Τι μου έμαθε αυτό το καλοκαίρι
Αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα ταξίδι στην ψυχή, ένας χορός με τα φώτα και τις σκιές που κατοικούν μέσα μας. Μου έμαθε αλήθειες που δεν ήξερα πως υπήρχαν, αλήθειες που κρύβονταν βαθιά, εκεί που η καρδιά συναντά τα όνειρα και η ελπίδα συναντά τον πόνο.
Η ψυχή μου βρήκε τον δρόμο της μέσα από τις ατέλειωτες ώρες του ηλιοβασιλέματος, εκεί όπου οι σκέψεις γίνονται πιο καθαρές και τα συναισθήματα πιο έντονα. Σαν να ξεκλείδωσα έναν θησαυρό, ανακάλυψα πως η αλήθεια δεν είναι κάτι που βρίσκουμε μόνο στον έξω κόσμο, αλλά κυρίως μέσα μας. Είναι εκείνη η φωνή που ψιθυρίζει απαλά, η φωνή που μας καθοδηγεί όταν όλα γύρω μας φαίνονται αβέβαια.
Τα όνειρα, τα μικρά και τα μεγάλα, ξαναγεννήθηκαν μέσα μου αυτό το καλοκαίρι. Συνειδητοποίησα πως τα όνειρα είναι ο χάρτης της ψυχής μας. Μπορεί να χαθούν, να ξεθωριάσουν, αλλά ποτέ δεν πεθαίνουν. Μου έμαθε αυτό το καλοκαίρι να τα αγκαλιάζω ξανά, να μην τα εγκαταλείπω, γιατί αυτά είναι που μας δίνουν το κουράγιο να συνεχίζουμε, ακόμα και όταν οι μέρες είναι δύσκολες και η νύχτα βαριά.
Η ελπίδα είναι ένα φως που δεν σβήνει ποτέ, ακόμη κι αν το σκοτάδι γύρω μας γίνεται πυκνό. Αυτό το καλοκαίρι με δίδαξε πως η ελπίδα δεν είναι απλά μια ευχή για το μέλλον, αλλά μια δύναμη που ζει μέσα μας. Είναι η δύναμη που μας ωθεί να σηκωθούμε όταν πέφτουμε, να δούμε το φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Και η αγάπη… η αγάπη αυτό το καλοκαίρι ήταν παντού. Στις μικρές στιγμές, στις λέξεις που ειπώθηκαν και σ’ εκείνες που έμειναν ανείπωτες. Μου έμαθε πως η αγάπη είναι η πιο αγνή αλήθεια της ψυχής, η οποία δεν γνωρίζει όρια, δεν υπολογίζει θυσίες. Είναι εκείνο το συναίσθημα που μας ενώνει με τους άλλους, που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί και πλήρεις.
Ο πόνος, φυσικά, ήταν κι αυτός παρών. Είναι ο δάσκαλος που κανείς δεν θέλει, αλλά όλοι χρειαζόμαστε. Μου έμαθε να αποδέχομαι τις πληγές μου, να τις βλέπω όχι ως αδυναμίες, αλλά ως σημάδια που φανερώνουν τη δύναμή μου. Ο πόνος αυτός μου θύμισε πως είμαστε όλοι ευάλωτοι, αλλά και πως μέσα από αυτόν μπορούμε να βρούμε την αληθινή μας αντοχή.
Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν, ήταν μια αναζήτηση, ένα ταξίδι στην καρδιά μου. Έμαθα πως η αλήθεια, τα όνειρα, η ελπίδα, η αγάπη και ο πόνος είναι όλα κομμάτια του ίδιου παζλ. Χωρίς το ένα, το άλλο χάνει την ουσία του. Έμαθα να αγκαλιάζω κάθε κομμάτι, να το αναγνωρίζω και να το αποδέχομαι. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, να ανακαλύπτω ξανά τον εαυτό μου.
Τι μου έμαθε αυτό το καλοκαίρι; Να αγαπώ περισσότερο, να ελπίζω πιο βαθιά, να ονειρεύομαι χωρίς φόβο, να αποδέχομαι την αλήθεια και να αγκαλιάζω τον πόνο, γιατί όλα αυτά είναι η ψυχή μου, το αληθινό μου εγώ.
https://thewomen.gr/
Ελένη Ισπόγλου – Συγγραφέας
https://linktr.ee/Eleni.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου