Το βίνταζ φόρεμά μου
Σήμερα θα σε πάω ένα ταξίδι. Θα σε πάω ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Θα σου μιλήσω για την εποχή που οι κύριες φορούσαν μακριά φορέματα, κάλτσες με δαντέλα, όμορφα στολίδια στον λαιμό και στα αυτιά, γάντια και καπέλα. Φορούσαν μεσοφόρια και κορσέδες για να δείχνουν όμορφες με ντελικάτο σώμα. Να δείχνουν κομψές και ευγενείς.
Ο κορσές λοιπόν ήταν ένα ζόρικο εσώρουχο. Ένα εσώρουχο που είχε σχοινιά. Που χρειαζόταν κάποιον άλλον να στο δέσει.
Έτσι λοιπόν ντύνονταν κάποτε οι γυναίκες. Κομψά. Δίχως γύμνια να στολίζει τις κοσμικές αίθουσες και τα προαύλια των παλατιών.
Το δικό μου βίνταζ φόρεμα, είχε χρώμα κόκκινο. Στην μέση είχε ένα εξωτερικό μαύρο κορσέ με σχοινιά, στους ώμους φούσκωνε λιγάκι και τελείωνε μέχρι τον αστράγαλο με δαντέλα και φουρό.
Πόσο πολύ μου άρεσε να το φοράω και να νιώθω βασίλισσα! Βασίλισσα στην ζωή σου!
Να το φοράω και να σου χορεύω βαλς όπως στις ταινίες.
Η παραμυθένια αλήθεια γρήγορα γκρεμίστηκε. Ο χαρακτήρας σου έμοιαζε με τον κορσέ. Σφιχτός και σκληρός. Που… τα σχοινιά τα έσφιγγες καθημερινά.
Δεν ήταν η ζωή μου όπως τα παραμύθια μαζί σου. Βίωσα την κόλαση του κορσέ.
Τόσο σφιχτά.
Τόσο απόμακρα.
Τόσα άδικα.
Μια μέρα όμως θυμάμαι ότι θύμωσα. Θύμωσα πολύ.
Και τότε έκανα την επανάστασή μου.
Ξέσκισα το βίνταζ φόρεμά μου και πέταξα τον κορσέ στα σκουπίδια.
Δεν έψαξα για εκείνον ποτέ ξανά.
https://thewomen.gr/
Χρυσάνθη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου