαμε τόσο εγωισμό, που καταστρέψαμε ο ένας τον άλλον, ενώ θα μπορούσαμε να βρούμε τρόπους να είμαστε μαζί.
Τίποτα τελικά δεν κάναμε για εμάς. Τίποτα.
Γίναμε εχθροί χωρίς να προσπαθήσουμε να γίνουμε εραστές.
Αλίμονο στα βράδια που τα δάκρυα μούσκευαν το μαξιλάρι…
Τι με κοιτάς;
Εσύ τι έκανες για εμάς;
Μου χρωστάς μια εξήγηση και ήρθε η ώρα να μου την δώσεις.
Τι έκανες για εμάς σε ρωτάω!
Όταν βρεις την απάντηση μέσα σου να μου την ταχυδρομήσεις, διότι θα είναι και η τελευταία μου επαφή μαζί σου.
Δεν θα με δεις ποτέ ξανά.
https://gynaikaeimai.gr/
Χρυσάνθη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου