Έχασες πια το δικαίωμα να με ρωτάς πώς νιώθω…
Θυμάμαι τον καιρό που υπήρξα ερωτευμένη μαζί σου.
Τα ήθελα όλα να τα ζήσω μαζί σου.
Πώς ξεκινούσε η μέρα σου, τους προβληματισμούς σου, τα όνειρά σου, αυτά που ένιωθες, κάθε μικρή λεπτομέρεια που αφορούσε την ζωή σου…
Καθώς περνούσε ο καιρός φούντωνε η φλόγα μέσα μου για σένα.
Η φλόγα που με έκαψε ολοκληρωτικά.
Η απουσία σου, η απορρόφησή σου στην δική σου ζωή, η απαξίωση της δικής μου ζωής από εσένα, η συναισθηματική απόρριψη και η διαρκής αμφισβήτηση προς το πρόσωπό μου για τα πάντα, έφτιαξε μια εμμονή. Μια εμμονή που εσύ ο ίδιος φρόντισες να χτίσεις.
Δεν με ερωτεύτηκες ποτέ. Μην λες ψέματα στον εαυτό σου. Και κυρίως μην λες ψέματα σε μένα.
Δεν ήσουν δικός μου ούτε μια στιγμή και ας μου έλεγες ότι είσαι.
Με πούλησες πολύ ακριβά για να φτιάξεις την ζωή σου.
Πάλεψε πολύ η λογική με το συναίσθημα μέσα μου.
Τα χρόνια πέρασαν και ο καθένας μας έκανε τις επιλογές του.
Έχασες το δικαίωμα να με ρωτάς αν έχω ακόμα συναισθήματα για σένα.
Έχασες το δικαίωμα να απαιτείς, όταν κάποτε σου τα προσέφερα απλόχερα και εσύ τα απέρριπτες επανειλημμένα. Έχασες το δικαίωμα να μου λες ότι με αγαπάς.
Δεν έχεις κανένα δικαίωμα πλέον να ρωτάς για μένα.
Λυπάμαι που θα το ξεστομίσω, αλλά μου είσαι ένας ξένος.
Ναι, ένας ξένος άνθρωπος που πλέον δεν γνωρίζω.
https://thewomen.gr/
Χρυσάνθη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου